Van confrontatie via worsteling naar vrijheid………
Eerder heb ik diverse columns geschreven (onder de naam Francisca) over mijn ervaringen als (ex)partner van een transgender, die na een jarenlange strijd bleef weigeren openheid te geven over zijn “transgender-zijn”. Zoals te lezen is hebben het verzwijgen, de leugens en het bedrog de relatie doen eindigen, een heftige en verdrietige periode waarin ik me eindeloos heb ingezet om de relatie te behouden. En ik met mijn acceptatie van zijn transgender zijn, (het dragen van vrouwenkleding), dat niet tot realiteit voor hem heb kunnen maken. Natuurlijk niet…….! Ik kan een ander zichzelf niet doen accepteren…… De (negatieve) energie die het heeft gekost werd pas veel later zichtbaar, ofwel voelbaar. Zolang je er midden inzit en strijdt ben je blijkbaar in staat er alles voor opzij te zetten. Ten koste van jezelf. Vele jaren, strijd, coachsessies en gesprekken met gelijkgestemden verder is mij veel duidelijk geworden. Over de ander, waar vooral angst en schaamte een hele grote rol speelde, maar vooral over mezelf. Dat de hele periode mij veel geleerd heeft over het overwinnen van angst, duidelijkheid geven, grenzen stellen, accepteren en loslaten en het niet voor een ander willen (kunnen) oplossen. De ander en jezelf ruimte geven. Vertrouwen terug winnen; in jezelf. De “voelbare” bewustwording. Het accepteren van de realiteit zonder te oordelen.
Als je je dat bewust bent kan je voor jezelf een keuze maken vanuit het juiste perspectief, kijken naar wat je wel wilt i.p.v. wat je allemaal niet wilt, de grens stellen vanuit zelfliefde en wat voor jou belangrijk is (niet te verwarren met egoïsme) en je keuze daarop baseren. Wat de uitkomst ook is. Dat levert mentale vrijheid op. Uiteraard geldt dat in elke relatie, maar richt me hier op de transgender-partners. (*zie ook mijn column: Breken of blijven…??)
En dat is wat het me gebracht heeft; om, me bewust van dit alles, de keuze voor mezelf te maken. Dat als geheim houden, liegen, vreemdgaan niet tot mijn normen en waarden behoren, ik een andere keuze kan maken. Niet vanuit wrok, maar berusten in, met behoud van de liefde in mijn hart, wat er gewoon mag zijn. Dat gevoel niet beheersen (krampachtig – controle krijgen), maar beheren (accepteren – toelaten). Zoals mijn coach dat zo prachtig verwoordde. En wat heeft ze gelijk gehad!
Dat klinkt simpel, maar zo simpel is het niet als de liefde diep zit, je strijdbaar bent en je wilt “aangaan” om je relatie te redden, waar de ander het af laat weten. (je kan het niet voor de ander doen!). Waar ik vocht om het aangaan van de travestie binnen de relatie, openheid en het vertrouwen in de ander terug te winnen, heb ik uiteindelijk het vertrouwen in mezelf teruggevonden,
de deuk die het had opgelopen kunnen effenen. Het leverde mij mijn vrijheid op. En dat is een geweldige ervaring. De negatieve energie kunnen ombuigen naar iets wat positieve energie oplevert…….kortom; uit de rode cijfers….!!
HET KAN OOK ANDERS:
Ondanks dat ik niet meer in relatie en contact sta tot mijn voormalige transgender-partner neemt het niet weg dat ik wil blijven pleiten voor openheid en eerlijkheid binnen een relatie waar sprake is van transgender zijn, in welke vorm dan ook. Niet WAT je bent is belangrijk maar WIE je bent en dat in vrijheid te mogen uitdragen. Als twee mensen zielsveel van elkaar houden is het de persoon, het mens zijn, wie je bent, de intimiteit die je met elkaar deelt, (en daar mee bedoel ik niet alleen de seksuele) wat je met elkaar verbindt, niet je genderidentiteit. Die is sowieso oké! Als je dat met elkaar deelt en daarin kan accepteren, vrij in kan laten en vrij in kan voelen, heb je iets bijzonders met elkaar. Kan je elkaar juist versterken. Ik heb dat sterk ervaren bij een prachtig stel die ik vorig jaar heb ontmoet, waarbij de man zich regelmatig transformeert tot een prachtige vrouw en daar samen met zijn partner (vrouw) enorm van geniet. En ik van hen. Het contact met hen is er nog steeds. Ik vind ze een groots voorbeeld van hoe het kan zijn en mooi om te zien dat de vrijheid en liefde voor elkaar zegeviert. De uitnodiging die ik van hen mocht ontvangen om mee te gaan naar een T-party (waar ik dus als “niet T-zijnde” gewoon welkom ben 🙂 !!) heb ik dan ook aangenomen. Om ten enenmale aan den lijve de liefde en vrijheid tussen T’s en hun partners te ervaren. Hoe fantastisch is dat! Hoewel ik in het verleden aan mijn ex-partner heb voorgesteld een dergelijk gelegenheid op te zoeken, bleef hij weigeren en mij ervan weerhouden. Dat ik dit feest nu mee mocht maken en met eigen ogen de acceptatie en vrijheid tussen transgenders en hun partners mocht zien en ervaren, de sfeer mocht voelen hoe een ieder zichzelf kon zijn, de mooie mensen die ik heb ontmoet en de fijne gesprekken hebben mij geraakt………
Voor mij gold die avond: Dromen komen uit!
Dit te ervaren doet mij de hoop uitspreken dat het ooit zover mag komen dat een dergelijke strijd die ik heb geleverd, niet nodig zal hoeven zijn en openheid en acceptatie binnen T’s en hun relaties (partners en dierbaren) maar uiteraard ook in het algemeen, als een gemeengoed wordt beschouwd.
Aan alle transgenders in een relatie, voor zover het vrije zijn wie je bent nog niet vanzelfsprekend is: hoe mooi zou het zijn; wees open en eerlijk over wie je bent, betrek je partner en ook andere dierbaren hierin. Ook de partners: stel je open, vraag! Om begrip te krijgen voor wat hem/haar beweegt, maar ook om begrip voor jou situatie, gevoel en emoties. Hoe moeilijk dat soms ook kan zijn, dat is begrijpelijk! Om daarmee de liefde en vrijheid te kunnen ervaren en voelen die ik van zo dichtbij mee maak. En een lichtend voorbeeld te zijn van hoe belangrijk het is dat ieder kan zijn wie hij is, in vrijheid……….
Wat is vrijheid anders dan gewoon ruimte geven aan dat wat simpelweg aanwezig is……
Auteur: Francisca
Ik pleit voor tolerantie
voor kleur en regenbogen
voor openbare liefdes
die uit de kasten mogen
Voor tonnen meer begrip
voor uiting van gevoel
een wereld zonder oordeel
dat is wat ik bedoel
(Bron: LIZ IS MORE)
