29 augustus 2004 Een nigeriaanse travestiete tiener (en verkoper van liefdesdrankjes), die zeven jaar lang ongemerkt woonde tussen de vrouwen in een conservatieve, islamitische gemeenschap, werd ontmaskerd en moet waarschijnlijk de gevangenis in. Abubakar Hamza vertelde afgelopen week, dat hij zich als een meisje had vermomd en van huis was weggelopen uit het kleine, boerendorp Ajingi, toen hij 12 jaar was nadat zijn ouders scheidde en hij niet met zijn nieuwe stiefmoeder op kon schieten.
Nu 19 jaar, He heeft sindsdien gewoond tussen getrouwde vrouwen in ‘purdah’ — de aan de koran ontleende regels voor afzondering tussen vrouwen en mannen. He kreeg zelfs huwelijksaanzoeken van de jongen mannen in Kano, terwijl hij zelf moest proberen zijn gevoelens voor zijn gastvrouwen te onderdrukken. Maar zijn leven ontraffelde op 22 april, toen een bezoeker van zijn geboortedorp hem herkende bij de naamsfeest bij een van de families die hem onderdak hadden geboden. Hij moest zich uitkleden en de papieren zakdoekjes waarmee hij zijn beha had gevuld werden gevonden. Sindsdien is Hamza een plaatselijk bekendheid. Foto’s van hem als vrouw, gemaakt door zijn vroegere vriendjes, worden als posters op straat voor 100 naira (80 eurocent) verkocht. Vorige week moest hij voor een Islamitische Sharia rechtbank in de wijk Yankaba verschijnen. Hij kan een boete krijgen van 10.000 naira (€ 80) of een jaar in de gevangenis. Nu gekleed als man in een overhemd met korte mouwen, smeekte Hamza de rechtbank om genade. “Ik smeek jullie om genade. Ik weet dat wat ik deed fout was, maar ik wilde alleen maar geld kunnen verdienen. Ik beloof dat ik ga veranderen en zul nooit meer een meisje spelen”, zei hij. Later, in zijn cel in Kano, legde de jongen uit, in zijn zachte, vrouwelijke stem, hoe het kwam dat hij Kawajo werd, een jonge vrouw die toverdrankjes en –charms verkocht aan de getrouwde vrouwen van Kano. De vierde kind uit een mislukte huwelijk, vond hij steun van de meisjes van zijn dorp toen de haat van zijn stiefmoeder te veel voor hem werd. “Ik begon mij als hun te kleden, en ging bij hun wonen, ondanks de pogingen van mijn vader om dat te stoppen”, zei hij. “Toen afkeuring van mijn vader te veel werd, ben ik weggelopen en ging wonen bij een familie van nomaden, waar ik mij kleedde en gedroeg als de andere meisjes in de familie, een rol die ik graag speel”, voegde hij toe. Het platteland in noord Nigerië is erg behoudend en het leven wordt door traditie en sharia (islamitische wetgeving) bepaald. Hamza moest vaak verhuizen, van dorp tot dorp, familie tot familie, om niet te worden ontmaskerd. Hij ontdekte, dat hij onderdak bij de getrouwde vrouwen kon krijgen, door hen hulp te bieden bij het weren van boze geesten of het maken van liefdesdrankjes. “Mijn inspiratie voor medicijnen krijg ik van geesten die mij assisteren. Ze willen alleen maar vrouwen hulpen”, zei hij. “Ik woonde bij mijn gastvrouwen, kookte met hen en at met hen. Ik sliep in hetzelfde bed en vlocht hun haar in”, zei hij. Ze kleedde zich om in mijn bijzijn, omdat ze dachten dat ik een vrouw was. Maar ik durfde niet met hen te slapen, uit angst voor ontmaskering. “En wanneer ik een vermoeden had dat men mij verdacht, of wanneer ik mij te veel aangetrokken voelde tot een gastvrouw, vertrok ik”. Volgens een van zijn nietswetende gastvrouwen, zijn zelfbeheersing heeft hem nooit gefaald: “Ze woonde vier jaar lang in mijn huis en er was nooit enige teken van mannelijkheid; geen een van mijn drie dochters die met haar een bed deelden heeft ooit geklaagd over vreemd gedrag”, Adamu Muhammed (65) vertelde de rechtbank. Kawajo zag er zo goed uit, en zijn huidskleur en vrouwelijke bewegingen waren zo aantrekkelijk, dat hij werd beschouwd als een ‘goede vangst’ door de jonge mannen, zei Muhammed. “Omdat er zoveel mannen kwamen vragen om met haar uit te gaan, of zelfs om te trouwen, moest ik haar tot de orde roepen, en zeggen dat ze of eentje uit moest kiezen om te trouwen, of ze allemaal zeggen dat ze niet meer langs mochten komen”, zei hij. Hamza legde uit: “Ik zei dat ik nog niet klaar was om te trouwen, zo gingen wij alleen maar praten en gaven ze mij kado’s en geld en dat kwam mij goed uit. Abdullahi Ahmad, een man van 35 jaar, wie Hamza ten huwelijk vraagde, zei: “Je kon niet zien dat Kawajo anders was dan elke andere meisje in de wijk. Ze liep en praatte als een meisje; ik moest het proberen met haar, ook al wist ik dat ze tegen zoveel ‘nee’ had gezegd”. Twee vrienden kregen over Kawajo zo een ruzie, dat ze wekenlang niet met elkaar wilde praten. “Maar toen het uitkwam dat Kawajo een man was, lachtte ze samen erom”, zei Ahmad met een lach. 16 september gaat de zaak verder. Bron: Mail & Guardian Online/SAPA-AFP Tekst: Aminu Abubakar — Kano
