Tess geeft les

Het moet ergens vorig jaar geweest zijn, toen een goede vriendin aan me vroeg: “zou je het leuk vinden om als gastdocent les te geven op mijn school in Eindhoven”? Mijn eerste gedachte was: ‘wat een eer, ja dat lijkt me geweldig om als vrouw voor de klas te staan’. En wat ga ik dan vertellen was mijn wedervraag. “Nou gewoon iets over jezelf, het zijn allemaal leuke meiden bij mij op school, ik weet zeker dat ze jouw verhaal heel interessant zullen vinden”.

Een paar maanden later was het zover, ze belde mij op en zei: “ik heb je ingeroosterd voor twee dagen in januari en je geeft les aan 6 groepen. Elke groep bestaat uit zo’n 40 meiden en je hebt anderhalf uur per les”. Oeps, het was dus nu werkelijkheid geworden, ik moest echt mijn lessen gaan voorbereiden. Wat ga ik wel en wat ga ik niet vertellen over mijn vrouwenleven?

Na lang wikken en wegen, besloot ik terug te vallen op een wijze van presenteren waar ik vertrouwd mee was: een Power Point Presentatie. En toen begon ik te typen, het ging heel gemakkelijk en met de hulp van mijn vriendin ontstond er een presentatie van 29 slides, met de titel: ‘De Wondere Wereld van Tess’. In mijn beleving is mijn verhaal nog steeds een wonder dat is geschied, nooit had ik gedacht dat ik ook als parttime vrouw door het leven zou kunnen gaan, ik had het ook nooit zien aankomen en toch is het gebeurd. “En neem ook je tieten en wat pruiken mee, dat vinden de meiden leuk om te zien”, was het advies van mijn vriendin. “Die anderhalf uur maak je zo vol, geen probleem”. De doelgroep was dus een groep van eerstejaars studentes in de leeftijd van 17 tot 23 jaar in opleiding voor schoonheidsspecialiste, pedicure of opticien.

De dag breek aan dat ik mijn lessen zal gaan geven, en op de eerst dag staan er meteen vier lessen op het programma, dat wordt dus flink aanpoten. Ik sta op om 06:00 uit mijn bed en verander snel in een vrouw, ontbijten doen we in de auto en ruim op tijd komen we aan op school. Samen met mijn vriendin loop ik zelfverzekerd het schoolgebouw binnen, ik voel me heerlijk, ik ben nu een lerares!

Om 09:00 uur stroomt het klaslokaal vol met de eerste groep jonge meiden. Ik merk, dat ik direct heel makkelijk contact met ze maak. De sfeer is heel ontspannen als ik begin te vertellen en voor ik het goed besef, tover ik de laatste slide op het scherm, precies na 90 minuten, ik heb het dus gered. Tussendoor laat ik verschillende type van borstprothesen door de groep gaan, dit maakt de stemming nog losser en ontspannener. Velen hadden nog nooit een borstprothese gevoeld of in hun hand gehad. Natuurlijk komen er veel vragen over hoe mijn omgeving reageert op mijn vrouwelijke verschijning, of ik wel eens een string draag en hoe ik dat dan doe, dat ik toch nooit een echte vrouw wordt en wat ik daarvan vind.

Ofschoon ik een ruime ervaring heb met het geven van presentaties, viel het me op hoe gemakkelijk ik de aandacht van de groepen kon vasthouden, en het mobiele telefoongebruik tot een minimum kon beperken. Verder wist ik dat de meest gestelde vraag zou zijn: “en wat vinden je kinderen ervan dat je als parttime vrouw door het leven gaat”. Meestal vul ik het antwoord zelf in met wat ik vermoed dat mijn beide zonen (25 en 26 jaar) zouden vertellen, maar in dit geval vond ik dit niet toereikend. Dus had ik aan ze gevraagd of ze een verhaal zouden willen schrijven met de vraag: “Hoe ga je om met de travestie van je vader”. Weldra vond ik twee verhalen in mijn e-mail box en zo mooi geschreven, dat ik besloot ze voor te lezen in mijn lessen. Tijdens het voorlezen kon je een speld horen vallen, iedereen luisterde aandachtig. Ik ervaarde dit ook als het mooiste onderdeel van mijn lessen en achteraf was dit het grootste geschenk dat ik heb gekregen. De verhalen staan hieronder beschreven, want ik wil ze graag delen op deze site.

De lessen met de andere groepen verliepen ook vlekkeloos, en ik denk dat ik het onderwerp diversiteit en travestie goed onder de aandacht heb weten te brengen bij dit jonge publiek.

De feedback van de docenten, die mijn lessen ook hadden gevolgd, was heel positief en er is zeker een kans dat ik volgend jaar weer wordt uitgenodigd om les te komen geven. En als dan op het einde van een les een jonge dame als laatste het leslokaal verlaat en en passant tegen je zegt: “ik ben trots op je” dan is dat een moment, dat je echt nooit meer vergeet, dat je meedraagt in je hart en waardoor het leven de kleur krijgt die het verdient.

Mijn vader verkleedt zich als vrouw!

Ik denk dat ik een jaar of 20 was toen mijn vader tijdens het eten met mij, mijn moeder en broer zei dat hij wat belangrijks te vertellen had. Er schoot op dat moment van alles door mijn hoofd heen. Had hij een ander? Ging onze ouders scheiden? Was hij ontslagen? Hij keek zo gespannen en serieus, dus er moest wel wat ergs aan de hand zijn. Voorzichtig vertelde hij dat hij zich zo nu en dan als vrouw verkleedde en zo ook op stap ging. Er viel een last van mijn schouder, is dat alles? Het was wel een aparte mededeling, maar het viel mee in vergelijking tot wat ik allemaal had gedacht. Het bevestigde ook mijn vermoedens die ik al had. Op een dag kwam ik eerder thuis van school, en ging wat lunchen aan de keukentafel. Op een geven moment hoorde ik boven iemand lopen op hakken, en zag even later iemand op de eerste traptrede staan met hoge pumps, die daarna weer naar boven liep. Ik haalde mijn wenkbrauw op en dacht: ‘het zal me moeder wel zijn’. Mijn broer had geen vermoedens, maar blikte of bloosde niet bij deze mededeling, hij vond het allemaal wel goed. Mijn moeder wist het veel eerder dan wij, maar ook pas nadat mijn ouders lang getrouwd waren. Mijn moeder had het er best moeilijk mee, maar mijn ouders kunnen heel goed met elkaar praten. Mijn ouders zijn daarom ook later in goed overleg en zonder ruzie gescheiden. Mijn moeder wilde echter, net als mijn broer en ik niet te veel met mijn vaders crossdressing geconfronteerd worden. We weten het en we praten erover, en vinden het prima als hij zich klein beetje vrouwelijk kleedt, maar wij zijn er niet bij als hij zich als Tess omkleedt. Ik wil mijn vader echt als mijn vader blijven zien en ik ben weleens bang dat dat lastiger wordt als ik ook met hem wordt geconfronteerd als hij Tess is. Ik heb wel eens foto’s van hem gezien. Dat is een heel rare gewaarwording. Mijn vader weet dit ook, en zal daarom ook niet onaangekondigd als Tess langs komen. Ik schaam me overigens niet voor mijn vader. Helemaal niet! Ik vind het goed dat hij een manier heeft gevonden om met zijn drang om te gaan. Ik accepteer het helemaal. Ik denk dat mijn vader gelukkig is met de manier waarop het nu gaat. Hij kan zo nu en dan Tess zijn en wij laten hem Tess zijn. Voor mij is het inmiddels een onderdeel van mijn leven geworden. Voor mij is mijn vader sinds ik het weet in elk geval gewoon mijn vader gebleven.

Het is denk ik nu zo’n 5 jaar geleden, dat ik van mijn vader hoorde, dat hij zich in zijn vrije tijd als vrouw kleedt. Ik weet nog dat mijn moeder vroeg, nadat dat ik het nieuws gehoord had, of het mij erg verbaasde. Die vraag kon ik met nee beantwoorden. Het is niet dat ik vermoedens had of dat ik het zag aankomen maar op een of andere manier paste het wel bij hem. Mijn vader is nooit het prototype of stereotype man geweest.

Je verwacht natuurlijk niet, dat je vader met dit soort nieuws komt, maar nadat hij het verteld had, had ik ook wel zoiets van: ja prima toch. Zelf was Ik niet zo heel erg geshockeerd door het nieuws. Iedereen moet lekker doen waar hijzelf zin in heeft.

Voor de relatie van mijn ouders kan ik mij voorstellen, dat dit wat lastiger is geweest. Het is dan ook volgens mij niet heel lang hierna geweest dat mijn ouders uit elkaar zijn gegaan.

Zelf was ik rond deze tijd net uit huis gegaan en gaan samenwonen met mijn vriendin, dus heb hiervan ook minder meegekregen dan mijn broer. Maar volgens mij is de scheiding altijd rustig verlopen.

Ik heb het feit dat mijn vader zich als vrouw of vrouwelijk kleed volledig geaccepteerd. Ik heb hem ook al een paar keer als Tess gezien en ik vind het prima. Het enige waar ik mij zorgen om maak is hoe mijn omgeving hierop zal reageren. Ik heb het dan ook nooit verder met iemand anders gedeeld. Niet omdat ik mij voor mijn vader schaam maar eerder uit een soort bescherming. Voor mij is het allemaal heel normaal en zeker nu we het al 5 jaar weten, maar ik weet ook, dat heel veel mensen hier helaas anders over zullen denken.

Auteur: Tess