nooit meer circuit

[Josette]

Hallo lieverds,

Enkele weken terug had ik op de chat een interessante discussie over autisme en T*, waarna ik nog prive met een van de dames ging msnnen hierover. Het heeft me erg geraakt, het spookt nog steeds door mijn hoofd. Ik heb nooit gedacht dat autisme en travestie zo dicht bij elkaar zitten.

Maar de discussie is niet uit mijn hoofd verdwenen. Vanaf het moment dat ik me hier op dit forum aanmeldde is er veel veranderd. De eerste dagen gebeurde in een moment van ziekte, overspannenheid. Thuis, op het werk, in het circuit, ik kon geen Joost zijn. Het moest er via de laarzen eruit. Ik kon daar niet normaal communiceren zoals met de mensen hier of op de t&t of op de chat. Ik moest me dommer doen dan dat ik werkelijk was. Diepgaande gesprekken zoals op de t&t-avonden ging moeilijk. En daar ging het allemaal om dezelfde dingen. Het gekke was dat ik heel anders was als ik me regulier bewoog. In mijn politieke jongerenorganisatie, koor, vacanties: daar kon ik wel mezelf zijn. Meedoen was het credo. Na aanvankelijk wennen deed ik als een 'native' mee. Mss straalde ik het daar ook uit in combinatie met mijn motivatie.

Liefde kon niet in het circuit. Eenmaal is dat fataal afgelopen. Er vervolgens was niemand daarvoor. In het geval dat mijn toenmalige gevoelens wederzijds waren was zij nog meer een vreemdeling in dat gebeuren. Hetzelfde geldt voor andere schoonheden hier. Het functioneren leidde tot totaal vastlopen en acht-en-een-halve maand ziektewet, vervolgens een half jaar halve dagen en nu zes uur per dag alhoewel dat nog moeilijk op te brengen is. Er spelen nog teveel dingen door mijn hoofd. Ik heb er te lang gezeten.

ik haat het circuit. ik haat het zoals sommige ts'en (pre-operatief) hun piemel haatten, al is dat een slechte vergelijking. de overeenkomsten met het ts-forum hier zijn sprekend alhoewel het sperrzone voor me is en ik een verdwaalde vreemdeling daarin ben. (voor de goede orde Lisa en andere moderators: ik kom niet terug op jullie besluit mbt dat forum, ik heb het te druk met andere dingen in m'n kop)

het circuit heeft me beroofd van een periode waarin ik mezelf kon ontwikkelen. het heeft me met mijn laarzen, autosnelwegen en spoordienstregelingen niets gehopen, integendeel het bracht me wel practische vaardigheden als koken, geld beheren, de was doen, schoonmaken. maar niets, niets, niets aan intellectuele vorming. die practische vaardigheden wogen in mijn open niet op tegen over het gebrek aan intellectuele vorming. alleen mijn ouders konden knokken voor een school zodat ik niet veroordeeld was tot kansarm productiewerk. maar ook daar is het wat men ook wil, het is nooit genoeg. of zou er met mijn huidige projecten rondom voortraject hbo civiele techniek of industrieel productontwerpen verandering inkomen?? vandaar de draad intelligentiedysforie van alweer maanden terug

nooit meer circuit, het hoeft voor mij niet meer. het is voorbij afgelopen uit. nooit meer, ik moet overnieuw beginnen. met hulpverlening, opbouwen van een andere vriendenkring, opbouwen van een nieuw leven. ik kan slechts een commissie bezwaarschriften plus hulpverlener dankbaar zijn voor hun aandeel in het bekorten van de weg naar de flat. het was alsof de opperwezens moesten meehelpen met dat project vorig jaar zodat het tijdperk woonvormen v.v.t. is

de geschiedenis zal zich weer herhalen. de opperwezens zullen weer nodig zijn voor die zware weg van hbo-opleiding, gedetacheerd buiten sw-bedrijf maar in sw-dienstverband werken, werken op hbo-niveau. niet paradijselijk maar mss kan 'k daar meer van mezelf in kwijt en vind ik meer voldoening daar uit.

de opperwezens zijn weer nodig voor liefde van twee kanten al is dat niet te voorspellen en is vastpinnen niet mogelijk.

maar het belangrijkste is mezelf terugvinden. En dat is mss het meest uitdagende en moeilijkste.

[Nicole-vt]

Joost,

Door de manier waarop je een en ander helder neerschrijft, denk ik dat je al een heel eind bent.

Succes en sterkte op jou weg.

Liefs,

Nicole

[Pamela-]

Joost,

Schrijven helpt goed he zo nu en dan. Heel veel sterkte en succes op het pad.

Liefs,

[Cynthia]

Joost,

Ik denk inderdaad dat je al een heel eind op weg bent.
Het begint altijd eerst met inzicht, en pas daarna kun je eraan gaan werken. Dus denk ik dat je op de goede weg bent, al zul je nog een heel traject te gaan hebben.
Maar dat geldt voor meer mensen hier; die vergelijking had je zelf al getrokken.
We zullen elkaar hier nog wel vaak tegenkomen.
Niet opgeven he!

[pinkslipper]

maar het belangrijkste is mezelf terugvinden. En dat is mss het meest uitdagende en moeilijkste.

I know (ongeveer dan).

Ik moet mijzelf ook (terug)vinden. Vooral de rust in mijn persoontje ben ik (te) vaak kwijt. Chaos and Mayhem! is de orde van mijn dag.

Ik zie het als een missie om dingen van mezelf te vinden. Een heilig doel.
Een gevaarlijke doel. Heb te vaak op mijnen gestapt in een mijenveld. Ben te vaak naar beneden gevallen in een diepe dal. Maar ook eruit geklommen (verbazingwekkend dat ik die kracht nog heb).

Joost, Ik wens veel sterkte en succes op het pad des levens.

[Lisa met een S]

Joost,

Ik kan nauwelijks iets bedenken om toe te voegen aan wat men boven heeft geschreven. Je weet misschien niet waar het eindstation licht, maar je heb heel goed je vertrekpunt in kaart gebracht, en de spoorbaan ziet er duidelijk uit, met in ieder geval de eerste wissels op de juiste plaats, en dat is heel wat. Sterker nog, het ziet eruit alsof je al op de trein zit en het onderweg is. Dus, nu nog maar genieten van de reis en het uitzicht.

Lisa

[racine]

Hallo Joost,

De analyse is goed, het begin van de uitvoering is begonnen, maak het af. Ik besef dat, dat voor mij makkelijk gezegd is en voor jouw de uitvoering ervan aanmerkelijk minder makkelijk zal zijn; veel wijsheid toegewenst bij deze.
Ik hoop je af en toe nog eens tegen te komen, zowel op het forum als IRL.

Met vriendelijke groet,
Racine

[Meikemeid]

Joost, I believe in you and that's all I have to say

(erg mooie tekst.....)

[Joanne]

Ja kan me alleen maar aansluiten bij de dames hier en je heel veel sterkte wensen op je nieuw ingeslagen pad.

Succes Jongen

"these boots are made for walking"

[Kathleen]

Hoi Joost,

Ik wil je ook veel sterkte toewensen voor je verdere 'levenswandel'. Zo te lezen heb je een en ander al op een rijtje gezet, 'het halve werk' is op die manier al achter de rug. Voor de rest vergelijk ik je met een kat, die komt ook altijd op haar pootjes terecht.

Succes!

[Josette]

Dank jullie wel.

Nog steeds gaat het op en af. Dan gaat het weer lekker, en dan komen de depri-buien weer terug. Er is teveel gebeurd, er is

Als ik met mijn iq bezig ben speet dat niet. Als ik in Parijs, Berlijn, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Polen, Schiermonnikoog, Vlieland, Zeeuws-Vlaanderen, Zuid-Limburg, enz. ben. Als ik met mijn intelligentie bezig ben, Ook als is het bij Joanne, Lisa, Kira, Racine, Kendra, enz. dan ben ik mezelf. (wordt vervolgd)

[Joanne]

Be yourself you, you got to believe yourself,
Gotta... gotta... gotta... be yourself,
You can't be no one else!!!!

Met dank aan Miss Patti Labelle