Gelezen.

[Elsa]

M/V/?
9 juni 2010
In een Engelse krant lees ik een verhaal over het vervagen van de seksen. Mannen krijgen meer vrouwelijke eigenschappen en andersom. Maar het kan extremer.

Tijdens een congres van transgenders dat ik leid in Rotterdam, vertelt een moeder haar verhaal: „Ik was door het dolle van blijdschap toen mijn zoontje geboren werd. Drie jaar later bleek, dat hij als jongetje ongelukkig was en wilde hij graag een meisje zijn. Ik ben nu heel blij met haar als dochter.”

Het is bijna niet te begrijpen. Hoe kan een jongetje ineens een meisje willen zijn?

„Kunt U het bevatten?” vraag ik de moeder.

„Nee, je moet niet proberen het te begrijpen, want dan word je gek. Je moet het gewoon accepteren. Er zit niets anders op.”

De bedoeling van de discussie is, dat transgenders over hun emoties vertellen.

Een rijzige vrouw staat op.

„Ik heb mijn 80-jarige ouders de dag voor Kerst verteld dat het de laatste keer zou zijn dat ze me als man in driedelig grijs zouden zien,” vertelt hij/zij. „Ze waren ontdaan, natuurlijk. Kerstavond heb ik de laatste keer de manchetknopen gedragen die ik van m’n vader had gekregen. En op eerste Kerstdag ben ik in een jurk aan het Kerstdiner gekomen.”

De zaal leeft mee, en ik zie her en der tranen over wangen biggelen, omdat het verhaal barstensvol emotie zit. Hoe verschrikkelijk moet het zijn om een mannenlichaam te hebben als je je vrouw voelt?

Er zit een echtpaar op de eerste rij.

Ze waren een jaar of drie getrouwd toen de man niet veel anders kon dan aan zijn vrouw toegeven dat hij zich eigenlijk ook vrouw voelde.

„Dacht je toen niet: ik heb een kat in de zak?” vraag ik en de zaal barst in lachen uit, waarna ik de stomme vergelijking zie.

„Ik heb het er erg moeilijk mee gehad,”zegt de vrouw. „Maar een voordeel was, dat ik ongelooflijk veel van de persoon hield. En het karakter van een persoon wijzigt natuurlijk niet als iemand van man vrouw wordt.”

„Hoe reageerde de omgeving?”

„Natuurlijk hebben we sommige vrienden verloren, niet iedereen kan zo’n verandering aan. Maar we hebben er andere vrienden voor in de plaats gekregen. Het heeft geen baan gekost, we zijn geen familie kwijt geraakt, dus de sociale schade viel achteraf gezien best mee.”

Wat kan Nederland toch ongelooflijk tolerant zijn.

Dit is het Nederland waar ik zo van houd.

Als de discussie bijna klaar is vraagt een bebaarde heer het woord.

„Het is vanmiddag erg veel over mannen gegaan in een vrouwenlijf, maar de vrouwen die liever man willen zijn heb ik niet gehoord.” Hij blijkt één van die mensen te zijn. Volgens de aanwezige wetenschappers waren er in het verleden twee keer méér mannen die vrouw wilden worden dan andersom. Nu al is bij de jongeren de verhouding gelijk.

„Het zou voor ons allemaal veel makkelijker zijn als de verdeling man/vrouw niet zo scherp gemaakt werd,” zegt iemand in de zaal.

Volgens de Engelse krant zijn we al een eind onderweg.