Gevoelens

[simone_v]

Vanmiddag was ik op een winkelstraat hier in de buurt, en daar zag ik een meisje van een jaar of zeventien op haar brommer stappen en wegrijden. Ik heb haar gezicht niet kunnen zien, maar ze had lang, sterk krullend, donker haar onder haar helm vandaan, ze droeg een sportief, strak jack, waardoor te zien was dat ze borsten had van ongeveer een B-cup. Verder droeg ze een kort, geel-zwart geruit rokje en een zwarte panty daaronder. Alleen haar schoenen vond ik niet mooi, dat waren een soort van kruising tussen sportschoenen en pumps in zwart-wit.

Ze was bij de bankmachine geweest, en liep naar haar brommertje toe, startte dat ding en reed weg. Eigenlijk een heel alledaags tafereel, zoiets zie je heel vaak. Maar deze keer was het voor mij anders. Toen ze net wegreed had ik een enorm gevoel van jaloezie. Ik wilde heel sterk dat ik zo zou kunnen zijn, of in ieder geval zo had kunnen zijn geweest. Op die leeftijd had ik waarschijnlijk niet in een dermate kort rokje durven lopen, ook niet als ik een meisje was geweest.

Maar wat ik me nu realiseerde is dat ik het echt gemist heb om de kans te hebben gehad om zo te zijn. Dat was een heel sterk gevoel, van iets dat nooit geweest is en nooit kan komen. Het is een gevoel dat pijn doet, en je hebt er niets aan. En wat nog veel pijnlijker is, is om je te realiseren dat dit iets is waar je eigenlijk met niemand over kan praten. Als je jezelf realiseert dat je in je jeugd iets dermate sterk gemist hebt, en het is niet iets zoals voetbal spelen, wat moet je daar dan mee? Je kunt de klok niet terug zetten, en nu nog een kort rokje dragen is niet hetzelfde. Ook dat bedacht ik me vanmiddag.

Ik heb mijn dag er niet door laten bederven, maar ik moest het toch even kwijt.

Groeten, Simone_v, met een wat verloren gevoel...

[Josette]

Simone,

Goed dat je het van jezelf heb afgeschreven

[Pamela-]

Simone,

Ik ben het met Joost eens. Goed dat je dat gevoel van je afschrijf.

Liefs,

[Martiene]

Een heel herkenbaar tafereel. Ik denk dat we vast niet de enige zijn die naar andere vrouwen kijken met enige afgunst of verlangen zo te kunnen zijn.
Voor mij komt het echt regelmatig voor dat ik een vrouw zie zoals ik graag zou willen zijn. Soms een jonge blom maar ook wel een leeftijds genote.
Soms zijn het de kleren een andere keer het uiterlijk of de houding en uitstraling.

Een snik en onderdrukte tranen zijn vaak het resultaat.

Helaas ik zal er mee moeten leven.

Liefs Martiene

[Lisa met een S]

En toch denk ik, na veel gepraat met mijn vrouw en dochters hierover, dat, als je inderdaad een 17-jarige meisje was geweest, je het heel anders had beleefd. Het plezier wat jij denkt te hebben gehad, zou gewoon niet aanwezig zijn, want als 17-jarige meisje zou je je met heel andere dingen bezig houden, zoals je puistjes, of je gewicht, of je sport club of paard, jongens, school, je opleiding, je baan. Het onzekerheid van het net niet volwassen zijn. Het intens genot dat wij weleens hebben van het vrouw zijn, hebben zij niet. Zeker op die leefttijd niet.

Ik denk dat 17-jarige jongens, DIE hebben veel meer plezier van wat de meisjes aantrekken, en hoe ze eruit zien, dan de meiden zelf.

Maar inderdaad, ik ken ook dat gevoel. Je hebt het mooi verwoord voor ons.

Lisa

[Kathleen]

Hoi Simone,

Die jaloezie is niet vreemd hoor. Ik bezoek al een tijdje T&T-avonden en heb het daar ook vaker met de aanwezigen over gehad. Mijn valt op dat hoe verder iemand naar het transseksuele is geneigd hoe jaloerser zij wordt op het andere geslacht. Eh, voordat ze op mij beginnen te schieten, niet iedereen heeft dat gevoel.

Vooral die alledaagse tafereeltjes die je beschrijft doen nog het meest pijn. Waar ik vaak moeite mee heb, is het aanschouwen van groepjes vriendinnen die ergens in een winkelcentrum hun dag leuk doorbrengen. Daar heb ik dan een ontzettende nood aan en dan denk ik vaak: 'waarom ik niet'.

Van de andere kant denk ik dat het een illusie is om echt helemaal vrouw te worden. Je kan het vrouwelijke zo perfect mogelijk benaderen en jezelf ook vrouw voelen maar zelfs na een operatie ben je in de eerste plaats een transseksueel persoon en geen biovrouw. Het hoeft echter geen bezwaar te zijn, als je je vrouw voelt en zo kunt overkomen. Op die manier is er dus geen vuiltje aan de lucht. Als je goed zit in je vel, is de benaming die je draagt niet zo belangrijk meer. Is het nodig dat je van geslacht moet veranderen daarvoor en je hebt de kans, grijp ze dan met beide handen. Ik denk dat we in de eerste plaats vooral mens zijn.

Maar als ik die jonge meiden zie, en ik denk terug aan mijn jeugd, dan besef ik dat ik bepaalde keuzes veel eerder had moeten maken. Ik zou nu dan veel gelukkiger zijn. Gedane zaken nemen geen keer, dus probeer ik er nu nog uit te halen wat erinzit (altijd in overleg met mijn partner, dus).

En jaloers zijn kan, maar we mogen ook weer niet overdrijven. Het maakt je alleen nog meer verdrietiger!

Groetjes,

[Martiene]

Van de andere kant denk ik dat het een illusie is om echt helemaal vrouw te worden. Je kan het vrouwelijke zo perfect mogelijk benaderen en jezelf ook vrouw voelen maar zelfs na een operatie ben je in de eerste plaats een transseksueel persoon en geen biovrouw.
Maar als ik die jonge meiden zie, en ik denk terug aan mijn jeugd, dan besef ik dat ik bepaalde keuzes veel eerder had moeten maken. Ik zou nu dan veel gelukkiger zijn. Gedane zaken nemen geen keer, dus probeer ik er nu nog uit te halen wat erinzit (altijd in overleg met mijn partner, dus).

En jaloers zijn kan, maar we mogen ook weer niet overdrijven. Het maakt je alleen nog meer verdrietiger!Groetjes,

Je hebt helemaal gelijk, we zullen het nooit zijn, maar wel zo goed mogelijk benaderen. (als TV/TG)
Als ik alles van te voren had geweten was ik misschien niet getrouwd zoals ik nu ben. Zou ik misschien eerst mijzelf (Martiene) hebben willen ontdekken, het is nu te laat en terugdraaien kan niet. We moeten het beste ervan maken en niet bij de pakken neer zitten.
Wat dat aangaat ben ik allang blij dat mijn partner het niet afwijst.
Een beetje wegdromen mag toch wel? Een beetje verlangen naar toch ook wel?

Groetjes Martiene

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hoi Simone-v,

Ik herken alles wat je schrijft, maar ik heb er al een tijdje geen "last" meer van. Het begon met het besef dat daar precies de uitdaging ligt. Ten eerste, wat Lisa schrijft, die meiden hebben zelf echt wel wat anders aan hun hoofd, en je zou ervan schrikken hoe jaloers ze soms zijn op dingen die jij wel hebt. Praat er eens mee, probeer ze te begrijpen, en hun moeders ook. Dan kom je erachter: uitdaging 1, zij hebben jou ook nodig, doe eens wat voor ze.

Uitdaging 2: zwartgeel heb ik nog niet gezien, maar een zwartwit geruit rokje, daar zit ik al een tijdje over te dubben. Vergis je niet, je kan het heus wel aan, het hangt er alleen van af hoe goed je er voor de rest uit ziet. Door mijn make-up ziet niemand dat ik 42 ben, en die meiden in ClubVegas vragen of het verder wel goed met me gaat, als ik eens iets aan heb dat voor mijn eigen leeftijd bedoeld is. Dus, koop zo'n rokje, zwarte maillot, puntlaarsjes, beenwarmers, kort zwart anorakje, witte schooluniformbloes, asblond haar, maak je op, en ga voor de spiegel staan. Je ziet dan vast wel dat er nog een en ander moet gebeuren eer je zo de deur uit kan, voornamelijk accessoires en zo, maar geloof me, het valt wel mee.

Uitdaging 3: ook mijn jonge jaren zijn "water under the bridge". Maar hoeveel jonge zussen hebben hier de laatste tijd niet om hulp gevraagd? De drempel om uit de kast te komen, is voor hen heel hoog. Ondanks jouw en mijn zelfvertrouwen, zijn er inderdaad dingen die een meisje van 17 kan, en wij niet. Maar vergis je niet, jonge trannies, daar stopt het verkeer al helemaal voor. Het is onze dure plicht om te zorgen dat zij hun beste jaren niet mokkend in de kast uitzitten.

Kop op, stiff upper lip, huil even lekker uit en begin aan de shopping list,

Isabelle

[adriana]

Hi,
zoals jullie hiervoor hebben geschreven komt het allemaal neer op het zelfde n.l "gevoelens" zelfs tot TS komt het neer op gevoelens er is geen bewijsbare indicatie uiteindelijk, het zijn gevoelens.
Gevoelens van wat je in je jeugd mogelijk had willen zijn, gevoelens op latere leeftijd over gepasseerde stations die je mogelijkheden beperken, gevoelens van een verlangen naar iets dat hoogstends benaderd kan worden maar nooit volledig zal zijn.

Maar zoals ze zeggen "the good news is" als je je "beperkte" mogelijkheden realistisch onder ogen ziet en daarmee kan leven heb je rust en kan je toch nog volop hiervan genieten, de rest is eigenlijk verloren energie alhoewel dagdromen ook soms wel eens goed is.

Zo maar een overdenking van iemand die ook wel jaloerse gevoelens heeft naar de andere sexe, maar ook beseft dat de bril soms wel eens te roze gekleurd is

groetjes,
Adriana

[XXX]

Hi Simone en iedereen hier........

Zoals je uit mijn postings elders op het forum hebt kunnen lezen, het is ook heel herkenbaar. In die zin voor mij niet eens zozeer dat als ik jonger was dan.... wat dat betreft leef ik wel in het hier en nu, maar dan nog, en jij beschrijft nu maar 1 voorbeeld. ik maak helaas wel 20 van die momenten op een dag mee, hoewel ik toch wel inmiddels iets sterker in m'n schoenen sta en dus ook steeds iets meer mezelf durf te zijn, en toch die kleding ook gewoon draag. Dat deed ik al, maar laatste tijd laat ik m'n gevoelens wat losser, en ben steeds meer over de rand bezig, met idd de gedachte" it "ll never be the same", maar daar ook weer bij, toch een heerlijk gevoel, en redelijk tevreden ( qua kleding zeker...).

Je zal toch consessies met jezelf moeten sluiten, om jezelf te accepteren, prettig te voelen en mooi te vinden, en kijken naar je verleden heeft totaal geen nut. zei zij, die nog steeds niet weet wat ze met haarzelf aanmoet in deze wereld......

liefs,

Savannah

ps: sorry meiden dat ik laatste tijd wat stil geworden ben op het forum, hoofd zit vol met gedachtes zoals angst, benauwend, toekomst, rust, vrijheid, familie, kinderen, oud worden......kon ik maar een dag daarmee overslaan.

[Leonie]

het zij voor mij ook zeer herkenbare gevoelens! het is iets wat je heel erg dwars kan zitten. vooral als je je dan bedenkt dat je zelf nooit echt zo zult zijn. dat is nog wel is depri makend zeg maar.....

[Isabelle Raulin dAymeries]

Ja, Adriana, Savannah, en Leonie,

Het zijn gevoelens: beleef ze, en laat ze daarna los. Daar zijn ze voor. Nogmaals (JeetjePietje, en als het nodig is, blijf ik erover doorzeuren!), het gaat niet om wat je niet kan zijn, het gaat om wat je wél kan zijn. De enige grens is je eigen creativiteit,

Dus laat die niet remmen door getob,

Isabelle

[adriana]

Hi
Isabelle schreef:

Ja, Adriana, Savannah, en Leonie,

Het zijn gevoelens: beleef ze, en laat ze daarna los. Daar zijn ze voor. Nogmaals (JeetjePietje, en als het nodig is, blijf ik erover doorzeuren!), het gaat niet om wat je niet kan zijn, het gaat om wat je wél kan zijn. De enige grens is je eigen creativiteit,

Dus laat die niet remmen door getob,

goed gezegd, verlies geen energie om wat je toch niet kunt zijn dit kost bergen energie en frustraties en er veranderd niets, probeer voldoening te vinden binnen je eigen mogelijkheden en realiteit, creativiteit hierin is een "must" probeer dingen uit om jezelf te ontdenken weer binnen die mogelijkheden, die je hebt en/of waarin je verkeerd.

groetjes, Adriana

(Jemienee, Jeetje Pietje, lijk wel een dominee op een verregende zondag, als iedereen thuis is gebleven)

[Leonie]

Ja, Adriana, Savannah, en Leonie,

Het zijn gevoelens: beleef ze, en laat ze daarna los. Daar zijn ze voor. Nogmaals (JeetjePietje, en als het nodig is, blijf ik erover doorzeuren!), het gaat niet om wat je niet kan zijn, het gaat om wat je wél kan zijn. De enige grens is je eigen creativiteit,

Dus laat die niet remmen door getob,

Isabelle

wat je zegt is 100% waar maar dat neemt niet weg dat dat lastig kan zijn!

[Calista]

Waarom doe je het gewoon niet,trek gewoon dat jurkje aan als je zin hebt,al dat gezaag en gedoen van dit kan niet want ben te dik,dat kan niet want ben te lelijk,pfff,leef eens eindelijk en trek het je niet zo aan!Het levert gewoon extra stress op.Enjoy life,enjoy who U R.En the attitude is vaak belangrijker dan het uitzicht,schat.Ik draag alles en wanneer ik ook maar wil en staat het de mensen ni aan,kan het me ook niks schelen.They can all kiss my... juist ja,Head.
xxxQueen Calista