Foto shoot voor een bekend Nederlands blad
“En rennen maar!”, roept fotografe Hanna op het warme Nederlandse strand. In mijn paars zwarte jurkje met legging en zilverkleurige ZARA-jasje ploeg ik door het zand en ik kan mijn lol niet op. Ik ben met Hanna en visagist Nancy en we doen een shoot voor een bekend Nederlands blad.
Nancy begint met de make-up en bij iedere stap legt ze uit wat ze doet. “Mag ik je wenkbrauwen epileren?”, vraagt ze. Echt een fijn gevoel is dat niet, maar het resultaat mag er zijn. Ze kleurt ze mooi bruin zoals de tint van mijn haar. Op mijn gezicht smeert de visagist een gekleurde dagcrème met een beetje witte foundation. Met mascara maakt ze mijn lange wimpers mooi, dik zwart. Als oogschaduw kiest ze een iets donkerder tint dan mijn huidskleur. Door haar kleurenspel springen mijn groengrijze ogen er mooi uit.
Hanna ziet me transformeren en wordt helemaal enthousiast. De camera komt uit haar tas en klik-klik-klik. Het feest is begonnen. “Het is mooi als je op het hoekje van de bank gaat zitten”, zegt ze terwijl ze weer een paar foto’s schiet. “Je hoofd een beetje naar voren, je kin iets omlaag? Zo ja, perfect!” Ze heeft een verzameling lenzen en werkt met een rond, zonlicht weerkaatsend paneel. 
Ik zit in de make-up maar ik ben nog niet klaar. Het is tijd om een BH aan te trekken. Met Nancy loop ik naar het vrouwentoilet, ik sluit mezelf op en doe ‘m aan. Om mijn hals draag ik een kettinkje met paars steentje dat mooi kleurt bij mijn jurk en een zilverkleurig bandje hangt om mijn linkerpols. Ik loop op het terras als mooi opgemaakte dame in een jurk met legging en met een Cup B borsten.
“Je bent zo fotogeniek!” zegt Hanna meerdere malen. “Dankjewel”, reageer ik. Ik ben blij dat de shoot zo soepel verloopt. Ik lig ik op een bank, ik kijk in staande pose naar het water met mijn voeten in het zand en ik ren rondjes om haar heen vlakbij de zee. Hanna laat me foto’s zien en is continu hartstikke enthousiast.
Het is fijn om in de camera te kijken. Ik voel me knap en zelfverzekerd. Een brede lach komt vanzelf op mijn gezicht. Volgens de visagist en fotografe gaat het me heel natuurlijk af. De foto’s waarbij ik in de zon kijk zijn lastig. “Drie, twee, één en, yes!” zegt Hanna en ik doe mijn ogen open en staar recht in het felle licht. Ze drukt meteen af en ik doe gauw mijn ogen weer dicht.
Zit er een haarkrul voor mijn ogen? Heb ik mijn lippenstift per ongeluk verwijderd? Nancy komt naar me toe om dit te corrigeren. “Ik denk dat we alles hebben”, zegt Hanna nadat ze mij zittend in het zand tussen bandensporen fotografeert. We proosten met een drankje en delen een pizza op deze heerlijke warme dag. Nog even en Nederland weet wie ik ben!
Auteur: Jenny
