Voor het eerst "in het wild"

[Dorothy]

Na er jaren lang over te hebben ge(dag)droomd, heb ik dit jaar mijn droom stapje voor stapje werkelijkheid laten worden: mij en femme in het echte leven begeven.
Om mij hierop voor te bereiden had ik al veel tips van andere T's gelezen over hoe je je het beste kan gedragen om zoveel mogelijk voor vrouw door te gaan. Ook heb ik de laatste tijd veel werk gemaakt van het opmaken. De kunst is echter om het zo te doen dat het niet opvalt dat er een hele laag camouflage opzit.

In het voorjaar ben ik begonnen met 's avonds laat "en femme"een korte wandeling te maken. Ik heb dit op het forum al eens gemeld en de aanmoedigende reacties hebben mij gesterkt om verder te gaan.
Daarna een paar keer "en femme" een T&T avond bezocht en af en toe op zondag (als het een beetje rustig was op straat) een wandeling gemaakt.
Die T&T avonden beschouw ik echter meer als doel om ergens naar toe te gaan, want als je daar bent, zit je toch min of meer in een "reservaat".
En ik wilde zo graag en femme "in het wild" verschijnen.

Vandaag ben ik dus voor het eerst in mijn vrouwelijke gedaante gaan winkelen en een mooie rok en shirt gekocht. En ook nog een handtasje.
Ik had een paar weken geleden ook al eens dameskleren gekocht in mijn mannelijke gedaante, en daarbij totaal geen vervelende reacties meegemaakt. Dus toen dacht ik, dat het als vrouw ook wel zou moeten lukken.

En nu ik over deze drempel heen ben, snap ik niet waar ik altijd bang voor ben geweest. De meeste mensen valt het niet eens op dat je een "verklede kerel" bent, of ze laten het niet merken.
Ook winkelpersoneel "geeft geen krimp" of ze doen juist extra vriendelijk.

Het enige waar ik nu nog tegenop zie, is het moment dat ik mijn buurman in de hal van ons appartement tegen het lijf loop (figuurlijk dan, hopelijk niet letterlijk)
Ik ben al wat buren tegengekomen op straat, maar ze herkennen me niet of ook zij laten het niet merken. En ik natuurlijk ook niet.

Voor de "doorgewinterde" T is bovenstaande niet wereldschokkend, maar voor mij is dit een grote doorbraak na zo'n dertig jaar in de kast. Dus ik moest dit hier even kwijt.

Dorothy.

[Josette]

Mooi verhaal Dorothy. En een grote maar zeer mooie stap in je ontwikkeling. Dit zal zich nog wel vaker herhalen

[Joanne]

Meestal doe ik nooit een reaktie op dot soort verhalen omdat ik als openlijk trans wel eens vergeet dat ik ooit ook zo ben begonnen en er dan een beetje meewarig bij zit te schudden als ik het lees. Je woorden onderaan je bericht lieten me weer even teruggaan naar de tijd dat ik mijn eerste stapjes naar buiten zette. God wat was ik bang en god wat was ik opgelucht toen niemand me met stenen bekogelde of uitschold. Ik kan me dus ineens weer voorstellen hoeveel dit soort dingen kunnen betekenen. Mijn welgemeende felicitaties dus met deze eerste stappen in het wild. Let wel op de datums voor jachtseizoenen he;)

[Martiene]

Dorothy,
Ik weet ook hoe dat voelt om die stap te maken.
Het is vooral een overwinning op jezelf.

Maar wees toch voorbereid op een vervelende opmerking die toch een keer gaat komen.
Maar vooral, laat je daar niet door afschrikken. Ga zo door meid.