Voice dialoque als interventie
Als Lifecoach heb ik best een groot aantal instrumenten, lees coachtechnieken, ter beschikking. Een rugzak vol met levenservaring, met ooit geleerde coachtechnieken en klantervaringen. Met die rugzak ga ik veelal ook letterlijk op stap, dan coach ik buiten. Andere keren coach ik binnen. In de loop der jaren heb ik zo mijn voorkeuren ontwikkeld als het gaat om interventies. Het inzetten van Voice Dialogue is inmiddels wel een populaire interventie van mij. Een interventie die laat doorvoelen dat delen, kanten of subpersonen van ons ergens zijn ontstaan, dat die van betekenis zijn voor wie we nu zijn en hoe we ons leven inrichten. Deze interventie heeft al meerdere keren bewezen van waarde te zijn bij het coachen van mannelijke crossdressers en mannen die aan travestie doen.
Crossdressen en travestie door mannen
Stel je bent een man en je hebt behoefte aan een vrouwelijke genderexpressie, jouw brein stuurt dan de ene keer de mannelijke genderexpressie aan en een andere keer de vrouwelijke genderexpressie aan. Het is jouw brein dat de frequentie, de mate van, de gewenste uitingsvorm en het gedrag dat er naar jouw gevoel bij hoort aanstuurt. Bij genderdysforie speelt wat anders, dan is er sprake van een sterk gevoel van onvrede met het eigen biologische geslacht.
Als crossdresser en travestiet ervaar je dat twee delen om een plekje vragen. En als ik als lifecoach dat dan met betrokkene mag onderzoeken dan vallen in mijn praktijk vaak dezelfde dingen op. Wetenschappelijk is dit niet onderbouwd, wel de moeite waard om er eens goed over na te denken. Diverse mannen in mijn praktijk hebben als jongetje gevoelens ervaren die zij als hard, vervelend, leeg, verloren, drukkend en zwaar op de schouders hebben ervaren. Noem het maar traumatische ervaringen. Vaak werd van hun een mannelijke verantwoordelijkheid verwacht waar zij eigenlijk niet om vroegen of nog niet aan toe waren.
Diezelfde mannen toen nog jongens zochten naar een uitweg en vonden dat in vrouwelijke aspecten als geur, kleding, zachte stoffen van hun moeder, van een oudere zus, van een tante, bij familie waar zij met regelmaat logeerden, de oppas. Die uitweg gaf hen toen zachtheid, die werkte bevrijdend, gaf even wat lucht, leidde af van de spanning.
Tegelijk kwam er een nieuwe spanning voor terug. De kleding, de stoffen, het vrouwelijk droeg ook bij aan seksuele opwinding. Dat was spannend en het geheime, het anders zijn voerde de spanning nog wat meer op.
Opvallend is dus dat daar waar ontspanning werd gezocht er een nieuwe spanning voor in de plaats kwam.
Naar mate de jongens opgroeiden, hielden zij dit mechanisme in stand. Sommigen vertellen mij nu dat als zij nu, in de huidige tijd, voor dezelfde situatie hadden gestaan, zij transitie hadden overwogen. Anderen zien in dat zij de vrouwelijkheid in zichzelf niet durfden toe te staan en dit angstvallig verstopt hielden. Weer anderen durven te genieten van hun vrouwelijke kant en geven dat met hun genderexpressie dan ook volop de ruimte.
Ratio en gevoel
De meeste mannen die ik sprak zijn rationeel ingesteld, zijn stoer opgevoed, daar werd een appèl gedaan op hun mannelijkheid, waren niet gewend hun gevoel te laten spreken. Via de methodiek van Voice Dialogue maken zij contact met het jongetje van weleer, ervaren zij de druk van toen en doorvoelen zij dat nog eens. Zo ook maken zij contact met hun vrouwelijke alter ego van die tijd. Geweldig mooi is om te ervaren dat het vrouwelijke deel toen al zoveel rust en ontspanning mocht geven. Het diepe doorvoelen van beide persoonsdelen, het ervaren en uitspreken dat die delen van waarde zijn, geeft veel inzicht. De transformatie is in gang gezet. Het innerlijke gevecht is dan vaak gestreden, beide rollen, beide delen mogen er zijn.
Genderexpressie als innerlijk rustpunt of toch niet
En tegelijk was en is het voor velen onmogelijk, naar hun gevoel, om die uiting in de praktijk te brengen. Onmogelijk in de gezinssituatie. Als vaders toestaan dat hun zonen zich vrouwelijk uiten, dan kan dat leiden tot angst voor hun eigen mannelijkheid. Als zachtheid niet werd gewaardeerd, als emoties niet mochten getoond, dan bleef over in het geheim de vrouwelijke genderexpressie op te zoeken. Het is inmiddels voor mij niet vreemd meer dat mannen soms tot wel 50 jaar lang deze uitingsvorm geheim konden houden. Ofwel in hun jonge jongensjaren is iets ontstaan waar ze zich voor schaamden. En ergens rond de leeftijd van 50 tot 60 jaar gaat het echt knellen en mag het ruimte krijgen of barst het emotioneel uit zijn voegen. Zo kan een mechanisme, een manier om rust te krijgen, uiteindelijk weer leiden tot heel veel spanning, stiekem gedrag en leven met een geheim. Dit laat onverlet dat er ook genoeg mannen zijn die hun vrouwelijke genderidentiteit een plek geven in hun leven, daar ook van kunnen genieten.
Samengevat
Met Voice Dialogue als interventie laat ik mannen die aan crossdressen of travestie doen, doorvoelen waar dit onderweg in hun leven is ontstaan. Daar is dan ook niets mis mee. Sterker nog, zij ervaren door deze interventie dat het goed is, dat de vrouwelijke genderexpressie hun zachtheid liet ervaren. Later in hun leven konden zij deze escape niet meer openlijk uitvoeren. Dat werd een geheim, een beknelling. Als coach mag ik deze mannen begeleiden naar inzicht, naar het zoeken van een manier die in het hier en nu bij hen past. Die ook mag passen in de relatie met dierbaren of dat er een andere passende vorm wordt gevonden. In ieder geval een weg die past en niet meer knelt. Daar waar het crossdressen en aan travestie doen eerst nog een heimelijke weg was, mag het steeds vaker worden ervaren als fijn, soms zelfs als een lifestyle of komt het in een geheel ander daglicht te staan. Het kan natuurlijk ook in eerste instantie verwarrend zijn als het mechanisme dat nieuwe spanning gaf, nu niet meer zo eng en stressvol hoeft te zijn.
Auteur: William Slotboom
