Vanavond (za 10/4) NL 1, 19:28 u: "Jong" (EO)

[petra_]

Deze reactie van jou wil er bij mij niet in. Je voelt je blijkbaar wel heel erg snel aangevallen door mij.

Nee, dat valt best wel mee. Alleen de opmerking waar ik naar verwijs vind ik een belediging van transen in het algemeen. Dat jij daar na 50 jaar leven als man anders over denkt, kan ik me wel voorstellen. Ik kon een leven als man niet zo lang volhouden, daar was ik me op jonge leeftijd al van bewust en ik was dan ook niet van plan om oud te worden, 25 leek me een mooie leeftijd om er uit te stappen. Dat is dan ook de reden waarom ik mezelf niet kan classificeren als man.

Maar ondanks de onderlinge verschillen zijn we allebei mensen, allebei behept met een vorm van genderdisforie, en allebei bezig met een traject om daar invulling aan te geven.

Daar ligt het meest gevoelige punt volgens mij, een vorm van genderdysforie. Jij komt op me over als een schoolvoorbeeld van wat ik noem de besloten groep mentaliteit. Iedereen die zichzelf op een of andere manier als genderdysfoor beschouwt dient onmiddelijk doodgeknuffeld te worden en als je daarbij nog een paar keer kunt opmerken dat de VU en de bijbehorende wachtlijsten maar niks zijn, ben je goed bezig. Twijfelen aan de oprechtheid of de noodzaak van de wens tot geslachtsverandering van het nieuwe lid van de genderdysforie club is daarbij uit den boze. Ik ben juist van mening dat zolang iemand zich nog redelijkerwijs in het geboortegeslacht kan redden en daar een redelijk normaal leven in kan leiden, zhij niet aan de gab moet beginnen. Voor mij is transseksualiteit dus het onvermogen om door te gaan in het geboortegeslacht. Dat is niet moedig en dat verdient dus ook geen complimentjes.
Jij geeft aan graag als vrouw te willen leven, dat is wat anders, helemaal als je stelt dat dat misschien wel een paar bruggen te ver is. Want daarmee zeg je, volgens mij, dat het misschien wel makkelijker is om door te gaan als man. Maar goed, jij mag daar absoluut heel anders over denken, dat is jouw mening. Maar dat je nu steeds onderaan ieder postje aangeeft dat je het wachten toch wel heel lang vind duren, daar ben ik het niet mee eens. Die wachttijd staat namelijk in schril contrast tot de tijd die jij jezelf hebt gegeven om te besluiten om je aan te melden bij de VU. Dan vind ik het niet meer dan logisch dat je even moet wachen en dat, zodra je eenmaal in de molen zit, het diagnostische proces nog minimaal een half jaar gaat duren. De VU kan er namelijk geen spijtoptanten bij gebruiken omdat het genderteam helaas nog steeds een zeer controversieel instituut is en Balkenende waarschijnlijk geen enkele moeite zal ondervinden om een kamer meerderheid te krijgen om de tent te sluiten, mocht daar aanleiding toe zijn. Meneer A Campo is nog steeds keihard op zoek en daarom is de VU terecht zeer voorzichtig. Het fel begeerde groene licht is dan ook niet een diagnose dat je trans bent, het is slechts de volgende stap waarbij je de kans krijgt om te bewijzen dat van geslacht veranderen voor jouw de beste oplossing is voor de problemen die je in het dagelijks leven ondervindt. Eigenlijk kun je pas met zekerheid zeggen dat iemand trans is als zhij de volledige behandeling heeft doorlopen. Of je dan trans geworden of gemaakt bent of zelfs altijd al was, doet niet meer ter zake.

En dat wil zeker niet zeggen dat we in alles hetzelfde zijn.

Mee eens.

Je snapt blijkbaar niet dat ik schreef, dat een eventuele remedie voor transen die al in het traject zitten te laat zou komen.

De best bewezen remedie voor ts-teit is de gab, laten we hopen dat het daarbij blijft. De alternatieven kunnen haast alleen maar mens onterend zijn. Dat jij het voor ons (ja, ja) te laat vind, is me ontgaan.

En of je het nu leuk vindt of niet, wij vallen allebei in die categorie, ondanks de verschillen.

Het maakt me niks uit en het eindresultaat zal waarschijnlijk zeer vergelijkbaar zijn inderdaad. Dan is de reden waarom je aan het proces begonnen bent, niet meer relevant.

Daar heb je helemaal gelijk in. Dat probeer ik ook te doen, maar in mijn achterhoofd ben ik toch steeds nog bezig om een verklaring te vinden voor het waarom. En dat ondanks het feit dat ik nu mijn gevoel aan het volgen ben.

Zonde van je tijd en energie.

Nogmaals, het is voor mij geen verantwoording afleggen, en zeker niet naar de buitenwereld. Het is het worstelen binnen mijzelf naar een reden waarom ik ben zoals ik ben; ondanks de uiteindelijke acceptatie. En hoewel ik eigenlijk wel weet dat ik die toch niet zal vinden laat het me toch niet los.

Velen gingen je voor en velen zullen je volgen. De druk van de normale mens doet ieder afwijkend mens vertwijfeld zoeken naar een aanwijsbare reden waarom, of ze nou ho, le, bi, trans of trav of wat dan ook zijn. Maar denk je dat als je die reden vindt, er ook daadwerkelijk iets zal veranderen? Ik denk van niet en daarom vind ik die zoektocht zinloos.

Als je denkt dat ik aan dit soort opties zit te denken sla je de plank wel heel ver mis. Wat ik stelde, was dat als een kind "genezen" zou kunnen worden van genderdysforie, dat er dan geen moeizame lichamelijke aanpassingen nodig zouden zijn.
Abortus is geen genezing, maar een preventieve behandeling.
En dit zijn methoden die in het Derde Rijk werden toegepast maar dat is een heel andere discussie die ik hier niet wil voeren.

Ik voerde opzettelijk een belachelijk extreem voorbeeld op van wat de gevolgen van het vinden van het transen (of homo of wat dan ook) gen zouden kunnen zijn om je proberen te laten beseffen hoe gevaarlijk zoiets kan zijn. Het voorbeeld heb ik niet bedacht maar is afkomstig uit the Man who would be queen, het boek van Michael Bailey, waarin hij stelt dat homoseksualiteit en transeksualiteit eigenlijk vergissingen van de natuur zijn omdat heel kil beschouwd het doel van alle leven op aarde voortplanting is. Daaruit leidt hij af dat er niks mis is met het aborteren van eventuele niet hetero kinderen. Ik vond het dan ook erg vreemd dat mijn postje over de nominatie van dat boek voor een award in de transgender literatuur nauwelijks reacties kreeg.

Nogmaals, ook ik moet er niet aan denken (heb je toch weer dat "ons" ); ik sprak toch heel duidelijk over een gepasseerd station?

Ook voor de nieuwe "lichting" genderdysforen vind ik het snijden in de hersens een onaceptabel iets. Men weet niet genoeg van de hersenen om zoiets te rechtvaardigen. Vroeger dacht men ook dat het beter was om interseksuelen maar het geslacht wat er het makkelijkste van te maken viel te geven... Ik hoop ook niet dat men ooit alle functies van alle gebiedjes in de hersenen in kaart kan brengen. De mens moet niet voor god willen spelen omdat de natuur met al haar willekeur en grilligheden perfecter is dan de mens ooit zal zijn. Maar goed, ik dwaal weer af...

[Lisa Hart]

Hallo allemaal.

Ik heb eergisteren ook het programma zitten kijken door dat een goede kennis van ons belde van joh zet je tv eens op de EO.
Deze kennis weet van mijn genderdysforie af en maakt er gelukkig geen punt van maar ik wilde toch wat dingen erover kwijt die me door de dag zoal opkwamen.
Heb er ook met ~Anouk~ over gesproken en deel haar mening dat ik het zeker positief heb ervaren en als ik het programma nog een keer doorneem dan vind ik dat ze een te positief beeld schetsen over hoe kinderen met een dergelijk gevoel en verlangens worden geaccepteerd.
Er werd dan wel gezegd dat Jamie weleens uitgescholden werd op school en vond de antwoorden van de kinderen die haar weleens uitscholden ook eerlijk maar verder werd er eigenlijk vrij luchtig over gedaan.
Uiteraard ben ik iets ouder en kijk ik verder dan me neus lang is maar toch ik vind het zeker zo belangrijk toch wel ook de andere minder positieve kant van het verhaal weer te geven.

En dat voor een omroep als de EO mag je toch wel stellen dat ze proberen zoveel mogelijk(soms zware.) zaken te behandelen in het programma Jong en dat heb ik zeker als erg positief ervaren.
Ik bemerkte wel een beetje aan de presentator dat hij zich eigenlijk niet zo goed had voorbereid op dit onderwerp.En in het programma Kopspijkers zag ik hem met een ander onderwerp vreselijk de fout in gaan wat op mij overkwam als gedesintresseerd.
Welke vraag ik miste was bijvoorbeeld hoe kijk je tegen jongens of meisjes aan en wil je het een jongen/meisje wel of niet vertellen als hij/zij je niet goed kent dat je dan als je jongen geboren bent?????
Ok ze waren nog erg jong geef ik toe en dat zal ook wel niet zo snel in hun jonge leven voorkomen maar is toch een heel belangrijk punt.
Wat mij ook opviel was dat de vraag ontbrak op wat voor geslacht ze vielen,niet dat het superbelangrijk is maar ik zou als gastheer dat toch wel willen weten,ondanks de kans lopende dat ze daar gezien hun jonge leeftijd nog geen eenduidig antwoord op konden of wilde geven.

Een andere in mijn ogen meer kundige presentator had zeker een ander programma opgeleverd.
Al met al was het wel een goed programma en ik mag hopen dat het vooral de jeugd heeft doen nadenken over een dergelijk onderwerp.
Uiteraard hoop ik ook dat volwassenen er ook naar gekeken hebben en misschien een iets ander idee over transseksualiteit erdoor gekregen hebben.
Want zoals een vriendin van me moeder tegen haar zei:Als je die viezerik blijft steunen wil ik niks meer met je te maken hebben.
Mijn moeder zei nog van nou mocht je er anders over gaan denken geef dan een belletje.
Dat belletje is tot dusver uitgebleven.
Kortom domme mensen met een hele dikke plaat voor hun kop zal je blijven houden,hoeveel programma's er dan over uitgezonden mogen worden.
Maar elke mening die er door veranderd is is altijd mooi meegenomen.

Liefs:Lisa

[petra_]

Dit artikel viel zomaar op mijn digitale deurmat. Het gaat over een onderzoek naar de sekse specifieke verschillen in de hersenen.

UCLA Scientists Find Genes Organize Male and Female Brains Differently; Research Suggests That Sexual Identity Is ‘Hard-Wired’ Before Birth

Date: October 21, 2003
Contact: Elaine Schmidt ( elaines@support.ucla.edu )
Phone: 310-794-2272

Refuting 30 years of scientific theory that solely credits hormones for brain development, UCLA scientists have identified 54 genes that may explain the different organization of male and female brains. Published in the October edition of the journal Molecular Brain Research, the UCLA discovery suggests that sexual identity is hard-wired into the brain before birth and may offer physicians a tool for gender assignment of babies born with ambiguous genitalia.

"Our findings may help answer an important question — why do we feel male or female?" said Dr. Eric Vilain, assistant professor of human genetics and urology at the David Geffen School of Medicine at UCLA and a pediatrician at UCLA's Mattel Children's Hospital. "Sexual identity is rooted in every person's biology before birth and springs from a variation in our individual genome."

Since the 1970s, scientists have believed that estrogen and testosterone were wholly responsible for sexually organizing the brain. In other words, a fetal brain simply needed to produce more testosterone to become male. Recent evidence, however, indicates that hormones cannot explain everything about the sexual differences between male and female brains.

Vilain and his colleagues explored whether genetic influences could explain the variations between male and female brains. Using two genetic testing methods, they compared the production of genes in male and female brains in embryonic mice — long before the animals developed sex organs.

To their surprise, the researchers found 54 genes produced in different amounts in male and female mouse brains, prior to hormonal influence. Eighteen of the genes were produced at higher levels in the male brains; 36 were produced at higher levels in the female brains.

"We didn't expect to find genetic differences between the sexes' brains," Vilain said. "But we discovered that the male and female brains differed in many measurable ways, including anatomy and function."

In one intriguing example, the two hemispheres of the brain appeared more symmetrical in females than in males. According to Vilain, the symmetry may improve communication between both sides of the brain, leading to enhanced verbal expressiveness in females.

"This anatomical difference may explain why women can sometimes articulate their feelings more easily than men," he said.

Overall, the UCLA team's findings counter the theory that only hormones are responsible for organizing the brain.

"Our research implies that genes account for some of the differences between male and female brains," Vilain said. "We believe that one's genes, hormones and environment exert a combined influence on sexual brain development."

The scientists will pursue further studies to distinguish specific roles in the brain's sexual maturation for each of the 54 different genes they identified. What their research reveals may provide insight into how the brain determines gender identity.

"Our findings may explain why we feel male or female, regardless of our actual anatomy," Vilain said. "These discoveries lend credence to the idea that being transgender — feeling that one has been born into the body of the wrong sex — is a state of mind.

"From previous studies, we know that transgender persons possess normal hormonal levels," he said. "Their gender identity likely will be explained by some of the genes we discovered."

Vilain's findings on the brain's sex genes may also ease the plight of parents of intersex infants, and help their physicians to assign gender with greater accuracy. Mild cases of malformed genitalia occur in 1 percent of all births — about 3 million cases. More severe cases — where doctors can't inform parents whether they had a boy or girl — occur in one in 3,000 births.

"If physicians could predict the gender of newborns with ambiguous genitalia at birth, we would make less mistakes in gender assignment," Vilain said.

Lastly, Vilain proposes that the UCLA findings may help to explain the origin of homosexuality.

"It's quite possible that sexual identity and physical attraction is 'hard-wired' by the brain," he said. "If we accept this concept, we must dismiss the myth that homosexuality is a 'choice' and examine our civil legal system accordingly."

The UCLA study was supported by the National Institute of Child Health and Human Development, the National Science Foundation and with start-up funds from the UCLA Department of Urology. Vilain's co-authors included Phoebe Dewing, Steve Horvath and Tao Shi, all of UCLA.

-UCLA- [/img]

[Amanda]

Hoi,

Heb het laatste stukje gezien van het programma.
Kan er dus niet zoveel over zeggen.
Ik denk alleen wel dat iedereen het op zijn eigen tempo doet, toen ik zo oud was wist ik helemaal niet dat ik ts zou zijn, wist niet een wat het was....
Bij mij is het er langzaamaan in geslopen en ik ben blij dat ik nu de "switch" gemaakt heb. Hiervoor heb ik trouwens ook fijne jaren gehad als man, nu lijkt het alleen meer te kloppen, de puzzelstukjes vallen op hun plaats.....


[quote=cynthia]Maar denk je eens even in, wat de mogelijkheden zouden zijn als je iemand zou kunnen "genezen" van TS[/quote]

Ik zou niet "genezen" willen worden, wat ik nu meemaak wil ik niet missen hoor

Groetjes, Amanda

[petra_]

Heb er ook met ~Anouk~ over gesproken en deel haar mening dat ik het zeker positief heb ervaren en als ik het programma nog een keer doorneem dan vind ik dat ze een te positief beeld schetsen over hoe kinderen met een dergelijk gevoel en verlangens worden geaccepteerd.
Er werd dan wel gezegd dat Jamie weleens uitgescholden werd op school en vond de antwoorden van de kinderen die haar weleens uitscholden ook eerlijk maar verder werd er eigenlijk vrij luchtig over gedaan.

Waarom? Ze gaven aan wel eens uitgescholden te worden, meer niet. Dan hoef je daar toch geen groot punt van te maken? Het programma ging over Jamie en Danique, niet over het pesten van prille pre opjes in het algemeen.

Uiteraard ben ik iets ouder en kijk ik verder dan me neus lang is maar toch ik vind het zeker zo belangrijk toch wel ook de andere minder positieve kant van het verhaal weer te geven.

Begrijp je dan ook dat het iets moeilijker voor de maatschappij is om te accepteren dat iemand die al iets ouder is beweert altijd al een vrouw te zijn geweest? Of vind je dat transen vooral zielig gevonden moeten worden?

En dat voor een omroep als de EO mag je toch wel stellen dat ze proberen zoveel mogelijk(soms zware.) zaken te behandelen in het programma Jong en dat heb ik zeker als erg positief ervaren.

Het programma had een weinig veroordelend karakter inderdaad, ik had dat niet verwacht.

Ik bemerkte wel een beetje aan de presentator dat hij zich eigenlijk niet zo goed had voorbereid op dit onderwerp.En in het programma Kopspijkers zag ik hem met een ander onderwerp vreselijk de fout in gaan wat op mij overkwam als gedesintresseerd.

De EO gelooft ook niet dat je transseksueel kunt zijn, of dat je zo geboren bent. God heeft je namelijk op de wereld gezet als man of vrouw, daarbij maakt hij geen fouten. Als je niet in iets gelooft, kun je het ook moeilijk serieus nemen. Vandaar dat ze het waarschijnlijk ook transgender noemen ook al gaven beide meiden duidelijk aan volledig van geslacht te willen veranderen. Transseksuelen transgender noemen is een belediging omdat de term transgender oorspronkelijk is bedacht door heteroseksuele cross dressers die zich daarmee wilden afzetten tegen transseksuelen en drag queens omdat ze anti trans en homofobisch waren.

Welke vraag ik miste was bijvoorbeeld hoe kijk je tegen jongens of meisjes aan en wil je het een jongen/meisje wel of niet vertellen als hij/zij je niet goed kent dat je dan als je jongen geboren bent?????

Als je op nationale tv hebt zitten vertellen dat je trans bent, neem ik aan dat je complete omgeving op de hoogte is. Dus is de keuze wel of niet vertellen niet meer relevant. Verder denk ik dat ze jongens gewoon jongens vinden en meisjes meisjes. Het feit dat je van geslacht wilt of moet veranderen kan daar toch niet van invloed op zijn?

Ok ze waren nog erg jong geef ik toe en dat zal ook wel niet zo snel in hun jonge leven voorkomen maar is toch een heel belangrijk punt.

Zou je dat willen uitleggen? Ben namelijk heel benieuwd waarom jouw gender conflict je visie op het man of vrouw zijn van anderen verandert.

Wat mij ook opviel was dat de vraag ontbrak op wat voor geslacht ze vielen,niet dat het superbelangrijk is maar ik zou als gastheer dat toch wel willen weten,ondanks de kans lopende dat ze daar gezien hun jonge leeftijd nog geen eenduidig antwoord op konden of wilde geven.

Het was een programma van de EO, die keuren vast niet goed dat kinderen op zulke jonge leeftijd al seksueel actief zijn en daarom niet naar seksuele gevoelens vragen. Als je ervan overtuigd bent in het verkeerde lichaam te zitten, gaat seks ook een beetje moeilijk, ik kan een erectie moeilijk rijmen met vrouwelijkheid tenminste. Bovendien vind ik het een onbeleefde vraag. Als iemand graag wil vertellen over zhaar seksuele geaardheid, dan merk je dat wel.

Een andere in mijn ogen meer kundige presentator had zeker een ander programma opgeleverd.
Al met al was het wel een goed programma en ik mag hopen dat het vooral de jeugd heeft doen nadenken over een dergelijk onderwerp.

Genderdysforie behandelen bij seksuele voorlichting op scholen, dat zou pas een stap in de goede richting zijn. Maar dan wel vanuit een onbevooroordeelde visie graag. Zoals het op rtl4 uitgelegd werd, maar dan wel met up to date wetenschappelijke gegevens.

Uiteraard hoop ik ook dat volwassenen er ook naar gekeken hebben en misschien een iets ander idee over transseksualiteit erdoor gekregen hebben.

Dat het niet in overeenstemming is met God's wil om van geslacht te veranderen en dat je transen vooral maar moet stimuleren om zo lang mogelijk in het geboortegeslacht door te blijven ploeteren? Dat is namelijk het officiële christelijke standpunt dat de EO wil uitdragen, ze zeggen het niet direct, maar ze verwijzen er wel naar op internet.

[adriana]

Lisa Hart schreef:

Een andere in mijn ogen meer kundige presentator had zeker een ander programma opgeleverd.
Al met al was het wel een goed programma en ik mag hopen dat het vooral de jeugd heeft doen nadenken over een dergelijk onderwerp.
Uiteraard hoop ik ook dat volwassenen er ook naar gekeken hebben en misschien een iets ander idee over transseksualiteit erdoor gekregen hebben.

--------------------------

Zulke programma's zijn van groot belang niet alleen voorlichtend voor de groep, in dit geval, van ouders met kinderenen maar ook informatief voor iedereen die hiervan wil weten.

Dus goed zijn deze programma's altijd, maakt niet uit van en door wie als ze maar objectief en waarheids getrouw zijn, dat de media (tv) daar informatief een grote rol kunnen spelen is een feit.

Twee programma's in een week, een over kinderen en de andere over 3 volwassen transen in Amerika (op RTL) en zie mijn buurtjes beginnen er vanzelf over tegen mij dat ze het ontroerend (kinderen) vonden en waar een TS (Amerika) al niet doorheen moest om "gelukkig" te kunnen zijn, in haar "nieuwe" geslacht.

Er gaat een onbekende wereld voor ze (de buurtjes) open en misschien heb ik de illusie door mijn presentatie in het dagelijks gebeuren dat ze meer interesse hebben om naar zulke programma's te kijken, dan een tijdje geleden toen Adriana buiten nog niet zichtbaar is.

Blijft een stokpaardje van mij als je als "T" (iemand met een eigen wat bij hem/haar horende levenswijze, naar eigen gevoel) acceptatie zoekt voor je "leefwijze" zul je ook zelf hieraan moeten werken.

Zoals in vele religieuze "groepen" heeft men in in de betreffende "groep" een verscheidenheid van meningen in huis (wel voorbehoeds, wel abortus).

Ik denk dat met zo een uitzending dat er in het EO huis ook mensen zullen zijn die naar aanleiding hiervan hun (voor)oordelen zullen bijstellen, behalve de info in het algemeen is dit "winst" en als er genoeg "winst" wordt gemaakt is de "zaak gezond", pas dan.

groetjes, Adriana

[petra_]

Twee programma's in een week, een over kinderen en de andere over 3 volwassen transen in Amerika (op RTL) en zie mijn buurtjes beginnen er vanzelf over tegen mij dat ze het ontroerend (kinderen) vonden en waar een TS (Amerika) al niet doorheen moest om "gelukkig" te kunnen zijn, in haar "nieuwe" geslacht.

Ik heb liever dat mijn buren mij behandelen als vrouw, niet als vrouw in wording of als trans. Ik voel dus niet de behoefte om steeds maar met ze over de gab te praten. Gek hè?

Er gaat een onbekende wereld voor ze (de buurtjes) open en misschien heb ik de illusie door mijn presentatie in het dagelijks gebeuren dat ze meer interesse hebben om naar zulke programma's te kijken, dan een tijdje geleden toen Adriana buiten nog niet zichtbaar is.

Logisch, ze hebben er in hun direkte omgeving mee te maken, daarom willen ze er graag meer over weten. Je zou ze ook de link naar de Hoe verloopt de geslachtsaanpassing in Nederland FAQ kunnen geven, als je de buren graag van objectieve informatie wilt voorzien.

Blijft een stokpaardje van mij als je als "T" (iemand met een eigen wat bij hem/haar horende levenswijze, naar eigen gevoel) acceptatie zoekt voor je "leefwijze" zul je ook zelf hieraan moeten werken.

Gewoon, binnen de grenzen van wat sociaal acceptabel is, jezelf zijn. Dan doen de meeste mensen heel normaal tegen je en hoef je nergens aan te werken.

[Lisa Hart]

Hallo Violet Sky en Adriana,

Nog even een korte reactie op wat jullie op het forum schreven n.a.v.mijn posting.

Op het eerste punt wat Violet aangaf ok tuurlijk schelden kan als niet belangrijk worden ervaren uiteraard.
Maar ok dit punt laat ik verder maar rusten,ze zullen het zelf wel ontdekken.
Misschien helemaal geen gek idee om over 10 jaar nog eens een programma over de 2 te maken en te zien hoe ze het dan ervaren en of ze daadwerkelijk ook een SRS hebben ondergaan.

De gevolgen van mijn late coming out heb ik al aan den lijve ondervonden hoor.
Wat ondanks de nadelen ook wel zijn voordelen heeft,ik heb in de rookkamer altijd een heel leeg tafeltje voor me eigen.
Zodra dat ik daar binnenkom vliegt iedereen zo ver mogelijk van me vandaan.
Kijk dat de maatschappij mij niet echt kan accepteren omdat ik na jaren van puzzelen en me gevoelens verborgen hield voor de buitenwereld me nu in de steek laat tja kan ik aan de ene kant wel indenken.
Maar als ik als jongetje van 9 deze gevoelens had kunnen verklaren van mijzelf dan had ik er zeker eerder werk van gemaakt uiteraard.
En diep in me hart was ik ook een klein beetje jaloers van sjees wat zien die meiden er goed uit.
Maar of transen zielig gevonden moeten worden????nee hoor beslist niet.
De mensen die van me weghollen die vind ik zielig...

Lisa Hart schreef:
Welke vraag ik miste was bijvoorbeeld hoe kijk je tegen jongens of meisjes aan en wil je het een jongen/meisje wel of niet vertellen als hij/zij je niet goed kent dat je dan als je jongen geboren bent?????
Ok ze waren nog erg jong geef ik toe en dat zal ook wel niet zo snel in hun jonge leven voorkomen maar is toch een heel belangrijk punt

Nou ik zal het bovenstaande even uitleggen:
Ik als jongetje van 11 jaar vond meisjes niet stom,terwijl mijn vriendjes meisjes dat wel vonden.
Vond eerder vaak hun dom dan meisjes gewoon vanwege kinderachtige gedrag wat jongens kunnen vertonen op die leeftijd.
Ik was best nieuwsgierig hoe deze 2 jonge meiden tegen jongens en meisjes aankeken,gewoon voor de weet en misschien ook wel voor me eigen proces wat ik doormaak nu.
Ook doelde ik er een beetje op op welk geslacht ze zelf vallen,wat Violet een nogal onbeleefde vraag vond.
Ik denk dat het de manier is waarop je hem stelt,ze kunnen zelf bepalen of ze er wel of geen antwoord op willen geven toch???
Maar aan de andere kant Violet heb je wel weer gelijk hoor daar niet van.
En wat betreft het seks vraagstuk hoeft het niet altijd zo te zijn dat je van een erectie hoeft te walgen toch????
In mijn geval was het zo dat ik al merkte dat ik gewoon dat gedeelte van me lichaam niet vond kloppen.
En seks in mijn jonge jaren viel toch al snel weg door een aandoening waardoor ik andere technieken ben gaan zoeken toch die drang of verlangen enigzins de kop in te drukken.
Op me 16e werd dit verholpen en ja was aan de ene kant blij aan de andere kant miste ik toch ook de tijd van het niet hebben van die mogelijkheid tot een mannelijke orgasme.

Zeker de EO die op mij overkomt als een clan waarbij je eigenlijk niks mag en alleen maar moet heeft een poging gedaan een licht te scheppen op een voor vele jonge mensen onduidelijke wereld en levenswijze.
Tja er jarenlang mee blijven tobben en het maar laten oplopen in je gevoelsmatige wereld heeft mij alleen maar ellende meegebracht,en dan niet eens in oogschouw nemende wat ik me omgeving dan aandeed.


Waar ik wel bang voor ben als ik even Adriana haar posting mag aanlopen:


Twee programma's in een week, een over kinderen en de andere over 3 volwassen transen in Amerika (op RTL) en zie mijn buurtjes beginnen er vanzelf over tegen mij dat ze het ontroerend (kinderen) vonden en waar een TS (Amerika) al niet doorheen moest om "gelukkig" te kunnen zijn, in haar "nieuwe" geslacht.

Uiteraard was ik persoonlijk er verrast door zoveel aandacht hoor maar een overexposure is nergens goed voor.
Maar ik vond zeker de uitzendingen van de afgelopen week erg verhelderend.

En dit bij seksuele voorlichting behandelen op scholen zou zeker een goede stap in de richting zijn.
Maar goed zo ver is het nog lang niet.
Ik weet trouwens niet eens of homoseksualiteit op de meeste scholen al wordt uitgelegd tijdens seksuele voorlichting.
Als ik het van de mijne moest hebben dan was het inderdaad logisch dat daarna klasgenootjes tegen mij en me vriendje van toen zeiden van jullie zijn ziek!!!!
Er werd geen woord gerept over liefde tussen mannen en mannen en vrouwen en vrouwen vandaar de pesterijen later maar heb ze overleefd hoor:-)))

Ik hoop voor de tegenwoordige jeugd dat dat iets verbeterd is,kan dat namelijk niet oordelen aangezien ik zelf nu (gelukkig achteraf) geen vader ben.


Liefs:Lisa

[Joanne]

Helaas heb ik het programma gemist maar ik wil wel even wat zeggen. Als er een pilletje was geweest waardoor ik een man zonder genderdysforie had kunnen worden had ik dat verkozen boven mijn GAB. Mijn probleem is vooral mijn dysforie niet het man of vrouw zijn. Als ik dat dus had kunnen oplossen zonder al mijn operaties dan had het me niet uitgemaakt of ik man of vrouw zou zijn. Als ik maar met mijzelf zou kunnen leven. Verder heb ik moeite met de menselijke interpretaties van de bijbel en het woord van God. Voor mij zijn er twee mogelijkheden. Ten eerst als God onfeilbaar is heeft ie ons geschapen met die genderdysforie en zal ie daar vast een bedoeling mee hebben gehad al snap ik die niet. Ten tweede als God feilbaar was dan heeft ie bij ons misschien een foutje gemaakt of iets dergelijks en dan hebben we toch het recht om dat te corrigeren. Als ik verder mijn leven als een goed persoon leef kan ik mij in geen van beide gevallen voorstellen dat Hij daar moeite mee heeft. Sterker nog mijn behandeling heeft meer problemen opgelost dan veroorzaakt. Zowel bij mij als bij mijn familie vrienden en kennissen. En dus mogen ze wat mij betreft denken wat ze willen die christenen maar of ze gelijk hebben is aan God en niet aan hen.

[Lisa Hart]

Hoi Joanna,
Ik weet niet of de EO dit nog gaat herhalen maar er zijn wel vele verzoeken geweest als ik de reacties van de site lees.
Mocht ik het weten of dat zo is dan zal ik dat effe kenbaar maken aan het forum.

Tja ik stond vanmiddag net zo te denken van ja als ik dan volgens sommige reacties op de site iets doe wat God verboden heeft waarom heeft hij me die gevoelens dan gegeven.
En ik heb voor straf ooit dat hele ding moeten doorlezen:De Bijbel maar ik heb er nog geen geschreven woord over gezien wat transseksualiteit veroordeeld.
Denk dat bepaalde personen de fout maken dit als een soort van verkapte manier te zien homoseksuele gevoelens te uitten.
(ik spreek in dit voorbeeld puur louter over mijzelf laat dat vooral duidelijk zijn!!!!aangezien ik me hele leven lang meer op mannen dan op vrouwen val.)
Zoals een vriendin van me moeder zei:Ik vind het walgelijk dat je zoon dit wil gaan doen en het ook aan het doorzetten is.
Als hij zo graag met mannen slaapt dan kan hij dat nu toch ook?????
Was het maar zo simpel........
En mensen zwaaien altijd met het boek als er iets te veroordelen valt,dat is een bekend teken van enkele van de gelovigen onder ons.
Denk persoonlijk dat het allemaal wel meevalt net wat jij zegt Joanna.
Zolang ik me leven naar eer en geweten leef zie ik geen reden waarom hij als ik eenmaal voor de hemelpoort staat gaat zeggen van helaas jij komt er niet in want je hebt niet tegen je gevoelens gevochten.
Want alleen hij kan weten wat voor een strijd ik jaren met mezelf heb gevoerd om die gevoelens de kop in te drukken.
Ik denk als hij nu zo naar beneden kijkt hij veel gelukkiger is om te zien dat ik eindelijke op de goede weg bent.

Liefs:Lisa

[Joanne]

Precies Lisa zo sta ik er ook in. Mijn geloof zit in mijn hart en ik heb een band met God waarin hij mij al meerdere malen heeft laten zien dat ik op de goeie weg ben. Daar kan voor mij geen speld tussen komen. By the way ik denk er precies zo over als het om homosexualiteit gaat. Zolang je probeert je leven te leiden door goed te doen naar jezelf en naar anderen toe kan er niemand zeggen dat je zondig bezig bent. Hij die zonder zonde is werpe de eerste steen is een uitspraak waar ik vaak aan denk als ik opmerkingen van andere mensen naar mijn hoofd krijg. Veel christenen lijken die manier van denken wel eens te vergeten.

[petra_]

Misschien helemaal geen gek idee om over 10 jaar nog eens een programma over de 2 te maken en te zien hoe ze het dan ervaren en of ze daadwerkelijk ook een SRS hebben ondergaan.

Over 10 jaar maak je het niemand meer wijs dat Jamie en Danique ooit als jongentje zijn geboren. Bovendien levert het geen sensatie tv op. Toch is het wel een goed idee.

De gevolgen van mijn late coming out heb ik al aan den lijve ondervonden hoor.
Wat ondanks de nadelen ook wel zijn voordelen heeft,ik heb in de rookkamer altijd een heel leeg tafeltje voor me eigen.

Daar komt nog bij dat mannen en vrouwen meer op elkaar gaan lijken naarmate de aftakeling doorzet. Dertig is trouwens niet een super latte coming out, er kloppen zelfs mensen van boven de 60 bij het genderteam aan.

Zodra dat ik daar binnenkom vliegt iedereen zo ver mogelijk van me vandaan.
Kijk dat de maatschappij mij niet echt kan accepteren omdat ik na jaren van puzzelen en me gevoelens verborgen hield voor de buitenwereld me nu in de steek laat tja kan ik aan de ene kant wel indenken.

Het is meer wennen dan accepteren. Wennen gaat vanzelf en sommigen zullen het nooit accepteren. Als, na een tijdje, je omgeving er aan gewend is om te zij-en en er bevindt zich 1 iemand in het gezelschap die het maar niet kan accepteren, dan staat die persoon voor gek als zhij je als enige zit te hij-en. Hoe snel dat zal gaan, heb je zelf ook een beetje in de hand. Als de omschakeling voor de anderen minder groot is, gaat het ook makkelijker.

Maar als ik als jongetje van 9 deze gevoelens had kunnen verklaren van mijzelf dan had ik er zeker eerder werk van gemaakt uiteraard.
En diep in me hart was ik ook een klein beetje jaloers van sjees wat zien die meiden er goed uit.
Maar of transen zielig gevonden moeten worden????nee hoor beslist niet.
De mensen die van me weghollen die vind ik zielig...

Dat zijn ze ook, zij hebben vaak een groter probleem dan jij, maar dat neemt niet weg dat het kwetsend is om als een paria behandeld te worden. Ik heb even op je profiel gekeken en als die foto representatief is voor je dagelijkse verschijning, vind ik het niet verwonderdelijk dat je (negatief) opvalt. Zo lang je lichaam nog duidelijk mannelijk is, is het niet echt verstandig om rokken te gaan dragen. Toen ik voor het eerst in een rok de straat op ging, werd ik ook direct gemeneerd terwijl me dat voor het omgaan nooit gebeurde, toen werd ik vaak gemevrouwd Presentatie is erg belangrijk.

Ik als jongetje van 11 jaar vond meisjes niet stom,terwijl mijn vriendjes meisjes dat wel vonden.
Vond eerder vaak hun dom dan meisjes gewoon vanwege kinderachtige gedrag wat jongens kunnen vertonen op die leeftijd.
Ik was best nieuwsgierig hoe deze 2 jonge meiden tegen jongens en meisjes aankeken,gewoon voor de weet en misschien ook wel voor me eigen proces wat ik doormaak nu.

Ah, op die manier. Ik weet niet of ze jongens stom vinden of gevonden hebben, maar ze speelden waarschijnlijk liever met andere meisjes. Een kuddedier zoekt nou eenmaal zhaar gelijken op. Ik trok vroeger ook altijd naar meisjes toe, maar had ook jongens als vrienden en vond ze niet stom. Wat je proces betrefd, kun je niet beter vooruit kijken, in plaats van terug? Je jeugd is geweest en hoe hard je het ook probeert, die haal je nooit meer in. Maar als je het jezelf heel moeilijk wilt maken kun je het proberen.

En wat betreft het seks vraagstuk hoeft het niet altijd zo te zijn dat je van een erectie hoeft te walgen toch????

Walgen is wat anders dan niet vrouwelijk vinden. Maar het lijkt me wel handig als je er op z'n minst niet echt aan gehecht bent...

In mijn geval was het zo dat ik al merkte dat ik gewoon dat gedeelte van me lichaam niet vond kloppen.
En seks in mijn jonge jaren viel toch al snel weg door een aandoening waardoor ik andere technieken ben gaan zoeken toch die drang of verlangen enigzins de kop in te drukken.
Op me 16e werd dit verholpen en ja was aan de ene kant blij aan de andere kant miste ik toch ook de tijd van het niet hebben van die mogelijkheid tot een mannelijke orgasme.

Je bent me weer kwijt hoor, seks voor je 16e? Toen begon ik pas echt te puberen met alle gevolgen van dien. Seks was daar niet eentje van. Ik had er totaal geen behoefte aan om iemand te penetreren.

Zeker de EO die op mij overkomt als een clan waarbij je eigenlijk niks mag en alleen maar moet heeft een poging gedaan een licht te scheppen op een voor vele jonge mensen onduidelijke wereld en levenswijze.

De EO doet al jaren haar best om van het niks mag imago af te komen. De jongerendagen schijnen best feest te zijn en sommige gospel(metal) rockt ook nog eens als een trein. De EO is dan ook niet bang om dat uit te zenden. Ze zullen ook wel moeten, de kerk vergrijst een stuk sneller dan de maatschappij. Wat ze er toe bewogen heeft om een zonde te gaan belichten zonder al te veel vingertje gewijs is mij een raadsel.

Tja er jarenlang mee blijven tobben en het maar laten oplopen in je gevoelsmatige wereld heeft mij alleen maar ellende meegebracht,en dan niet eens in oogschouw nemende wat ik me omgeving dan aandeed.

En nu, doortobben of doorzetten?

Uiteraard was ik persoonlijk er verrast door zoveel aandacht hoor maar een overexposure is nergens goed voor.
Maar ik vond zeker de uitzendingen van de afgelopen week erg verhelderend.

Overexposure lijdt to overkill, als je het de bio's (transforum, hier mag het) maar door hun strot blijft rammen dat transigheid zeer serieus moet worden genomen, worden ze er vanzelf kotsmisselijk van.

En dit bij seksuele voorlichting behandelen op scholen zou zeker een goede stap in de richting zijn.
Maar goed zo ver is het nog lang niet.
Ik weet trouwens niet eens of homoseksualiteit op de meeste scholen al wordt uitgelegd tijdens seksuele voorlichting.

Als dat niet zo is, zou ik dat vreemd vinden. Toen ik seksuele voorlichting kreeg op school, kwam de leraar Engels vertellen over zijn homoseksualiteit. Dat is nu toch alweer zo'n 13 jaar geleden en het was in het bekrompen stadje Dokkum...

Als ik het van de mijne moest hebben dan was het inderdaad logisch dat daarna klasgenootjes tegen mij en me vriendje van toen zeiden van jullie zijn ziek!!!!
Er werd geen woord gerept over liefde tussen mannen en mannen en vrouwen en vrouwen vandaar de pesterijen later maar heb ze overleefd hoor:-)))

Mooi, je zult het eelt op je ziel nog hard nodig hebben, vrees ik.

Ik hoop voor de tegenwoordige jeugd dat dat iets verbeterd is,kan dat namelijk niet oordelen aangezien ik zelf nu (gelukkig achteraf) geen vader ben.

Nadat ik op Discovery een documentaire had gezien waarin de mogelijkheid van buitenbaarmoederlijke zwangerschappen bij transen vluchtig werd behandeld, heb ik bij de VU laten vallen dat ik zoiets best zou willen. Helaas gaat het de VU een stapje te ver. Er is trouwens niks mis met het vaderschap, je kunt alleen je kinderen niet gaan dwingen om mama tegen je te zeggen. Maar voor de rest van m'n leven papa, of in mijn geval heit zijn, zou ik er zeer zeker voor over hebben.

Trouwens, toen ik me aan het inlezen was over jou, wam ik een vraag tegen over nicotine nagels die ondanks de lengte van de draad onbeantwoord is gebleven. Een nagelborsteltje met (whitening) tandpasta om de ergste aanslag te verwijderen en daarna een kwwartiertje met je nagels in een badje van warm water en olijfolie en ze zijn weer als nieuw.

[Cynthia]

Hoi Violet

Er moet me toch even iets van het hart.
Ik las onderstaande tekst in je laatste posting:

Trouwens, toen ik me aan het inlezen was over jou ...

Blijkbaar verdiep jij je toch wel in mensen voor je wat opschrijft.

Daarom zit het volgende mij des te meer dwars, omdat ik het nogal ongefundeerd vond overkomen:

Maar dat je nu steeds onderaan ieder postje aangeeft dat je het wachten toch wel heel lang vind duren, daar ben ik het niet mee eens. Die wachttijd staat namelijk in schril contrast tot de tijd die jij jezelf hebt gegeven om te besluiten om je aan te melden bij de VU.

Als je je in mijn situatie had verdiept, had je geweten dat het eerste gesprek met een maand is uitgesteld (door persoonlijke omstandigheden) en dat er tussen het eerste en tweede gesprek niet 1 maar 2 maanden tijd zit (als gevolg van ziekte). En weliswaar is dat allemaal heel goed verklaarbaar, en het valt inderdaad in het niet bij de tijd die ik zelf nodig heb gehad. Maar houdt dat dan automatisch in dat je tevreden moet zijn met de wachttijden die ermee gemoeid zijn?

Daar ligt het meest gevoelige punt volgens mij, een vorm van genderdysforie. Jij komt op me over als een schoolvoorbeeld van wat ik noem de besloten groep mentaliteit. Iedereen die zichzelf op een of andere manier als genderdysfoor beschouwt dient onmiddelijk doodgeknuffeld te worden en als je daarbij nog een paar keer kunt opmerken dat de VU en de bijbehorende wachtlijsten maar niks zijn, ben je goed bezig. Twijfelen aan de oprechtheid of de noodzaak van de wens tot geslachtsverandering van het nieuwe lid van de genderdysforie club is daarbij uit den boze.

Ook hier heb jij je huiswerk niet goed gedaan. Ik ben juist degene die permanent twijfelt of ik wel de juiste keuze maak en of er niet een andere weg is. Ik staar me echt niet blind op dit proces, en vind me heus niet zielig en zo wil ik niet worden behandeld ook.

Feit blijft echter dat jij en ik elkaar gewoon niet liggen. En waar dat door komt ...? Heb je daar ook een idee over?

[Lisa Hart]

Hoi Violet en Joanne,

Op Joanne schrijft kan ik wel dingen gaan toevoegen maar heb weinig zin want je schrijft wat ik er ook over denk dus we zijn het roerend met elkaar eens in elkaar gval.

Wat betreft je blond verven had ik wel een vraag:

Toch niet te blond hè???ik vind de haarkleur die je op de foto hebt je juist een jeudige uitstraling geven en toch ook iets spannends.
Ben razend benieuwd hoe het jou zal staan eigenlijk,kan me er geen voorstelling van maken.
Ik hoop dat je er nog eens een foto van plaatst.

Nou en op wat violet geschreven heeft zal ik wederom een wat langer antwoord geven.

Misschien is 10 jaar wat erg ver weg maar misschien een periode van 5 jaar zou misschien wat meer duidelijkheid geven denk ik zelf.
Al heb ik het programma van Jambers wel gewaardeerd toen hij een marokaanse vrouw bezocht die toen hij hem 10 eerder interviewde over zijn gevoelens over het vrouw zijn en zijn strenge geloof wat hem tegenhield was het voor mij toch een verrassing dat de jongen ondanks dat zijn moeder niks meer met hem te maken wil hebben toch nu als vrouw leefde alleen dan zonder SRS.
Afgezien van het verdriet vanwege het verlies van contact met zijn moeder en een paar zussen oogde hij heel erg gelukkig.
Gelukkiger dan in de uitzending van 10 jaar geleden.
Denk dat ook bij mij het idee voorbracht over een reportage over deze 2 meiden enkele jaren later.

Ja dat is inderdaad waar,dat vrouwen naarmate ze ouder worden steeds meer naar elkaar gaan staan qua uiterlijk.
En uiteraard heeft de tands des tijds bij mij ook al wat sporen nagelaten.
Voor me 23ste levensjaar had ik echt een heel leuk koppie alleen na die tijd werd het snel minder.
Me kaakbotten schoten ineens door,er kwamen meer hoeken in me gezicht kortom een tijd die ik als verdrietig heb ervaren.
Ik heb ook in die periode een soort haat tegen me gezicht opgebouwd die ik nu gelukkig als eng beschouwd maar goed nu kan ik er de verklaring voor geven,het vrouwelijke karakter verdween uit me gezicht en dat vond ik verschrikkelijk.
Dat even terzijde voor de rest,je had het over aftakeling en moest gelijk hier aan terug denken.

Wat betreft me foto kan ik zeggen dat deze erg gedateerd is inmiddels.
Deze was genomen in de tijd dat ik als een spook me omkleedde als vrouw omdat me moeder er beslist niet mocht achterkomen.
Daarom ben ik nogal pikant gekleed omdat ik mezelf niet genoeg kon uitten en gelijk maar helemaal op de beetje slettebak tour ging.
Inmiddels ben ik zo ver dat ik liever langere rokken draag en dan sexy schoentjes eronder.
Voel me er beter bij en veel vrouwelijker,deze foto’s zijn onderweg om ontwikkeld te worden.
Zodra ze ingescand zijn dan vliegt deze foto eraf,bewaar hem wel want het heeft voor mij wel een diepere betekenis.
In het dagelijkse leven wil ik weleens een wat vrouwelijke broek aantrekken of een heel klein beetje make up op doen.
Verder dan dat wil ik voorlopig niet gaan,daar vind ik me nog niet”vrouw” genoeg voor aan de buitenkant.
Mensen gaan nu eenmaal anders tegen je aankijken en zeker toen ik bepaalde zwart werk activiteiten vanwege gevoelsmatige belangen stopte kon ik het helemaal wel vergeten.

Nou qua seks was ik er erg vroeg bij eigenlijk.
Het doktertje spelen heeft bij mij meer losgemaakt dan bij de meeste.
En ergens vlak na me 10e verjaardag had ik ineens een natte droom meegemaakt.
Ontdekte al snel dat het ook kon als je wakker was en ik was niet de enige op school.
Een andere jongen uit me klas was al net zo vooruit geschoten op dat punt.
En samen dingen doen is veel leuker dan alleen toch?????
Was echter van korte duur toen ik er veel pijn kreeg maar schaamde ervoor ermee naar me moeder te stappen omdat ik toen dacht dat het niet normaal was op die leeftijd.
Na mijn vaders overlijden zo rond me 15e had ik er genoeg van en zodoende alsnog de ingreep.
Ik werd eigenlijk veel te vroeg volwassen en dat heeft geleid tot op jonge leeftijd verslaafd raken op me 15e.
Snel daarna kwamen er drugs en andere leuke pillen die me tot een onmens maakte.
Wees dus maar blij dat jij niet zo snel was met het seksuele gedeelte.

Om op je laatste vraag antwoord te geven:
Nee ik heb sinds dit jaar besloten de knoop door te hakken en op 29 april heb ik dan me intakegesprek.
Samen met me grootste vriendin die ik heb in deze koude wereld(moeder)zal ik amsterdam weer aan doen.

Wat betreft de nagels gaat het al beter als ik ze niet zo lang laat groeien,ze zijn dan veel beter schoon te houden maar zal je tip ter harte nemen en proberen.
Stoppen met roken wat ik toch wil doen om mij fysiek sterker te maken zal uiteraard alles oplossen.

Maar vind het zeker leuk dat je even over mij doorgelezen heb en ik zal het over jou ook zeker doen want weet eigenlijk nog te weinig van je,iets wat me nu erg gaat irriteren.
Het praat toch gemakkelijker als je elkaar iets beter kent toch????

Liefs:Lisa

[Joy]

en waarom de 2 deling primair of secundair in het leven is geroepen is mij een raadesl

shalomm

Joy