Ze zijn er de afgelopen jaren volop geweest, documentaires over genderdysforie, transgenders en transseksualiteit. De omroepen, inclusief de Evangelische (!), hebben wat dat betreft goed werk verricht om het onderwerp bespreekbaar te maken en uit de taboesfeer te halen. Overigens, de ontwikkeling is internationaal, en zeker niet alleen beperkt tot Nederland. Transgenders, en dan wél die van man naar vrouw, winnen Next Top Model competities, lopen shows op catwalks en verschijnen in film- en theaterproducties. Gay prides en parades komen in meer en meer landen voor. De maatschappij is er nog steeds niet volledig aan gewend, maar gaat er wel veel minder krampachtig mee om dan zo’n 15 tot 20 jaar geleden.
Ook het internet heeft krachtig bijgedragen aan deze ontwikkelingen, met overigens de van internet bekende darkside: de enorme hoeveelheid shemale porno. De goede kant is dat de eenzame genderdysfore man of vrouw er dankzij internet achter kwam niet meer de enige in de wereld te zijn met die ‘afwijking’. Er bleken veel, heel veel meer mensen ‘zo’ te zijn.
Op internet is er veel over te vinden. Neem FictionMania, een verzameling van duizenden korte en langere verhalen met travestie en transseksualiteit als onderwerp of thema. Heel veel ervan is ordinaire porno, niet of nauwelijks leuk of interessant. Tussen al dat kaf bloeit echter ook koren.
Twee lange verhalen in FictionMania trokken recent mijn aandacht. En ik kreeg er een idee bij. Als een omroep nu eens zo’n (soort) verhaal omwerkt tot een tv-serie. Na alle informatieve transgenderprogramma’s lijkt me het een geschikt moment om met een transgender comedy te komen.
Om welke verhalen gaat het. De een is Halloween for life, de ander The Wildcats. Beide verhalen zijn enorm uitgesponnen, maar voor het grootste deel beslist amusant.
Halloween for life is vooral een spel der vergissingen en misverstanden waardoor een man steeds verder het vrouw zijn wordt ingezogen. Bij de WildCats gaat het om een 4-koppige meidenband met niet al te veel succes. Een van de meiden heeft een muzikaal zeer getalenteerd broertje dat liedjes en muziek voor hen schrijft, en die ook nog uitstekend kan zingen en gitaar spelen. Hij laat zich overhalen om een weekend met de band mee te doen, waarvoor hij, uiteraard, in een meidenoutfit moet worden gestoken. Het vervolg laat zich raden. In beide verhalen komt van het een het ander, telkens blijkt de terugweg geblokkeerd.
Jason is een Amerikaanse ingenieur die uitgerekend op de dag van Halloween aan een nieuwe baan gaat beginnen. Hij en zijn vrouw Anne zijn net verhuisd en kibbelen over Jason die zijn haar veel te lang heeft laten groeien. Zij wil hem naar de kapper hebben, hij stelt het van dag tot dag uit. Dan krijgt zijn vrouw een idee: het is morgen, op je eerste werkdag, Halloween. Waarom ga je, als geintje, niet als vrouw verkleed. Behalve de personeelschef, een studievriend, kent nog niemand je daar. Is toch gewoon leuk ! Hij laat zich overhalen en zij sleurt hem mee naar een salon.
De rest laat zich, opnieuw, raden. Jason meldt zich de volgende dag als vrouw gekleed op zijn nieuwe baan, en o jeetje, hij moet gelijk een pasfoto van zich laten maken. Het verhaal zit vol wendingen die goed zijn bedacht en hem steeds meer bevestigen in zijn vrouwenrol. Compleet met hysterische medewerkster, de big boss die verkikkerd op hem/haar raakt, koppeling aan een befaamde rugbyspeler die weduwnaar is, een schattig klein dochtertje. Enzovoort, enzovoort. Wat je noemt inderdaad en onvermijdelijk levenslang Halloween. Zoals gezegd, flink lang uitgesponnen, maar geestig. Zeker met ook wat seks erin, maar nergens pornografisch.
Bij de Wildcats, ook in Amerika, gaat het ongeveer hetzelfde. De ene situatie rolt over in de andere, allemaal éénrichtingverkeer waarmee broertje Terry wordt vastgezet in zijn vrouwenrol. De band met broertje als meisje erin als beste muzikant krijgt meteen succes. Het weekend wordt weken, dan maanden. Er komen producers op af, en een sexy kledingmerk dat de meiden in de juiste outfit steekt. Er komen tournees door het land en het grotere geld begint hun kant op te rollen. De Wildcats worden gevraagd in een landelijke TV-show, hun succes is ongekend. Ook dit verhaal is nogal uitgesponnen, maar het zit goed in elkaar en blijft interessant en amusant.
Sterk is dat in beide verhalen de betreffende mannen voortdurend bezig zijn met de vraag hoe ze in vredesnaam terug moeten naar hun man zijn. Wat met de dag moeilijker wordt, want er gebeuren ook allerlei vrijwel onomkeerbare dingen.
Kort gezegd, beide verhalen vormen een basis waarmee een TV-maker met een beetje durf een pracht van een comedyserie zou kunnen produceren. Kwestie van een goede scenarioschrijver er op zetten, er een regisseur bij zoeken en al die andere dingen die een producer moet kennen en kunnen: casting van de acteurs en actrices, locaties vinden en, uiteraard, een omroep die iets durft.
Van harte hoop ik dat dit idee iets oplevert. Dus, beste lezers, hoort zegt het voort.
Nomi de Pluum
