Coming-out ervaringen

[tonia]

Hallo dames,

ik ben benieuwd naar jullie coming-out ervaringen.
Hiermee bedoel ik; hoe reageerde jullie omgeving op jullie ontboezeming? In zowel positieve als negatieve zin.

Deze vraag stel ik, omdat ik, toen ik 'uit de kast' kwam (WAT EEN VRESELIJKE UITDRUKKING!), tegenover vrienden en familie, hier nogal rare, soms zelfs beledigende opmerkingen op kreeg. Ook de vragen die aan mij gesteld werden, toen ik vertelde over mijn travestie, waren soms zeer pijnlijk. De vervelendste ervaring die ik heb gehad, was dat de persoon in kwestie haar telefoonnummer wijzigde zodat ik geen contact meer met haar kon opnemen. Er waren ook personen voor wie dit onderwerp onbespreekbaar leek, zij deden alsof ze niet hadden gehoord wat ik zei, en stuurden het gesprek een andere richting uit. Het verbaasde mij (en nog steeds) dat de vraag 'waarom ik dit deed' nooit gesteld werd.

Ik hoop dat jullie deze vraag serieus nemen.

Groetjes, Tony.

[Gerdi]

Hallo Tony.
Mijn coming out was pas een paar maanden geleden.
Rond mijn 12e vond ik de kousen en onderjurkjes van mijn moeder steeds aantrekkelijker en trok ze af en toe stiekem aan Dat ging meestal goed want je word vindingrijk als je uit een groot gezin komt. Tot ik werd betrapt, door mijn moeder en dat is de enigste keer dat ze me een klap heeft gegeven. Dat zegt wel genoeg denk ik. Verder werd het doodgezwegen. Alleen mijn vader vroeg een paar dagen later of ik soms "homo" was en dat op een zo minachtende manier dat ik me kapot schaamde. De teleurstelling droop er van af en ik schaamde me. Ook het schuldgevoel omdat ik hun zo teleurgesteld had was vreselijk. De sociale omgeving (christelijk) deed de rest.
Het betekende ook dat ik jaren en jaren heb gedacht dat ik iets slechts deed en als ik het maar genoeg verdrong ik vanzelf wel veranderde, maar wij hier weten dat dat niet zo werkt. Depressies, veel alcohol en drugs, roekeloze dingen, nou ja, noem maar op. Ik deed van alles om het maar te kunnen verdringen, op een zelfdestructieve manier, want ik mocht er niet zijn zoals ik echt was en ben, tenminste, zo voelde ik het.
Als het verlangen niet meer te verdringen was kleedde ik me soms om in mijn vrouw haar kleding en dan voelde ik me zo goed, maar meteen erna voelde ik me weer slecht en schaamde ik me. Ook het schuldgevoel tegenover haar werd steeds sterker. Ik kreeg een burnout en was een jaar uit de running met daar bovenop de eerste ernstige variant van corona. Dat zette me aan het denken en ik wist toen al wel dat ik het een keer moest vertellen, maar ik durfde het niet. Was bang haar kwijt te raken en stelde het steeds maar uit, tot ik een kleine twee maand geleden een eindje ging fietsen. Ik voelde alweer sterk dat verlangen naar de vrouw in mij en was erg onrustig. Onderweg barstte ik in huilen uit, en wist toen dat ik het of moest vertellen, of dat ik er een eind aan ging maken want ik ging er aan kapot. Weer thuis merkte ze meteen dat er iets serieus was; ze vroeg door en toen heb ik het haar verteld, met veel tranen van mijn kant maar ook een enorme opluchting. Het was eruit en toen ze zei dat ze wel verbaasd was maar ze het ook niet erg vond ....de opluchting en blijdschap kan ik niet onder woorden brengen. Ik kreeg na nog een hele tijd gepraat te hebben een jurkje, een legging en moest maar een slipje uit haar lade halen. Diezelfde avond nog zat ik samen met haar TV te kijken, zij nog wel wat ongemakkelijk maar ze accepteerde het toch min of meer.
Ze had nog een aantal keren die ongemakkelijke blik als ze me zag maar dat word steeds minder. Eigenlijk is het nu meer zo'n kritische keurende blik van wat ik aan heb en hoe dat staat, en ze heeft al panty's en BH's gekocht voor mij.
Ook heeft ze zich flink ingelezen en dat hielp ook. Ik ben nu één avond in de week roos, en daar heb ik genoeg aan eigenlijk. Het grappigste was nog dat ze zei dat ik niet te grote siliconen borsten moest kopen want dan was ik te veel concurrentie voor haar. Zo zie je maar; angst is vaak je grootste vijand.
Gr Roos.

PS, alleen mijn vrouw en ik weten ervan, alweer door die christelijk/conservatieve omgeving waarin wij wonen.

[tonia]

Hallo Roos,

wauw, wat een verhaal! Allereerst chapeau voor jouw vrouw.
Als ik nogmaals een coming-out zou hebben, zou ik wensen dat iemand van het kaliber als jouw vrouw mij hierin kon steunen.

Je verhaal over de tijd van voor je coming-out is heel herkenbaar voor mij. Toen ik een jaar of 12 was, woonde er bij ons in de straat een homoseksuele man, die weliswaar niet gekleed ging als vrouw, maar wel make up droeg. Voor mijn gevoel was hier niets mis mee, ik was toen al behoorlijk liberaal ingesteld en vond dat iedereen er bij mocht lopen zoals zij wilden. Mijn moeder en de omgeving echter, vonden dit gedrag maar schandalig.

Als je mijn andere berichten gezien hebt, zal je gelezen hebben dat ik oorspronkelijk uit het zuiden van het land kom, alwaar de katholieke kerk de scepter zwaaide (en soms nog zwaait), en homoseksualiteit was uit den boze. In mijn jeugd was travestie nog iets onbekends. Ja, tijdens carnaval zag je wel eens een man in vrouwenkleding lopen, maar dit werd meer als carnavalsgrap gezien, dan dat men dacht dat deze man graag dameskleding droeg.

In de tijd van voor mijn eigen come-out, hiermee bedoel ik het moment waarop ik ging accepteren dat ik het liefst dameskleding droeg, heb ik ook alles gedaan om deze gevoelens maar niet toe te laten. Veel alcohol drinken, mezelf in mijn werk te storten, met alle gevolgen van dien; alcoholisme, burnout.

Ik ben blij dat het voor jou, ook al is jouw vrouw de enige die hiervan weet, zo goed heeft uitgepakt.

Groetjes, Tony.

P.S. Om nog even op de katholieke kerk terug te komen: Waarom mogen katholieke priesters wel in een jurk rondlopen, en zouden wij dat niet mogen?

[kelsey]

Hoi Roos en Tonia,

We hebben ongeveer allemaal de zelfde ervaringen. Ik leerde mijn vrouw kennen op de Uithof in Den Haag en het werd vaster relatie.... dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. Uiteindelijk op een T en T avond. Met een vrouw (echte) over gehad. Dat het nu wel tijd werd dat ik het maar eens ging vertellen........ dus in de auto uit v de ijsbaan.. het hoge woord eruit.... dat had wel even een schrikreactie. Daarna heel veel gepraat. Uiteindelijk samen wonen... getrouwd.
Toen kwam de reactie. Ze had een trouwjurk uitgezocht, in die winkel begreep ze wel hoe ik mij voelde in een dameskleding zaak. Een snoepwinkel idee...
Na ons trouwen heb ik ook haar jurk nog een keer gepast. Dat gaf wel een kick.
Dat is inmiddels 18jaar geleden en nog steeds gelukkig samen.
Soms komt er wel een wat kleding naar mij door. maar, het moet allemaal stiekem, we hebben ook nog 2 tieners in huis. Die willen we niet belasten met mijn hobby. Daarom neemt mijn vrouw ze wel eens een middag mee shoppen oid en dan kan ik mijn ding doen. Tegenwoordig heb ik woensdag vrij en in de ochtend heb ik dan een paar uurtjes dat ik mijn ding kan doen. Wel binnen grenzen.... vorig jaar een keer betrapt toen ik een panty wilde uitzoeken voor onder mijn spijkerbroek....
Dus dat wordt beter voorbereiden.... is gewoon lekker als het koud is....
Verder eens in de twee maanden naar een t en t avond en december naar de Mystiek in Rucphen.
Daar kan ik weer helemaal los...
Kusjes Kelsey succes met alles

[Gerdi]

Hallo Kelsey en Tonia.
Jullie ervaringen zijn heel herkenbaar. Ik denk dat veel meer mannen zoals wij deze ervaringen hebben gehad. Nederland is lang niet zo tolerant als we wel eens denken en vooral vroeger was het moeilijk om uit de toon te vallen. Ik had een kameraad met een broer die al heel vroeg homo was en liever met meisjes speelde. Hij werd veel gepest en we moesten hem wel eens uit de moeilijkheden helpen. Ik deed wel eens mee met hem en de meisjes maar dat werd door mijn ouders streng afgewezen. Hij viel uit de toon en dus was hij "slecht" Later is hij naar Amsterdam verhuisd. Hij liep trouwens al regelmatig in een jurk rond.

Een tekenend voorval uit mijn jeugd was toen we een keer bij een oom en tante op bezoek waren en tante een ladder in haar kous trok.
Ze liep naar haar slaapkamer om een paar nieuwe aan te trekken en ik liep mee want ik moest naar het toilet. De deur van de slaapkamer liet ze openstaan en nadat ik van het toilet afkwam zag ik dat ze haar benen één voor één in een kous stak. Ik moet daar met open mond naar hebben staan kijken want tante viel het op en vroeg "vind je dit mooi ?" met een beetje plagerige glimlach. Op dat moment kwam mijn moeder de deel op waar het toilet en slaapkamer aan lagen en riep mij en tante tot de orde. Het was niet goed wat ik deed volgens mijn moeder, maar tante zei iets van "laat hem toch kijken" en "hij doet toch niks" en gaf me later een knipoog en kon er wel om lachen geloof ik. Ik ben het nooit vergeten, haar stevige en toch slanke benen die ze één voor één in die dunne kousen stak en dat ze ze vastklikte aan de bandjes van haar corset. Waarschijnlijk mijn eerste erotische ervaring en dat gerelateerd aan lingerie...

Ik vertelde al dat ik één keer betrapt werd en als je dan een aantal dagen genegeerd word, en zo'n beetje doodgezwegen, dan hakt dat erin als je net twaalf jaar oud bent. Gelukkig dat ik nu zo veel levenservaring heb dat het me niet veel meer doet, maar toch ben ik voorzichtig want ik heb kinderen en kleinkinderen, die er zelf niks van zouden zeggen; wij hebben ze tolerant opgevoed, maar die wel nagewezen worden hier in het dorp. Ook vrouwlief, hoe ruimdenkend en sterk ze ook is, is daar gevoelig voor.
Dat wil ik ze niet aan doen en dus houden we het binnenskamers.
En het voldoet voor mij.
Keep on dressing.
Groetjes Roos.