Onlangs vond bij kledingzaak Pien aan de Brink een vervelend incident plaats. Een man paste een rok en masturbeerde in het pashokje. Ook betastte hij eigenaresse Pien Zomerhuis. Een travestiet uit de omgeving Deventer voelt zich aangesproken en vindt dat de dader de doelgroep in een heel verkeerd daglicht zet. Zijn verhaal. Hij voelt zich vrij genoeg om ontspannen over zijn travestie te praten. Is vastberaden om het beeld wat mogelijk na het incident bij kledingzaak Pien aan de Brink over travestie is ontstaan, te ontkrachten. Hij doet zijn verhaal over zíjn travestie. Anoniem, dat wel. Met naam en toenaam is voor hem en zijn vrouw nog net een brug te ver. Zijn vrouwennaam, geen probleem: Colline.
Colline, 55 jaar nu, komt uit de omgeving van Deventer en werkt als technicus bij een Deventer bedrijf. Slechts zijn naaste familie, enkele buren en zijn meest betrokken collega’s zijn op de hoogte van zijn travestie. Hij heeft goede ervaringen met het kopen van vrouwenkleding, zegt hij in een reactie op het vervelende incident bij Pien. Ook in Deventer, zegt hij. ‘Als ik het uitleg word ik serieus genomen. Ik word goed geholpen. Krijg normaal advies. Niets anders dan bij een vrouw. Want voor de verkopers geldt natuurlijk het verkoopargument. Als je je normaal en serieus gedraagt is er niets aan de hand, is mijn ervaring. Toen ik dat artikel bij jullie in de krant las dacht ik dan ook, verdorie, wat een klootzak. Zo verpest je het voor travestieten. Ik voelde me aangesproken al blijkt uit het artikel niet specifiek dat het om een travestiet gaat. Maar volgens mij kan je geen andere conclusie trekken.’ Daags na het verhaal in de krant stapte hij met een grote bos bloemen naar Pien Zomerhuis en ging met haar het gesprek aan. Gaf haar een kijkje in de wereld van de travestie. ‘Ik denk dat ik haar het een en ander duidelijk heb kunnen maken. Ze koestert geen wrok tegenover travestie. Ze pakt het goed op. Pien beschouwt dit ook gelukkig als een heel vervelend, eenmalig incident.’ Het heeft voor Colline zeker een kleine halve eeuw geduurd alvorens hij de stap in de dameskledingzaken durfde te zetten. Als kind vond hij meisjeskleding al spannend. ‘In het geniep trok ik wel eens een rok aan. Maar eigenlijk besef je op dat moment niet dat je misschien wel travestiet bent. Ik maakte er niet zo’n punt van.’ Hij ging trouwen en vertelde zijn vrouw dat hij het dragen van vrouwenkleding aantrekkelijk vond. Toch deed hij er in de praktijk niet of nauwelijks iets mee. Omdat hij zijn eigen drang verwierp. ‘Ik schaamde me ervoor. Dus verstopte ik het.’ Coming out Dat ging jaren goed, hij kon er mee leven. Maar toen hij in 2001 51 jaar werd keek hij terug én vooruit op zijn leven. Hij stond voor de keuze, zo ervaarde hij het tenminste zelf. Hoewel hij het gevoel had zijn travestie ook de komende tijd nog wel weg te kunnen stoppen besloot hij tot een coming out. Om de obsessie eraf te halen. En omdat hij zichzelf al genoeg jaren had weggecijferd. Op scherp Baard en snor gingen eraf. Vervolgens brak er voor hém, zijn vrouw én drie kinderen een uiterst moeilijke tijd aan. ‘In de beginperiode van de zoektocht naar mijn identiteit ben ik behoorlijk uit balans geraakt, Ik werd overspannen. Ik heb heel wat angsten moeten overwinnen. Thuis leidde het natuurlijk tot spanningen. Ik besefte maar al te goed dat ik mijn relatie op scherp zette. Veel verdriet en botsingen. Voor mijn vrouw was het een ramp. Ze moest net als mij door een ongelooflijk zure appel heenbijten nadat ik de kurk uit de fles had getrokken. Ze heeft het nu redelijk aanvaard. Eerst was het tolereren, nu bevindt ze zich in het proces van acceptatie. Het is eigenlijk een wonder dat ons huwelijk stand heeft gehouden. We zijn tegenpolen. Onze relatie is misschien daarom wel zo fantastisch. Met mijn kinderen heeft het ook tot enkele botsingen geleid. Gelukkig niet blijvend.’ Overspannen Na zijn coming out is hij enige weken overspannen thuis geweest. ‘Al snel kreeg ik gesprekken met de bedrijfsarts en een arbo-medewerkster. Daar heb ik open kaart gespeeld over de travestie en mijn zoektocht. Therapeutische gesprekken gehad. De openheid en de acties werden erg op prijs gesteld en ze ondersteunden mijn pogingen om ermee in het reine te komen. Al snel begon ik weer enige uren per dag te werken en kon na zo’n drie maanden weer full time aan de slag. Enige collega’s waren inmiddels ook op de hoogte, die reageerden positief en ondersteunden ook.’ Hij brengt zijn travestie nu twee keer per maand in de praktijk. Dan trekt hij vrouwenkleding aan en rijdt naar Amsterdam waar hij een vrouwencafé bezoekt of een buurtcafé in de Jordaan. Met die twee keer in de maand kan zijn vrouw leven. Thuis trekt hij dan vrouwenkleding aan. Stapt snel in de auto die vlak voor de voordeur geparkeerd staat. Zodat niet goed te zien is wat hij draagt. Met een zonnebril op rijdt hij weg. Onderweg op een parkeerplaats maakt hij zich verder op. Overwinning Schroom heeft hij niet echt meer. Een bezoek aan de Universiteit in Amsterdam om een lezing te bezoeken was een grote overwinning voor hem. ‘Het was een van de eerste keren dat ik als vrouw gekleed in de openbaarheid liep. In de universiteit bleken vijf van de zes liften kapot. Daar stond ik dan, midden in de lift tussen twintig man. Ik merkte wel dat ik aangestaard werd, maar ik kon ermee omgaan. En in diezelfde universiteit sprak even later iemand me aan met ‘mevrouw’. Geweldig. Twee overwinningen in één uur tijd. Je verkent zo je eigen grenzen. Dat gaat met vallen en opstaan.’ Expressie Voor hem is het dragen van vrouwenkleding na zijn coming out vooral een vorm van expressie én erkenning van zijn geaardheid geworden. ‘Ik voel dat ik veel meer mens ben geworden. De obsessie is eraf. Ook de seksuele opwinding is er niet meer. Het is echt de expressie die me er nu toe zet vrouwenkleding te dragen. Nee, behoefte om me tot vrouw om te bouwen heb ik niet. Als dat het geval is ben je transseksueel.’ Hij vindt het fijn dat hij zijn verhaal kan doen. ‘Ik zou wel meer openheid over travestie willen hebben, maar wel op een zeg maar rustige en bescheiden manier.’ Bron: De Stentor Tekst: Ingrid Willems
