10 jaren lang
had hij gewacht
heimelijk voorbereidt
Hij wist dat het kon
maar durfde hij óók?
Wie had dit ooit
van hem verwacht?
Een net gezin
een mooie baan
hij was het toonbeeld
van een vader
maar hij wilde zij zijn
zo af en toe
dan kon hij het leven
beter aan.
Stiekem had hij gekeken
hoe zijn dochters het deden
make-up is tóch wel
een ding apart
en dan nog het kopen
wat eng was dat geweest
voorzichtig waren de spullen
in zijn mandje “gegleden”
Op een dag was het tijd
“overwerk” had hij
kunnen verzinnen
als excuus voor zijn laat zijn
Maar…
zijn hart klopte snel
zijn handen beefden
toch zette hij door
en liep die nieuwe wereld binnen
Verloren stond hij daar
hij vroeg zachtjes om hulp
toevallig mocht ik dat
toen horen
voorzichtig maakte ik
zijn zacht gelaat op
en langzaam kwam zij
uit haar schulp.
Een traan liep over zijn wang
er viel een blok van hem af
toen nog haar kleren
alles zat goed
hij was nu eindelijk zij
dus
zo werd zij “geboren”
omdat hij genoeg
om zijn andere zijde gaf.
10 jaren wachten
waren nu voorbij
ik vond het een eer
haar te helpen
tevreden keek ik
hoe zij nog wat onzeker
haar eerste stapjes zette
als zijn nieuwe “mij”….
Hanneke 13-05-2016 (c)
Hé Hanneke,
Wat een mooi gedicht, ik kan het blijven herlezen.
Bedankt voor zoveel mooie woorden.
Als ik het hoorde uit jouw mond, klonk het al zo prachtig;
maar door het opnieuw te lezen,
kan ik nog meer genieten van de mooie woorden!
Bedankt Hanneke, en laat niet af om nieuwe gedichten te publiceren!
Groetjes,
Evatje, Lokeren
Dank je wél Evatje,
Met alle liefde probeer ik niet anders dan gevoelens van mensen op papier te zetten.
Als troost, herkenning of gewoon voor een goed gevoel.
Fijn dat ik dit voor je mocht beteken
Schrijven blijf ik doen, ik hou er van!.
Lieve groet,
Hanneke