Vanavond (za 10/4) NL 1, 19:28 u: "Jong" (EO)

[Joy]

en als ik de overige onderwerpen die besproken worden op de eo site bekijk trek ik de conclusie dat ik met het merendeel geen enkele affiniteit heb

laat gaan laat gaan

shalomm

Joy

[Natashja]

Joy schreef: en waarom de 2 deling primair of secundair in het leven is geroepen is mij een raadesl

Wat bedoel je?
Primair eerste, duidelijke kenmerken
Secundair de andere kenmerken

Zoiets was het geloof ik, eens in een lang vervlogen tijd wel gehad met biologie

Nataschja

[Joy]

primair transseksueel of secundair transseksueel bedoel ik:)

shalomm

[Natashja]

Ai, geen flauw idee, maar dat mijn posting nergens op slaat besef ik nu wel.
Ik wilde hier wat neer zetten wat echt nergens op slaat.
Maar ik weet het niet!

Nataschja

[Joy]

<Ik wilde hier wat neer zetten wat echt nergens op slaat.
Maar ik weet het niet>

dat is je gelukt:P

naja, er schijnen 2 categorieen te zijn, pri en sec trans

mij ontgaat geheel de bedoeling van die onderverdeling, 'gewoon' trans is niet ingewikkeld genoeg?:)

shalomm

[Joanne]

Primaire transen hebben hun transgevoelens al voor hun puberteit (lees op 3, 4 of 5 jarige leeftijd) en secundaire pas in of echt vlak voor hun puberteit. Die laatste groep werd een tijde afgeketst voor behandeling bij de VU al heb ik daar nooit wat van begrepen. Trans is trans voor mij. Enneh Lisa, dat Blont waar ik in mijn onderschrift over schrijf is een citaat uit de reclame van geweldige noten. Ik weet het product niet meer waar de reclame omdraait (noten neem ik aan ) maar lig krom van dat mens wat er in speelt.

[Joy]

ik denk dat het niet klopt

wat iemand secundair maakt (op latere leeftijd - rond de 30 want dat schijnt toch een veelvoorkomende leeftijd te zijn waarop een trans in staat is iets te ondernemen mbt die gevoelens)is imo afhankelijk van de omstandigheden , er op jonge leeftijd iets mee te doen

verschillende oorzaken kunnen er aan ten grondslag liggen dat dat niet het geval is

ga uit van een zo ideaal mogelijke gezinssituatie,goed contact ouders,een warm nest, mogelijkheid tot bespreken van allerlei uiteenlopende zaken, vertrouwen is aanwezig, wederzijds respect etc

zet daar tegenover een gezin met een een problematische moeder, die manipuleerd, die zelf veel problemen heeft, een hardwerkende vader, die vaak weg is, etcetc

een kind dat voelt , hey, er klopt iets grandioos niet met mij, zal in deze situatie minder snel geniegd zijn eea te vertellen aan ouders als in 1e situatie, ook dat kan diverse redenen hebben, angst voor afwijzing, om de beetje warmte die het kind al krijgt kwijt te raken, het kind zal voorzichtiger zijn om dat er meer op het spel staat om te verliezen
ik noem maar wat

gevolg is veelal onderdrukking van gevoelens, en vanwege die situatie onvermogen er op dat moment (cruciaal) wel of niets mee kunnen doen

het zou een onderzoek waard zijn eens te bekijken hoe bij transen de gezinssituatie geweest is, alsmede de omgeving, de familiebanden, eigen functioneren, intelligentie etc, het hele plaatje, en vergelijk dat met de bepalingen of iemand primair of secundair trans is (imo volstrekt onnodig, trans is trans en pri of sec doet imo niets af aan het trans zijn)

(ben erg benieuwd hoe het vu bepaald of je pri of sec bent, en wat zij vinden van die onderverdeling)

ik begrijp niet wat het nut is van deze 2 ondercategorieen

wel lijkt het me,zijn de gevolgen van iemand die niet op jonge leeftijd zijn/haar gevoelens kenbaar kan maken vele malen groter

immers, hoevelen die pas op latere leeftijd bij machte zijn iets met hun transseksualiteit te doen, hebben een leven van enorm grote problemen achter de rug?ik denk de meesten

het heeft geen nut om achteraf (op latere leeftijd) iemand als secundaire trans te betitelen, voegt niets toe

maar mischien zit ik wel uit me nek te lullen, niets is onmogelijk

Joy

[petra_]

Primaire transen hebben hun transgevoelens al voor hun puberteit (lees op 3, 4 of 5 jarige leeftijd) en secundaire pas in of echt vlak voor hun puberteit. Die laatste groep werd een tijde afgeketst voor behandeling bij de VU al heb ik daar nooit wat van begrepen. Trans is trans voor mij. Enneh Lisa, dat Blont waar ik in mijn onderschrift over schrijf is een citaat uit de reclame van geweldige noten. Ik weet het product niet meer waar de reclame omdraait (noten neem ik aan ) maar lig krom van dat mens wat er in speelt.

Het verschil tussen primair en secundair (of zelfs tertiair...) is, imho, dat het erg aannemelijk is dat de eerste categorie met genderdysfore gevoelens geboren is, en dat een secundaire trans op latere leeftijd genderdysfoor geworden is. Vandaar dat de VU daar in eerste instantie afwijzend tegenover staat, maar als je erop blijft hameren dat je van geslacht moet veranderen, zullen ze uiteindelijk wel toestemmen in de behandeling, ze zijn alleen voorzichtiger met het stellen van de diagnose en geven daarom oranje licht. Daarna wordt gekeken hoe je reageert op chemische castratie. Als je het niet verdragen kunt om impotent te zijn, dan lijkt het me beter als ze het zaakje maar laten zitten.

[Joanne]

Hallo Joy

Moet zeggen dat ik het volkomen met je eens ben maar of ze het bij de VU ook zo zien weet ik gewoon niet. Kan er verder weinig over zeggen helaas.

[petra_]

het zou een onderzoek waard zijn eens te bekijken hoe bij transen de gezinssituatie geweest is, alsmede de omgeving, de familiebanden, eigen functioneren, intelligentie etc, het hele plaatje, en vergelijk dat met de bepalingen of iemand primair of secundair trans is (imo volstrekt onnodig, trans is trans en pri of sec doet imo niets af aan het trans zijn)

Je wordt tijdens de eerste 6 gesprekken compleet doorgelicht, daarbij wordt ook gekeken naar je gezinssituatie, familiebanden etc. De MPRI2 test (als ik me de naam goed herinner) geeft zo'n beetje een blauwdruk van je persoonlijkheid en zegt ook iets ovver je intelligentie dus.

(ben erg benieuwd hoe het vu bepaald of je pri of sec bent, en wat zij vinden van die onderverdeling)

Ze kijken niet naar hoe oud je bent als je je aanmeldt, maar hoe oud je was toen je voor het eerst het gevoel had dat er iets niet helemaal in de haak was. Het kan dus voorkomen dat iemand van 40 gediagnosticeerd wordt als primair en iemand van 25 als secundair.

ik begrijp niet wat het nut is van deze 2 ondercategorieen

De kans op spijt krijgen is groter.

wel lijkt het me,zijn de gevolgen van iemand die niet op jonge leeftijd zijn/haar gevoelens kenbaar kan maken vele malen groter

Mee eens. Maar dan moet je wel sinds lange tijd met die gevoelens geworsteld hebben. Als je ze pas op latere leeftijd "ontdekt", is dat niet het geval.

[esther1]

Violet schreef:

Vandaar dat de VU daar in eerste instantie afwijzend tegenover staat, maar als je erop blijft hameren dat je van geslacht moet veranderen, zullen ze uiteindelijk wel toestemmen in de behandeling, ze zijn alleen voorzichtiger met het stellen van de diagnose en geven daarom oranje licht.

Deze redenering volgend, zou ik dus een primaire trans zijn?
Geweldig!
Primair, secundair, tertiair, ik lig er niet van wakker.
Gewoon gelukkig mag dat ook?

Groetjes,
Esther

[petra_]

Er moet me toch even iets van het hart.
Ik las onderstaande tekst in je laatste posting:

Trouwens, toen ik me aan het inlezen was over jou ...

Blijkbaar verdiep jij je toch wel in mensen voor je wat opschrijft.

Soms, soms niet. In jouw geval heb ik je profiel en je introductie gelezen. Dat doe ik meestal voor ik op iemand reageer die ik niet ken. Daarna blader ik wel eens wat en klik ik soms draadjes open als het onderwerp me intresseert.

Daarom zit het volgende mij des te meer dwars, omdat ik het nogal ongefundeerd vond overkomen:

Maar dat je nu steeds onderaan ieder postje aangeeft dat je het wachten toch wel heel lang vind duren, daar ben ik het niet mee eens. Die wachttijd staat namelijk in schril contrast tot de tijd die jij jezelf hebt gegeven om te besluiten om je aan te melden bij de VU.

Als je je in mijn situatie had verdiept, had je geweten dat het eerste gesprek met een maand is uitgesteld (door persoonlijke omstandigheden) en dat er tussen het eerste en tweede gesprek niet 1 maar 2 maanden tijd zit (als gevolg van ziekte).

Ik hoop niet dat je hier mee probeert uit te leggen dat je het redelijk vind om van mij te verwachten dat ik al je (bijna) 700 postings ga lezen voor ik op je reageer.

En weliswaar is dat allemaal heel goed verklaarbaar, en het valt inderdaad in het niet bij de tijd die ik zelf nodig heb gehad. Maar houdt dat dan automatisch in dat je tevreden moet zijn met de wachttijden die ermee gemoeid zijn?

Ik kon ook niet wachten op mijn eerste gesprek, je hoeft niet tevreden te zijn met de wachtlijsten, want die kunnen korter. Maar je zult je er wel bij neer moeten leggen. Je eerste gesprek afzeggen wegens iets vaags als persoonlijke omstandigheden zegt mij dat je de gab niet als dringend ervaart. Tenzij je op begrafenis moet, kan ik mij geen enkele reden indenken waarom je het eerste gesprek zou afzeggen. Aangezien het nog geen uur rijden is van Heerhugowaard naar Amsterdam, zou het je ongeveer twee en half uur van je tijd kosten om heen en weer te reizen en een praatje te maken met een psych, dan moet je vast wel doodziek zijn geweest.

Ook hier heb jij je huiswerk niet goed gedaan. Ik ben juist degene die permanent twijfelt of ik wel de juiste keuze maak en of er niet een andere weg is. Ik staar me echt niet blind op dit proces, en vind me heus niet zielig en zo wil ik niet worden behandeld ook.

Zucht... Inlezen is niet verplicht en ik denk dat er weinig zijn die het doen. De VU is er niet voor twijfelaars die denken dat het misschien wel leuk is om van geslacht te veranderen, maar het niet zeker weten. Ze gaan er namelijk van uit dat het voor jou wel duidelijk is wanneer je je aanmeldt en dat het dus een zaak van leven en dood is, omdat je niet als man verder kunt leven. Die indruk wek jij nergens. De wachttijd voor een eerste gesprek met een psych is dan volgens mij ook opzettelijk vrij lang. De meeste misschien-wel-transen bedenken zich namelijk voor die tijd en melden zich weer af. Dat komt de wachttijden voor degenen die wel zeker zijn van hun zaak ten goede. Als je na een halve eeuw man te zijn geweest, nog steeds niet zeker bent of je dat wel zou kunnen volhouden eventueel, lijkt het mij verstandiger om te accepteren dat je gewoon TV of TG bent, maar geen trans.

Feit blijft echter dat jij en ik elkaar gewoon niet liggen. En waar dat door komt ...? Heb je daar ook een idee over?

Komt vaker voor hoor dat mensen elkaar niet liggen. Leg je er maar bij neer.

[petra_]

Deze redenering volgend, zou ik dus een primaire trans zijn?
Geweldig!
Primair, secundair, tertiair, ik lig er niet van wakker.
Gewoon gelukkig mag dat ook?

Nee, het moet. Da's uiteindelijk het doel, gelukkig zijn met jezelf. Verplicht.

[petra_]

Misschien is 10 jaar wat erg ver weg maar misschien een periode van 5 jaar zou misschien wat meer duidelijkheid geven denk ik zelf.

Dan blijft wel de vraag of Jamie en Danique dat ook willen. Ik denk van niet, volgens mij worden ze nu al gillend gek van alle mensen die zonodig in hun msn lijst willen zodat ze nog even kunnen doorgaan met succes wensen en zeggen hoe moedig het wel niet is. Die reactie kreeg ik ook vaak te horen in het begin en ik was daar heel snel flauw van.

Al heb ik het programma van Jambers wel gewaardeerd toen hij een marokaanse vrouw bezocht die toen hij hem 10 eerder interviewde over zijn gevoelens over het vrouw zijn en zijn strenge geloof wat hem tegenhield was het voor mij toch een verrassing dat de jongen ondanks dat zijn moeder niks meer met hem te maken wil hebben toch nu als vrouw leefde alleen dan zonder SRS.

Jambers... bah.

Afgezien van het verdriet vanwege het verlies van contact met zijn moeder en een paar zussen oogde hij heel erg gelukkig.
Gelukkiger dan in de uitzending van 10 jaar geleden.
Denk dat ook bij mij het idee voorbracht over een reportage over deze 2 meiden enkele jaren later.

De meeste post op's die ik ken zijn redelijk gelukkig, naar mijn weten. Al is het vaak wel niet helemaal geworden wat ze er van verwacht hadden, dat is wat anders dan spijt. Meer een gevoel van is dit nou alles? Die anti-climax is (bijna) inherent aan het proces.

Ja dat is inderdaad waar,dat vrouwen naarmate ze ouder worden steeds meer naar elkaar gaan staan qua uiterlijk.
En uiteraard heeft de tands des tijds bij mij ook al wat sporen nagelaten.
Voor me 23ste levensjaar had ik echt een heel leuk koppie alleen na die tijd werd het snel minder.
Me kaakbotten schoten ineens door,er kwamen meer hoeken in me gezicht kortom een tijd die ik als verdrietig heb ervaren.
Ik heb ook in die periode een soort haat tegen me gezicht opgebouwd die ik nu gelukkig als eng beschouwd maar goed nu kan ik er de verklaring voor geven,het vrouwelijke karakter verdween uit me gezicht en dat vond ik verschrikkelijk.
Dat even terzijde voor de rest,je had het over aftakeling en moest gelijk hier aan terug denken.

Het harder worden van mijn gelaat en het vermannelijken van mijn lichaam was voor mij aanleiding om roofbouw op mijn lichaaam te gaan plegen, zoals mijn moeder het noemde. Hormonen doen gelukkig een hoop en als je het kunt betalen zijn de mogelijkheden bijna onbegrensd. Daar zit wel een risico aan vast, namelijk dat je altijd wel weer ergens een mannelijk trekje zult vinden dat je niet aanstaat en als je dan al een keer de stap naar een ingrijpende operatie hebt genomen, is die stap de volgende keer een stuk kleiner. Ik ken bijvoorbeeld post op's die meer als 40(!) cosmetische ingrepen hebben ondergaan.

Wat betreft me foto kan ik zeggen dat deze erg gedateerd is inmiddels.
Deze was genomen in de tijd dat ik als een spook me omkleedde als vrouw omdat me moeder er beslist niet mocht achterkomen.
Daarom ben ik nogal pikant gekleed omdat ik mezelf niet genoeg kon uitten en gelijk maar helemaal op de beetje slettebak tour ging.

Ehm, een broek trek je toch veel sneller aan en uit dan panties en een rok? Een grote witte slobbertrui vind ik niet slettebakkerig hoor. Je legt de nadruk er mee op je bovenlichaam en daardoor valt het des te meer op dat je geen heupen hebt. Helemaal met zo'n kort, smal rokje eronder. Met getailleerde bovenkleding en een wijde, vrouwelijke broek kun je dat een beetje camoufleren. De boel insnoeren met een corset kan ook, maar dat lijkt me geen aanrader. Gelukkig heb ik makkelijk praten met mijn wespetaille.

Inmiddels ben ik zo ver dat ik liever langere rokken draag en dan sexy schoentjes eronder.
Voel me er beter bij en veel vrouwelijker,deze foto’s zijn onderweg om ontwikkeld te worden.

Rokken blijven in het begin een afrader. Mensen doen vaak normaler tegen iemand die ze ervaren als een man in vrouwenkleding als je een broek draagt, dan wanneer je een rok draagt. Raar maar waar.

Zodra ze ingescand zijn dan vliegt deze foto eraf,bewaar hem wel want het heeft voor mij wel een diepere betekenis.

Ben benieuwd. Foto's moet je nooit weg doen. Niet alleen omdat je dan de vooruitgang niet meer kunt zien, maar omdat je er later spijt van kunt krijgen en weg is weg. Je zou de transen die al hun jeugdfoto's verbrand hebben de kost eens moeten geven...

In het dagelijkse leven wil ik weleens een wat vrouwelijke broek aantrekken of een heel klein beetje make up op doen.

En alleen daarom wil niemand naast je zitten?

Verder dan dat wil ik voorlopig niet gaan,daar vind ik me nog niet”vrouw” genoeg voor aan de buitenkant.

Consequent laten blijken dat je het wel heel erg graag wilt zijn, is voor de meeste mensen genoeg om je (uiteindelijk) ook zo te behandelen. Het is voor mij erg wennen dat mensen die mij lieten vallen na mijn coming out, nu bij beginnen te draaien en soms gewoon ronduit aardig doen. Dat ik niet zo erg meer op hun vriendschap zit te wachten, begrijp je vast wel. Toch blijft het een leuke vorm van erkenning en doe ik maar gewoon aardig terug.

Mensen gaan nu eenmaal anders tegen je aankijken en zeker toen ik bepaalde zwart werk activiteiten vanwege gevoelsmatige belangen stopte kon ik het helemaal wel vergeten.

Kan het niet zijn dat ze gepikeerd zijn omdat ze een goedkope klusjesman kwijt zijn? Je moet je ook realiseren wat je van iemand vraagt, naast de dood is man of vrouw zijn, een van de weinige zekerheden in het leven van een gemiddeld mens. Dat mag echter geen excuus zijn voor hen om je te discrimineren. Als je de mannenrol met overtuiging gespeeld hebt, is het voor een ander erg moeilijk te begrijpen waarom je het niet langer kunt. Je leek er immers erg goed in te zijn.

Nou qua seks was ik er erg vroeg bij eigenlijk.
Het doktertje spelen heeft bij mij meer losgemaakt dan bij de meeste.
En ergens vlak na me 10e verjaardag had ik ineens een natte droom meegemaakt.
Ontdekte al snel dat het ook kon als je wakker was en ik was niet de enige op school.
Een andere jongen uit me klas was al net zo vooruit geschoten op dat punt.
En samen dingen doen is veel leuker dan alleen toch?????

Als je beide plezier beleefd aan die activiteit wel. Ik wist rond die leeftijd ook wel wat masturberen is, ik had er alleen geen trek in. Mijn eerste natte droom was een nachtmerrie. Maar het zou natuurlijk wel onzin zijn om te stellen dat ik nooit enig plezier heb beleefd aan seks. Penetratie heb ik wel altijd gezien als een verplichting. Ik was er erg laat bij, ontmaagd op mijn 21ste. Gestopt met seksueel actief zijn op mijn 23ste, omdat ik het niet meer kon of wou. Ik wacht liever totdat het op de goede manier kan.

Was echter van korte duur toen ik er veel pijn kreeg maar schaamde ervoor ermee naar me moeder te stappen omdat ik toen dacht dat het niet normaal was op die leeftijd.
Na mijn vaders overlijden zo rond me 15e had ik er genoeg van en zodoende alsnog de ingreep.

Omdat je er zelf over begonnen bent, wat voor ingreep? Een besnijdenis vanwege een te strakke voorhuid? In dat geval tref je het niet als toekomstig heterovrouw.

Ik werd eigenlijk veel te vroeg volwassen en dat heeft geleid tot op jonge leeftijd verslaafd raken op me 15e.
Snel daarna kwamen er drugs en andere leuke pillen die me tot een onmens maakte.
Wees dus maar blij dat jij niet zo snel was met het seksuele gedeelte.

Laat met seks zijn zegt niet dat je ook laat bent met alcohol en drugs misbruik. Ik ben, vanaf mijn 17e, vijf jaar lang geen moment nuchter geweest.

Om op je laatste vraag antwoord te geven:
Nee ik heb sinds dit jaar besloten de knoop door te hakken en op 29 april heb ik dan me intakegesprek.
Samen met me grootste vriendin die ik heb in deze koude wereld(moeder)zal ik amsterdam weer aan doen.

Je moeder zal zich warschijnlijk afvragen waarom je haar hebt meegesleept naar Amsterdam, binnen 20 minuten sta je weer op de stoep namelijk. Ik begrijp wel dat je de intake als een mijlpaal ziet, maar feitelijk stelt het niks voor.

Wat betreft de nagels gaat het al beter als ik ze niet zo lang laat groeien,ze zijn dan veel beter schoon te houden maar zal je tip ter harte nemen en proberen.
Stoppen met roken wat ik toch wil doen om mij fysiek sterker te maken zal uiteraard alles oplossen.

Nee, niet toegeven aan de anti rook maffia!

Maar vind het zeker leuk dat je even over mij doorgelezen heb en ik zal het over jou ook zeker doen want weet eigenlijk nog te weinig van je,iets wat me nu erg gaat irriteren.
Het praat toch gemakkelijker als je elkaar iets beter kent toch????

De reden waarom ik dat er bij vermelde is omdat je mijn posting ook heel verkeerd had kunnen opvatten en zo heb ik probeer aan te geven dat ik het goed bedoel. Je moet je er niet teveel bij voorstellen, want veel meer dan je introductie en je profiel heb ik niet gelezen. Een introductie postje van mij zul je niet vinden en mijn profiel is uiterst summier, misschien wel wat te, omdat er mensen met intenties waar ik helemaal niet op zit te wachten mijn msn binnenkomen.

[esther1]

Deze redenering volgend, zou ik dus een primaire trans zijn?
Geweldig!
Primair, secundair, tertiair, ik lig er niet van wakker.
Gewoon gelukkig mag dat ook?

Nee, het moet. Da's uiteindelijk het doel, gelukkig zijn met jezelf. Verplicht.

Fijn is dat, mooi, lekker, heb ik weer
Het moet, verplicht. Ik haat moeten en verplichtingen
Voldoe ik nu aan een verwachtingspatroon? Zal toch zeker niet.
Ik ga voor de zekerheid maar even eigenwijs doen (niet mijn gewoonte hoor ) en een uurtje ongelukkig zitten zijn, knap ik vast van op.