Aandacht voor de transgender
Nu ik mij als Outdoor Lifecoach meer bezig hou met de transgender valt me ook meer op. Er is veel media aandacht bijvoorbeeld. Dat is mooi omdat dat een kans is om de transgender zichtbaar te maken in onze maatschappij. Een kans om de transgender uit de wereld van de geaardheid te krijgen en een plek te geven in een identiteitsdiscussie. Liever nog, wat mij betreft, in een “mogen zijn wie je bent en hoe je je voelt” discussie. En daar passen uitingsvormen bij. Ik schrijf hier vanuit mijzelf en dan gaat het dan over een man die ruimte wil geven aan zijn vrouwelijke kant. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de vrouw die ruimte wil geven aan haar mannelijke kant. 
Tegelijk valt me op dat sommige media redelijk rooskleurige verhalen laten zien. Ik snap dat wel, immers hoe mooi mag een succes story op tv zijn. Meisje wordt jongen. Jongen wordt meisje. Vrouw wordt man. Man wordt vrouw. Transitieprocessen die slagen. Doch het is niet, vergeef me het woord, even “ombouwen”. Vaak is een transitie zelfs niet eens aan de orde. Liever noem ik het aanpassingen in de dagelijkse uitingsvormen en soms aanpassingen aan het lichaam. Dan kan iemand door het leven gaan in een vorm die bij hem of haar past. Dat vraagt ook veranderingen in de omgangsvormen waarbij de directe omgeving is betrokken.
Slipje aan de wilgen?
Depressiviteit is helaas hoog in deze groep. Immers als je niet kunt zijn hoe je je voelt, loop je vast. Vast in jezelf, vast in je relatie, vast op je werk. De kans is groot dat je je terugtrekt uit het sociale leven. De kans is groot dat een deel van jouw leven zich in het geheim afspeelt.
En als je dan al die enorme stap durft te zetten, eerst voor jezelf, later wellicht naar je omgeving, dan lijkt het nog niet klaar. Zelfs na heel professioneel begeleide transities lijkt het leven nog niet altijd gemakkelijk. Jezelf mogen zijn, kan een lange en rijke weg zijn.
Onlangs mocht ik bij de tentoonstelling Transmission in het Amsterdam Museum de documentaire TransAnders zien. Filmmaakster Kim Bras had 6 mannen van heel dichtbij in beeld gebracht. Mannen die graag hun vrouwelijke kant een plek willen geven. Sterker nog, die vrouwelijke kant dringt zich vanzelf van binnenuit op. 
Heteromannen veelal getrouwd en met een gezin. Bijzondere verhalen, mooie mensen, transformaties met een verhaal, met veel emotie, met innerlijke worstelingen, met uitingsvormen die de partner- en ouderkind -relatie raken. Een film over twijfels en zelfacceptatie. Stuk voor stuk raakte hun verhaal mij diep. Een confrontatie met mijn eigen worsteling, met mijn eigen verleden, met mijn voorbije relaties en dierbaren en met alle therapieën.
Overigens zie ik ook veel transvrouwen die hun weg wel hebben gevonden. Die elkaar opzoeken, die met hun relatie en andere dierbaren een vorm hebben gevonden die ruimte geeft aan het gevoel. Overigens geldt dit natuurlijk ook voor de transman, de vrouw die man wilt zijn.
Zou de complexiteit van het mogen zijn wie je bent, van zelfacceptatie en van acceptatie van de omgeving een reden zijn om het slipje aan de wilgen te hangen?
Vaker dan je denkt wordt het pad naar zijn “zijn wie je bent” afgebroken. Kleding, pruiken, make-up spullen gaan de vuil- of kledingcontainer in. Purging heet dit fenomeen. Dat doet zeer, dat kost veel energie. En reken maar dat de innerlijke kracht sterker is dan je denkt. Het zit in je en komt terug.
Wees jezelf en zoek naar de passende uitingsvormen.
Laat jij je in een hokje stoppen?
Deel 2 van deze column gaat over hokjes. Vaak geven we woorden aan alles wat we doen en daarmee is de kans groot dat ook jij je in een hokje laat stoppen. Dat heeft gevolgen voor jouw uitingsvormen.
Kijk eens verder op http://www.b-lifecoaching.nl als jij je eigen pad wilt volgen door jezelf te zijn, door te luisteren naar jouw gevoel. Dit voorjaar start ik met groepjes mannen te coachen. Mannen die leren te luisteren naar hun gevoel en vandaar uit een vorm vinden om om te leren gaan me hun vrouwelijke kant.
Auteur: William Slotboom
Blog: http://b-lifecoaching.nl/uitingsvormen-van-de-transgender/
https://www.facebook.com/B.Lifecoaching/
Vaak, heel vaak heb ik alles weggegooid. Inderdaad kwam het alsmaar terug, steeds maar sterker en sterker. Mijn partner snapt er nu nog niks van en acceptatie is er niet. Ook op het werk kan ik het niet kwijt. Werk voor een hele grote landelijke organisatie die bekend zou moeten staan om hun diversiteit. Helaas helaas. Ach, ben ruim in de 40 nu en weet het al sinds mijn achtste. Jarenlang weet ik het al te verdringen maar merk dat het per dag achteruit gaat. Ik voel me vrouw, zou het liefst morgen naar het VU gaan, maar ik heb mezelf teveel in problemen gebracht.
BesteTanja, wat fijn dat je een reactie schrijft op mijn column. Een dilemma voor je. Besef dat als jij niet jezelf bent, jij ook niet compleet bent voor jouw partner. Probeer samen in beweging te komen op dit thema. Heb lef om te leven wie je in essentie bent. Ik wens je veel kracht en een warme groet, William (soms Amilia).
Hi,eerst en vooral wil ik iedereen hier en alle trannies,crossdressers enz een hart onder de riem steken en zeggen dat ik ze mateloos bewonder en ze verder moeten gaan om zich te uiten want anderen laten beslissen hoe en wie je moet zyn is nefast voor je zelfvertrouwen ,als je hetero en getrouwd bent dan is het allerbelangrykste praten,respect en vertouwen voor elkaar maar door veel en eerlyk alles op tafel te gooien is het begin van een betere (sex)relatie,myn vrouw was eerst geschokt,verbaasd maar na lang praten en info opgezocht,veel mensen denken dat man in lingerie niet op vrouwen valt!,is het zalig om nog meer van je vrouw te houden omdat een moeilyk moment in je relatie geleid heeft tot iets dat nooit meer te breken is.Dikke knuffel van een sexy meisje(zegt myn vrouw) xxxx
Het wordt tijd voor een PB51 spotje waarin te zien is dat een transgender geen fetisjist is en het niets met seks te maken heeft.
Ik leef elke dag zoals ik ben, het is geen verkleedpartijtje of seksspelletje maar ik wordt wel zo aangekeken en ik voel mij daar zeer onprettig bij.
Verder is er geen “willen zijn”, ik ben een vrouw in de verkeerde verpakking, ik wil geen vrouw zijn, ik BEN een vrouw. Iedereen die een ander geslacht “wil zijn” moet zich eens goed achter de oren krabben…
Bij mensen die zeggen “Als ik Marietje ben” heb ik altijd het gevoel dat het meer om schizofrenie gaat dan om genderdysforie.
Te veel kaf onder het koren zodat “men” geen verschil meer ziet omdat “men” te dom of te onverschillig is zich daar in te verdiepen. Dan is er nog die L in het letter lijstje. Allemaal letters die met seksuele geaardheid te maken hebben, mijn letter totaal niet, zoals ik boven schreef. Dit heeft u goed door, gelukkig.