Als je reageert op iemand middels een quote, maakt dit het opeens veel overzichtelijker en begrijpelijker
http://www.travestie.org/html/forum/faq ... e=bbcode#4
Definitie van transgenderisme
Moderator: Moderators
-
simone_v
- ff weer wat posten
- Berichten: 58
- Lid geworden op: zo sep 08, 2002 0:12
- Locatie: zeg maar de IJmond
Aangezien ik inmiddels getrouwd ben en een dochtertje heb, kan ik niet meer geheel vrij besluiten wat ik met mezelf aanwil. Als ik dat zou doen, dan zou mijn gezin voor mij geen waarde hebben, en voor mij is mijn gezin belangrijker als (vrijwel) alle andere zaken. Daarom kies ik ervoor om te blijven zoals ik ben, lichamelijk geheel mannelijk. Daarom ook blijf ik voor de buitenwereld "in de kast", op dringend verzoek van mijn vrouw.Joy schreef:Simone zei: "...wist ik dat ikzelf heel graag borsten wilde hebben... Niet dat het er van gaat komen..."
---------waarom gaat het er niet van komen?
Ik heb ervoor gekozen om mijn leven te delen met een ander, eerst één, en later een tweede, en de consequenties daarvan waren mij vantevoren duidelijk. Spijt heb ik er absoluut niet van. Er blijven altijd wensen over, maar ik heb geen twijfel dat mijn vrouw die ook heeft. Zij heeft geen behoefte aan een T*-man, maar ze leeft er wel mee. Zolang dat met weinig klachten van haar kant zo blijft, kan ik er tevreden mee zijn.
Mocht mijn vrouw echter een (veel) wijdere blik op het leven krijgen, dan zal ik zeker mijn verdere wensen met haar bespreken, en wie weet, komt het er later wel van.
Wees jezelf, er zijn al genoeg anderen.
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Simone,
Patience and Persuasion. Hier waren borsten in het begin onbespreekbaar, maar zijn ze ondertussen toch wel lekker om even haar hoofd er tussen te leggen na een dagje stress. Die dingen stralen verleiding uit, onweerstaanbaar gewoon.
En Lisa,
Ik merk dat ik mij weer prettig voel als man, maar ook steeds prettiger als vrouw, en steeds vrouwelijker. Op de schaal die jij beschrijft, kan je dus beide kanten tegelijk op. Ik heb ondertussen een paar big sisters nagelezen, en die beschrijven dat ook.
Het werkt zo: wanneer je voor het eerst merkt dat je je echt niet jezelf voelt in een mannenrol, ga je op zoek naar "genderidentiteit". Later leer je dat een gender een presentatie is, die je kan inzetten naargelang je doel en de situatie. Je identiteit is dus niet afhankelijk van je genderpresentatie.
Het idee dat een genderpresentatie een essentieel onderdeel is van je identiteit, is aangepraat: je bent een betere echtgenoot en vader als je meer man bent, en je wordt meer man als je onze sigaretten rookt. En je baas vindt toch ook dat je beter werk aflevert als je een pak draagt en verder je mond houdt, behalve over voetbal en vrouwen?
Je gevoel over wie je bent, staat dus los van "mannelijke" of "vrouwelijke" genderpresentaties. Waarom voel je dan zo duidelijk dat een mannelijke presentatie niet bij je past, of in elk geval niet volstaat om jezelf volledig uit te drukken? Ja, juist daarom dus. Je hebt geleerd dat je meer te melden hebt, dan wat je aan de buitenwereld kan laten zien met alleen een mannenpak en een auto.
Wanneer je zover bent, gaat de champagnekurk eraf. Hakken: steeds hoger. Haar: steeds langer. Borsten: steeds dikker. Billen: ook. Kapster, visagiste, medisch centrum Gooi, België en Thailand. Brazilië: waarom niet? Maar de andere kant op kan net zo goed: je mannelijke kant kijkt anders naar een pak dat in de winkel hangt, met alles wat hij als Lisa geleerd heeft. En waarom zou je je eigenlijk beperken tot vrouwen of mannen? Toons? Schoolmeisjes? Dieren? Poppen? Fembots? Er valt overal wel wat te spieken...
Probeer alles, maar zie het als vaardigheid, als kunst. Als je alles, wat je kan verzinnen, uitprobeert, en er reacties van je omgeving op krijgt, leer je ongetwijfeld iets over jezelf. Maar wat je bent is de oorsprong van dat alles, niet het resultaat. Ik vind het leuk om het spectrum aan genderpresentaties dat ik ter beschikking heb, steeds uit te breiden, dus ook naar de mannelijke kant. Wat ik dan gebruik, hangt vooral af van wie ik wil verleiden, of imponeren, of wat dan ook. De zoektocht naar mijzelf staat daar redelijk los van.
Veel plezier!
Isabelle
Patience and Persuasion. Hier waren borsten in het begin onbespreekbaar, maar zijn ze ondertussen toch wel lekker om even haar hoofd er tussen te leggen na een dagje stress. Die dingen stralen verleiding uit, onweerstaanbaar gewoon.
En Lisa,
Ik merk dat ik mij weer prettig voel als man, maar ook steeds prettiger als vrouw, en steeds vrouwelijker. Op de schaal die jij beschrijft, kan je dus beide kanten tegelijk op. Ik heb ondertussen een paar big sisters nagelezen, en die beschrijven dat ook.
Het werkt zo: wanneer je voor het eerst merkt dat je je echt niet jezelf voelt in een mannenrol, ga je op zoek naar "genderidentiteit". Later leer je dat een gender een presentatie is, die je kan inzetten naargelang je doel en de situatie. Je identiteit is dus niet afhankelijk van je genderpresentatie.
Het idee dat een genderpresentatie een essentieel onderdeel is van je identiteit, is aangepraat: je bent een betere echtgenoot en vader als je meer man bent, en je wordt meer man als je onze sigaretten rookt. En je baas vindt toch ook dat je beter werk aflevert als je een pak draagt en verder je mond houdt, behalve over voetbal en vrouwen?
Je gevoel over wie je bent, staat dus los van "mannelijke" of "vrouwelijke" genderpresentaties. Waarom voel je dan zo duidelijk dat een mannelijke presentatie niet bij je past, of in elk geval niet volstaat om jezelf volledig uit te drukken? Ja, juist daarom dus. Je hebt geleerd dat je meer te melden hebt, dan wat je aan de buitenwereld kan laten zien met alleen een mannenpak en een auto.
Wanneer je zover bent, gaat de champagnekurk eraf. Hakken: steeds hoger. Haar: steeds langer. Borsten: steeds dikker. Billen: ook. Kapster, visagiste, medisch centrum Gooi, België en Thailand. Brazilië: waarom niet? Maar de andere kant op kan net zo goed: je mannelijke kant kijkt anders naar een pak dat in de winkel hangt, met alles wat hij als Lisa geleerd heeft. En waarom zou je je eigenlijk beperken tot vrouwen of mannen? Toons? Schoolmeisjes? Dieren? Poppen? Fembots? Er valt overal wel wat te spieken...
Probeer alles, maar zie het als vaardigheid, als kunst. Als je alles, wat je kan verzinnen, uitprobeert, en er reacties van je omgeving op krijgt, leer je ongetwijfeld iets over jezelf. Maar wat je bent is de oorsprong van dat alles, niet het resultaat. Ik vind het leuk om het spectrum aan genderpresentaties dat ik ter beschikking heb, steeds uit te breiden, dus ook naar de mannelijke kant. Wat ik dan gebruik, hangt vooral af van wie ik wil verleiden, of imponeren, of wat dan ook. De zoektocht naar mijzelf staat daar redelijk los van.
Veel plezier!
Isabelle
Get over it.
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Isabelle,
Bedankt voor jouw poging om het aan mij uit te leggen, maar ik vrees dat, net zoals bij Marcha hierboven en bij zoveel anderen, het strandt aan mijn beperkte vermogen om zo conceptueel hierover te denken. "Genderidenteit", "genderpresentatie" zijn voor mij net zo onwezenlijke, vage termen, als een onderscheid tussen "zelfbeeld" en lichaamsbeeld". Ik kan er niks mee.
Als ik bij mijzelf ga kijken, kom ik nooit zo ver -- het blijft vrij oppervlakkig. Wanneer ik in de spiegel kijk, en ik zie een man, dan voel ik mij man. En wanneer ik met opgemaakte gezicht, zodat er geen teken van baardgroei te zien is, en met mijn pruik op in de spiegel kijk en een vrouw daar tref, dan voel ik mij vrouw. Maar, 24/7 voel ik mij travestiet -- zowel als man of als vrouw ben ik daar constant mee bezig.
Mijn vrouw zegt ook dat ik mij anders gedrag als vrouw. Niet schokkend anders, ik ga niet ineens roken of zo, maar toch iets .. vrouwelijker. Ben ik daarvan bewust? Ja en nee. Ik weet dat ik probeer goed op te letten hoe vrouwen bewegen, hoe ze lopen en praten, en probeer soms dat na te doen. Maar dan op een gegeven moment, gaat de dingen vanzelf en heb ik het niet door dat ik dat doe. Is dat nou toch wat Marcha bedoelt? Of misschien gewoon, dat de wens in dit geval moeder is van de gedachte.
Het is wel zo, dat ik mij vrijer en uitbundiger voel als vrouw. Maar dat heeft, denk ik, meer te maken met het feit dat, sinds Lisa uit de kast mag, ik gewoon lekkerder in mij vel zit, en ook als man ben ik vrijer en uitbundiger geworden. Bij Lisa gaat dat vanzelf. Mijn "andere ik", zoals Pamela dat zo treffend noemt, moet er nog steeds aan wennen, maar het komt er wel.
Naarmate ik meer met andere T's hierover praat, kom ik steeds meer tot de conclusie, dat onze onderlinge verschillen in beleving niet zozeer te vinden zijn in hoeverre wij allemaal vrouw willen zijn, of zich vrouw voelen, maar in hoeverre wij bereid zijn om afstand te doen van onze man-zijn.
En daarom van mij het onbegrip over de opmerking dat het manier waarop iemand zich "T" voelt verandert. Natuurlijk maken mensen een groeiproces door. En natuurlijk is het eindpunt voor iedereen anders. Maar is genderdysforie zo anders dan, bijvoorbeeld, onze seksualiteit, dat we te maken hebben met iets wat zo zweverig is, dat het over tijd van de ene staat naar de andere gaat? Vandaag ben je travestiet, wie weet misschien dat je morgen wakker wordt en je bent transseksueel geworden, en overmorgen weer travestiet? Als dat zo is, dan welke TS zou dan de risico nemen om SRS te ondergaan? En, zoals Joy aangaf, moeten wij ook niet uit het oog verliezen, dat, op het scala waarop wij de drie vormen van "T" zetten, op het ene kant zit transseksualiteit, maar op het andere kant zit niet travestie, maar het ontbreken van welke vorm van genderdysforie dan ook. Dus als je het over een beleving hebt, dat kan veranderen, moet het in ieder geval theoretisch mogelijk zijn om dan ook van je genderdysforie, zowel tijdelijk als permanent, eraf te komen (mocht je dat willen). Of is het meer een bewustwordingsproces? Je staat van genderdysforie blijft constant, alleen je gaat steeds beter begrijpen wat het is dat je voelt?
Zoals ik al zei, ik weet het niet. Daar zijn slimmere mensen dan ik ermee bezig, ik laat het aan hun over. Ik zou het toch niet kunnen begrijpen.
Lisa
Bedankt voor jouw poging om het aan mij uit te leggen, maar ik vrees dat, net zoals bij Marcha hierboven en bij zoveel anderen, het strandt aan mijn beperkte vermogen om zo conceptueel hierover te denken. "Genderidenteit", "genderpresentatie" zijn voor mij net zo onwezenlijke, vage termen, als een onderscheid tussen "zelfbeeld" en lichaamsbeeld". Ik kan er niks mee.
Als ik bij mijzelf ga kijken, kom ik nooit zo ver -- het blijft vrij oppervlakkig. Wanneer ik in de spiegel kijk, en ik zie een man, dan voel ik mij man. En wanneer ik met opgemaakte gezicht, zodat er geen teken van baardgroei te zien is, en met mijn pruik op in de spiegel kijk en een vrouw daar tref, dan voel ik mij vrouw. Maar, 24/7 voel ik mij travestiet -- zowel als man of als vrouw ben ik daar constant mee bezig.
Mijn vrouw zegt ook dat ik mij anders gedrag als vrouw. Niet schokkend anders, ik ga niet ineens roken of zo, maar toch iets .. vrouwelijker. Ben ik daarvan bewust? Ja en nee. Ik weet dat ik probeer goed op te letten hoe vrouwen bewegen, hoe ze lopen en praten, en probeer soms dat na te doen. Maar dan op een gegeven moment, gaat de dingen vanzelf en heb ik het niet door dat ik dat doe. Is dat nou toch wat Marcha bedoelt? Of misschien gewoon, dat de wens in dit geval moeder is van de gedachte.
Het is wel zo, dat ik mij vrijer en uitbundiger voel als vrouw. Maar dat heeft, denk ik, meer te maken met het feit dat, sinds Lisa uit de kast mag, ik gewoon lekkerder in mij vel zit, en ook als man ben ik vrijer en uitbundiger geworden. Bij Lisa gaat dat vanzelf. Mijn "andere ik", zoals Pamela dat zo treffend noemt, moet er nog steeds aan wennen, maar het komt er wel.
Naarmate ik meer met andere T's hierover praat, kom ik steeds meer tot de conclusie, dat onze onderlinge verschillen in beleving niet zozeer te vinden zijn in hoeverre wij allemaal vrouw willen zijn, of zich vrouw voelen, maar in hoeverre wij bereid zijn om afstand te doen van onze man-zijn.
En daarom van mij het onbegrip over de opmerking dat het manier waarop iemand zich "T" voelt verandert. Natuurlijk maken mensen een groeiproces door. En natuurlijk is het eindpunt voor iedereen anders. Maar is genderdysforie zo anders dan, bijvoorbeeld, onze seksualiteit, dat we te maken hebben met iets wat zo zweverig is, dat het over tijd van de ene staat naar de andere gaat? Vandaag ben je travestiet, wie weet misschien dat je morgen wakker wordt en je bent transseksueel geworden, en overmorgen weer travestiet? Als dat zo is, dan welke TS zou dan de risico nemen om SRS te ondergaan? En, zoals Joy aangaf, moeten wij ook niet uit het oog verliezen, dat, op het scala waarop wij de drie vormen van "T" zetten, op het ene kant zit transseksualiteit, maar op het andere kant zit niet travestie, maar het ontbreken van welke vorm van genderdysforie dan ook. Dus als je het over een beleving hebt, dat kan veranderen, moet het in ieder geval theoretisch mogelijk zijn om dan ook van je genderdysforie, zowel tijdelijk als permanent, eraf te komen (mocht je dat willen). Of is het meer een bewustwordingsproces? Je staat van genderdysforie blijft constant, alleen je gaat steeds beter begrijpen wat het is dat je voelt?
Zoals ik al zei, ik weet het niet. Daar zijn slimmere mensen dan ik ermee bezig, ik laat het aan hun over. Ik zou het toch niet kunnen begrijpen.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Lisa,
Voor eentje die het niet begrijpt, sla je de spijker wel heel vaak op de kop. Sexuele voorkeur kan veranderen, maar dat is zo zeldzaam dat het bij de meeste mensen gewoon niet gebeurt.
Hoe je je voelt binnen genderdysforie, verandert inderdaad vaker, of sneller. Volgens stichtring Renée is dat een bewustwording, eerder dan een echte verandering. Bij SRS is dat inderdaad een risico, maar misschien kan hier een post-op uitleggen hoe ze de afweging gemaakt heeft?
Er bestaat ook onderzoek over spijtoptanten, maar ik moet even terugbladeren voor de redenen die ze opgeven. En oja, het lijkt wel eens alsof ik hier bij de doordenkers hoor, maar ik ben gewoon met dezelfde vragen bezig als jij, en ik kom er heus niet sneller doorheen. Kapotanalyseren vind ik zelfs gevaarlijk. Ik lees ook te veel.
Dus de rest van de dag wordt het spulletjes verstellen, tutten, en dansen: Club Vegas vanavond.
Isabelle
Voor eentje die het niet begrijpt, sla je de spijker wel heel vaak op de kop. Sexuele voorkeur kan veranderen, maar dat is zo zeldzaam dat het bij de meeste mensen gewoon niet gebeurt.
Hoe je je voelt binnen genderdysforie, verandert inderdaad vaker, of sneller. Volgens stichtring Renée is dat een bewustwording, eerder dan een echte verandering. Bij SRS is dat inderdaad een risico, maar misschien kan hier een post-op uitleggen hoe ze de afweging gemaakt heeft?
Er bestaat ook onderzoek over spijtoptanten, maar ik moet even terugbladeren voor de redenen die ze opgeven. En oja, het lijkt wel eens alsof ik hier bij de doordenkers hoor, maar ik ben gewoon met dezelfde vragen bezig als jij, en ik kom er heus niet sneller doorheen. Kapotanalyseren vind ik zelfs gevaarlijk. Ik lees ook te veel.
Dus de rest van de dag wordt het spulletjes verstellen, tutten, en dansen: Club Vegas vanavond.
Isabelle
Get over it.