Travestie.org

ik loop over straat en ik weet ook wel dat men naar me kijkt, ik val op, omdat ik er anders uitzie dan gemiddeld

dat betekend, niet overdreven vrouwlijk, maar ik heb na 10 epilatiebehandlingen nauwelijks baard, wenkbrauwen geepileerd, licht opgemaakt,en lang blond haar, smal gezicht, sjah, als ik mezelf in de spiegel bekijk zou ik van een meter of 10 ook denken, wat loopt daar nu, een mevrouw of meneer

ik switch in gedachte heen en weer:

-ik wil weg van mensen,ik wil niet continue nagekeken worden
-ik ben wie ik ben, barst maar, kijk maar

ergens voelt het toch niet zo zeker als die laatste gedachtengang doet vermoeden

komt dat omdat ik er nog niet bijloop zoals ik zou willen, nog vrouwelijker?

of komt dat omdat ik nu ik half man half vrouw uitstraal en eigenlijk dat al teveel vrouwlijkheid vind en liever gewoon in spijkerbroek een paar ouwe adidas en een verslonst t shirt bij wil lopen, kortom, niet opvallen, geen blikken maar ook niet mezelf ben, of juist wel

soms lijkt het laatste toch makkelijker, omdat dat laatste geen gevoel met zich meebrengt, uitgeschakelt als een 2e natuur

terwijl je je zo ontzettend jezelf voelt als je thuis in een rustige omgeving erbij loopt zoals je jezelf graag ziet

ik vind dit momenteel lastig, wat doe ik, ga ik juist verder, of ga ik juist wat stappen terug, het een lijkt verstandig, het ander lijkt gevoelsmatig weer relaxter

ik wil ook geen tusseninnetje zijn maar ben het momenteel wel, en dat voelt ook niet altijd even prettig

1 manier, experimenteren, in een veilige omgeving , wat me tegenstaat, zou kunnen zijn, de t en t, maar dat vind ik weinig an, heb het niet zo op 1 x in de maand jezelf kunnen zijn, en ik hou niet van drukte

liever met wat soortgenoten, samen sta je toch sterker, de boer op, zoiets

ben daar geloof ik wel aan toe

enfin we overpeinzen wat raak, en ergens ligt de gulden middenweg;)

herkenning is welkom

Bij deze dan

Ik herken hier wel veel in.

Irene

Helaas, geen herkenning.

Maar toch,

sterkte gewenst

Ik herken hier niets in, maak een keus; man of vrouw.

Gedraag je ernaar, ik wordt nooit raar aangekeken.

Joyy schreef:of komt dat omdat ik nu ik half man half vrouw uitstraal en eigenlijk dat al teveel vrouwlijkheid vind en liever gewoon in spijkerbroek een paar ouwe adidas en een verslonst t shirt bij wil lopen, kortom, niet opvallen, geen blikken maar ook niet mezelf ben, of juist wel
(...)
ik wil ook geen tusseninnetje zijn maar ben het momenteel wel, en dat voelt ook niet altijd even prettig

Hee Joyy,

Is het niet veel fijner om er niet als een normale man uit te zien en dus dat ertusseninnetje te zijn? Die blikken vallen best mee toch, als je iets neerzet wat klopt bij je gevoel, dan accepteren veel mensen dat prima hoor.

Jij kunt doorgaans zo goed de mening van een ander bij die ander laten, waarom is dit dan zo moeilijk?
Ik heb het ook heel eng gevonden hoor, maar het wende toch snel.
Met een beetje vriendelijke houding krijg ik veel positieve reacties, verbaal en non-verbaal. En sommige mensen snappen er (nog) niks van, neem het ze eens kwalijk, als ze er niet mee bekend zijn.
Zelfs bij de meest meewarige blikken denk ik: je ziet me tenminste niet als man, dat is winst.

Voor mij werkt dat iig beter dan 'man' blijven tot je 'vrouw' kunt zijn.

Groetjes,

Sticky

natuurlijk is eigen gevoel volgen het beste

op het moment dat ik het schreef was ik extreem moe, dan komen dat soort dingen wat feller naar boven

veel vaker denk ik, kijk maar, het deert me niet, ik ben ik

ik had gewoon een bad day

ik herken mezelf hier niet in, Jovy. Zelf ben ik erg simpel, onopvallend en erg normaal(in hoeverre je dat zeggen kan). Ik weet ook dat er naar mij gekeken wordt, geef ik niet veel om. Ik leef mijn leven en iedereen die daar problemen mee heeft, heeft een probleem.
Ik wil alleen maar voorwaarst en de harmonie tussen mijn lichaam en geest vereeuwigen, niets meer dan dat. Niets of niemand kan dat stoppen.

Ik ben misschien een erg makkelijk type persoon. Kan me ook wel andere gedachte voorstellen hoor, dat hoort erbij.


Joy(nog OV)

tzijn ook momentopnames, waar je van leert, dikker huidje enzo

Joy schreef:tzijn ook momentopnames, waar je van leert, dikker huidje enzo

We zijn nooit te oud om te leren. Ik weet dat ik opval. Niet zozeer als transseksueel, maar (zoals bij een intake weleens omschreven is) wel als een grofgebouwde vrouw. Ik ben flink, 1.86 lang, en schijn iets over me te hebben dat mensen me zich vaak blijven herinneren.
Het navragen of ze me als transseksueel zien of wat dan ook heb ik heel af en toe, maar laat ik dan ook meteen weer varen met de gedachte, het maakt niet uit, zolang ze mij in mijn waarde laten en als vrouw behandelen. En het is vanaf najaar 1996 op 2 handen te tellen het aantal keren dat ik echt bewust door iemand volhoudend als meneer ben aangesproken, telefoon uitgezonderd. Maar ook door de telefoon is het toch bijna altijd mevrouw, en die enkele keer dat dat niet zo is boeit me vaak ook niet. Wel leuk als een gesprek dan verder gaat en ze merken dat je vrouw bent, krijg je opeens allerlei verlegen opmerkingen van sorry enzo, ik zeg dan altijd geeft niet, mijn stem is af en toe gewoon wat zwaarder.

Ach Joy....maak je maar nie druk.....ik ben ook un slonzige persoon en let nie heel veel erop echt vrouwelijk bij te lopen maar dat maakt ook allemaal nie uit.....apart zijn maakt je enig.....of wil je zooooo nodig als grijze muts verdwijnen in de massa

Kijk mij.....ik loop naar het strand en poef paff peng heb ik al un kerel aan de haak geslaan en had een spetterend uurtje in de duinen....zomaar.....dus iemand vind je altijd interessant en is het maar om un nummertje te schuiven

Niet dat je dit nu meteen moet nadoen.....maar un beetje meer zelfvertrouwen en waarde mag dan toch wel.....wees trots op wie je bent

groetjes

Mara