Ik ben heel langzaam bezig te vertellen dat ik TV ben aan m'n omgeving. Met m'n vriendin heb ik overeengekomen nog even te wachten voor we het aan haar ouders vertellen (tot we er zelf klaar voor zijn). Probleem is dat haar moeder er nu waarschijnlijk achter gekomen is (lang verhaal, heeft een boek "travestie" gevonden, best goed boek trouwens)
en nu hoe praat ik erover? tegen m'n vrienden heb ik nog niet al te veel uitgelegd, enkel dat alle mensen zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken hebben, dat ik graag vrouwenkleren draag enz. Ik heb al een paar keer als tip gehoord niet te beginne met "ik ben een travestiet" omdat veel mensen daar slecht op reageren.
doe het rustig aan en informeer eerst diegene waarvan je verwacht dat ze er niet al te moeilijk over zullen doen. Zeg nooit in deze fase: ik ben een travestiet omdat men dat meestal onmiddelijk associaseerd met een soort kermisvermaak a la Jerry Springer situaties.
Later kan je er wel zo over praten, als men weet hoe je er mee omgaat en men je "respecteerd" om wat je bent en hoe je je travestie beleefd.
Als je in je eerste gesprekken duidelijk kan maken naar de ander dat , ieder mens, man en vrouw o.a. hormonen hebben van beide sexen en hormonen spelen een rol ook o.a. in de hersenen dat je niets anders doet dan je natuurlijke gevoel aan het volgen ben en daar komt nog bij je bent niet de enigste bent verre van dat, studies wijzen uit dat ongeveer tussen de 1-3% aan travestie doet en ongeveer 50% van de mannelijke bevolking wel eens iets vrouwelijks heeft aangetrokken, al was het maar eenmalig.
Het probleem zit hem erin dat als man (en ook de vrouwen) je in een hokje ben geplaats (geconditioneerd) en dat men vergeet dat behalve man je in feite eerst mens bent en mens is meer dan alleen maar een biologisch gebeuren.
Probeer wel eerder te zijn met info voordat men het zelf ondekt want dan heb je nog meer om uit te leggen.
Ik kan een heel lang verhaal houden, over wat je en hoe je het zou moeten vertellen. En óf je het wel zou moeten vertellen.
Maar ik zal me beperken tot de volgende adviezen waar ik nog dagelijks mijn voordeel mee doe, Kati.
Maak het niet te dramatisch. Vertel er open over, stip vooral de leuke kanten aan. De kritische vragen komen daarna eventueel vanzelf wel. En vertel het alleen aan mensen die je hoog hebt zitten, waarvan je vermoed dat ze het kunnen waarderen of respecteren. Niet iedereen is er namelijk van gediend. C'est la vie.
Heb je overigens al eens bedacht waaróm je het aan haar ouders zou willen vertellen ? Wat is voor jou en je vriendin daarin de meerwaarde ? Wat verwacht je ervan ?
In het kort: wees open en eerlijk, maar gedoseerd. Een begeleidende foto van jezelf 'en femme' kan soms meer zeggen dan 1000 woorden. En het verkomt tevens al te rare associaties die mensen kunnen hebben.
In ieder geval: succes !
Nathalie
(realistische bui)
<i>Hoe groter de chaos, des te effectiever de glimlach.</i>
Wat Nathalie zegt van dat niet te dramatisch ben ik het mee eens.Ik heb het inmiddels aan mijn naaste vrienden en aanhang verteld en aan mijn broer en zus.Bij mij was niemand die raar reageerde!Ze begrepen het dan niet maar vooral toen ik er in het begin dramatisch over deed zeiden ze:"Is dat alles?"Vanaf dat moment gaat het me steeds makkelijker af!En ik schaam me er steeds minder voor,sterker nog ...ik ben blij dat ik ben wie ik ben,dus wees er trots op dan vertel je het ook makkelijker waardoor je sterker staat etc.
Er waren ook verscheidene kameraden die vonden het moedig dat ik het vertelde en voelden zich vereerd!!
(lang verhaal, heeft een boek "travestie" gevonden, best goed boek trouwens)
die raar reageerde!Ze begrepen het dan niet maar vooral toen ik er in het begin dramatisch over deed zeiden ze:"Is dat alles?"Vanaf dat moment gaat het me steeds makkelijker af!En ik schaam me er steeds minder voor,sterker nog ...ik ben blij dat ik ben wie ik ben,dus wees er trots op dan vertel je het ook makkelijker waardoor je sterker staat etc.