Hij wilde “even-wicht”,
éven vrouw zijn
een héél ander gezicht.
Zijn andere zelf
voelde zo fijn
Voor éven maar
een wicht,
een ander gezicht
zijn andere zijde zijn…. 
Maar dat viel niet mee
want het deed óók pijn
Moest hij zich schamen?
om even-wicht te zijn?
Zoiets wordt maar moeilijk
geaccepteerd
Het hoort niet, is anders
zó wordt het geleerd
Hij had zich zo vaak al
aan oordelen bezeerd….
Maar hij deed het tóch
de schaamte voorbij
En hij maakte zich mooi
voelde zich vrij!.
Zijn zachte zelf, zijn andere ik
wat stond dat hem mooi
een kin zonder sik
Nagels met lak
schoenen met hak
rokjes met kant
en haren met band
Ach,hij was nu zij
en zo was het goed!
Een man maar óók vrouw
met hetzelfde bloed.
En al bleef het soms zwaar
keken mensen vaak raar
Dan liep zij parmantig
op hoge hakken
met een lach op haar gezicht
in perfect evenwicht
En liet zij de zeikerds
hen die niets snappen
de grond in zakken
zonder na te trappen.
Evenwicht bracht wat hij wilde
haar omgeving verstilde
En zij lachte haar lach
terwijl hij haar prachtige
andere zijde zag.
Hanneke
28-02-2016 (c)
