Column 9292ov.nl door Robert Post: Valse mensen

[Frederique_]

In vechtpartijen uitgelopen feesten, in elkaar geslagen bejaarden, gemolesteerde buschauffeurs, aangevallen conducteurs. Bijna dagelijks voorkomend nieuws.
'Maar,' denk ik dan, 'een feest! Een bejaarde! Een buschauffeur! Een conducteur!' Daar is toch niets bedreigends aan? Of ben ik nou gek?

Zet een levend wezen met zijn rug tegen de muur en het bijt van zich af. Met gegrom, een bepaalde gelaatsuitdrukking, een bepaalde lichaamshouding of het maken van lawaai wordt aangeven dat de grens bereikt is. Je kunt zelfs doen alsof je aanvalt als intimidatiemiddel. Schijn spaart beide partijen, dat is een natuurwet.
Het niet kunnen hanteren van die schijn noemen wij 'vals'. 'Vals' is eigenlijk niets anders dan het niet kunnen onderscheiden van echt en niet echt. Als je stoeit met een hond en hij valt je onverwachts aan, dan noemen we zo'n hond vals. Als je dolt met een kat en hij grijpt je meedogenloos tussen zijn klauwen, dan noemen we zo'n kat vals. Als je een konijn aait en het bijt je, dan noemen we zo'n konijn vals.
Dit soort huisdieren is niet snel vals van zichzelf. Ze worden vals gemaakt. Dieren die vals zijn, hebben vaak geen liefde gekend, zijn opgehitst, opzettelijk angstig gemaakt, hebben inconsequent slaag gehad, en is afgeleerd op de eigen natuur te vertrouwen.
Hebben valse mensen dan ook geen liefde gekend? Zijn die ooit opgehitst, opzettelijk angstig gemaakt, hebben ze inconsequent slaag gehad, hebben ze afgeleerd hun eigen natuur te vertrouwen? Is dat genoeg om niet in staat zijn het spel, de schijn, van vechten op leven en dood te onderscheiden? Zit er dan toch een valse adder onder het gras van onze opvoeding? Leidt vroegtijdige zelfstandigheid van het kind tot onvermoede valsheid op latere leeftijd? Leidt bekijken van tekenfilms waarin vechten wordt afgeschilderd als grappig en ongevaarlijk tot valsheid? Maken al die films waarin geweld de overhand heeft en geweld zin zinvol moet lijken omdat het ten dienste staat van het behalen van het eigen gelijk, mensen vals? Of is het misschien zo dat mensen die niet of te weinig de gelegenheid kregen om te spelen - noem stoeien, noem kwartetten, schaken, wedstrijdje doen, verstoppertje spelen, boomhutten bouwen, tikkertje, haasje-over en dat soort vrolijke, in gezelligheid gedrenkte leerprocessen voor later - een grotere kans hebben om vals te worden? Leidt welvaart met het wegvallen van echte dreigende situaties als honger, pijn en dood tot onvermogen om juiste inschattingen te maken van situaties waarin het even tegenzit?
Is het knellende keurslijf van deze overgereguleerde samenleving deze mensen teveel geworden? Wordt-ie vals in een samenleving die verontmenselijkt is door een overmaat aan systematisering en automatisering? Wordt een mens vals als-ie te weinig vrijheid heeft? Of zijn valse mensen simpelweg teveel verwend? Zijn mensen die vals worden omdat ze iets te horen krijgen wat ze niet zint gevormd in een te vrije opvoeding? Hapt men daarom naar het gezag? Lopen daarom feesten uit in hevige vechtpartijen? Ik kan er met mijn pet niet bij en ik blijf maar doorgaan met het stellen van vragen, gevoed vanuit de verbijstering over het feit dat er zoveel valsheid in de mens zit. Valsheid wordt gerekend tot een karaktertrek die je niet zomaar kunt veranderen. Van een valse hond zul je niet zo gauw een lief en aaibaar gezelschapsdier maken. Ik ben bang dat dat bij een vals mens niet veel anders is.

[bron: 9292ov.nl]

[Frederique_]

Mijn eerste idee is: wat 'n raak stukje. Tot de laatste paar zinnen. Het fatalisme van Post gaat me te ver. Maar waarom?

Ik denk omdat ik mijzelf wel herken in het vechten voor mijn eigen gelijk. Zowel voor als tijdens mijn transitie heb ik het recht opgeëist om mijzelf te mogen zijn. Zelfs als een ander mij in die vorm niet mooi of acceptabel vond. Nee, ik heb nooit iemand gemolesteerd. En heb het geweld altijd geschuwd. Behalve dan op de diverse forums als het over de VU ging. Mensen vonden (en vinden soms nog steeds) dat ik doordram om mijn eigen gelijk te halen. En verbaal was (en is) het inderdaad soms erg aanvallend. In hoeverre ben ik dan anders dan de "hoofdrolspelers in films waarin geweld de overhand heeft en waarin geweld zinvol lijkt omdat het ten dienste staat van het behalen van het eigen gelijk"? Maakt mij dat niet net zo vals als iemand die een ander molesteert om het eigen gelijk te halen?

Ik denk dat er zeker overeenkomsten zijn. 't Is ook iets waar ik aan werk. Door te onderzoeken waar de neiging om telkens weer mijn mening op te schrijven, de neiging om dat ook in vrij sterk taalgebruik te doen vandaan komt. Ik gebruik daar zelf de psychosynthese voor. Ik merk ook dat dat werkt. De neiging om me tegen de VU af te zetten wordt kleiner. Niet omdat ze naar mijn mening inhoudelijk gezien meer gelijk hebben dan een paar jaar geleden, wel omdat ik merk dat de tegenkrachten die er in mij leven afnemen.

En dat is dan ook mijn antwoord op Post zijn vragen. Ja, er zijn valse mensen. Ja, ook ik ben (soms, in een bepaalde mate) vals. Ja, ook andere mensen zijn (soms, in een bepaalde mate) vals. We zijn soms vals omdat we niet zijn mochten zoals we zijn. We zijn soms vals omdat we ons -te- sterk verzetten tegen een bepaalde vorm van overmacht. Dat -te- sterk zijn komt uit het verleden en in het heden zijn er wel degelijk methoden (zoals psychosynthese) die die krachten hanteerbaar zullen maken. Dat geeft hoop naar de toekomst. Zowel voor mij als voor mensen die last van mij hebben. En ook voor gemolesteerde conducteurs en buschauffeurs.

Groetjes,

Frederique

[Chloe'tje]

Ja, er zijn valse mensen. Ja, ook ik ben (soms, in een bepaalde mate) vals. Ja, ook andere mensen zijn (soms, in een bepaalde mate) vals. We zijn soms vals omdat we niet zijn mochten zoals we zijn.

Mensen die 100% zichzelf kunnen zijn is een volstrekte utopie en als je dat nastreeft ben je gedoemd ongelukkig te worden. Dat geldt niet alleen voor transen maar ook voor de blanke getrouwde hetero man (zeg maar, de figuur die het het beste voor elkaar heeft in onze westerse maatschappij).

Het gaat om de vaardigheid om om te kunnen gaan met het feit dat je nooit 100% jezelf kan zijn op alle momenten van de dag. Het is juist het gebrek aan deze 'coping' capaciteiten waardoor mensen agressief worden (niet te verwarren met assertief). Agressie ontstaat doordat mensen in de knoop zitten met zichzelf.

Ik begrijp dat fatalisme wèl. In plaats van mensen aan te leren hun eigen leven te begrijpen en te 'managen', gaan wij bij hen problemen wegnemen, waardoor hun 'coping' capaciteiten nog verder afnemen. Dat is een trend die al een jaar of 30 aan de gang is. Het is niet anders dan het economische principe, dat je mensen beter kunt leren brood te bakken, dan hen brood te geven.

De agressiviteit (ook hier op het forum) is soms overweldigend en het ziet er niet naar uit dat mensen de oorzaak bij zichzelf leren ontdekken, maar meer dat de omgeving aangepast wordt aan de persoon die de agressie ontwikkelt. Dat is ook de reden dat ik vaak afhaak met het lezen van sommige threads; het gaat niet meer om de inhoud maar om het uiten van de agressie ten opzichte van anders denkenden. Noem mij maar een oude taart, maar als ouder maak ik mij daar best zorgen om.

[snoopy]

Ik denk alleen dat je met maatwerk ergens komt...where some have found their paradise others just come to harm...

Er is dus niet 1 manier voor alle mensen, omdat er zo gedacht wordt vallen veel mensen dus buiten de boot.

[AM_ber_79]

Leidt bekijken van tekenfilms waarin vechten wordt afgeschilderd als grappig en ongevaarlijk tot valsheid? Maken al die films waarin geweld de overhand heeft en geweld zin zinvol moet lijken omdat het ten dienste staat van het behalen van het eigen gelijk, mensen vals?

Met alle respect, maar hierin hoor ik toch echt n christelijke regering doorklinken. Luisteren naar Marylin Manson zou aanzetten tot het Columbine Drama en zo verhaal. Ik hou van southpark, maar ben ik nu plots een enorm agressief mens geworden? (en de eerste die zegt dat ik t ben, kan n dreun van mijn handtasje verwachten! ). Ik ben in mijn jeugd al genoeg gebrainwashed met deze onzin. Of klink ik nu heel erg vals? (denk om mn handtas!!!)

Of is het misschien zo dat mensen die niet of te weinig de gelegenheid kregen om te spelen - noem stoeien, noem kwartetten, schaken, wedstrijdje doen, verstoppertje spelen, boomhutten bouwen, tikkertje, haasje-over en dat soort vrolijke, in gezelligheid gedrenkte leerprocessen voor later - een grotere kans hebben om vals te worden?

Bij mij thuis was er bijna nooit geld, een computer had ik toen ik een jaar of 14 was, twee kleuren, met van die grote floppy schijven. De eerste nieuwe pc kwam pas toen ik n jaar of 20 was. Vrienden heb ik in mn jeugd amper gehad, maar dat maakt mij niet vals. Integendeel, ik ben juist n sociaal dier geworden. zeggen ze...

Waar t wel door komt? Politici die mensen tegen elkaar ophitsen. Media die graag kleine dingen enorm opblaast. Een golf van egoïstisch individualisme. "Zolang ik t maar goed heb en me beter kan voelen dan n ander"

[AM_ber_79]

Leidt bekijken van tekenfilms waarin vechten wordt afgeschilderd als grappig en ongevaarlijk tot valsheid? Maken al die films waarin geweld de overhand heeft en geweld zin zinvol moet lijken omdat het ten dienste staat van het behalen van het eigen gelijk, mensen vals?

Met alle respect, maar hierin hoor ik toch echt n christelijke regering doorklinken. Luisteren naar Marylin Manson zou aanzetten tot het Columbine Drama en zo verhaal. Ik hou van southpark, maar ben ik nu plots een enorm agressief mens geworden? (en de eerste die zegt dat ik t ben, kan n dreun van mijn handtasje verwachten! ). Ik ben in mijn jeugd al genoeg gebrainwashed met deze onzin. Of klink ik nu heel erg vals? (denk om mn handtas!!!)

Of is het misschien zo dat mensen die niet of te weinig de gelegenheid kregen om te spelen - noem stoeien, noem kwartetten, schaken, wedstrijdje doen, verstoppertje spelen, boomhutten bouwen, tikkertje, haasje-over en dat soort vrolijke, in gezelligheid gedrenkte leerprocessen voor later - een grotere kans hebben om vals te worden?

Bij mij thuis was er bijna nooit geld, een computer had ik toen ik een jaar of 14 was, twee kleuren, met van die grote floppy schijven. De eerste nieuwe pc kwam pas toen ik n jaar of 20 was. Vrienden heb ik in mn jeugd amper gehad, maar dat maakt mij niet vals. Integendeel, ik ben juist n sociaal dier geworden. zeggen ze...

Waar t wel door komt? Politici die mensen tegen elkaar ophitsen. Media die graag kleine dingen enorm opblaast. Een golf van egoïstisch individualisme. "Zolang ik t maar goed heb en me beter kan voelen dan n ander"