Solliciteren als jezelf

[Maruscha]

Vandaag heb ik definitief besloten een andere baan te gaan zoeken, na 5 jaar bij hetzelfde (it) bedrijf ben ik de steeds weer terugkerende discussies omtrent de verhouding snelheid/kwaliteit zat. Mijn voordeel bij het zoeken van een nieuwe baan is dat ik behoorlijk goed ben in wat ik doe, en er op mijn nivo niet zo heel veel rondlopen.

Mijn nadeel is natuurlijk mijn uiterlijke verschijning: zoals hier waarschijnlijk bekend kleed ik me zeer vrouwelijk, en maak ik me ook op, maar heb verder geen behoefte om het 'af te maken' door bijv. een opgevulde b.h., hetgeen nogal eens verwarring veroorzaakt. Bij mijn huidige bedrijf weten ze niet beter, en behandelen ze me gewoon als 'man', hetgeen ik prima vind. De vraag is natuurlijk hoe dit zal werken bij een evt. nieuw bedrijf.

Heb alvast de eerste stappen gezet door telefonisch contact op te nemen met een bedrijf direct, en 2 werving-bureau's, en daar mijn situatie uitgelegd. Het antwoord was (niet geheel verassend) vrij duidelijk: zolang mijn kwaliteiten voldeden was mijn uiterlijk geen probleem. Natuurlijk ligt het bij de werving-bureau's wel aan welk bedrijf het uiteindelijk zal worden, en wat voor werk ik zal gaan doen (wil in-house, maar af & toe zal ik bij klanten langs moeten gaan), maar zeker het bedrijf wat ik direct heb gesproken was behoorlijk enthousiast. De dame die ik sprak vertelde dat er wel meer 'alternatievelingen' rondliepen daar, en als je het zo bekijkt ben ik ook niet meer dan dat: een 'alternatieveling'

Wilde dit even hier delen om nogmaals duidelijk te maken dat 'wij' er vaak te moeilijk over doen, en dat de rest van de wereld er echt niet zo zwaar aan tilt als we soms denken

[Cynthia]

Hoi Maruscha

Hopelijk vind je snel een andere baan waar je met veel plezier als jezelf werkt en geaccepteerd wordt. Hou je ons op de hoogte?

[Janiek]

Gôh, dat klinkt leuk en positief!

Veel succes, Jeanet

[MarjoleinJ]

Hoi Maruscha,

Leuk om te lezen zeg! Sja, 't is misschien wel logisch he? "wij" zijn dagelijks met het T* gebeuren/gevoel bezig terwijl iedereen om je heen doorgaans met wat anders bezig is (zichzelf of werk....) kortom, niet veel anders dan wijzelf Maar toch, belangrijk dat dit soort ervaringen gedeeld worden!

Heeeeeeeeeel veel succes met het vinden van een nieuwe uitdaging!

grtz,

Marjolein

[Joy]

Wilde dit even hier delen om nogmaals duidelijk te maken dat 'wij' er vaak te moeilijk over doen, en dat de rest van de wereld er echt niet zo zwaar aan tilt als we soms denken

-gewoon alternatief? of met een niet te onderschat detail, WEL die gevulde bh

het verschil ? als alternatieveling ziet men nog steeds een mannelijk lichaam

met die gevulde bh wil je dus duidelijk een vrouwbeeld neerzetten, wat je lichamelijk gezien niet bent, men kent je ook als man

de reacties zullen ineens stukken minder meegaand zijn

Joy

[Maruscha]

Wilde dit even hier delen om nogmaals duidelijk te maken dat 'wij' er vaak te moeilijk over doen, en dat de rest van de wereld er echt niet zo zwaar aan tilt als we soms denken

-gewoon alternatief? of met een niet te onderschat detail, WEL die gevulde bh

het verschil ? als alternatieveling ziet men nog steeds een mannelijk lichaam

met die gevulde bh wil je dus duidelijk een vrouwbeeld neerzetten, wat je lichamelijk gezien niet bent, men kent je ook als man

de reacties zullen ineens stukken minder meegaand zijn

Joy

Misschien wat grof maar: niet mijn probleem, vooralsnog. Ik pretendeer namelijk niet een vrouw te zijn, vandaar het ontbreken van die gevulde bh. Met 'we' bedoel ik dan ook ieder van ons die de behoefte voelt zich vrouwelijk te presenteren, dus zowel degenen die er volledig voor gaan, als zij die misschien alleen maar gaatjes in de oren willen laten prikken (..).

Mocht overigens die behoefte om helemaal 'als vrouw' te gaan ooit werkelijk doorbreken (hij is er wel van tijd tot tijd maar niet in een werk-situatie), dan zie ik dan wel weer wat er gebeurt. Overigens denk ik niet dat het heel veel verschil zou maken, wordt ook nu regelmatig met 'mevrouw' aangesproken, en diverse mensen hebben me ook verteld dat ze me eerder als vrouw dan als man zien (niet op mijn werk, maar daar kenden ze me ook al toen ik dit nog niet deed). Bovendien merk ik ook geen verschil met wanneer ik wel een opgevulde bh draag (en dat doe ik dus regelmatig, alleen nogmaals niet in een werk-situatie). Mij kan het vooralsnog weinig schelen hoe mensen me zien, als ze me maar normaal behandelen, en dat is (meestal) het geval.

Sterker nog: hoewel het voor mij voorlopig makkelijker is om me zo te presenteren (want me voordoen als vrouw is voor mij echt een rol, ben nl. absoluut geen transseksueel), is het voor mijn omgeving soms een stuk verwarrender. Hoop mensen kijken verbaasd op als ik ze vertel dat ik niet van plan ben me 'om te laten bouwen'. Want transseksualiteit mag dan redelijk bekend zijn, transgenderisme (als ik dit tenminste mag gebruiken van sommige definitie-zetters hier) is iets heel anders.

Begrijp me goed: ik zeg niet dat het makkelijk is om anders te zijn op welke manier dan ook, heb zelf voldoende shit meegemaakt, en niet alleen vanuit mijn t-zijn, maar ook vanuit mijn afkomst (mijn vader was de enige 'donkere' persoon in een boerendorp). Maar het is ook absoluut niet zo moeilijk als velen hier (en ik zelf in het verleden zeker ook) lijken te denken

[Erik]

Ik ben blij dat je voor jezelf deze houding hebt aangenomen. Zolang je jezelf bent kun je goed voor de dag komen.

Ikzelf heb daar veel meer moeite mee. Mijn eerste indruk is mijn zwakke punt. Ik ben van nature heel erg direct. Wat de meeste mensen bedreigt en in sollicitaties eerlijk tot op het bot en wordt altijd afgewezen op mijn persoonlijkheid.

Toch wanneer ik dat niet zou zijn weet ik zeker dat de nieuwe baan een mislukking zou worden. Tot nu toe heb ik altijd liefhebbers kunnen vinden voor mijn persoonlijkheid.

Het is wat moelijker maar leverd uiteindelijk meer op.

[Maruscha]

Heb vandaag mijn 1e sollicitatie gesprek gehad. Heb behoorlijk getwijfeld wat ik aan zou trekken: te vrouwelijk zou mogelijk mijn kansen kunnen verminderen, niet vrouwelijk genoeg zou later misschien problemen kunnen opleveren als ik alsnog een stapje verder (en in hun ogen mogelijk te ver) zou gaan. Omdat ik echter liever het risico loop nu een baan te missen ipv straks (als ik bijv. in een proefperiode zit), heb ik toch gekozen voor een behoorlijk vrouwelijke combinatie: zwarte blouse, zwart-wit gestreepte, half-lange rok en hoge laarzen, met volledige make-up.

Resultaat: als er al anders op me gereageerd werd heb ik het niet gemerkt .. natuurlijk hebben we het er wel over gehad, mijn gespreks-partners verwachtten niet dat er ook maar iemand moeilijk over zal doen, hooguit zullen de evt. nieuwe collega's aan me moeten wennen. Verder vroegen ze me nog of ik als man of als vrouw aangesproken wil worden, wat me vooralsnog niets uitmaakt, ik heb alleen wel gevraagd of ze me Mar willen noemen ipv mijn 'echte' voornaam te gebruiken (waar Mar een afkorting van is).

Het gesprek ging verder voornamelijk over wat zij doen en wat ik doe, en het ziet er positief uit, ik verwacht dan ook dat ze snel contact op zullen nemen voor een vervolg-gesprek. Heb overigens nog meer ijzers in het vuur en ga ook nog eens met mijn huidige werkgever praten, dus beslissen doe ik voorlopig nog niet: eerst vanaf volgende week maar eens even lekker op vakantie

Mocht ik inderdaad beslissen te gaan 'verkassen' dan zal er opnieuw behoorlijk wat gaan veranderen. Wat ik vandaag aan had was (bewust) een stuk vrouwelijker dan ik bij mijn huidige werkgever draag: daar heb ik nl. het gevoel al een tijdje tegen een bepaalde grens aan te zitten. Dit ligt overigens niet zozeer aan mijn werk-omgeving als wel aan mezelf: ik werk al vrij lang bij het bedrijf, en presenteer me ook nog regelmatig als 'echte man' om het maar zo te zeggen. En juist daardoor vind ik het moeilijk om een stapje verder te gaan.

Hoewel die vrijheid om tussen een vrouwelijk & een mannelijk uiterlijk te wisselen me erg lief is, geeft het aan de andere kant misschien wel meer rust als ik me bij een nieuwe werkgever 'gewoon' constant vrouwelijk presenteer, iets waar ik toch wel naar toe aan het werken ben merk ik. Dat dit echter heel nieuwe problemen met zich mee brengt ben ik me meer dan bewust van.

Nou ja, genoeg om over na te denken de komende weken dus

[Maruscha]

Nog even een kleine aanvulling, want ik weet dat jullie allemaal raaaazend benieuwd zijn:

Ik ben gevraagd om terug te komen voor een 2e gesprek, dat waarschijnlijk eind volgende week zal plaatsvinden (als ik terug ben van vakantie)

[Maruscha]

Kom net terug van mijn 2e gesprek, natuurlijk opnieuw opgemaakt en in vrouwelijke kleding (geen rok dit keer, wel zwarte stretch broek & rood topje) maar het was nu helemaal geen punt van discussie, ik heb eigenlijk alleen maar inhoudelijk over mijn werk en vooral mijn huidig project gesproken. Geloof dat ze wel onder de indruk waren nadat ik de door mij opgezette architectuur toe heb gelicht, dus verwacht binnen een week een aanbieding

Weet alleen nog steeds niet zeker wat ik ga doen, en hoe. Heb zelf toch een voorkeur voor 100% van de tijd als 'Mar', en zie dit als een perfecte gelegenheid om daar mee te beginnen. Mijn vriendin heeft echter al aangegeven dat zij liever heeft dat ik het afwissel (zoals bij mijn huidige baan). Mocht zij zich dus niet in mijn streven kunnen vinden, kan het voor mij zelfs voldoende reden zijn om toch maar bij mijn huidige werkgever te blijven. Het wordt dus nog spannend ..

[leontine]

Marusha,

Veel succes met de gesprekken en dat jullie er samen maar beter uit mogen komen. Wat de uitkomst ook moge zijn.

[Maruscha]

Heb net mijn 3e (laatste gesprek) achter de rug, ze willen me inderdaad graag hebben (had nix anders verwacht, hehe). De manager met wie ik het gesprek o.a. had vertelde dat hij blij was eindelijk een '3e' gesprek te hebben, schijnt dat er genoeg java ontwikkelaars zijn maar weinig echt goed. En mochten ze wel goed zijn dan hadden ze meestal een of andere afwijking .. ja, ik was zelf weer opgemaakt & in vrouwenkleren maar kennelijk voldoet dat niet meer als afwijking tegenwoordig

Heb nog geen ja gezegd, ga dit weekend er eens goed over nadenken .. als ik daar ga werken ga ik inderdaad 100% van de tijd 'andro-femme' om het maar zo te noemen.

Het is toch gek, ik droomde er vroeger altijd van de vrijheid te hebben om 's morgens aan te trekken wat ik wilde, en nu ligt dat binnen handbereik .. af & toe gaat het bijna te makkelijk, ik heb gewoon ontzettend veel geluk met mijn partner & met het feit dat ik goed ben in mijn werk .. toch besef ik terdege dat ik een bepaald risico loop door dit pad te gaan volgen, maar het is 'nu of nooit', en als het nooit wordt krijg ik er waarschijnlijk later heel veel spijt van. Ik beschouw dit dan ook als een soort experiment, mocht ik er achter komen dat het toch niet mijn ding is, dan weet ik dat i.i.g. ..

[capt haok]

Je hebt geluk dat je zo vrijdenkende werkgever hebt gevonden.
Als ik het vergelijk met die van mij.
Piercings, dreadlocks is not done, spreek ik nog niet over vreemd uitgedoste figuren.
Het was voor hun ook onthustend toen ik met mijn ware indentiteit kwam.
Ze wisten zich geen raad, hoopten dat de bui gauw overtrok en ik passabel zou worden.
Bui lijkt over gewaait, maar ik heb wel een tijdje aan de druppels gezeten en slecht geslapen.
Jeetje wat zijn we tolerant en vrijdenkend in de lagelanden....

[Maruscha]

Je hebt geluk dat je zo vrijdenkende werkgever hebt gevonden.
Als ik het vergelijk met die van mij.
Piercings, dreadlocks is not done, spreek ik nog niet over vreemd uitgedoste figuren.
Het was voor hun ook onthustend toen ik met mijn ware indentiteit kwam.
Ze wisten zich geen raad, hoopten dat de bui gauw overtrok en ik passabel zou worden.
Bui lijkt over gewaait, maar ik heb wel een tijdje aan de druppels gezeten en slecht geslapen.
Jeetje wat zijn we tolerant en vrijdenkend in de lagelanden....

Ik heb heel veel geluk met mijn huidige werkgever (want toen ik bij dat bedrijf kwam werken was er 'nog nix aan de hand', pas na een paar jaar ben ik me geleidelijk aan anders gaan kleden etc.), maar dit keer is het geen geluk, ben nl. vanaf het begin duidelijk geweest, en het blijkt (zoals in mijn 1e post hier al aangegeven) dat 'er vrouwelijk uitzien' dus niet zo'n groot probleem *hoeft* te zijn. Ik weet toevallig van iemand anders hier op het forum dat ze er ook in is geslaagd een baan te vinden 'als zichzelf'.

Natuurlijk besef ik ten volste dat er ook een hoop bedrijven zijn waarbij dit soort dingen niet mogelijk zijn maar hey, daar zal ik dan ook niet solliciteren

Ik heb trouwens tot nu toe via een wervingsbureau nog 4 bedrijven gevonden die graag met me willen praten, ondanks dat ze van mijn 'afwijking' weten .. al moet ik eerlijk zeggen dat er wel 1 bij was die zich niet zo'n raad wist met de door mij gebruikte tussenvorm, en vroeg of het ook mogelijk was dat ik er 'helemaal als vrouw' uit zou kunnen zien, dat zou nl. minder vragen oproepen ..

[leontine]

al moet ik eerlijk zeggen dat er wel 1 bij was die zich niet zo'n raad wist met de door mij gebruikte tussenvorm, en vroeg of het ook mogelijk was dat ik er 'helemaal als vrouw' uit zou kunnen zien, dat zou nl. minder vragen oproepen ..

Tja wat de boer niet ken dat vret ie nie hè.

Veel succes met de afweging.