Even bijkomen van weer een gezellige avond/nacht in de bar in Rotterdam. Dit keer kon mijn ‘vriendinnetje’ er helaas niet bij zijn, dus ging ik er gisterenavond alleen op uit, een nieuw avontuur tegemoet. Mijn tas had ik in de middag klaargemaakt: pruik, make-up, sexy out-fit en natuurlijk mijn favoriete hakken! Met al mijn nagels rood gelakt vertrok ik van huis, niet wetende wat die avond me zou gaan brengen. Ik had mezelf ook aangemeld op de site. “Wellicht komen er op mijn berichtje leuke mannen af, of ben ik nog niet zo beroemd?”, flitste er door mijn hoofd.
Inmiddels is het ruim drie maanden geleden dat ik uit mijn ei ben gekropen. Ik had nooit kunnen voorspellen, dat me dat zou ‘overkomen’, dat ik als travestiet op zoek zou gaan naar mannenliefde, dat ik in die rol me eindeloos gelukkig kan voelen, mezelf kan zijn, ik als man nu ook veel zekerder door het leven ga, en dat ik in die korte tijd zoveel interessante en lieve mensen heb ontmoet, die aan mij hun zeer bijzondere verhalen wilden toevertrouwden.
Zo kwam ik gisterenavond met Anton in gesprek, en leuke, open en spontane man. Seks hadden we al gehad op de bovenverdieping, en in dit geval kwam het gesprek dus na de seks! Hij vertelde dat hij bi-sexueel is en vooral op mannen valt, die getrouwd zijn met een vrouw. Hij woonde al 21 jaar samen met een man, die er die avond niet bij was, maar die wel wist waar zijn vriend uithing.
Anouk was ook weer aanwezig. Ze is een trouwe klant van the Moods bar, een transseksuele, zeer aantrekkelijke en lieve vrouw met wie ik al vaker had gesproken. Haar verschijning is zo vrouwelijk, dat ik in eerste instantie niet kon geloven, dat ze als man ter wereld was gekomen. Ik vertelde haar gisteravond vol trots, dat ik drie grote stappen had gezet sinds ik haar voor laatst had gezien, ongeveer zes weken geleden: “Ik krijg een appartement voor mezelf, waar ik zelfstandig kan wonen, ik draag nu voor de derde keer een pruik met make-up en een verhaal over mijn eerste ervaringen als travestie is verschenen op de site www.travestie.org. Anouk was zichtbaar blij voor me en ze vond mijn verschijning als vrouw heel mooi, en dat gaf een heerlijk warm gevoel. Zo vrouwelijk als zij is, zal ik nooit worden, maar ik hoop zeker nog veel van haar te kunnen leren.
De stap om een pruik te gaan dragen was toch wel groot. Wellicht werd ik geremd door een minder positieve ervaring met een pruik, die ik vorig jaar een keer had gedragen tijdens een workshop make-up aanbrengen. De oplossing was eigenlijk heel simpel: ik ga een pruik huren, zodat ik Tess completer kan maken, zodat ze er veel meer als een vrouw uit gaat zien. Maar voor mezelf wist ik nog steeds niet waar de grens zou liggen: hoe vrouwelijk kan ik Tess maken en in hoeverre laat ik dit toe??
Van beroep ben ik een wetenschapper, die geleerd heeft om door middel van experimenten nieuwe kennis en inzichten te verkrijgen. Ik zie dan ook mijn travestie-avontuur vaak als een ‘groot experiment’. De mevrouw van de pruikenverhuurzaak hielp me fantastische, ze had 3000 pruiken in de kast, dus daar moest zeker een geschikte tussen zitten. Helemaal blij ging ik met ‘mijn’ pruik de deur uit, om deze nog diezelfde avond uit te gaan proberen samen met mijn ‘vriendinnetje’ in de Dating Place, een nieuwe bar in Den Haag. Als twee T-girls gingen we met een paar mannen aan de haal en het werd meteen een gezellig en geile bende. Ik kreeg complimenten, dat voelde fijn. En ik voelde me super in mijn nieuwe veel vrouwelijkere rol. In de spiegel zag ik eruit als een ‘vrouw’ het gevoel hierbij was intens en zo goed: een nieuw stap was gezet en ik liet de nieuw vrouw Tess toe, of toch nog niet helemaal…….???
Het niet geheel toelaten van Tess is de rode draad door mijn bi-seksuele/travestie leven. Ergens blokkeert er nog iets in mezelf en kan ik nog niet altijd voluit genieten van het vrouw zijn, worden mijn gedachtes afgeleid door het drukke dagelijkse bestaan als man en de hoeveelheid stress die daarbij komt. Wanneer zal ik Tess toe kunnen laten in de diepste lagen van mijn ‘zijn’, wanneer en hoe zal Tess een deel van mezelf kunnen zijn? Hoeveel bergtoppen heb ik nog te gaan?
In de week daarop ben ik met de succesvolle pruik en outfit naar de Rotterdamse bar gegaan, want het eerste experiment in Den Haag was gelukt. Eindelijk voelde ik me ontspannen en liet ik toen de aandacht en liefde toe, die ik van de mannen kreeg. Samen met mijn ‘vriendinnetje’ een top avond beleefd, ik zwom in geluk, en kreeg meer zelfvertrouwen. Tess was weer een stukje meer in mezelf doorgedrongen.
Voor mijn gevoel, heb ik nu de eerste bergop bereikt na een tocht van ruim drie maanden, zeker op eigen kracht, maar zonder de aanmoedigingen en enthousiasme van de vele toeschouwers en hulpmaatjes, was ik er nooit gekomen. Ik heb intens genoten van het uitzicht, en ga nu even bijkomen tijdens de afdaling om weer geheel op krachten te komen, en klaar te zijn voor het bestijgen van de volgende bergtop, die mij zeker een nieuw en niet te voorspellen uitzicht zal geven op mijn leven als travestie. Ik kan het!!
Tess
