In Nederland heeft men al vele jaren ervaring met holebi senioren, én bestaat er zelfs een label voor rushuizen waarmee men aangeeft dat het verzorgingshuis in kwestie holebi en/of transgender vriendelijk is. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Gentse OCMW een Nederlandse expert uitnodigde om er voor te zorgen dat er bij ons alvast wordt gepraat over holebi senioren.
Het taboe rond homoseksualiteit bij senioren is nog te groot in ons Belgenlandje om al te kunnen spreken van holebi en/of transgender vriendelijke rusthuizen. De 88-jarige André zegt: “In het rusthuis weten ze dat ik homo ben, maar we praten er niet over. Ik zit graag in dit rusthuis, mijn vriend Flor, die ondertussen is overleden, was hier ook graag. We deelden hier een kamer, dat ging prima. We speelden meteen open kaart tegenover het personeel, maar met onze medebewoners is het woord homo nooit gevallen. We zijn ook nooit gepest of lastig gevallen, maar we spraken er niet over, we kregen hoogstens eens een knipoog van personeelsleden die ook ‘zo’ zijn. Het verhaal van André is vrij uitzonderlijk, zelfs al wordt er niet over gepraat.
Toen de vriend van André drie jaar geleden een hersenbloeding kreeg, verhuisde hij naar rusthuis de Vijvers in Gentbrugge waar hij nog steeds verblijft. Hij is grotendeels open over zijn geaardheid maar veel oudere homo’s en lesbiennes gaan terug de kast in eens ze naar een rusthuis gaan. Een fenomeen dat men overal tegen komt, zelfs in Nederland waar men al véél verder staat dan in ons Belgenlandje.
Om het taboe rond homoseksualiteit in rusthuizen te doorbreken staken de Gentse OCMW-rusthuizen eerder al een tandje bij. Eind vorig jaar werd het woonzorgcentrum Het Heiveld in Sint-Amandsberg al gescreend op holebi en transgender vriendelijkheid, een uniek proefproject in het kader van onze Vlaamse overheid. Zo kreeg het personeel vorming over homo’s lesbiennes biseksuelen én transgenders. En vrijdag werd de Nederlandse experte Eveline van de Putte naar woon-zorgcentrum Zonnebloem in Zwijnaarde gehaald. De schrijfster van levensverhalen van homoseksuele ouderen ging er onder de naam Tour d’Amour het gesprek aan met senioren en rusthuispersoneel uit alle Gentse woonzorgcentra. “Oudere holebi’s komen uit een tijd dat homoseksualiteit niet bespreekbaar was”, zegt ze. “Daarom zijn ze er vandaag nog altijd een pak voorzichtiger over. Met alle gevolgen van dien: ze vereenzamen of sukkelen in een depressie.”
André begrijpt dat als geen ander. Het fotootjes van Flor staat op de kast in zijn kamer. Toen hij hem 57 jaar geleden leerde kennen, was hij nog getrouwd. “Mijn vrouw wist van onze relatie en had zich daarbij neergelegd. We zijn tot haar dood getrouwd gebleven en alleen in familiekring werd er over mijn geaardheid gepraat. Het taboe was toen véél groter dan nu. Vandaag kan men als jonge homo of lesbienne trouwen, en kan men meer open zijn dan vroeger. Het is tijd dat ook de Belgische rusthuizen mee op de kar springen, want het kan toch niet zijn dat ik hier de enige homo ben?.” Bij ons werd er voor het eerst in 2015 over gepraat, maar verder kwam men niet. In 2016 kwam er vanuit de overheid meer aandacht en vorig jaar pleitte al een politieke partij voor meer zichtbaarheid van holebi’s in rusthuizen.
Bron: Nieuwblad.be
