Travestie.org

Heey luitjes!
Ik wou even een berichtje delen, en misschien weet iemand van jullie wat ik kan doen.

Ik ben 28 jaar en ben erachter gekomen sinds 2 jaar dat ik transgender gevoelens heb. Meer te omschrijven in de vorm van autogynephillia.. Voor de mensen die niet weten wat dat inhoud; ik ben zo gek van vrouwen dat ik er 1 wil worden. Mijn gedrag is niet alleen maar vrouwelijk, maar heb zeker vrouwelijke trekjes en qua gevoel meer één lijn met een vrouw.
Het begon allemaal op mijn 12e ongeveer met alleen een slipje of panty aantrekken. Maar tegenwoordig verkleed ik me van top tot teen met alles wat erbij hoort.

Maar ik wil er van af, ik wil niet volledig in transitie gaan, maar het lijkt wel of ik geen keuze heb. Ik blijf er constant aan denken, ik word er naar van. Met goede afleiding kan ik me er wel weer 2/3 maanden overheen zetten maar zodra ik iets minder druk ben komt het weer terug.
Ik kan niet in transitie gaan omdat ik een zoontje van 3 jaar heb.. Ik kan hem dit niet aan doen, hij heeft een vader nodig..
En ik zit nog op school dit maakt het ook lastig..

Ik heb me wel aangemeld voor het vu om daar wat wijzer te worden maar heb het gevoel dat daar ook niet echt hulp op mijn vraag zal zijn, dus dacht laat ik het hier proberen.

Ik hoop dat jullie iets weten..

Xx Amanda

Wat is er mis met zo nu en dan verkleden? Je hoeft dan toch niet meteen te denken dat je helemaal vrouw bent of wilt zijn? Ben je het vrouwzijn niet erg onrealistisch aan verheerlijken?

Allereerst bedankt voor je antwoord.Er is niks mis met het verkleden.Maar het probleem is dat ik zodra ik mijn vrouwelijke kant meer ruimte geef het me dan opslokt/overneemt.
Dan gaat constant het idee door mijn hoofd heen dat ik volledig zo zou willen leven. Wat dan weer invloed heeft op school en werk etc. Het vrouw zijn verheerlijken is het niet, al begon het ooit bij een soort van crossdreaming. Ook omdat ik uit een circuit kom waar dit totaal niet geaccepteerd zou worden. Vandaar dat ik er ook zo laat iets mee ben gaan doen.

Ik begrijp dat het lastig is om te begrijpen wat ik denk en voel.. Maar constant terugkerende depressie of downmomenten is ook niet goed voor een mens. Met pijn in de buik aan toe.
Niet wetend wat ik moet doen, merendeels voor mijn zoontje.

Is er ook een therapie die je erbij kan helpen dit idee weg te krijgen uit je hoofd? Ik wou dat ik genoegen kon nemen met travestie, maar ook al heb ik dat geaccepteerd, het is niet genoeg.

Sidney123 schreef: ↑do mar 08, 2018 0:14 Allereerst bedankt voor je antwoord.Er is niks mis met het verkleden.Maar het probleem is dat ik zodra ik mijn vrouwelijke kant meer ruimte geef het me dan opslokt/overneemt.
Dan gaat constant het idee door mijn hoofd heen dat ik volledig zo zou willen leven. Wat dan weer invloed heeft op school en werk etc. Het vrouw zijn verheerlijken is het niet, al begon het ooit bij een soort van crossdreaming. Ook omdat ik uit een circuit kom waar dit totaal niet geaccepteerd zou worden. Vandaar dat ik er ook zo laat iets mee ben gaan doen.

Ik begrijp dat het lastig is om te begrijpen wat ik denk en voel.. Maar constant terugkerende depressie of downmomenten is ook niet goed voor een mens. Met pijn in de buik aan toe.
Niet wetend wat ik moet doen, merendeels voor mijn zoontje.

Is er ook een therapie die je erbij kan helpen dit idee weg te krijgen uit je hoofd? Ik wou dat ik genoegen kon nemen met travestie, maar ook al heb ik dat geaccepteerd, het is niet genoeg.

Je zal weinig keuze hebben,je zegt het zelf,het komt steeds terug en wees er zeker van het zal blijven terugkomen tot je eraan toegeeft.

Je schrijft: ik ben zo gek van vrouwen dat ik er 1 wil worden.
Ook de nadelen er van?
Elke dag vrouw zijn is net zo stom (of wat dan ook) als elke dag man zijn.
Maakt per saldo weinig uit.
En als man geheel omgaan is ook niet eenvoudig. Je zal dan écht sterk moeten zijn. Denk aan werk, relatie, sociaal leven.
Als ervaringsdeskundig deel ik dit met je, romantiseer het vrouwenleven niet.
Het is gecompliceerd. Neem dat van mij aan.

Zoals je beschrijft, elke geslacht heeft zijn na en voordelen. Het is niet dat ik het romantiseer, want ik wil het juist niet. Ik wil verder leven in het lichaam dat ik zit. Althans dat is hoe het beste uitkomt in dit geval. Ik kan het mijn zoontje niet aan doen zijn vader te verliezen. Die jongen krijgt daar zware problemen mee in zijn hoofd. Ik zou dat ook hebben gehad destijds als mijn vader dat zou doen.

Ik leef voor hem snapje, was hij er niet geweest was ik morgen in transitie gegaan, want ik weet inmiddels naar lang denken wel dat ik sowieso trans ben, alleen in undercover vorm. Werk voor tv en doe een maatschappelijke opleiding, als ik uit de kast zou komen kan ik daar ook wel stoppen.

Ik wil er dus juist van af.. Weet alleen nog niet hoe? Nieuwe dingen raken snel geautomatiseerd waardoor ik geen afleiding meer heb en weer stil val bij me eentje en na ga denken over deze dingen. Waar ik dus niet aan wil denken.
Misschien is het onderdrukbaar met goede therapie.

Me dokter heeft me aangemeld bij het vu omdat ik nogal onrustig was en niet meer wist wat ik moest. Ben daar in afwachting van, als het goed is nog 2 maandjes en dan het eerste gesprek. Kijken wat hun mening hierover zal zijn.

Bedankt voor je reactie !

Sidney123 schreef: ↑za mar 24, 2018 23:06...
Ik wil er dus juist van af.. Weet alleen nog niet hoe? Nieuwe dingen raken snel geautomatiseerd waardoor ik geen afleiding meer heb en weer stil val bij me eentje en na ga denken over deze dingen. Waar ik dus niet aan wil denken.
Misschien is het onderdrukbaar met goede therapie.
...

Onderdrukken met therapie zal niet meevallen. In bepaalde kringen (vaak religieus georiënteerd) wordt dat al heel lang geprobeerd. Van blijvende successen heb ik nog niet gehoord.
Misschien moet je eens praten met Transvisie Zorg. Zij maken weliswaar al enige tijd deel uit van PsyQ, waar ik minder enthousiast over ben, maar de kennis die jij misschien heel hard nodig hebt hebben zij volgens mij nog steeds zelf in huis. Transgender zijn, al dan niet in transitie gaan, de omgang met je kind, het zijn vragen die niet zomaar snel beantwoord kunnen worden.
Ik wil niet dramatisch doen, maar als jij jezelf in een harnas moet dwingen gaat dat zijn tol eisen. Ook daarvoor zul je enorm sterk in je schoenen moeten staan. Gaat je kind dat merken? Zou dat misschien schadelijker kunnen zijn voor je kind dan - onder écht deskundige begeleiding, kindgericht dus - na te denken wat in jouw geval de beste weg is?

Contact via PB is prima.

Dankjewel voor je reactie,

Ja dat klopt wat je zegt, het zal nog moeilijk worden om dit met therapie te onderdrukken. Weet het ook allemaal even niet meer. Naast mijn zoon is er natuurlijk ook nog een keiharde buitenwereld die denken te bepalen wat “normaal” en “abnormaal” is. Ik ben 28, best passabel maar je stem zal altijd afwijkend zijn van een dame. Dat zijn allemaal van die dingetjes waarvan ik dan denk moet ik dat wel doen.

Ik val op vrouwen en kan nu genoeg vrouwen krijgen want ben redelijk knap van uiterlijk. En dan denk ik, als ik straks als vrouw ben, dan wil niemand me meer.. Dan kan ik niks meer met me opleiding en moet ik mijn tv klusjes opzeggen.

Allemaal van die kleine dingen die me laten twijfelen over iets waarvan ik al weet dat ik het ben, maar het geen uiting durf te geven buiten travestie om.

Ik denk dat er trouwens vele zoals mij lopen met twijfels..
Op het eerste gezicht zou niemand het van me denken, kan er zelfs grapjes over maken, als ik zeg dat ik me in het weekend verkleed lachen ze. Ik lach mee maar ondertussen denk ik, ik sta hier gewoon de waarheid te vertellen. Haha best grappig soms maargoed.

Hoop tekst weer van me, ik stop & pb is altijd welkom.

X Amanda

Dag Amanda,

autogynephilia is de opwinding van een man bij de gedachte aan zichzelf als vrouw.
Als jij jezelf als vrouw beschouwt lijk je me gewoon “ echte transseksueel verregaand “ indien je dysforisch bent en een wens tot transitie en SRS hebt.

Groetjes,
Elissa