We zullen allemaal voor je duimen. Het loopt vast goed af. Fingers crossed. Vergeet niet het allerbelangrijkste.... Een flinke knuffel van zodra ze thuis is. Zegt vaak meer dan woorden alleen...
Groetjes en succes,
Mijn afgelopen week
Moderator: Moderators
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Isabelle,
ja wat zal ik zeggen, ik heb inderdaad alles wat jij als tips hebt gegeven, ook gedaan. Dat had ik echter allemaal ook al gedaan hoor
1 ding waar ik zelf nog niet over uit was, was de kleding. Ik heb dat inderdaad gedaan (mannenkleding aan ), echter toen we weer thuis waren, zei ze dat ze het wel lief vond, dat ik dat had gedaan, maar dat dat niet hoefde. Ze vertelde dat ze aan me zag dat ik het helemaal niet prettig vond. Ze vond me heel klein, en ongemakkelijk erin uit zien, wat ik blijkbaar uitstraalde dus. Daarna heb ik gewoon iets lekker zittends aangedaan. Later op de avond zei ze, dat ik daarna inderdaad weer rechter op liep, nou ja, in ieder geval, het was dus niet nodig, maar ze vond het wel heel lief.
Ik had me voorgenomen om maandag niet over mezelf te beginnen, omdat het haar dag was, vond ik ( dinsdag namelijk gewoon weer gelijk werken). Helaas kon ik het 's avonds laat toch niet volhouden, en het is uiteindelijk in een flinke huilbui bij haar ontaard. We hebben het over diverse dingen gehad dan, wat ik nu effe niet wil vertellen hoor.
Wel positief nieuws over die vriend van me, ik heb van zijn vriendin toch nog een smsm-je gehad eergisteren, en ook hij heeft mij gisteren proberen te bellen. Ik heb me over hen dus inderdaad onnodig zorgen gemaakt.
liefs allen,
Savannah
ja wat zal ik zeggen, ik heb inderdaad alles wat jij als tips hebt gegeven, ook gedaan. Dat had ik echter allemaal ook al gedaan hoor
1 ding waar ik zelf nog niet over uit was, was de kleding. Ik heb dat inderdaad gedaan (mannenkleding aan ), echter toen we weer thuis waren, zei ze dat ze het wel lief vond, dat ik dat had gedaan, maar dat dat niet hoefde. Ze vertelde dat ze aan me zag dat ik het helemaal niet prettig vond. Ze vond me heel klein, en ongemakkelijk erin uit zien, wat ik blijkbaar uitstraalde dus. Daarna heb ik gewoon iets lekker zittends aangedaan. Later op de avond zei ze, dat ik daarna inderdaad weer rechter op liep, nou ja, in ieder geval, het was dus niet nodig, maar ze vond het wel heel lief.
Ik had me voorgenomen om maandag niet over mezelf te beginnen, omdat het haar dag was, vond ik ( dinsdag namelijk gewoon weer gelijk werken). Helaas kon ik het 's avonds laat toch niet volhouden, en het is uiteindelijk in een flinke huilbui bij haar ontaard. We hebben het over diverse dingen gehad dan, wat ik nu effe niet wil vertellen hoor.
Wel positief nieuws over die vriend van me, ik heb van zijn vriendin toch nog een smsm-je gehad eergisteren, en ook hij heeft mij gisteren proberen te bellen. Ik heb me over hen dus inderdaad onnodig zorgen gemaakt.
liefs allen,
Savannah
Hi Savannah,
Jullie zijn in elk geval weer bij elkaar en dat is het belangrijkste.
Ook ik voel me altijd onwennig in mijn mannenkloffie en dat betert er echt niet op hoor. Dus grijp ik ieder moment aan om van kleding te wisselen. Op sommige momenten ontaard bij mijn partner ook in een huilbui en moet ik weer even een stapje terug zetten.
Die huilbuien komen echter minder en minder voor. Soms zie ik dat het moeilijk ligt en bij andere momenten is het al vaak 'no problem'. Ze heeft niet zozeer moeite met mijn meidengewoontes, meer met de onzekerheid voor de toekomst. Waar eindigt het? Mijn 'trein' is in ieder geval nog niet tot stilstand gekomen en soms weet ik niet of ik daar nu blij mee moet zijn of niet.
Samen zijn betekent ook dat jullie weer kunnen converseren. Overstelp haar de eerste dagen nog niet, dan komt alles wel weer goed. Succes meid!
Groetjes,
Jullie zijn in elk geval weer bij elkaar en dat is het belangrijkste.
Ook ik voel me altijd onwennig in mijn mannenkloffie en dat betert er echt niet op hoor. Dus grijp ik ieder moment aan om van kleding te wisselen. Op sommige momenten ontaard bij mijn partner ook in een huilbui en moet ik weer even een stapje terug zetten.
Die huilbuien komen echter minder en minder voor. Soms zie ik dat het moeilijk ligt en bij andere momenten is het al vaak 'no problem'. Ze heeft niet zozeer moeite met mijn meidengewoontes, meer met de onzekerheid voor de toekomst. Waar eindigt het? Mijn 'trein' is in ieder geval nog niet tot stilstand gekomen en soms weet ik niet of ik daar nu blij mee moet zijn of niet.
Samen zijn betekent ook dat jullie weer kunnen converseren. Overstelp haar de eerste dagen nog niet, dan komt alles wel weer goed. Succes meid!
Groetjes,
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Savannah en Kathleen,
Een tijd terug had ik dat ook nog, dat ik mij helemaal niet prettig voelde in mannenkleren, maar Joy schreef toen op dit forum dat ze daar overheen gegroeid was. Je bent zowel man als vrouw, en wanneer je je richtinggevoel in je leven in concrete doelen vat, zijn daar doelen voor je mannelijke en voor je vrouwelijke presentatie bij.
Ik heb hier als eens eerder opgeschreven dat drag kings mooie voorbeelden zijn om de lol van een goede mannelijke presentatie te leren inzien. Een goede macho is ook zeer bewust met zijn genderpresentatie bezig, ziet het ook als een soort verkleedpartijtje, en neemt het vooral niet te serieus. Daarmee oefenen brengt je ook heel wat bij dat je moet weten om de "vrouwelijker dan vrouw"-indruk te maken, die altijd om de betere shemales en queens heen hangt.
En Savannah, jij vindt het misschien achteraf gezien niet nodig, maar dat je je voor haar omgekleed hebt, blijft bij haar wel hangen: zie het maar als een kleine investering in vertrouwen in de toekomst van je relatie. Dat vertrouwen heeft je vriendin nu heel hard nodig.
Ik ben blij voor je: het gaat de goede kant op met jullie.
Isabelle
Een tijd terug had ik dat ook nog, dat ik mij helemaal niet prettig voelde in mannenkleren, maar Joy schreef toen op dit forum dat ze daar overheen gegroeid was. Je bent zowel man als vrouw, en wanneer je je richtinggevoel in je leven in concrete doelen vat, zijn daar doelen voor je mannelijke en voor je vrouwelijke presentatie bij.
Ik heb hier als eens eerder opgeschreven dat drag kings mooie voorbeelden zijn om de lol van een goede mannelijke presentatie te leren inzien. Een goede macho is ook zeer bewust met zijn genderpresentatie bezig, ziet het ook als een soort verkleedpartijtje, en neemt het vooral niet te serieus. Daarmee oefenen brengt je ook heel wat bij dat je moet weten om de "vrouwelijker dan vrouw"-indruk te maken, die altijd om de betere shemales en queens heen hangt.
En Savannah, jij vindt het misschien achteraf gezien niet nodig, maar dat je je voor haar omgekleed hebt, blijft bij haar wel hangen: zie het maar als een kleine investering in vertrouwen in de toekomst van je relatie. Dat vertrouwen heeft je vriendin nu heel hard nodig.
Ik ben blij voor je: het gaat de goede kant op met jullie.
Isabelle
Get over it.
Hi Isabelle,
Het zijn nu die mannelijke doelen in mijn leven die je aangeeft, die me echt niet kunnen motiveren. Daarom mag ik mezelf dan ook wel als transsexueel bestempelen. Ik wil alsmaar verder in mijn vrouwenrol en wat je zegt klinkt allemaal heel logisch maar logica staat bij mij tegenwoordig achteraan in het rijtje!
Misschien dat ik er, zoals Joy dat ook al aangaf, toch wel ooit overheen groei. Ergens hoop ik dat wel, want zo kan het ook niet verder. Maar op dit moment geniet ik alleen maar van mijn vrouwelijke kant. Het enige mannelijke in mijn leven is misschien de prestatiedrang bij het sporten. Verder ben ik gewoon een vrouw in een mannenbody!
Die dingen gaan gepaard met up and down gevoelens. Stemmingwisselingen, vaak wel tien keer per dag. Om van mijn partner maar te zwijgen. Gelukkig zoek ik altijd naar het blauw tussen de regenwolken, zodat ik nog niet onderuit ga. Nog niet!!!!
Het T-zijn op zich is eigenlijk niet het probleem. Het probleem is, waar ligt het eindstation?
Ik hoop dat ik niet te pessimistisch overkom, gaat best wel hoor. Zit tegenwoordig gewoon vaak in een toestand van 'mixed emotions'. Morgen weer beter!
Female groetjes,
Het zijn nu die mannelijke doelen in mijn leven die je aangeeft, die me echt niet kunnen motiveren. Daarom mag ik mezelf dan ook wel als transsexueel bestempelen. Ik wil alsmaar verder in mijn vrouwenrol en wat je zegt klinkt allemaal heel logisch maar logica staat bij mij tegenwoordig achteraan in het rijtje!
Misschien dat ik er, zoals Joy dat ook al aangaf, toch wel ooit overheen groei. Ergens hoop ik dat wel, want zo kan het ook niet verder. Maar op dit moment geniet ik alleen maar van mijn vrouwelijke kant. Het enige mannelijke in mijn leven is misschien de prestatiedrang bij het sporten. Verder ben ik gewoon een vrouw in een mannenbody!
Die dingen gaan gepaard met up and down gevoelens. Stemmingwisselingen, vaak wel tien keer per dag. Om van mijn partner maar te zwijgen. Gelukkig zoek ik altijd naar het blauw tussen de regenwolken, zodat ik nog niet onderuit ga. Nog niet!!!!
Het T-zijn op zich is eigenlijk niet het probleem. Het probleem is, waar ligt het eindstation?
Ik hoop dat ik niet te pessimistisch overkom, gaat best wel hoor. Zit tegenwoordig gewoon vaak in een toestand van 'mixed emotions'. Morgen weer beter!
Female groetjes,
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
Hoi Kathleen
Tijd om jou weer even een hart onder de riem te steken he.
Maar ik heb ervoor gekozen om op reis te gaan met een open ticket. Ik zie wel waar dat naar toe gaat.
En die 'mixed emotions' zijn heel herkenbaar hoor.
Soms denk ik wel dat ik er gewoon teveel mee bezig ben, maar ik kan die knop nou eenmaal niet vinden om het af en toe "uit te zetten". En daarom blijft het me bezighouden.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt of vrolijk van wordt, maar besef wel dat ik probeer je te steunen zo goed ik kan vanuit mijn eigen ervaringen.
Meid, zet hem op he.
Tijd om jou weer even een hart onder de riem te steken he.
Besef je wat je hier zegt? Dit betekent volgens mij dat je voor jezelf weet wat je bent, maar dat je nog niet zover bent om daar consequenties aan te verbinden. En die kunnen heel ingrijpend zijn.Daarom mag ik mezelf dan ook wel als transsexueel bestempelen. Ik wil alsmaar verder in mijn vrouwenrol en wat je zegt klinkt allemaal heel logisch maar logica staat bij mij tegenwoordig achteraan in het rijtje!
Wat bedoel je hiermee? Ik heb dat een week of vier geleden van mezelf gezegd. Alleen heb ik makkelijker praten omdat ik nu geen relatie meer heb.Ergens hoop ik dat wel, want zo kan het ook niet verder.
Wees voorzichtig met je partner he. Want die is de langzaamste en bepaalt het tempo.Stemmingwisselingen, vaak wel tien keer per dag. Om van mijn partner maar te zwijgen.
Dit is ook precies de vraag die ik mezelf stel (zie mijn onderschrift).Het T-zijn op zich is eigenlijk niet het probleem. Het probleem is, waar ligt het eindstation?
Maar ik heb ervoor gekozen om op reis te gaan met een open ticket. Ik zie wel waar dat naar toe gaat.
En die 'mixed emotions' zijn heel herkenbaar hoor.
Soms denk ik wel dat ik er gewoon teveel mee bezig ben, maar ik kan die knop nou eenmaal niet vinden om het af en toe "uit te zetten". En daarom blijft het me bezighouden.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt of vrolijk van wordt, maar besef wel dat ik probeer je te steunen zo goed ik kan vanuit mijn eigen ervaringen.
Meid, zet hem op he.
Cyn.
Hi Cynthia,
Voel me weer wat beter vandaag, je hebt zo van die momenten. Gelukkig heb ik hier mijn sisters om me aan op te trekken. Net zoals ik er wil zijn voor diegenen die ook een beetje houvast nodig hebben.
Dat ik eigenlijk transsexueel ben heb ik al een tijdje voor mezelf uitgemaakt. Maar om zoiets te verwerken en tegelijk rekening houden dat je relatie niet spaak loopt is een ander paar mouwen. Uiteindelijk wil je toch gaan naar die bevrijding die alleen een geslachtsveranderende operatie kan bieden. Mijn partner heeft al vaker gezegd dat ze niet lesbisch is of ertoe gedwongen wil worden, wat ik best wel begrijp. Tussen de lijntjes door lees ik dan ook dat ze dan wel mijn vriendin zou willen zijn en blijven, maar niet echt meer als mijn wederhelft door het leven wil gaan, mocht het zover komen. En ze heeft daar ook nog gelijk in. Vandaar dat zinnetje 'ergens hoop ik dat wel, want zo kan het ook niet verder. Die hoop betekent het alsnog meeaccepteren van mijn mannenlichaam en gedwongen mannenbezigheden. Iets wat ik op dit moment nog niet kan opbrengen.
Als ik vrijgezel zou zijn, zoals jij, zou het alleszins makkelijker zijn om knopen door te hakken. Nu word ik heen en weer geslingerd tussen het verlangen om 'vrouw' te zijn en het behouden van de mensen die me dierbaar zijn. Vandaar ook die stemmingswisselingen.
Ik probeer nu moeite te doen om mijn leven wat meer in balans te brengen. Geen gemakkelijke opgave. Maar dat ik een trans ben staat als een paal boven water. Ik heb er meestal wel mee kunnen leven tot nog toe, maar de female feelings nemen wel nog toe. Samen met mijn vrouwtje zullen we de gulden middenweg moeten zoeken, het is niet anders.
Bedankt voor je bemoedigende woorden, voel me wel oke vandaag!
Female groetjes,
Voel me weer wat beter vandaag, je hebt zo van die momenten. Gelukkig heb ik hier mijn sisters om me aan op te trekken. Net zoals ik er wil zijn voor diegenen die ook een beetje houvast nodig hebben.
Dat ik eigenlijk transsexueel ben heb ik al een tijdje voor mezelf uitgemaakt. Maar om zoiets te verwerken en tegelijk rekening houden dat je relatie niet spaak loopt is een ander paar mouwen. Uiteindelijk wil je toch gaan naar die bevrijding die alleen een geslachtsveranderende operatie kan bieden. Mijn partner heeft al vaker gezegd dat ze niet lesbisch is of ertoe gedwongen wil worden, wat ik best wel begrijp. Tussen de lijntjes door lees ik dan ook dat ze dan wel mijn vriendin zou willen zijn en blijven, maar niet echt meer als mijn wederhelft door het leven wil gaan, mocht het zover komen. En ze heeft daar ook nog gelijk in. Vandaar dat zinnetje 'ergens hoop ik dat wel, want zo kan het ook niet verder. Die hoop betekent het alsnog meeaccepteren van mijn mannenlichaam en gedwongen mannenbezigheden. Iets wat ik op dit moment nog niet kan opbrengen.
Als ik vrijgezel zou zijn, zoals jij, zou het alleszins makkelijker zijn om knopen door te hakken. Nu word ik heen en weer geslingerd tussen het verlangen om 'vrouw' te zijn en het behouden van de mensen die me dierbaar zijn. Vandaar ook die stemmingswisselingen.
Ik probeer nu moeite te doen om mijn leven wat meer in balans te brengen. Geen gemakkelijke opgave. Maar dat ik een trans ben staat als een paal boven water. Ik heb er meestal wel mee kunnen leven tot nog toe, maar de female feelings nemen wel nog toe. Samen met mijn vrouwtje zullen we de gulden middenweg moeten zoeken, het is niet anders.
Bedankt voor je bemoedigende woorden, voel me wel oke vandaag!
Female groetjes,
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
dat gevoel heb ik dus ook, weet alleen nog steeds niet waarom. jullie weten ook dat ik er nog lang niet uit ben waar ik sta. Dan komen die woorden van Isabelle weer in m'n gedachten, over het eerst eens in "bepaalde kringen" rond te hangen, over wat dat met me doet. Dat is toch iets wat me meer en meer nieuwsgierig maakt. Ik wil mijn vriendin geen (onnodig) pijn doen, vind het verschrikkelijk wat er allemaal zo gebeurd met me, en bedoel dan innerlijk over wat er allemaal kan gebeuren i.v.m. familie en werk en zo. "t had voor mij weer eens een dieptepunt dit weekend ( eigenlijk had mijn vriendin dus verdriet ), was heel de dag Savannah zal ik maar zeggen. Wellicht dat ik eerst maar eens goede afspraken moeten maken over wanneer wel of niet met m'n vriendin. Puur om het haar niet zo ongemakkelijk te maken. klinkt allemaal weer heel stom, en Isabelle zal me ook wel weer op m'n kop geven, maar weet gewoon nie wat ik ermee aan moet. Ik ben bang voor van de week, als we samen naar humanitas gaan. Bang dat het 1 grote huilbui wordt........Nu word ik heen en weer geslingerd tussen het verlangen om 'vrouw' te zijn en het behouden van de mensen die me dierbaar zijn.
nou ja,
ik laat het wel weten tzt.
Ik herken dus wel wat van wat je zegt Kathleen, en het is toch wel erg als de relatie op de klippen gaat. Alleen jij bent mijlen verder in je gevoelens, dus voor mijn idee kun jij het beter een plaats geven, en wellicht heb jij er ook meer rust in, hoewel het uitteraard zoals ik al zei, zeker het laatste is wat je wilt.
Cynthia, ik weet niet hoe lang je relatie nu over is, als dat al een tijdje over is, heb jij wellicht dat "rouwproces" al redelijk verwerkt, en kun je makkelijker een besluit nemen voor jezelf. Ook het feit dat ik zeker kinderen wil baart mij grote zorgen. Jij hebt een dochtertje, waar je alle aandacht aan kan geven, dat zal toch een bepaald gevoel van vrijheid geven. dit is iets waar ik zeker veel over nadenk, en ook toch wat isabelle zegt. ik denk dat ze ergens wel gelijk heeft.
kus XXX
Savannah
Hoi
Even een paar reacties loslaten hoor.
Savannah
Maar ik ben wel heel erg blij met min dochter. Zie ze momenteel bijna elke dag nog. Maar ik besef tegelijkertijd dat die situatie tijdelijk is en dat er een moment kom waarop ik ze nog maar een paar keer per maand zal zien. Het "rouwproces" van mijn relatie had ik eigenlijk al verwerkt voordat we uit elkaar gingen. Het was niet leuk, maar ik ben wel blij dat die relatie voorbij is. Maar er zal nog wel een klap komen wanneer ik mijn kind niet meer zo frequent ga zien.
Dus mijn besluit kan ik nu wel in alle vrijheid nemen. Maar als je een goede relatie hebt moet je daar absoluut rekening mee houden hoor.
Kathleen
En als ik wel een goede relatie had gehad? Dan zat ik dit stukje denk ik niet te schrijven, maar was ik mezelf geweld aan blijven doen. En hoelang ik dat vol had kunnen houden? Weet ik echt niet. Maar soms moet je keuzes maken he.
Ik hoop dat dit je helpt bij de jouwe!
Even een paar reacties loslaten hoor.
Savannah
De relatie is eigenlijk al heel lang over, maar we zijn ten onrechte te lang met elkaar doorgegaan. Sinds december woon ik weer alleen.Cynthia, ik weet niet hoe lang je relatie nu over is, als dat al een tijdje over is, heb jij wellicht dat "rouwproces" al redelijk verwerkt, en kun je makkelijker een besluit nemen voor jezelf. Ook het feit dat ik zeker kinderen wil baart mij grote zorgen. Jij hebt een dochtertje, waar je alle aandacht aan kan geven, dat zal toch een bepaald gevoel van vrijheid geven. dit is iets waar ik zeker veel over nadenk, en ook toch wat isabelle zegt. ik denk dat ze ergens wel gelijk heeft.
Maar ik ben wel heel erg blij met min dochter. Zie ze momenteel bijna elke dag nog. Maar ik besef tegelijkertijd dat die situatie tijdelijk is en dat er een moment kom waarop ik ze nog maar een paar keer per maand zal zien. Het "rouwproces" van mijn relatie had ik eigenlijk al verwerkt voordat we uit elkaar gingen. Het was niet leuk, maar ik ben wel blij dat die relatie voorbij is. Maar er zal nog wel een klap komen wanneer ik mijn kind niet meer zo frequent ga zien.
Dus mijn besluit kan ik nu wel in alle vrijheid nemen. Maar als je een goede relatie hebt moet je daar absoluut rekening mee houden hoor.
Kathleen
Zoals ik hierboven al schreef, is het inderdaad makkelijker als je geen partner hebt. Maar die vrijheid had ik liever niet gehad.Als ik vrijgezel zou zijn, zoals jij, zou het alleszins makkelijker zijn om knopen door te hakken. Nu word ik heen en weer geslingerd tussen het verlangen om 'vrouw' te zijn en het behouden van de mensen die me dierbaar zijn. Vandaar ook die stemmingswisselingen.
En als ik wel een goede relatie had gehad? Dan zat ik dit stukje denk ik niet te schrijven, maar was ik mezelf geweld aan blijven doen. En hoelang ik dat vol had kunnen houden? Weet ik echt niet. Maar soms moet je keuzes maken he.
Ik hoop dat dit je helpt bij de jouwe!
Cyn.
Hi Savannah,
Voel me alweer top vandaag, al weet je nooit hoelang dat duurt hé.
Ik denk dat ik inderdaad al verder sta dan jou op het gebied van zelfacceptatie. Daar ligt bij mij echt het probleem niet meer. Ook mijn partner is (denk ik) al wat verder meegeëvolueerd met mijzelf. Zij maakt niet echt veel bezwaar meer dat ik in rok en blouse in huis ronddartel. Trouwens aan de eerder gemaakte afspraken kon ik me toch niet houden. Wanneer ze ervoor in 'the mood' is kan er zelfs vaak een knuffeltje af voor Kathleen. Met elkaar vrijen op die manier is niet mogelijk, op dat gebied moet ik ook haar afkeer daarvan respecteren. Het enige wat haar bangmaakt is waar het eindstation ligt, en op dat gebied ben ik ook wel een beetje bang van mezelf.
De tijd die jij nu doormaakt, heb ik zelf ook doorgemoeten. Het heeft een hele tijd geduurd voordat ze me als 'Kathleen' wou zien. Met mondjesmaat werd dat meer, maar ik heb haar er nooit mee overstelpt, en daar moet jij nu ook op letten volgens mij. Nu is mijn vrouwtje al een beetje gewend aan 'Kathleen', hoewel ze mijn mannenzijde (althans wat daar nog van over is) natuurlijk meer prefereert. Praat veel met haar, knuffel veel, en doe nog even wat rustig aan. Zo krijgt zij op een rustige manier wat meer voeling met 'Savannah' en kan ze meegroeien.
Hi Cynthia,
Uiteraard ben ik blij dat ik mijn partner nog bij me heb. Het is sowieso al erg lief van haar om me niet de rug toe te draaien na het opbiechten van mijn probleem. We zijn nu al een heel eind gevorderd en dat is belangrijk. Binnenkort gaat ze weer mee naar een T-bijeenkomst waar maandelijks een spreker verschijnt. Ook dat is een stap voorwaarts. Er is veel tijd nodig geweest om te komen waar we nu staan, er zal ook nog veel tijd voorbijgaan eer alles in kannen en kruiken is. Hoever het komt, zien we nog wel.
Ik voel me vandaag weer goed in mijn vel, ook ondermeer dankzij jou steun. Thanks meid. Het voordeel van een goed humeur is dan weer dat ik de dingen weer meer vanop wat afstand kan zien, wat objectiever. Vasthouden, dat goed gevoel!
Groetjes van een Kathleen die het weer ziet zitten. Zo hoort het!
Zaterdag T&T Eindhoven, zou het daar iets mee te maken hebben?
Voel me alweer top vandaag, al weet je nooit hoelang dat duurt hé.
Ik denk dat ik inderdaad al verder sta dan jou op het gebied van zelfacceptatie. Daar ligt bij mij echt het probleem niet meer. Ook mijn partner is (denk ik) al wat verder meegeëvolueerd met mijzelf. Zij maakt niet echt veel bezwaar meer dat ik in rok en blouse in huis ronddartel. Trouwens aan de eerder gemaakte afspraken kon ik me toch niet houden. Wanneer ze ervoor in 'the mood' is kan er zelfs vaak een knuffeltje af voor Kathleen. Met elkaar vrijen op die manier is niet mogelijk, op dat gebied moet ik ook haar afkeer daarvan respecteren. Het enige wat haar bangmaakt is waar het eindstation ligt, en op dat gebied ben ik ook wel een beetje bang van mezelf.
De tijd die jij nu doormaakt, heb ik zelf ook doorgemoeten. Het heeft een hele tijd geduurd voordat ze me als 'Kathleen' wou zien. Met mondjesmaat werd dat meer, maar ik heb haar er nooit mee overstelpt, en daar moet jij nu ook op letten volgens mij. Nu is mijn vrouwtje al een beetje gewend aan 'Kathleen', hoewel ze mijn mannenzijde (althans wat daar nog van over is) natuurlijk meer prefereert. Praat veel met haar, knuffel veel, en doe nog even wat rustig aan. Zo krijgt zij op een rustige manier wat meer voeling met 'Savannah' en kan ze meegroeien.
Hi Cynthia,
Uiteraard ben ik blij dat ik mijn partner nog bij me heb. Het is sowieso al erg lief van haar om me niet de rug toe te draaien na het opbiechten van mijn probleem. We zijn nu al een heel eind gevorderd en dat is belangrijk. Binnenkort gaat ze weer mee naar een T-bijeenkomst waar maandelijks een spreker verschijnt. Ook dat is een stap voorwaarts. Er is veel tijd nodig geweest om te komen waar we nu staan, er zal ook nog veel tijd voorbijgaan eer alles in kannen en kruiken is. Hoever het komt, zien we nog wel.
Ik voel me vandaag weer goed in mijn vel, ook ondermeer dankzij jou steun. Thanks meid. Het voordeel van een goed humeur is dan weer dat ik de dingen weer meer vanop wat afstand kan zien, wat objectiever. Vasthouden, dat goed gevoel!
Groetjes van een Kathleen die het weer ziet zitten. Zo hoort het!
Zaterdag T&T Eindhoven, zou het daar iets mee te maken hebben?
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Savannah,
Ik ben heus niet van plan om je steeds maar op je kop te geven, maar nu breng je weer twee zeer belangrijke details in je verhaal: je houdt van je vriendin, en je wil kinderen. Je voelt je vrouw, en je bent "broeds". Dat is een gevoel waar je maar beter aan toe kan geven, want dat legt geen enkele vrouw ongestraft naast zich neer. Dat gevoel had ik dus ook. En ik houd ook van een vrouw die erg hetero is, net als jij.
In het begin dacht ik dat mijn bewegingsvrijheid nul was, want zij stelde het gezelschap van mij als Isabelle helemaal niet op prijs. En minder dan eens per week als Isabelle, dat ging keer op keer fout: word ik ontzettend chagrijnig van. De afspraken liegen er niet om: alleen buiten de deur, eens of maximaal tweemaal per week, omkleden in de auto of bij een vriendin...
Maar nogmaals, de travestieten en de queens hebben mij de uitweg laten zien. Of je in evenwicht kan blijven met eens in de zoveel tijd als vrouw, wordt vooral bepaald door hoeveel creativiteit en uitdaging je erin stopt. En of je vriendin op termijn ook van je vrouwelijke kant gaat houden, eigenlijk ook.
Naarmate ik er als Isabelle beter uit zie, en mij meer met muziek en kunst bezig houd, accepteert mijn vrouw mij beter. En de laatste tijd geloof ik mijn ogen niet als ze uit winkelen geweest is: alles wat ze koopt past naadloos in mijn Isabelle-garderobe. Niet zo lang geleden vond ze al dat leer, die laarzen, kanten push-ups, en al dat bloot alleen maar hoerig, en niets voor een vrouw van onze leeftijd.
Hoe een dubbeltje rollen kan...
Isabelle
Ik ben heus niet van plan om je steeds maar op je kop te geven, maar nu breng je weer twee zeer belangrijke details in je verhaal: je houdt van je vriendin, en je wil kinderen. Je voelt je vrouw, en je bent "broeds". Dat is een gevoel waar je maar beter aan toe kan geven, want dat legt geen enkele vrouw ongestraft naast zich neer. Dat gevoel had ik dus ook. En ik houd ook van een vrouw die erg hetero is, net als jij.
In het begin dacht ik dat mijn bewegingsvrijheid nul was, want zij stelde het gezelschap van mij als Isabelle helemaal niet op prijs. En minder dan eens per week als Isabelle, dat ging keer op keer fout: word ik ontzettend chagrijnig van. De afspraken liegen er niet om: alleen buiten de deur, eens of maximaal tweemaal per week, omkleden in de auto of bij een vriendin...
Maar nogmaals, de travestieten en de queens hebben mij de uitweg laten zien. Of je in evenwicht kan blijven met eens in de zoveel tijd als vrouw, wordt vooral bepaald door hoeveel creativiteit en uitdaging je erin stopt. En of je vriendin op termijn ook van je vrouwelijke kant gaat houden, eigenlijk ook.
Naarmate ik er als Isabelle beter uit zie, en mij meer met muziek en kunst bezig houd, accepteert mijn vrouw mij beter. En de laatste tijd geloof ik mijn ogen niet als ze uit winkelen geweest is: alles wat ze koopt past naadloos in mijn Isabelle-garderobe. Niet zo lang geleden vond ze al dat leer, die laarzen, kanten push-ups, en al dat bloot alleen maar hoerig, en niets voor een vrouw van onze leeftijd.
Hoe een dubbeltje rollen kan...
Isabelle
Get over it.
hallo,
met m'n hand onder m'n hoofdje zit ik dit hele verhaal te lezen. Ik heb ook teveel alcohol op hoor............. Gisteren zou ik samen met mijn vriendin naar humanitas gaan voor een gesprek, zodat zij ook eens haar hart kon luchten. Ik werd gebeld door een collega van die persoon waar we een afspraak mee hadden, dat het niet door kon gaan, omdat ze ziek was. God wat vond ik dat ***. ook mijn vriendin had echt een baalgevoel ervan. vandaag had ik dan een gesprek met mijn bmw, bedrijfsmaatschappelijk werkster, en het was haast een vervangster voor gisteren. ik voelde me ongelooflijk shit. sorry van alle woorden, maar kan niks anders verzinnen. Naarmate het gesprek vorderde voelde ik me depresiever, op de terugweg in de auto zat ik te janekn achter het stuur. Wat moet ik hier nou mee? dit kan zo niet doorgaan, daar gaat mijn vrouw van kapot, en ik ook. Ik had het me de bmw o.a. over het feit, dat ik me toch moest gaan begeven in de wereld van de travestie en transsexualiteit, zoals jij isabelle al zei. om in ieder geval buiten de deur te komen en om te voelen voor mezelf hoe dat is. ik schreef ook al dat ik dat niet in m'n eentje durfde, en dat er beslist een bekende mee zou moeten. mijn bmw had me gezegd, dat ik beter alleen kon gaan, zodat ik zeker mezelf kon zijn, en niet rekening hoefde te houden met of die vriend van mij of mijn vriendin, beiden zouden dus best mee willen met me. Voor mijn gevoel zit het vandaag helemaal fout; had heel kort verteld aan m'n vrouw dat ik een behoorlijk heftig gesprek had mte de bmw, en dat ik had zitten huilen achter het stuur. verder niets. Ze was naar boven gegaan en was aan het proberen om op die yahoosite van bibi in te loggen. ik zag dat het haar niet goed verging. ik weet het ook effe niet.
Dat zijn zo van die woorden bij de bmw die wel wat met je doen he? ze vroeg bv, heb je het idee dat je niet meer terug kan dan? ik kon maar moeilijk een antwoord verzinnen. ik heb helemaal geen idee meer waar ik nou sta. t'is allemaal zeer ***. op het werk, probeer ik anderen te helpen die problemen hebben, ik geloof dat dat wel aardig lukt, het doet mij in ieder geval goed, te weten dat ik eventueel iets kan betekenen voor een ander. toen door deze persoon werd gevraagd hoe het met mij ging, kletste ik er overheen, iets wat elke keer weer moet, wil ik toch enigszins nog een leven hebben. ik heb m'n baan nog, da's iets. Van het verhaal van kendra wordt je ook niet echt blij op deze manier............Ik heb heel erg met haar te doen.
nou, ik geloof dat ik beter kan stoppen met schrijven, het wordt toch te emotioneel allemaal, zeker nu mijn vrouw net met dat forum van bibi bezig was. en ook het feit dat er teveel drank in m'n lijf zit, is het allemaal te emotioneel. Maar toch moest ik het effies kwijt.
Morgen is een nieuwe dag zullen we maar zeggen.
liefs,
Savannah
met m'n hand onder m'n hoofdje zit ik dit hele verhaal te lezen. Ik heb ook teveel alcohol op hoor............. Gisteren zou ik samen met mijn vriendin naar humanitas gaan voor een gesprek, zodat zij ook eens haar hart kon luchten. Ik werd gebeld door een collega van die persoon waar we een afspraak mee hadden, dat het niet door kon gaan, omdat ze ziek was. God wat vond ik dat ***. ook mijn vriendin had echt een baalgevoel ervan. vandaag had ik dan een gesprek met mijn bmw, bedrijfsmaatschappelijk werkster, en het was haast een vervangster voor gisteren. ik voelde me ongelooflijk shit. sorry van alle woorden, maar kan niks anders verzinnen. Naarmate het gesprek vorderde voelde ik me depresiever, op de terugweg in de auto zat ik te janekn achter het stuur. Wat moet ik hier nou mee? dit kan zo niet doorgaan, daar gaat mijn vrouw van kapot, en ik ook. Ik had het me de bmw o.a. over het feit, dat ik me toch moest gaan begeven in de wereld van de travestie en transsexualiteit, zoals jij isabelle al zei. om in ieder geval buiten de deur te komen en om te voelen voor mezelf hoe dat is. ik schreef ook al dat ik dat niet in m'n eentje durfde, en dat er beslist een bekende mee zou moeten. mijn bmw had me gezegd, dat ik beter alleen kon gaan, zodat ik zeker mezelf kon zijn, en niet rekening hoefde te houden met of die vriend van mij of mijn vriendin, beiden zouden dus best mee willen met me. Voor mijn gevoel zit het vandaag helemaal fout; had heel kort verteld aan m'n vrouw dat ik een behoorlijk heftig gesprek had mte de bmw, en dat ik had zitten huilen achter het stuur. verder niets. Ze was naar boven gegaan en was aan het proberen om op die yahoosite van bibi in te loggen. ik zag dat het haar niet goed verging. ik weet het ook effe niet.
Dat zijn zo van die woorden bij de bmw die wel wat met je doen he? ze vroeg bv, heb je het idee dat je niet meer terug kan dan? ik kon maar moeilijk een antwoord verzinnen. ik heb helemaal geen idee meer waar ik nou sta. t'is allemaal zeer ***. op het werk, probeer ik anderen te helpen die problemen hebben, ik geloof dat dat wel aardig lukt, het doet mij in ieder geval goed, te weten dat ik eventueel iets kan betekenen voor een ander. toen door deze persoon werd gevraagd hoe het met mij ging, kletste ik er overheen, iets wat elke keer weer moet, wil ik toch enigszins nog een leven hebben. ik heb m'n baan nog, da's iets. Van het verhaal van kendra wordt je ook niet echt blij op deze manier............Ik heb heel erg met haar te doen.
nou, ik geloof dat ik beter kan stoppen met schrijven, het wordt toch te emotioneel allemaal, zeker nu mijn vrouw net met dat forum van bibi bezig was. en ook het feit dat er teveel drank in m'n lijf zit, is het allemaal te emotioneel. Maar toch moest ik het effies kwijt.
Morgen is een nieuwe dag zullen we maar zeggen.
liefs,
Savannah
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Isabelle,
we zijn inderdaad een dag verder. Ze was vanmorgen heel stil, voelde echt een afstand. Ze vroeg toch weer over humanitas, of ik een nieuwe afspraak kon maken op korte termijn. we moeten maar een datum samen prikken. Misschien kan ik haar beter alleen laten gaan; heeft ze mij er niet bij, en kan ze wat makkelijker praten. Ikzelf heb me vanmorgen maar flink op m'n werk gestort, ik heb mezelf vandaag niet de tijd gegunt om erover na te denken. 's middags wel effies gebeld met d'r, ze klonk toch een stuk opgewekter.
Ik zal toch moeten gaan nadenken over deze relatie; ik heb geen zin om me te verstoppen, wil graag met haar verder, maar ik wil ook niet langer door haar belemmerd worden, het geldt ook niet alleen hiervoor, maar dat doet er hier niet toe.
Cynthia;
Je klinkt ook op het forum en op de chat heel evenwichtig en zeker, da's iets waar ik wel jaloers op ben hoor, je mag er met recht trots op zijn!
Kathleen;
Hoe lang ben jij nu met je vrouwgevoelens aan het worstelen in je relatie? Het komt op mij over dat dat ook al een paar jaar is, als ik je stukje lees. Dan ben ik wel benieuwd wat de reden is dat je vrouw nog steeds bij je is, want wat ik nu zo'n beetje van mijn vrouw begrijp, is bv op het moment dat ik zou zeggen tegen haar dat ik m'n haar in laagjes laat knippen, dan is voor haar de grens bereikt. En ik ben bang dat ik het met knuffelen niet red hoor. Raar is het toch, zo denk je dat je een heel meegaande vrouw hebt, zo blijkt dat ook zij een hokjesdenkster is. En dan kijk ik alleen maar even terug naar mijn eerste postings, hoe blij ik met dat meegaande was.
Zoals ik al zei, ik denk dat ik eerst maar weer eens ga proberen om Savannah alleen op privetijdstippen te laten rondhuppelen in huis, en mijn vriendin eerst maar eens de kans moet geven om zelf ergens hulp te zoeken, het zou ook allemaal wel heel raar gaan als ze dat niet eens zou doen.
meiden ik stop ermee, heb een hele lap geschreven, ik hoop dat ik de 18de ook in nieuwegein kan komen, de datum hou ik gereserveerd, ik kan niks beloven, maar zal toch wel beter zijn denk ik.
xxx dank voor de steun
Savannah
we zijn inderdaad een dag verder. Ze was vanmorgen heel stil, voelde echt een afstand. Ze vroeg toch weer over humanitas, of ik een nieuwe afspraak kon maken op korte termijn. we moeten maar een datum samen prikken. Misschien kan ik haar beter alleen laten gaan; heeft ze mij er niet bij, en kan ze wat makkelijker praten. Ikzelf heb me vanmorgen maar flink op m'n werk gestort, ik heb mezelf vandaag niet de tijd gegunt om erover na te denken. 's middags wel effies gebeld met d'r, ze klonk toch een stuk opgewekter.
Ik zal toch moeten gaan nadenken over deze relatie; ik heb geen zin om me te verstoppen, wil graag met haar verder, maar ik wil ook niet langer door haar belemmerd worden, het geldt ook niet alleen hiervoor, maar dat doet er hier niet toe.
Wat bedoel je hier precies mee? dat ik me beter nog een tijdje in de kast kan opsluiten, wil ik bij haar uberhaupt kinderen krijgen? Ik denk dat je dat bedoelt. Misschien toch weer wat onopvallender, althans bij haar in de buurt, en beter veel buitenshuis gaan opzoeken ofzo dan, maar ja da's wat je eigenlijk al de hele tijd aan me duidelijk wil maken.Je voelt je vrouw, en je bent "broeds". Dat is een gevoel waar je maar beter aan toe kan geven, want dat legt geen enkele vrouw ongestraft naast zich neer
Cynthia;
Ik begrijp dat je voor jezelf al ruim vantevoren wist dat deze relatie eindigen zou, had zij dat idee ook, omdat je ook schrijft dat jullie te lang doorgegaan zijn.... het blijft pijnlijk uit elkaar gaan, maar ik lees uit je woorden dat het je nu niet zoveel pijn meer doet. Dat is wel een positief iets voor je, en ook je kinderwens is toch vervuld........ Ja vraag me niet waarom ik daar zo op hamer, je snapt het wel.Het "rouwproces" van mijn relatie had ik eigenlijk al verwerkt voordat we uit elkaar gingen. Het was niet leuk, maar ik ben wel blij dat die relatie voorbij is.
Je klinkt ook op het forum en op de chat heel evenwichtig en zeker, da's iets waar ik wel jaloers op ben hoor, je mag er met recht trots op zijn!
Kathleen;
Hoe lang ben jij nu met je vrouwgevoelens aan het worstelen in je relatie? Het komt op mij over dat dat ook al een paar jaar is, als ik je stukje lees. Dan ben ik wel benieuwd wat de reden is dat je vrouw nog steeds bij je is, want wat ik nu zo'n beetje van mijn vrouw begrijp, is bv op het moment dat ik zou zeggen tegen haar dat ik m'n haar in laagjes laat knippen, dan is voor haar de grens bereikt. En ik ben bang dat ik het met knuffelen niet red hoor. Raar is het toch, zo denk je dat je een heel meegaande vrouw hebt, zo blijkt dat ook zij een hokjesdenkster is. En dan kijk ik alleen maar even terug naar mijn eerste postings, hoe blij ik met dat meegaande was.
Zoals ik al zei, ik denk dat ik eerst maar weer eens ga proberen om Savannah alleen op privetijdstippen te laten rondhuppelen in huis, en mijn vriendin eerst maar eens de kans moet geven om zelf ergens hulp te zoeken, het zou ook allemaal wel heel raar gaan als ze dat niet eens zou doen.
meiden ik stop ermee, heb een hele lap geschreven, ik hoop dat ik de 18de ook in nieuwegein kan komen, de datum hou ik gereserveerd, ik kan niks beloven, maar zal toch wel beter zijn denk ik.
xxx dank voor de steun
Savannah