Ladies Night in Rotterdam

Terwijl ik over de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam liep, werd ik verblind door de laagstaande voorjaarszon. Het was in de middag en de temperatuur was al zeer aangenaam voor de tijd van het jaar. Ik liep stevig door, keek strak voor me uit en maakte nauwelijks oogcontact met de andere voetgangers, die me tegemoet liepen. Ik was op weg naar Alda. Voor het eerst liep ik in het volle daglicht alleen over straat. Niemand aan mijn zijde, niemand vertrouwd om me heen, niemand om me achter te kunnen verschuilen.

Alda had me twee weken eerder gewhatsappt: “ik ga je uitnodigen voor de Ladies Night, het is alleen voor vrouwen, je kunt als Tess komen”. Later volgende meer informatie, “het is op vrijdag 10 maart en het begint om 16:00 in de winkel, kom je ook?, o ja en na afloop gaan we naar Club Vie”. En weer kreeg ik de kans om een grote wens in vervulling te laten gaan. Tess gaat naar een echte Ladies Night, georganiseerd door mijn vriendin Alda, een Braziliaanse schoonheid, die een winkel heeft aan de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam, helemaal gevuld met de mooiste Braziliaanse kleding. Alda organiseert vaak promotionele activiteiten voor haar Alda’s Brazil Fashion en is ook op Facebook heel actief. Ze is een echte onderneemster, vol met sprankelende ideeën en nu dus een echte Ladies Night in haar winkel, waarvoor ze al haar vriendinnen heeft uitgenodigd. Weer zo’n leuke gelegenheid om haar kleding te promoten en dit keer zijn er vele aanbiedingen. Tess kan niet wachten, ‘wellicht vind ik daar een mooie strakke jeansbroek.’

In de twee voorafgaande weken was ik zeer druk geweest met de grote vraag: ‘wat ga ik aandoen tijdens de Ladies Night, waar zeker veel Braziliaanse vrouwen bij aanwezig zullen zijn’. Hoe ga ik dit overleven? Zal ik opvallen tussen de meest vrouwelijke vrouwen, die er op aarde zijn? En weer bracht Nel van de bekende schoenenzaak Silhouette de oplossing. Ze hielp mij aan een paar prachtige witte schoenen met een mooie hak en een beetje plateau. Het idee werd daar geboren: ik ga in zwart-wit, nee niet hoerig maar als een nette lady. Daisy van Coolcat in Rotterdam, hielp me het plaatje compleet te maken met een mooie zwarte, strakke lange broek gemaakt van zachte stof, een leuk wit shirt, en daaroverheen een spannend kort zwart jackje. Ik was tevreden, mijn nieuwe zwarte pruikje paste er perfect bij.

Ik was eens eerder, als man, in Club Vie in Rotterdam geweest, een prachtige dansgelegenheid met twee dansvloeren, waar veelal jonge mensen zich verdrongen en genoten van de sfeer, drank, muziek en mooi geklede mensen. Voor die gelegenheid wilde ik wel iets spannends aantrekken. Het werd een zwarte doorschijnende body, die niets verhulde maar ook weer niet op die manier, dat het aanstootgevend zou zijn. Tess zocht weer haar grens op. De witte hakken verruilde ik voor zwarte pumps, waarmee ik de dansvloer wel zou overleven, nou ja dat vermoedde ik tenminste.

En toen werd het vrijdag 10 maart, ik was lichtelijk gespannen, en de gedachte overheerste: wat zou dit avontuur mij gaan brengen? Ik had geregeld, dat ik me kon omkleden bij een andere vriendin, Mieke die ook een kledingwinkel heeft aan de Nieuwe Binnenweg, Quasi Modo genaamd en ongeveer 1000 meter verwijderd is van Alda’s Brasil Fashion. En toen ik om 16:00 bij Quasi Mode, geheel in stijl, de deur uitstapte, gaf Tess zich over aan de grote wereld, die ik zo intens voelde. Na een kwartier stug doorlopen, kwam ik aan bij de winkel van Alda. Toen ik daar snel naar binnen keek, zag ik, dat er al een aantal vrouwen aanwezig waren. Eenmaal binnen viel ik direct in de armen van Alda en gaf haar een dikke knuffel. Ze stelde me voor aan haar vriendinnen, die ik nog niet eerder had ontmoet. Het avontuur was begonnen, ik was voor het eerst op een echte Ladies Night. Langzaam voelde ik me meer en meer op mijn gemak.

We aten gezamenlijk van de kip en rijst, die Alda had bereid. De dames dronken wijn, ik hield het bij een Coca Cola, Tess en alcohol gaan (nog) niet zo goed samen. Ik kwam in gesprek met Sheila, een Braziliaanse schoonheid, ze vond Tess erg mooi en dat streelde me. Er werd veel kleding gepast, mooie kleding, die zich vouwde om de mooie lichamen van de aanwezige wel gevormde vrouwen. De sfeer werd steeds meer en meer ontspannen en op een bepaald moment vroeg ik aan Alda of ze misschien ook voor mij een mooie jeansbroek in de aanbieding had. “ik ga voor jou pakken, maat 42” zei ze. Even later kwam ze terug met twee prachtige jeansbroeken. Ik trok me terug in het pashokje en verruilde mijn zwarte strakke broek voor een echte Braziliaanse Jeans. Wouw, dat voelde fantastisch, ik voelde me zo vrouwelijk. De jeans sloot zich strak om mijn benen en billen en ik voelde dat dit goed zat. Buiten het pashokje, kreeg ik zoveel complimenten van de dames, ik straalde vanbinnen, ik was intens gelukkig. Ik overleefde tussen zoveel Braziliaanse schoonheden.

Ondanks het feit, dat de dames onderling Portugees spraken, voelde ik me totaal niet buitengesloten. Ik voelde hun warmte, hun liefde en bewondering voor Tess. Plotsklaps kreeg ik een idee: ik ga weer naar buiten en even langs Nel en Dessie, zodat ze ook een keer Tess zouden ontmoeten. Ik wilde zo graag mijn nieuw jeansbroek aan de hele wereld laten zien. Vol zelfvertrouwen liep ik de winkel uit, en ik was weer alleen in de Rotterdamse binnenstad. De winkelstraten waren geheel gevuld met mensen, want het was koopavond in Rotterdam. Ik ging op in de massa, niemand die me opmerkte, leek het wel. Ik had platte schoenen aan gedaan, om enigszins zonder pijn mezelf te kunnen verplaatsen. Nel herkende me direct, toen ik haar winkel binnenstapte, ze glunderde, Tess was ook een beetje haar ‘product’. Daisy was er niet, maar de andere meiden van Coolcat herkende me en vonden het geweldig nu eindelijk Tess te kunnen zien.

Op de terugweg, bestelde ik een patatje en midden op het plein zat ik alleen een patatje te eten, gewoon tussen de andere jongens en meiden, die aan het winkelen waren. Voldaan liep ik de winkel van Alda weer binnen, waar de sfeer op dat moment nog losbandiger was geworden. Opgezweept door de muziek, begonnen de dames te dansen. Ze schudden behendig met hun billen en ze leerde mij ook hoe ik dat kon doen. We kregen zelfs belangstelling van voorbijgaande mannen, ze bleven voor de etalage staan en wilde o zo graag naar binnen, maar helaas voor hen, de winkel was al op slot, het was inmiddels na negenen geworden.

Kort daarna voegde zich nog twee Braziliaanse dames bij ons, het waren vriendinnen van Alda, die uit België waren gekomen en speciaal voor de Ladies Night naar Rotterdam waren gereden. Twee top meiden en weldra kwamen we gezellig aan de klets, want beiden spraken heel goed Nederlands. Rond 23:30 gingen we ons klaarmaken voor Club Vie. De dames maakten zich nog extra mooi op, en gekleed in onze nieuwe Braziliaanse kleding, reden we naar de Maasboulevard. Alda had kaarten geregeld, en daar liep ik met zes Braziliaanse vrouwen de club binnen. Ik hoorde erbij, ik hoorde bij dit bijzondere gezelschap, ik was een onderdeel geworden van hun groep, het was zo bijzonder om dit te ervaren.

Mijn voeten gingen pijn doen. De lage schoenen had ik, nadat ik mijn auto was uitgestapt, verruild voor zwarte pumps. We dansten, we maakten selfies, we hadden lol. Ik kreeg zelfs aandacht van drie jonge Nederlandse meiden, ze vonden Tess zo mooi. Ik kreeg van hen zelfs champagne aangeboden, was ik dan toch een echte Lady? De uren tikten weg, en ik besluit naar huis te gaan en de dames in de club achter te laten. Rond 02:30 strompel ik op mijn pumps naar buiten op weg naar mijn auto. Mijn voeten branden, ik kan niet meer, de laatst 10 meter lijken wel honderd meter. Ik probeer mijn autosleutel te vinden en dat lukt niet snel. Op dat moment stopt er een auto met 4 mannen voor me: “kun je je sleutel niet vinden”? “ja het lukt wel”, antwoord ik snel. En als eindelijk de achterklep openspringt, verruil ik snel mijn pumps voor mijn gympen en slaak een kreet van verlichting. Maar na dit geweldig avontuur wilde ik nog maar een ding:’ ik wil nog meer vrouw zijn, nog meer vrouw zijn. Is dit dan pas het begin?’ Met deze gedachte rijd ik de donkere nacht in op weg naar mijn appartement. Doodmoe maar voldaan plof ik om 04:00 op mijn bed en val meteen in een diepe slaap.

Auteur: Tess