Op die zonnige ochtend, worden de stoelen in een theateropstelling gezet en op het podium staat een groot scherm. ‘Wat gaat er nu weer gebeuren?’ raast het door mijn hoofd. Want bij het Summerschool programma van de Academie voor Innovatief Trainen weet je nooit wat je die dag gaat beleven, welke ervaringen en indrukken je op gaat doen, welke levenswijsheden je op het eind van de dag met je meeneemt. Onze hoofddocent Jacqueline (Jac) gaat voor de groep staan en legt uit wat we gaan doen: we gaan elkaar feedback geven op onze kledingstijl. Wauw, dat is spannend, deze groep gaat mij straks duidelijk maken wat ze van mijn vrouwelijke kledingstijl vindt. Iedereen mag anoniem drie woorden intikken op zijn/haar telefoon als feedback, deze drie woorden worden vervolgens via de Mentimeter en internet verzameld en momentaan op het scherm geprojecteerd. Het gaat razendsnel allemaal en voor ik het goed en wel besef, sta ik voor de groep met mijn rug naar het scherm gekeerd en kijk ik recht in de ogen van 25 mensen, die mij nu gaan beoordelen, het zijn voornamelijk vrouwen en zij zijn ook nog eens superkritisch. Ik voel de spanning maar tegelijk ook de opwinding. Het oordeel is geveld, ik mag me omdraaien en naar het scherm kijken, en daar staan dan al die woorden: vrouwelijk, eigen, bijzonder, uitgesproken, creatief, sexy…… Wat mooi om deze positieve reacties te lezen, ik ben blij, zo blij, dat ik de weg heb gekozen om als vrouwelijk geklede man door het leven te gaan, dat ik heb geleerd om dicht bij mezelf en mijn gevoel te blijven en dat ik eindelijk kan toegeven aan dat diepe verlangen de kleding te dragen, die echt bij me past.
Op de vierde dag, gaat er een schaal rond en wordt aan eenieder van ons gevraagd op een briefje te schrijven ‘wat kun jij de groep bieden?’ Vanuit een soort primaire reactie schrijf ik op: ‘een les over diversiteit en travestie’. Ik ben de enige travestiet in de groep, en in de afgelopen dagen had ik al heel veel vragen gekregen vanuit de groep over mijn man/vrouw zijn en alles wat daarmee samenhangt. Dus dit zou een optimale kans kunnen zijn om op een meer gestructureerde manier mijn verhaal in één keer aan iedereen duidelijk te maken. Mijn briefje belandt in de schaal tussen al die andere aanbiedingen en ik wacht rustig af, en weldra staat Jacqueline naast me: ‘Tess zou jij vanavond een workshop willen geven over diversiteit?’ ‘Natuurlijk, lijkt me super om te doen’ zeg ik haar direct en heel snel zoek ik op mijn telefoon een aantal relevante foto’s bij elkaar, waarmee ik mijn verhaal vorm kan geven en aan elkaar kan praten, want een PowerPointpresentatie heb ik niet bij me. Ik heb er zin in, Jac geeft me een podium en dat kan ik nu volledig gaan benutten.
Rond 22:00 is het dan mijn beurt, ik leg mijn extra borstprotheses voor me op tafel en mijn hoge hakken, want het moet er toch wel een beetje gezellig uitzien. Mijn verhaal trekt alle aandacht, als ik vertel over transgenders, transseksuelen, travesties, de verschillende uitingsvormen van travestie, over de diversiteit bij mannen en vrouwen, hoe ik omga met mijn omgeving en mijn familie. Dat ik les heb gegeven op een school voor middelbaarberoepsonderwijs, welke avonturen ik heb geleefd met andere ‘vriendinnen’. En natuurlijk vertel ik ook kort iets over het clubleven, wat een aspect is dat voor de meesten geheel onbekend is. Ook laat ik de borstprothesen rondgaan en ook dat is voor velen een nieuwe ervaring. Na drie kwartier ben ik klaar en word ik overdonderd door een oorverdovend applaus, ook de volgende dag krijg ik alleen maar positieve reacties en complimenten. Weer was ik blij, blij omdat ik nu ook iets heb kunnen betekenen voor deze groep mensen, een groep waar ik me helemaal in thuis voel, waar ik geheel mezelf kan zijn en die me leert wie ik ben.
Het programma nadert zijn einde, en de vijfde en laatste dag eindigt dan ook met een slotfeest, waar we kunnen zingen, dansen en lol hebben met elkaar. Aan het eind van de middag trek ik me terug op mijn kamer en trek een mooi lichtblauw tweedelig setje aan, dat ik van mijn ex-vrouw Ellen heb gekregen. Ben zo trots dat ik in haar mooie kleding mag lopen. Ik maak me op, zet mijn pruik op en loop tevreden naar beneden en voeg me bij de groep. Daar zijn inmiddels allerlei activiteiten gestart, er is een wijnproeverij met lekkere hapjes georganiseerd, er wordt een uitgebreid diner voor ons bereid bestaande uit de meest bijzondere gerechten. Er wordt veel gelachen als er een korte film wordt vertoond met een aaneenschakeling van fragmenten van alle avonturen, die we de afgelopen vijf dagen hebben beleefd. Dan besef ik weer, dat er ongelooflijk veel is gebeurd in die korte tijd dat we hier in Mechelen (Limburg) met elkaar hebben geleefd, geleerd, gelachen, gehuild en genoten. Jac spreekt de groep nogmaals toe, en zegt ons dat we vanavond ons kunnen uitleven door te dansen te zingen, en dat we vooral lol moeten maken. Als dan het lied “Leef” van Andre Hazes Jr. door de luidsprekers schalt, zingt iedereen uit volle borst mee: “…. en pak alles wat je kan… en ga a a a a a a …..” De sfeer zit er al goed in, als Jac aan de menigte vraagt: ‘en willen wij vanavond een sexy Tess zien?’, waarop iedereen joelt ja a a a a a a a a. OK, het is me nu duidelijk, dat er deze avond nog meer van me wordt verwacht, vanavond is er werk aan de winkel.
We genieten van het heerlijk bereide diner en laten ons verwennen door al die verschillende gerechten. Als rond 22:00 iedereen is uitgegeten, komt Marcel (ook docent en de man van Jacqueline) naar me toe en vraagt ‘Tess gaat ons toch niet teleurstellen vanavond?’ Ik begrijp deze boodschap direct en haast me naar boven om een geheel andere outfit aan te trekken. Ik had een extra setje sexy kleding meegenomen: open zwarte lakschoenen met zeer hoge hakken, zwarte netkousen, strak zwart broekje en een zwart korset. Deze kleding draag ik eigenlijk alleen in clubs en voor een gezelschap als dit is dit best heftig. Als de transformatie klaar is, daal ik de trap af als een echte hoer en krijg ik meteen zo’n zin om mannen te gaan verleiden. Ik weet echt niet wat me te wachten staat als ik de zaal in loop, maar eenmaal beneden is deze veranderd in een nachtclub geheel gehuld in roodlicht afkomstig van roodgekleurde lampen. In het midden staat een stoel. Spontaan begin ik te dansen op de beats van de opzwepende muziek en zittend op de stoel schud ik met mijn kont, de menigte schreeuwt en joelt van plezier. Aangemoedigd word ik steeds enthousiaster en weldra biedt de eerste man zich aan zittend op de stoel. Deze kans laat ik niet onbenut, ik bespring hem, zoen hem en geef hem een lapdance. O wat geniet ik hiervan, een tweede man biedt zich aan, wat een ongelooflijk feest is dit.
Mijn act komt ten einde onder een daverend applaus. Iedereen is nu ook bekend met Tess, zoals zij in de nacht mannen verleidt. De workshop, die ik de vorige avond had gegeven, was dus een perfecte inleiding geweest voor mijn optreden van vanavond. Het thema van deze Summerschool is me nu duidelijk geworden, leef vanuit dat wat er is, je liefde, je enthousiasme, je energie, en dan word je duidelijk dat alles er al is. Ik heb ook een stukje van deze nieuwe wereld mogen creëren, een wereld waar alles mogelijk is, waar je kunt onderzoeken wat je waard bent, wat je leven waard is, waar je anderen van dienst kunt zijn en vooral wat je samen voor elkaar kunt krijgen.
Auteur: Tess
Wat een inspirerend verhaal Tess en je hebt het mooi opgeschreven. Duidelijk is dat andere mensen best positief zijn over transgenders, vooral als ze er meer vanaf weten en alles beter begrijpen. Wat dat betreft geef jij het goede voorbeeld en zorg je niet alleen voor begrip en acceptatie, maar ook voor oprechte waardering van travestie. En van jezelf als vrouw natuurlijk!
En ja, nu wil ik ook een lapdance natuurijk…