Travestie.org

gone

hoi Kendra,
Fijn zo dat je het verteld hebt aan je moeder, en dat ze het zo lief en begripvol heeft opgenomen. Met de zelfde gedachte loop ik ook al een tijdje rond, buiten m'n vrouw weet nog niemand van m'n familie over m'n T* zijn , maar m'n moeder had ik het ook graag verteld, misschien dat er voor haar dan vragen worden beantwoord i.v.m. vroeger over sommige "voorvallen" in mijn pubertijd. Misschien is het beter dat ze het niet weet ,maar iets in mij zegt dat ik het haar moet gaan vertellen. Ik hou jullie wel op de hoogte,
liefste groetjes van
Irena

hoi kendra,

het blijft toch in van de moeilijkste dingen om te doen.... je ouders vertellen. niet dat komende dingen niet moeilijk zijn.... leuke reactie van je moeder is altijd goed toch? ik hoop dat het je wat steun geeft!!!


groetjes
Leonie

Hoi allemaal.

Hoe ouders kunnen verschillen.
Vroeger (ik as toen 17) heeft mijn moeder mij een keer betrapt, volledig omgekleed in har kleren en provisorisch opgemaakt. Ik moest her uittrekken, ze wild emijn vader er niet mee belasten (hartklachten) en is er nooit meer op teruggekomen.
Toen ik 8 a 9 jaar geleden vertelde dat ik travestiet was, en eigenlijk transsexueel, wilden ze daar neits van weten. Ik moest maa rnaar een dokter gaan, er niet aan toegeven enzovoort. En nu nog steeds.
Een gesprek met hun is daarover niet mogelijk (ze zijn nu 80 en 77).
Dus Kendra, gefeliciteerd met zo'n moeder. Ik ben jaloers op je.

Liefs, Cynthia.

Kendra, al ben je allang volwassen, en bij mams weg.
Zij blijft zo belangrijk in je leven, en als ze je afwijst dan is dit ook een afwijzing die je ten diepste raakt. Helemaal nu!
Daarom...het is helemaal niet vreemd hoe je reageerde.
Je bent een geluksvogel, echt wel !:D

gone

Lieve Kendra....al ben ik een elf....het is een shame...maar mijn toverstafje werkt niet....echt lieverd dan had jij het allang en anderen het gemerkt.
Ook ik probeer het via reakties mensen op te monteren, en vaak heb ik tijdens het typen het gevoel....wat schrijf ik nu voor kul, want zelfs voor mezelf is er geen absolute waarheid, en zoals ik er vandaag overdenk is morgen weer passé.
En het is allemaal zo ingewikkeld, en dan is mijn neiging juist....het heel simpeltjes houden....gewoon genieten van een grasshopper aan mijn plafond...yep...ze hangt er nog steeds

Het elfje

hi kendra

weer een stapje verder, nice:)
mooi dat ze het zo goed oppakte:)
ja het is ook een van de moeilijkste dingen, toch ben ik blij dat ik het ook verteld heb,ook al kunnen ze me er niet in steunen, het voelt net ff wat vrijer

shalomm, joy

Hi Kendra en de andere girls,

Ook ik denk er vaak aan hoe de reacties van mijn ouders zouden zijn wanneer ze erachter zouden komen hoe ik me voel. Met mijn moeder heb ik altijd een sterke band gehad, met mijn vader iets minder maar ook die respecteer ik enorm. Dus moest ik mijn 'ei' kwijt bij een van mijn ouders, dan zou dat hoogstwaarschijnlijk bij mijn moeder zijn. Op het gebied van reacties heb ik de laatste tijd wel geleerd dat je je danig kunt vergissen over hoe iemand zou reageren op je probleem. Getuige, mijn twee kids.

Ik heb al vaker de aandrang gehad om mijn ouders op de hoogte te stellen van mijn genderdysforie. Het is er nog niet van gekomen. Fijn dat het bij jou zo goed uitpakte Kendra. Weer een stap in de goede richting.

Female groetjes,

gone

Hi Kendra,

De scherven zijn gelijmd met je moeder. Dat is het belangrijkste.

Trouwens, ieder huisje heeft zijn kruisje. Mijn pad heeft ook niet altijd over rozen gelopen, ook niet in relatie met mijn ouders. Hoofdzaak is dat je het verleden kan begraven en steeds weer opnieuw kan beginnen na een tegenslag of conflict.

Je moeder heeft nu Kendra leren kennen, je echte ik. Een prachtig gegeven om een nieuwe start te maken.

Allerliefste groetjes,

Tis wat met moeders (en soms ook vaders, maar daar heppik geen ervaring mee). In mijn jeugd heeft me moeder me wel 5 of 6 keer gevraagd of ik niet liever een meisje wilde zijn, ik zei altijd nee, uit verdediging maar ook omdat ik liever een jongen dan een meisje was, al wist ik dat ik eigenlijk van binnen een meisje was, vond dat best wel erg. Maar goed, toen ik op mijn 23e haar belde om het te vertellen dacht ik wel dat ze het eigenlijk al wist, nou , niet dus. Ze dacht dat het een bevlieging was. In de loop der jaren heeft ze zich er niet druk over gemaakt, ze vond die groepen voor ouder van transseksuelen maar flauwekul, ze vond mijn transseksualiteit niet echt bijzonder. Wel krijg ik steeds te horen dat ze geen lieve kinderen heeft, dat ze het niet getroffen heeft met de kinderen die nooit klaar staan voor haar, doelende op mijn zus en mij, maar met het trans zijn heeft het niet veel te maken.

Eline

site met links over transseksualiteit in het Nederlands

http://www.tomaatnet.nl/~eline/

Hoi meiden.

Moet ff wat kwijt.

Gisteren mijn moeder aan de telefoon, en op een zeker moment kwam het opeens over mijn T-gevoelens. Een beetje een provocatie, want ze speelt struisvogeltje en gaat dat altijd uit de weg.
Ben je daar dan weer mee bezig, was de reactie.
Waarop ik haar weer vertelde van wel, en na wat heen en weer gepraat de opmerking dat ik eigenlijk liever een vrouw was geweest.
De “meelevende” reacties hierop :
- daar mag je ons toch niet mee belasten, wij zijn al oud (80 en 76)
- wij hebben vroeger nooit wat gemerkt (wat dus absoluut niet waar is, omdat mijn moeder mij 1x volledig omgekleed betrapt heeft toen ik 17 was, en omdat ze ooit gezegd heeft, dat ik in mijn puberteit zelfs meer “ontwikkelde” dan een buurmeisje (lichte borstvorming dus)
- maar gelukkig ben je geen vrouw, maar een echte man (haar argument: je hebt toch een kind kunnen maken dus ben je een man)
- vroeger hoorde je dat niet; toen bestond dat niet (verdediging over gedrag van vroeger, en feitelijk het enige dat een beetje klopte).

Echt hartverwarmend, dat meeleven van ze als je het weer eens aandurft om te praten over je echte gevoelens en wat je het meest van al bezighoudt.
Blij dat ik jullie nog heb.

Hi Cynthia,

Mijn schoonouders komen uit de zelfde generatie als je ouders. Vooral mijn schoonvader is een echte zwart-wit denker. Of het is zwart, of het is wit, iets ertussenin bestaat niet. Het zal nog wel effe duren vooraleer ik hen mijn diepste geheimpjes toevertrouw. Maar ik denk wel vaak na over hoe de mensen zouden reageren als ze het wisten.

Fijn dat je ons nog hebt? Graag gedaan, daar zijn vriendinnen voor.

Ciao,

gone