clear my mind

[Chantal C.]

Hoi Joanne,

Ik heb bewondering voor je meid!

Ik ben zelf nogal spiritueel ingesteld en geloof absoluut niet in toeval! Ik zeg altijd "de dingen vallen je toe". Je creeert situaties in je leven zelf, om er wat van te leren. Leer je je lesje niet, dan krijg je het steeds harder op je pad terug. Zodra je je lesje geleerd hebt, kan je weer verder op je pad en kom je weer andere uitdagingen tegen. Dit is mijn innerlijke overtuiging! Wellicht zien anderen dit niet zo, maar ik vaar er wel bij.

Je leeft maar een keer (in dit leven) en naar mijn idee is het leven te mooi om het te verspillen aan 1 les. Ik vind het echt klasse van je dat je je gevoelens hier eruit gooit. (Overigens kan je dat ook bij anderen doen als die mogelijkheid er is, zolang je ze maar uit.) Het opkroppen van gevoelens is in geen geval goed en creeert alleen maar barrieres e.d.

[Joanne]

Nogmaals bedankt dames voor de lieve reacties. Ik heb absoluut wat aan die reacties. Ik haal er de wijsheden uit, voel me er beter door en neem alles mee wat ik mee kan nemen in het werken aan mijzelf. Dat ik het stuk schreef was om het kwijt te zijn. Toen ik met mijn transitie ben begonnen was dat in eerste instantie omdat ik mijn drugsproblemen wilde aanpakken. Maar ik merkte dat toen ik aan het topje van de ijsberg begon me nog een heleboel andere shit te wachten stond. Ik ben het echter heads forward tegemoet getreden en langzamerhand valt alles op zijn plekje. Meestal gaat het bij mij zo dat ik een fase heb waarin ik allerlei dingen tegenkom. In die periode laat ik alles gewoon over me heen komen en de dingen waar ik problemen mee heb ga ik uitdiepen voor mijzelf. Ik praat heel veel met vriendinnen. Kijk naar tv, Dr Phil helpt me ook vaak, ik lees veel en dan na een tijdje wordt alles steeds helderder en op het moment dat ik een duidelijk beeld heb van wat er speelt kan ik het van me af schrijven. Dat doe ik graag op trav.org omdat de feedback van iedereen hier me erg dierbaar is. Zoals men wel zegt: gedeelde smart is halve smart . Het maakt me dan ook niet uit of ik een oplossing van jullie krijg aangeboden want dat lukt me uiteindelijk zelf ook wel. Ik vind het juist zo fijn dat ik dingen kan delen. Er steun en warmte voor terug krijg. Maar vooral dat ik merk dat ik niet alleen sta in mijn problematiek. En het stuk lijkt nogal zwaar maar op zich valt het wel mee. Eigenlijk is het bij mij vaak zo dat als ik eindelijk zo'n stuk schrijf het in mijn hoofd alweer recht zit. En Nathalie je had gelijk toen je zei dat het in één keer eruit gekomen is alleen heb ik geen moment getwijfeld om het te plaatsen hier. Mijn ervaring is dat men hier behoorlijk kritisch kan zijn maar als het om echt diepe emoties gaat, wordt er hier altijd erg fijn gereageerd. Dat is juist de kracht van travestie.org vind ik. Luv u all....

xxxxx

[Nathalie]

Toen ik met mijn transitie ben begonnen was dat in eerste instantie omdat ik mijn drugsproblemen wilde aanpakken.

Kun je dit eens uitleggen, Joanne ? Want dit begrijp ik niet helemaal....
Ik neem aan dat je niet bedoeld dat je d.m.v. een SRS gepoogd hebt je drugsproblemen de baas te worden ? Maar wat bedoel je dán ?

BTW mooie foto, dame !

[Joanne]

Thank you very muts. En ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel. Ik heb mijn transsexuele gevoelens al zolang ik me kan herinneren alleen heb ik het altijd heel diep weggestopt. Het is er bij gelegenheden weleens uitgekomen maar nooit genoeg om voormezelf een probleem te vormen waar ik wat mee moest doen, dacht ik. Uiteindelijk ben ik opgegroeid met alle problemen van dien en ben ik aan de drugs geraakt zonder in het begin te beseffen waar de oorzaak daarvan lag. Op de één of andere manier heb ik mijn TS zijn en de daaruit voort komende problematiek nooit met elkaar gelinkt. Misschien omdat ik daar bang voor was of omdat ik het zo diep weg heb gestopt dat ik er gewoon niet aan gedacht heb dat het met elkaar te maken kon hebben. Toen ik uiteindelijk hulp ben gaan zoeken was dat ook niet vanwege mijn transsexuele gevoelens maar vanwege mijn drugsproblemen. Ik heb een tijdje ambulante therapie gehad via het CAD en daarin hebben we over van alles en nog wat gepraat als zijnde een mogelijke oorzaak van mijn gebruik. Maar over mijn transsexualiteit heb ik nooit met ze gepraat. Op een gegeven moment werd mij gemeld dat ik niet meer geholpen kon worden omdat ik niet eerlijk was over bepaalde dingen. Ik verzweeg dingen bewust/onbewust en volgens hun zat daar de werkelijk oorzaak van mijn problemen ook bij. Zolang ik daar niet eerlijk over was konden ze niets doen voor mij. Daar ben ik over na gaan denken en toen viel ineens het kwartje. Ben toen naar het Riagg gegaan om hulp te vragen voor mijn TS-iteit en vanaf toen is het balletje gaan rollen. Toen ik bij de VU kwam heb ik alles eerlijk verteld ook over mijn drugsgebruik. Voor de behandeling moest ik in ieder geval met de harddrugs stoppen en dat heb ik ook gedaan. Het roken van mijn jointjes vonden ze niet zo'n probleem. Als mijn behandeling vorderde zou die drang vanzelf verdwijnen. Uiteindelijk ben ik op eigen verzoek in een verslavingskliniek geweest en heb daar een hoop geleerd. Ik ben wel gestopt met die wiet maar heb de behandeling niet afgemaakt omdat men daar niet goed wist hoe ze met mijn TS-iteit om moesten gaan. Ze vonden dat dat even in de ijskast gezet moest worden omdat ze vermoeden dat er meer speelde dan alleen die transexualiteit. Nu ik mijn stukje van zaterdag doorlees zouden ze daar ook best gelijk in kunnen hebben al kon ik op dat bewuste moment mijn TS gevoelens absoluut niet meer in de ijskast zetten. Dus ben ik weggegaan en heb eerst mijn hele behandeling bij de VU ondergaan en nu merk ik dat de dingen naar boven komen die me werkelijk dwars hebben gezeten. Ze zijn wel aan mijn TS gerelateerd maar moest dat wel eerst uit de weg helpen om ze uiteindelijk aan te kunnen pakken. Het gepest, de miscommunicatie met mijn moeder en vooral het nogal vreemde sexleven wat ik altijd heb gehad hebben er meer ingehakt dan ik zelf altijd gedacht heb. Maar nu komt alles naar boven en wordt het misschien tijd daar wat aan te gaan doen. Ik wou dan ook bij deze Klazien even bedanken voor de tip professionele hulp te vragen voor het verwerken van al deze zaken. Nazorg vanuit de VU is een optie en daar heb ik het al met ze over gehad alleen hebben we besloten dat het inderdaad beter is gespecialiseerde hulp te zoeken. We hebben hier in Lelystad een Psychologe/Sexuologe en mijn huisarts denk dat zij de aangewezen persoon is om met dit soort problemen naar toe te gaan. Moet alleen even geduld hebben omdat ik alle bezoeken zelf zal moeten voorschieten a 65 euro per consult. Dat kan ik me op dit moment nog niet veroorloven en zal even moeten wachten tot ik wat ruimer in de financiën zit. Toch heb ik er ook vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen. Ben al zover gekomen dat ik de rest ook wel aankan. Tandjes opelkaar en nog even doorbijten zeg ik altijd maar. Ik hoop dat het zo wat duidelijker is.

PS op mijn andere profiel op de profielensectie heb ik ook even een nieuwe foto geplaatst. Nu is alles up to date.

[Nicole-vt]

Hoi Joanne,

Ik heb je verhaal gisteren uitgeprint, zodat ik het later zou kunnen lezen voor het slapen gaan.

Ik heb dat gedaan en daarna nog even liggen denken over jou woorden.

Ik voel me een "eenvoudige" crossdresser als ik jou levensverhaal lees. Je hebt het vreselijk moeilijk gehad, ik durf me niet in te beelden dat ik met je mee kan voelen.

Maar wat je nu kan opschrijven, wat een helderheid, wat een zelfanalyse. Volgens mij heb jij die moeilijke periode voor het grootste gedeelte achter je en voor het grootste gedeelte verwerkt en heb je het heft in eigen handen genomen. Jij kunt mijns inziens je verheugen op een heel wat positievere toekomst.

Geniet ervan,

The future is for you!

Liefs Nicole

[racine]

Hoi Joanne,

Wat een verhaal, wat een kundige zelfanalyse, wat een vrouw ben jij. Ik bewonder je enorm, de binnenkant is nog mooier dan de buitenkant.
Ik hoop echt dat je er in zult slagen dat probleem van de liefde e.d. te overwinnen en dat je een partner zult vinden die jouw waardig is. Dat verdien je gewoon. Een ieder heeft al het nodige gezegd, ik heb er weinig aan toe te voegen; gezien je getoonde doorzettingsvermogen zul je je ook hier wel doorheen slaan.
Even praktisch gezien, als je via de huisarts een verwijzing kunt krijgen naar professionele hulp dan hoef je bij mijn weten geen consults meer voor te schieten.
En eh, probeer die pillen en drank te laten voor wat ze zijn, wees zuinig op je lichaam, ja, ik weet het, het is van mijn kant makkelijker gezegd dan door jouw gedaan, maar probeer het toch maar.

Met vriendelijke groet en het allerbeste gewenst,
Racine

[Joanne]

Dank je wel Racine en Nicole ook en iedereen die gereageerd heeft. Heb de boel nogal rationeel opgeschreven en daardoor heb ik een helder beeld kunnen schetsen maar gevoelsmatig zit ik stuk op het moment. Ik voel me een freak en zou het liefst gewoon niets meer doen. De hele dag loop ik te janken maar ik denk dat dat ook goed is. Ik haat mijn transsexualiteit en heb er veel verdriet om dat ik ben wie ik ben. Mijn hele leven heb ik al mijn verdriet weggestopt en het lijkt wel of de laatste tijd alles zich een weg naar buiten baant. Dus ik geef er maar aan toe. Mijn innerlijke kind is beschadigd en het is tijd dat in te zien en het te allemaal opnieuw te beleven. Komt allemaal wel weer goed is ook een beetje de tijd van het jaar denk ik. Na de feestdagen heb ik er alles wel weer uitgejankt voor een jaar hihihi.....

Thanks allemaal en hele fijne feestdagen toegewenst

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hoi Joanne,

Goed plan. Terug naar het kind is niet eenvoudig, maar het moet. Die 65 euro per gesprek is vanaf 2004 fiscaal aftrekbaar. Dan blijft er al maar de helft van over, en op elk moment kan je bij de belastingdienst een verzoek om voorlopige teruggaaf indienen, zelfs nu al, waardoor je die helft in elk geval al niet meer hoeft voor te schieten.

Ook prettige feestdagen. Ik zit in Parijs, maar ik log even in om te lezen hoe het met je gaat,

Isabelle

[Joanne]

Hoi Isabelle wat lief dat je zelf in Parijs nog aan me denkt hihihi...
Moet zeggen dat het al weer een stukje beter gaat met me. Heb nog een hoop te doen maar het gaat toch iedere keer stapje voor stapje de goeie richting in. Thanks voor je medeleven en ook een prettige kerst en een fijn 2004

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hee Joanne,

Same to you. You go girl!

Isabelle