Mijn Tammy Wynette dilemma.

[Anne D]

Sometimes it's hard to be a woman

Sociale druk, negatieve reacties, verlegenheid, angst, lafheid. Het is soms moeilijk om er voor uit te komen. Als ik er echter wèl voor uit kom, zijn de reacties altijd positief. Natuurlijk heeft dat te maken met de mensen die ik het vertel, maar zeker ook omdat het meestal niet als een verrassing komt. Ik ben nou eenmaal een vrouw die zich verkleed in mannenkleding (al verteld mijn lichaam me wéér iets anders), en niet andersom.
Ook al zorgen mijn opvoeding, aanpassingsgerichtheid etc. ervoor dat ik veel mannelijke eigenschappen in me opgenomen heb, ik bèn een vrouw.

Stand by your man

Ik ben een danser(es). Na een aantal jaren ronddarren door allerlei redenen, de keuze van studie uitgesteld. Uiteindelijk, moe van het gezeur van de sociale dienst en rotbaantjes, ben ik theater gaan studeren. Ik deed het mijn hele leven al, en het bleef een passie. Door een geweldige lerares die ik daar had voor het vak beweging, overgeschakeld naar dans. Ik dacht: één keer ben ik jong genoeg om nog dans te gaan doen, dus de tijd is nú. De combinatie van deze twee studies zorgde ervoor dat dat aanhangsel onder mijn hoofd, lichaam zeg maar, een plek kreeg in mijn leven. Door schade en schande, hard werken, en veel investeren begon ik van mijn lichaam te houden. Het is tenslotte het instrument waar ik mijn werk mee doe.

En nu zit ik hier: Ik voel me vrouw, maar hou wel van het lichaam waar ik zo veel moeite mee had/heb. Ik ben trots op mijn lichaam, omdat het dingen doet die ik niet voor mogelijk had gehouden, ik bèn ook mijn lichaam. Maar dan.. toch ook weer niet.

Het is ook nooit simpel in dit leven.....

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hee Anne Deriva,

Ga er maar niet te makkelijk van uit dat al je mannelijke eigenschappen aangeleerd zijn. Je bent wie je bent en je kan wat je kan. Dat een deel daarvan "vrouwelijk" genoemd wordt, en een ander deel "mannelijk", is niet jouw probleem.

En dat je blij bent met heel veel van wat je mannenlichaam voor je doet, is ook niet ongewoon, en staat los van of je jezelf als man ziet en of je je graag als man presenteert. Ik neem altijd een "vrouwelijke" rol aan in gezelschap, en ik ga niet graag op de foto als man. Maar toch ben ik blij dat ik geen cellulitis heb en niet ongesteld word. En testosteron laat spieren sneller groeien bij training. Dus als ik dikkere billen en zelfdragende borsten wil, dan krijg ik dikkere billen en zelfdragende borsten.

Heel leuk dat je danst. En toneelschool ook al. Iemand van wie ik veel geleerd heb (Kate Bornstein, www.tootallblondes.com), vindt dat iedereen in dit wereldje acteerles moet nemen.

Isabelle

[pinkslipper]

En nu zit ik hier: Ik voel me vrouw, maar hou wel van het lichaam waar ik zo veel moeite mee had/heb. Ik ben trots op mijn lichaam, omdat het dingen doet die ik niet voor mogelijk had gehouden, ik bèn ook mijn lichaam. Maar dan.. toch ook weer niet.

Mooi geschreven. Ik heb toch zoiets van. Het moet maar. Klinkt nogal negatief. Maar als ik de keus had om een geslacht te kiezen, voor de geboorte, dan had ik het wel geweten. Ongesteld/cellulitis/andere vrouwen problemen neem ik voor graag lief.
Gek genoeg weet ik niet beter. Mijn ziel (zover ik me kan herinneren) heeft nooit in een vrouwenlichaam gezeten. Dus misschien is dat wel makkelijk praten.

Wishfull thinking: als ik maar 1 dag in vrouwenlichaam kon zitten/staan dan doe ik het. Het wordt dan wel een drukke shopping dag De hele kalverstraat zal mij met open armen ontvangen

Het is ook nooit simpel in dit leven.....

Nee dat is het niet. Het leven is net zo mooi als een roos. Maar een roos heeft pijnlijke doornen.

[Barbarella_Rose]

Beste Anne.

Je eigen gevoelens heb je zelf gecreeérd.
Misschien ook wel wat van anderen aangeleerd.
Jouw lichaam is door 2 ander aan jou gegeven.
Daarmee moet je verder in je hele leven.
Het gevecht in jou van man en vrouw.
Is echt nodig voor de geestelijke opbouw.
Je gevoel passeert elke keer een drempel na drempel.
En dat gebeurt allemaal in je eigen lichaam.....je tempel.

Liefs B.

[Barbarella_Rose]

Nee dat is het niet. Het leven is net zo mooi als een roos. Maar een roos heeft pijnlijke doornen

Pinkslipper,begrijp je nu waarom ik mijn 2e naam "Rose" koos.
Liefs B.

[Anne D]

Dank jullie alledrie voor jullie mooie reacties! Na de ongeduldigheid die ik voelde wegens het uitblijven daarvan, voelde ik me erg teleurgesteld en dacht: O jee heb ik nu wat erg raars geschreven? Maar toch niet kennelijk. Ik ben soms wat ongedurig wat dat betreft, maar weer geleerd (voor de zoveelste keer) heb geduld.

Korte anekdote: Laatst moest ik voor een voorstelling gefilmd worden op het strand. Netjes in de Grime ( Make-Up zeg maar 't verschilt niets, èn veel bijgeleerd van de choreografe mag ik wel zeggen!) Na de opnames gingen we een Zandvoortse strandtent binnen. En ik moest zeggen dat de reactie van het personeel op mijn uiterlijk mij erg meeviel. Ik zag ze wel raar kijken, en zeker toen ik bestelde deed hij erg zijn best om, ondanks zijn shock, netjes te blijven. Hart onder de riem, voor als ik geheel opgemaakt naar buiten ga! Daarna kwam ik al warm wordend onder de douche (dans in t-shirt in januari op het strand) er achter dat ik helaas toch een jongetje was. Koud op dat strand.

Volgen reacties op jullie reacties. Het was heerlijk om ze te lezen!

Isabelle Raulin dAymieres:

Ik buig glimlachend voor je woorden. Mijn (nog steeds puberale?... o jee..) onzekerheden wordt gelukkig enigzins afgeremd. Je hebt gelijk, denk ik, als je zegt dat mannelijk en vrouwelijk altijd gemengd zullen zijn, los van hoe je je presenteert. Ik merk het soms als een manier van focus. Hoe mijn houding verandert als ik de man of de vrouw in mij aanspreek, de ingrediënten blijven hetzelfde, maar de mengvorm verandert. Dank je voor je inzichten.

P.s. Heb je Kate Bornstein ook ontmoet? Ik heb even over haar site gesurfd en het leek me een fascinerend persoon. Ik ben erg benieuwd naar haar werk.

Pinkslipper:
Als ik had kunnen kiezen had ik dat zeker ook gedaan ja. Maar ja keus was niet aanwezig helaas, en inderdaad ik weet ook niet hoe het is om in een vrouwenlichaam te zitten. Dus was dat wel het geval geweest, had ik wellicht weer wat anders gewild ^^ wie zal het zeggen....

En drukke shoppingdag-> you bet! (Alhoewel mijn laatste was al duur genoeg olalala)

Als ik een roos was zou ik ook zorgen dat ik pijnlijke doornen had, àf! Aanraken slechts met permissie, en ik zeg wel waar Maar je hebt wel gelijk. (hé is dit één van je dertigers inzichten die je met me deelt?)

Barbarella_Rose:

Encore cherie (woorden te weinig of inadequaat)

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hoi Anne Deriva,

Leuk dat je er een stapje verder mee komt. Het idee van verschuivingen in focus, op twee ingrediënten, klopt ook met de stand van de wetenschap hier in Nederland: dat boek van Paul Vennix uit middenjarennegentig heeft het over een mannelijk en een vrouwelijk genderidentiteitssubsysteem, die beiden de gendertranspositie (=travestie) kunnen voeden. Als je dat soort woorden leest, ben je natuurlijk wel blij als je het een beetje kan aanvoelen...

Kate Bornstein heb ik jammer genoeg niet ontmoet, maar ik heb wel "My Gender Workbook" helemaal doorgewerkt. Kan ik aanbevelen, te koop bij GLBT-boekhandel Vrolijk in de Paleisstraat in Amsterdam http://www.vrolijk.nu
Ik heb ook veel geleerd van http://www.reneereyes.com, en die blijkt Kate Bornstein wel goed te kennen.

Welke strandtent was dat? Ik zon gewoonlijk bij een plas in de duinen hier in Bloemendaal, omdat ik mij niet veilig voel tussen het Zandvoortse publiek. Maar ik kom al een heel end als de baas van de zaak een beetje mee wil...

Isabelle

[Anne D]

Hoi Isabelle Raulin dAymeries,

"genderidentiteitssubsysteem" "gendertranspositie" wow, die wetenschappers en hun groene boekje! Was dat boek enigzins leesbaar of voornamelijk psycho-technisch?
Dank je voor je links, de boekhandel kende ik niet, maar zal zeker makkelijk te vinden zijn, al is de paleisstraat niet een deel van Am*dam dat ik plat loop. En die renee reyes link is ace. Wat een vrolijke site. Op rustige dagen een helemaal doorspitten

Maarre die strandtent in Zandvoort, hmmm, het was een soort constructie, die aan de ene kant enigzins tegen het restaurant wezen aanhing, maar aan de andere kant uit de kast was gekomen en openlijk er voor uit kwam dat het gewoon een snackbar was. Maar ja het was Januari, superrustig, dus dat maakt al een hoop goed. Zandvoort an sich blijft een ramp imho.
Dus als ik jou was zou ik lekker in Bloemendaal blijven zonnen.

Groetjes, Anne

[pinkslipper]

Als ik een roos was zou ik ook zorgen dat ik pijnlijke doornen had, àf! Aanraken slechts met permissie, en ik zeg wel waar Maar je hebt wel gelijk. (hé is dit één van je dertigers inzichten die je met me deelt?)

Het kan een dertigers inzicht zijn. Soms praat ik met mijn gevoel, soms praat ik met mijn verstand. Misschien wel vaag. Meestal woed er een oorlog tussen hart en hersenen. Ik ben het vaak niet eens. Ik luister wel naar allebei. Oops ik draaf helemaal af.

"genderidentiteitssubsysteem" "gendertranspositie" wow, die wetenschappers en hun groene boekje! Was dat boek enigzins leesbaar of voornamelijk psycho-technisch?

Wetenschappers hé. Hebben ze iets van hun theoretische studie geleerd

Dus als ik jou was zou ik lekker in Bloemendaal blijven zonnen.

Het kan in Bloemendaal aan zee, ook behoorlijk druk. Vooral met Beachbob.

Vraagjes Anne. Wat voor dans doe je? Wat voor muziek dans je op.
Mijn 10 jarige nichtje danst ook. Klassiek ballet (wat ik overgens heel mooi vind), en nu streetdance. Ik hoop van harte dat ze een balerina wordt, het is wel een zware opleiding. Maar ze heeft het in zich.

[Anne D]

Hey chausseusse-rose,

wist je dat de romeinen dachten dat de hersenen slechts een orgaan waren om het bloed af te koelen, en dat je dacht (dus niet noodzakelijk voelt) met je hart?
Ik heb dat eens een tijdje uitgeprobeerd; om daarop te focussen (bizarre ervaring btw) enne ik kan je wèl vertellen dat ik geen conflicten hoofd/hart had in die tijd

Tsja wat voor dans doe ik.... Hmm postmodern zoiets, tenminste dat beweerde mijn school. Ik heb nooit klassiek gedaan (nou ja afgezien van 3 zeer mislukte lessen) en vorm die ik beoefen hangt erg samen met focus op je lichaam, dus botten, bloedbanen, organen, pezenstelsel, lymfklieren etc. Daarnaast niet onnodig veel je spieren gebruiken, maar meer flow. Het is niet zo strak als klassiek of de technische moderne dans, maar heeft er wel binding mee.

Hmmm ik lees dit terug en lijk zelf wel een wetenschapper, wat een vaag verhaal. Ermmm het is fysiek theater, maar dan dans ^^. En de muziek, dat hangt er vanaf wat voor voorstelling het is: Klassiek, pop, rock, soundscapes echt van alles, puur wat op dat moment samenvalt met wat je wilt maken.

Als je het eens wil zien kan dat, het video stuk speelt binnenkort in Am*dam. Helaas ben ik wel een man in de voorstelling
Maar ja, slechts weinig collega's weten het nog, dus dat ik als man gecast word zat er wel weer aan te komen. HiHi

groetjes, Anne

[Lisa met een S]

wist je dat de romeinen dachten dat de hersenen slechts een orgaan waren om het bloed af te koelen

Bij sommige mensen heb ik het gevoel dat de romeinen gelijk hadden

Lisa

[Anne D]

Hahaha High five Lisa!

[Janiek]

Hi Anne Deriva,

wat een mooie tekst heb je geschreven over jezelf aan het begin van deze topic! En hoe herkenbaar ook, voor mij althans. Ikvind het erg indrukwekkend, de krachtige en positieve manier waarop jij je eigen leven en lichaam ter hand neemt. Nee, simpel is het niet, maar ik heb heel sterk het idee dat je al dat werk aan dat "mannenlichaam" niet voor niets gedaan hebt. Het heeft je liefde voor jezelf en je lichaam doen groeien en waarschijnlijk ook het besef dat je lichaam van jou is en dat je daar meer macht over hebt dan je aanvankelijk voor mogelijk hield. En dat kan je van pas komen als je ooit je lichaam meer in overeenstemming met je gevoel van vrouw te zijn wilt brengen.
Zo wens ik je toe wat ik ook voor mezelf hoop, want ik herkende vooral sterk dat idee van je lijf als een onduidelijk aanhangsel, zoals jij dat beschreef.

Ik wens je veel geluk, Jeanet

[Anne D]

Hoi Jeanet,

dank je voor je complimenten, die zijn bij tijd en wijle altijd goed om te krijgen en sterken me weer in mijn gevoel om te leven als ik leef. Positief? Ja, daar herken ik me wel in, ik kan down zijn zoals ieder ander, maar meestal zie ik dingen wel zonnig in. Krachtig? Oei, die is nieuw voor me, ik zou het eerlijk niet weten. Zoals ik mijn leven zelf beleef zit in de achternaam: "Deriva" spaans voor drift, het gaan met de stroom.
Het is me overkomen dat ik geboren ben in dit lichaam, en zo is het me ook overkomen dat ik me daar niet mee in overeenstemming voel. Eigenlijk als ik kijk naar hoe ik leef, wat er gebeurd, overkomt vanalles me, tuurlijk maak ik keuzes, maar vaak gebeuren ze ook gewoon. Dat heeft nadelen, die ik ook maar al te goed ervaar, maar ook voordelen. Zo gebeurde het dat ik ging dansen, en dat zorgde er inderdaad voor dat ik met mijn lichaam een goede band kreeg. Eindelijk!
Ik hou nu van mijn lichaam, in de zin dat ik er een prettige dialoog mee heb, ook betekende het dat ik de vrouwelijke kanten in mijn mannenlichaam heb leren kennen. Ik voel me soms vrouw ìn mijn lichaam, in plaats van ondanks mijn lijf. Of ik het meer in overeenstemming met mijn gevoel wil en/of kan brengen weet ik (nog) niet. Ik doe mijn ogen dicht, glimlach, en laat me vallen in de stroom. Ik ben benieuwd waar ik uit kom.

En Jeanet, als ik je advies mag geven: Kijk af en toe naar je voeten. Die horen ook bij je, en zijn het verst verwijderd van je hoofd. Probeer daarvan te gaan houden, dan komt de rest vanzelf. Dat is één van de dingen die ik als danser/es geleerd heb.

Jij ook veel geluk toegewenst en ik hoop dat jouw onduidelijk aanhangsel een plek in je leven krijgt op een positieve manier, Anne

[pinkslipper]

Hey chausseusse-rose,

Que?

tènà koe Anne, whakahirahira kaikanikani
Das Maori, grammaticaal klopt er geen ene bal van. Ruwe vertaling. Hallo Anne, geweldige danser/ers.

wist je dat de romeinen dachten dat de hersenen slechts een orgaan waren om het bloed af te koelen, en dat je dacht (dus niet noodzakelijk voelt) met je hart?

Wist ik niet van die romeintjes. Nu weet ik waarom mijn bloed wel eens kookt (van woede dan).

Ik heb dat eens een tijdje uitgeprobeerd; om daarop te focussen (bizarre ervaring btw) enne ik kan je wèl vertellen dat ik geen conflicten hoofd/hart had in die tijd

Probleem is dat ik keuzes maken maar te moelijk vind. Een (tweeling?) eigenschap die moeilijk uit te bannen is. Positief punt. Toch kan ik makkelijker keuzes maken dan vroeger.

Tsja wat voor dans doe ik.... Hmm postmodern zoiets, tenminste dat beweerde mijn school. Ik heb nooit klassiek gedaan (nou ja afgezien van 3 zeer mislukte lessen) en vorm die ik beoefen hangt erg samen met focus op je lichaam, dus botten, bloedbanen, organen, pezenstelsel, lymfklieren etc. Daarnaast niet onnodig veel je spieren gebruiken, maar meer flow. Het is niet zo strak als klassiek of de technische moderne dans, maar heeft er wel binding mee.

Euh. Je lijkt wel een wetenschapper.

Hmmm ik lees dit terug en lijk zelf wel een wetenschapper, wat een vaag verhaal. Ermmm het is fysiek theater, maar dan dans ^^. .

Ooooh zit dat zooooo.

En de muziek, dat hangt er vanaf wat voor voorstelling het is: Klassiek, pop, rock, soundscapes echt van alles, puur wat op dat moment samenvalt met wat je wilt maken.

Alle(!) muzieksoorten. Ook een ene Frans "heb ie even voor mij" B.

Als je het eens wil zien kan dat, het video stuk speelt binnenkort in Am*dam. Helaas ben ik wel een man in de voorstelling
Maar ja, slechts weinig collega's weten het nog, dus dat ik als man gecast word zat er wel weer aan te komen. HiHi

Als ik weet wanneer en waar het stuk, misschien lukt het dan om ff te kijken.