Op dit moment typ ik, heel tevreden enfemme, en afgezien van borsten nu compleet. Het resultaat van een avondje bij Truus.
Anderhalve week geleden klom ik in de telefoon. Ik was al veel vaker omgekleed maar mijn gezicht was nog niet opgemaakt. Sterker nog, als kind had ik een hekel aan schmink. Ik wilde eens verder dan alleen maar de kleren, dus echt als vrouw. Als Josette.
Vanavond was het zover. Alles voorbereid, voldoende geld, werktijden aangepast dus dat was vroeg op de zaak en vroeg weg. Nog effekes wat dingen regelen en ter elfde ure toch nog kijken of mijn garderobe uitbreiding hoefde. Helaas. . . er zat qua kleren niets leuks bij. Andere keer meer kans.
Na een douche, scheren en eten verdween ik bijtijds verdween met een grote reiskoffer vol laarzen en dameskleding. Westwaarts, op naar Travisage!
Travisage is gevestigd in een normaal straatje, ergens in Nederland. (N.B. voor de privacy maak ik het adres niet bekend) Zoals zoveel straten met mooie, normale huizen. Misschien krijg ik nog wel een keer de ontwerp- of adviesopdracht voor is de herinrichting van de straat-in-kwestie. Als je er langs komt, lopend, fietsend, per wagen of autobus, en het niet weet, dan besef je niet dat honderden, zoniet duizenden mannen hun coming-out bij Truus en Ad beleefde. Tot de grootste macho getatoeerd tot en met. En toch schuilt er in al die heren een meisje. Zo ook bij mij.
Moeilijk was het niet te vinden. Ik werd verwelkomd door Ad en vervolgens maakte ik kennis met Truus. Na wat koetjes en kalfjes over onder andere laarzen onder het genot van een kopje thee doken Truus en ik de travestieruimte in. Allereerst keken we wat ik had meegenomen.
Uiteindelijk zou het normale kleren worden: spiksplinternieuwe platte laarzen, zwarte panty, spijkerrok, zwart shirt, damesslip en strak truitje met verschillende kleuren zoals ik die aanhad zoals toen met Monica.
Allereerst volgde het aantrekken van de beha en de borstprotheses. Het voelt eerst koud aan, maar voor je het weet voel je het niet meer en is het alsof je echte borstjes hebt. De prothesen waren van goede kwaliteit. Verder droeg ik een onopvallende beha onder mijn strakke shirt.
Vervolgens kwam het belangrijkste: de make-up. Truus heeft daar een heel handig schema voor. De foundation en de baardcover zijn het belangrijkst. Deze middelen kunnen een gezicht maken of breken. Ik had een gemakkelijk gezicht, zware middelen zijn niet nodig. Wel heb ik diepvallende ogen en borstels maat XL boven mijn ogen. Vervolgens de wenkbrauwen, oogschaduw, kohlpotlood, mascara, blusher en lipstick. Truus verstrekte mij een handzame en handige korte gebruiksaanwijzing voor het aanbrengen van make-up. Op mannenkoppen gaat dat toch anders in z'n werk dan bij vrouwenkoppen. Na de make-up en daar zit een dosis professionele visagie in kwam het hoofdstuk pruiken. Ook daar wist zij een mooie oplossing. Het is geen lang haar geworden. Zie maar mijn avatar. Kort haar, bruin, ietwat golvend. De pruik maakt het gezicht echt af: een eigenwijs, stoer koppie. Wel paste ik verschillende pruiken: rood, zwart. Alle kort, golvend haar. Geen blond. Het zwarte haar viel echter af doordat het mij een streng koppie gaf, categorie bitch. En dat ben ik niet
Wel, na het passen was ik verkocht met deze bruine pruik. Ik kon niets meer zeggen nadat de transformatie voltooid was. Het was alsof Josette eindelijk naar buiten kon. Een eigenwijze, stoere en elegante meid, type girl next door. Meisje met manneninteresses. Ik voelde me van binnen niet veranderd. Ik vond het prachtig om te zien, straalde helemaal. Daarna ging Truus fotograferen, ik nam namelijk voor deze bijzondere gelegenheid mijn digitale camera mee. Wel moest ik steeds mijn ogen open houden. Zal de spanning wel zijn. Thuis heb ik ook nog wat foto's gemaakt.
Vervolgens zijn we, nadat ik andere chique hooggehakte laarzen met een grote gesp aantrok, naar Ad (Addie) gegaan. Hij was onder de indruk. We hebben nog gekletst onder het genot van een kop thee. Ik had echt het gevoel: ik ben niet anders, ik speel niet, ik ben mezelf. Het lichaam werkte ook mee en kwam in ruststand.
Vervolgens terug naar de travestieruimte. Truus vroeg nog of ik ook de borstprotheses wilde maar ik had onvoldoende op zak. Maar die prothesen komen er zeker in de toekomst.
Uiteraard kocht ik wel de pruik. Ook deze pruik zit alsof het mijn eigen haar is. Echt een kapsel voor Josette. Wat die pruiken betreft: Je moet echt passen én een deskundige in de arm nemen, er is veel rotzooi op de markt en de haarwerkwinkels in de stad belazeren waar je bij staat, vertelde ze me. Verder kocht ik foundation met vrij veel pigment, essentieel voor het opmaken. Klein potje waar je een heel jaar mee doet. De foundation is zodanig dat je bij mij niet ziet dat ik foundation ophebt. Kleine hoeveelheden zijn meer dan voldoende!
Aan alle goede dingen komt een eind en het werd tijd voor de terugreis. Ik pakte mijn tas, nam mijn camera, andere kleren en laarzen mee. Bijna vergat ik mijn mannenkleren, maar gelukkig besefte ik dat ik die zooi ook had. Zonder borsten maar voor de rest enfemme verliep de thuisreis zonder incidenten.
En thuis maakte ik ook wat foto's. Voldaan en klaarwakker begroet ik jullie nu.
Maar ik zou het zo weer doen. In het weekend bijvoorbeeld 
