De ontdekking:
Een lastige vraag als je ontdekt dat je partner travestiet, crossdresser of transgender¹ blijkt te zijn.
Wat hierin belangrijk is: hoe ben je erachter gekomen; heeft je partner het uiteindelijk verteld of heb je het zelf moeten ontdekken door b.v. het stuiten op een geheim e-mail adres, tref je hem onverwacht aan in vrouwenkleding, vind je vrouwenkleding, make-up e.d. tussen zijn spullen of gebruikt hij de jouwe. Als hij zelf zijn geheim aan je vertelt zal het vertrouwen minder geschaad zijn als in het laatste geval. Een relatiebreuk is vaak het gevolg.
De gevolgen:
Wat doe je als de eerste storm van emoties wat is geluwd. (ongeloof, verwarring, boosheid, verdriet, teleurstelling, wantrouwen) Je waarheid wankelt, alles lijkt een leugen, een illusie te zijn.
Wat vaak gebeurt is dat de partner van de transgender, na een moeilijk periode, toch vertrekt.
De transgender-partner is hier al langere tijd mee bezig, voor de partner komt het als een donderslag bij heldere hemel. Heeft door het niet weten, hier geen keus in gehad. Wat behoorlijk wat frustratie op kan leveren. Het tempo van verwerking bij beide partners komt hierdoor ver uit elkaar te liggen. Het onbegrip, het niet kunnen delen met elkaar, niet open durven zijn, je kwetsbaarheid niet durven laten zien, zorgen voor verwijdering en een breuk is bijna onvermijdelijk als je dit niet (evt. met deskundige hulp) met elkaar aangaat.
Wat is er gaande?
Het zwijgen/geheim houden van de transgender-partner zal in de meeste gevallen voortkomen uit schaamte, angst voor verlies, onbegrip en afwijzing, verwarring. Wellicht omdat hij zichzelf in deze hoedanigheid nog niet heeft geaccepteerd. De partner die dit ontdekt ervaart, al is dit vanuit een ander oogpunt, natuurlijk hetzelfde!! : Schaamte: wat zullen mijn familie en vrienden zeggen? Angst voor verlies: verlies ik nu mijn partner, relatie, mijn veilige wereld? Afwijzing: waarom heeft hij mij niet eerder in vertrouwen genomen? Houdt hij dan niet van mij? Wat is onze liefde dan waard? Wat heb ik fout gedaan? Waarom heb ik het niet gezien? Verwarring: wie is hij nu eigenlijk, wat is werkelijkheid? wat nu? Het is nogal wat!!
Wat ik mij afvraag:
Als we toch allebei dezelfde gevoelens en emoties ervaren moeten we elkaar daar toch in kunnen vinden? Bekijk het eens vanuit een andere invalshoek: In de allereerste reacties en emoties bij het ontdekken van het transgender zijn van je partner en in de reacties en emoties bij b.v. de gevolgen na een ongeval, of een ernstige ziekte ² , zit een grote overeenkomst. Ook het ongeloof, boosheid ( het leven of je lichaam laat je in de steek), verdriet, teleurstelling, wantrouwen (wat je is overkomen, komt het nog goed, word ik weer de oude?) angst voor verlies (overleef ik dit, kan ik straks nog doen wat ik voorheen deed, mijn kwaliteit van leven?) Dan wordt er gestreden. Wordt de partner er wel in betrokken. Ga je dat in liefde voor elkaar aan.
Waarom dan niet in het geval je partner transgender blijkt te zijn? Ook dat is geen bewuste keuze, maar wie hij is. In de kern dezelfde persoon. Omdat hier een leugen in het spel is? Er nog steeds een taboe op rust? Kijken we niet te veel naar “wat de ander is” of “ons heeft aangedaan”, i.p.v. naar wie hij is en de emoties en gevoelens die het teweeg brengt? Wat dit met ons doet en wat we daarmee kunnen? Vergeten we de liefde die er ook is?
Kunnen we verder kijken dan onze angst?
Uiteraard is het vervolgtraject en de uitkomst in de hierboven geschetste situatie anders. Maar de eerste emoties en dit aangaan hetzelfde. ……
Relatie behouden:
In mijn geval was het andersom, mijn transgender-partner vertrok ondanks mijn strijd onze relatie te behouden.
De vermijding en de leugens bleven, ik werd er niet in gekend.
Hier ligt dus een belangrijke move van de transgender-partner: wees eerlijk en gooi het open naar je partner/dierbaren!!
Ik ben van mening dat relaties waarin dit speelt niet verbroken hoeven te worden als je je partner erin betrekt. Dat, met begrip en respect voor elkaar en elkaars gevoelens, open zijn en je kwetsbaar opstellen, het vertouwen terug te winnen is. Dit te kunnen delen schept juist een band, die, na dit met elkaar te hebben doorgemaakt, misschien nog wel sterker en dieper is. Wat een verrijking! De dankbaarheid die het op kan leveren als je elkaar hierin kan steunen. Laat de liefde zegevieren, niet de leugen. Doorbreek het taboe!
De verandering:
Nadat de eerste emoties wat tot rust zijn gekomen kan deskundige hulp, misschien eerst voor jezelf en later voor samen, je verder helpen in het proces. De relatie kan blijven bestaan en zal ongetwijfeld anders zijn, maar wellicht kom je tot een vorm die voor beide acceptabel is. Je hebt dan samen iets heel speciaals, hoe mooi is dat! En mocht een relatie niet meer mogelijk zijn dan kun je op een goede, liefdevolle manier uit elkaar gaan. Elkaar recht in de ogen kijken, omdat je je hebt ingezet voor jezelf en de ander. Uit liefde en respect voor elkaar.
Gelukkig heb je een hierin wel een keuze: beide slachtoffer of een win-win situatie!!
Kortom: Breken of Blijven??
Het antwoord is LIEFDE!
Francisca (ex-partner van een transgender)
Note¹: Ik heb mij hier beperkt tot het transgender zijn in de vorm van travestie, crossdressing, tijdelijke vorm van het andere geslacht. Geldend voor zowel man als vrouw. Uiteraard is het in transitie gaan een veel uitgebreider en ingewikkelder traject, wat nog veel meer van beide partners vergt. (ook hier blijft overeind: het antwoord is LIEFDE)
Note²: Laat duidelijk zijn dat het transgender zijn absoluut geen ziekte is !!!!! Ik benadruk hier slechts de ervaring in emoties, gevoel en beleving bij het bekend worden)
