Van kwaad naar erger............

[denise_leasen]

Ik ben ondertussen een halve eeuw oud en kleed me van mijn achtste jaar als meisje en nu als vrouw. In het begin had ik perioden dat ik soms maar 2 maal per jaar de nood had om me als meisje te kleden. Toen ik mijn vrouw voor het eerst had ontmoet en zelfs de eerste jaren dat we getrouwd waren was ik volledig "genezen" en was er ook geen reden om dit aan haar te vertellen.
Nadat we enkele jaren getrouwd waren is de nood om me te transformeren opeens weer opgedoken. In het begin vond ze het maar niets, maar na enkele jaren rustig opbouwen heeft ze ingezien dat ik er zelf een beetje moeite mee had, maar dat de drang zo groot was dat ik er aan moest toegeven.
Tot enkele jaren terug kon ik genoegen nemen met eens in de maand een stapje in de wereld zetten, maar vandaag wil ik enkel en alleen nog maar als vrouw rondlopen, maar gezien de gezinssituatie moet ik nu genoegen nemen met één dag in de week. Ik dacht dat ik een travestiet was en misschien ben ik ook gewoon een travestiet, maar waarom wil ik 24/7 als vrouw gekleed lopen en dit pas sinds enkele jaren ? Is het fout om meer en meer toe te geven aan deze drang om steeds als vrouw gekleed te willen rondlopen ? Of is mijn bovenkamer dringend aan een herstelling toe ?

[Irene]

Het komt me in grote lijnen aardig bekend voor,

Irene

[AM_ber_79]

Is het fout om meer en meer toe te geven aan deze drang om steeds als vrouw gekleed te willen rondlopen ?

Je geeft dit topic zelf de titel "van kwaad naar erger" mee. Zie je dit als n groot kwaad dat nu erger wordt? Een mens dat zegt na de puberteit geen ontwikkeling meer heeft meegemaakt, is niet eerlijk. Waarom zou het fout zijn toe te geven aan iets wat uit jezelf komt? En waarom zou zoiets niet op latere leeftijd omhoog kunnen komen?

[EvaLvanE]

Of is mijn bovenkamer dringend aan een herstelling toe ?

Ja, dat lijkt me wel, Denise. Maar draai het dan wel om. Het herstel is duidelijk in werking getreden doordat onderdrukking van het jezelf willen zijn gaandeweg afneemt. Proficiat!
Wees blij dat je (kennelijk) een begrijpende partner hebt en vergeet vooral niet te genieten!!
En Amber; je hebt gelijk. Leeftijd speelt geen enkele rol.

[Janiek_]

Is het fout om meer en meer toe te geven aan deze drang om steeds als vrouw gekleed te willen rondlopen ?

Je geeft dit topic zelf de titel "van kwaad naar erger" mee. Zie je dit als n groot kwaad dat nu erger wordt? Een mens dat zegt na de puberteit geen ontwikkeling meer heeft meegemaakt, is niet eerlijk. Waarom zou het fout zijn toe te geven aan iets wat uit jezelf komt? En waarom zou zoiets niet op latere leeftijd omhoog kunnen komen?

Misschien is wat de spanning veroorzaakt wel vooral de mate van ruimte die er is. Dat bespreekbaar maken in je relatie lijkt me erg belangrijk.

En soms zijn er externe factoren die een rol spelen in het veranderen van de behoefte. Daar zicht op krijgen kan soms helpen in het bepalen van de betekenis die een ander heeft.

Sterkte ermee . Je hebt vast veel te winnen bij het aangaan van zoiets.

[denise_leasen]

Je geeft dit topic zelf de titel "van kwaad naar erger" mee. Zie je dit als n groot kwaad dat nu erger wordt?

Zonder er ook maar één seconde bij stil te staan neemt de vrouw in mij, door de jaren heen, steeds meer tijd in beslag en dat is schrikken als je even achterom kijkt.
Ik geniet van mijn vrouwelijke kant, ben veel rustiger als vrouw, blijf vooral niet binnen mijn 4 vertrouwde muren ( heb ik vanaf het begin nooit gedaan )

Van kwaad naar erger, slaat vooral op mijn mannelijke helft......

Als het aan haar lag blijft er van hem niets meer over.....

Helaas wil mijn echtgenote hem nog behouden, ik kan haar natuurlijk perfect begrijpen.

[Janiek_]

Van kwaad naar erger, slaat vooral op mijn mannelijke helft......

Als het aan haar lag blijft er van hem niets meer over.....

Goh, ik zou dan nieuwsgierig zijn naar wat die onbalans en die drang zo groot maakt. Te weinig ruimte?

Als je partner en wat zij wil behouden de maat zijn voor de ruimte die je hebt, dan blijft er die spanning. Dan heb je ook geen echte gelegenheid om er achter te komen waar je balans wel ligt. Lastig, hoor.

[denise_leasen]

Van kwaad naar erger, slaat vooral op mijn mannelijke helft......

Als het aan haar lag blijft er van hem niets meer over.....

Goh, ik zou dan nieuwsgierig zijn naar wat die onbalans en die drang zo groot maakt. Te weinig ruimte?

Echtgenote, kinderen, werk (inkomen) zijn de enige redenen om mijn mannelijke helft te behouden.
Moest ik puur en alleen naar mijn gevoel handelen dan zou ik volledig als vrouw willen leven.

[Janiek_]

Echtgenote, kinderen, werk (inkomen) zijn de enige redenen om mijn mannelijke helft te behouden.
Moest ik puur en alleen naar mijn gevoel handelen dan zou ik volledig als vrouw willen leven.

Als je dat kunt, zonder gek te worden, dan moet je dat zeker doen. De kans dat je dat allemaal kwijt raakt is niet gering.

[Irene]

Ik kan het allemaal erg goed volgen,

Irene

[Janiek_]

Op gevaar af dat ik weer iets fouts over jullie zeg: ik ben heel erg blij dat ik niet (meer) in dat schuitje zit.

Ik had gelukkig een partner die zei "je zoekt het zelf maar uit en je komt het me maar vertellen als je het weet, want ik wil er niets over te zeggen hebben".

[Chloe'tje]

Van kwaad naar erger, slaat vooral op mijn mannelijke helft......

Als het aan haar lag blijft er van hem niets meer over.....

Goh, ik zou dan nieuwsgierig zijn naar wat die onbalans en die drang zo groot maakt. Te weinig ruimte?

Echtgenote, kinderen, werk (inkomen) zijn de enige redenen om mijn mannelijke helft te behouden.
Moest ik puur en alleen naar mijn gevoel handelen dan zou ik volledig als vrouw willen leven.

Als ik (alleen) even uit eigen ervaring praat ....

Zodra je de 'grip' op je mannelijke leven even kunt laten vieren (en dat is moeilijk, want dat is de enige zekerheid die je hebt), zal je zien dat jouw visie op hoe je leven er uit moet gaan zien, verandert.

Ik kon mij geen leven voorstellen zonder gezin en heb de ogen uit mijn hoofd gehuild daarvoor. Nu kan ik mij niet meer voorstellen dat de oude situatie zou blijven bestaan. Jouw gezin zal iha aansturen op het blokkeren van veranderingen, omdat het nieuwe volstrekt onbekend terrein is.

Ik wens je veel succes.

[denise_leasen]

[quote="Chloe'tje"][quote="Janiek_"][quote="denise_leasen"]
Van kwaad naar erger, slaat vooral op mijn mannelijke helft......

Als ik (alleen) even uit eigen ervaring praat ....

Zodra je de 'grip' op je mannelijke leven even kunt laten vieren (en dat is moeilijk, want dat is de enige zekerheid die je hebt), zal je zien dat jouw visie op hoe je leven er uit moet gaan zien, verandert.

Ik kon mij geen leven voorstellen zonder gezin en heb de ogen uit mijn hoofd gehuild daarvoor. Nu kan ik mij niet meer voorstellen dat de oude situatie zou blijven bestaan. Jouw gezin zal iha aansturen op het blokkeren van veranderingen, omdat het nieuwe volstrekt onbekend terrein is.

Ik wens je veel succes.[/quote

Ik hou heel veel van mijn echtgenote en ik ben 100 % hetero en dan als vrouw gaan leven en lesbisch zijn is een keuze die ik makkelijk kan maken, maar van haar moeilijk kan verwachten.

[Irene]

Janiek schreef:

Op gevaar af dat ik weer iets fouts over jullie zeg: ik ben heel erg blij dat ik niet (meer) in dat schuitje zit.

Je zegt niet zo snel iets fout hoor en dat je blij bent dat je niet meer in dit schuitje zit, kan iemand je toch moeilijk kwalijk nemen.

Janiek Vervolgde:

Ik had gelukkig een partner die zei "je zoekt het zelf maar uit en je komt het me maar vertellen als je het weet, want ik wil er niets over te zeggen hebben".

Dat klinkt ook niet onverminderd positief, maar misschien bedoel je het minder negatief dan het klinkt (in mijn oren).

Irene

[Chloe'tje]

Ik hou heel veel van mijn echtgenote en ik ben 100 % hetero en dan als vrouw gaan leven en lesbisch zijn is een keuze die ik makkelijk kan maken, maar van haar moeilijk kan verwachten.

Begrijp ik. En dus zie je nu alles wat je gaat verliezen en dat zal je moeten accepteren om verder te kunnen. Of niet, maar ik ben bang dat de ketel toch wel een keertje ploft.