Maruscha schreef:Ik heb trouwens tot nu toe via een wervingsbureau nog 4 bedrijven gevonden die graag met me willen praten, ondanks dat ze van mijn 'afwijking' weten .. al moet ik eerlijk zeggen dat er wel 1 bij was die zich niet zo'n raad wist met de door mij gebruikte tussenvorm, en vroeg of het ook mogelijk was dat ik er 'helemaal als vrouw' uit zou kunnen zien, dat zou nl. minder vragen oproepen ..
Misschien ben ik te nieuwschierig maar niet geschoten is tenslotte altijd mis en ik ben erg benieuwd naar je antwoord: stel dat je nieuwe werkgever je dit ook zou vragen, hoe zou je dan daarmee omgaan?
Maruscha schreef:Ik heb trouwens tot nu toe via een wervingsbureau nog 4 bedrijven gevonden die graag met me willen praten, ondanks dat ze van mijn 'afwijking' weten .. al moet ik eerlijk zeggen dat er wel 1 bij was die zich niet zo'n raad wist met de door mij gebruikte tussenvorm, en vroeg of het ook mogelijk was dat ik er 'helemaal als vrouw' uit zou kunnen zien, dat zou nl. minder vragen oproepen ..
Misschien ben ik te nieuwschierig maar niet geschoten is tenslotte altijd mis en ik ben erg benieuwd naar je antwoord: stel dat je nieuwe werkgever je dit ook zou vragen, hoe zou je dan daarmee omgaan?
Groetjes,
Annegreet
Dat vraagt hij niet want dat is allemaal al lang besproken. Wel heb ik toegezegd dat, mocht het ivm een klant-contact echt nodig zijn, ik bereid ben in bepaalde gevallen mezelf 'als man' te presenteren. En zou de situatie er om roepen wil ook best wel een keer 'als vrouw' verschijnen maar zeker niet van dag tot dag.
Overigens heb ik mijn nieuwe werkgever dat verhaal van het 'liever als vrouw' verteld, en hij zag niet 1-2-3 in wat het uit zou maken. Voor hem (en ook voor de bij het gesprek aanwezige vrouwelijke h.r.m.) ben ik ook nu al een 'zij', ongeacht het feit dat ik toevallig erg plat ben van boven
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
[quote="Maruscha
Voor hem (en ook voor de bij het gesprek aanwezige vrouwelijke h.r.m.) ben ik ook nu al een 'zij', ongeacht het feit dat ik toevallig erg plat ben van boven [/quote]
Wat doet dit jou eigenlijk, dat zij je als een vrouw zien.
~~**~~ schreef:Wat doet dit jou eigenlijk, dat zij je als een vrouw zien.
Ben ik nog niet over uit. Ik profileer me niet als vrouw, maar qua uiterlijk zit ik natuurlijk wel heel erg dicht tegen aan, en ik merk wel dat ik het dan prettiger vind als mensen 'zij' zeggen .. dingen als 'zhij' enzo vind ik helemaal 3x niks trouwens, dus dan liever dit
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
Ik heb besloten de baan niet te accepteren, omdat er me teveel haken & ogen aan zitten. Kort gezegd was de mogelijkheid dat ik daar als andro rond kon lopen eigenlijk het meest positieve, en dat is me gewoon niet genoeg. Want ik ben te ambitieus om een stap opzij te doen, terwijl ik ook een flinke stap vooruit kan maken, zonder daarbij mijn eigen identiteit op te hoeven geven.
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
Ik wilde eigenlijk eerst met het volgende wachten, maar aangezien ik tot nu toe deze hele thread al als een soort dagboek gebruik, waarom ook niet?
Afgelopen maandag heb ik ongeveer het grootste compliment ooit gekregen: ik was op gesprek bij een wervingsbureau, omdat mijn contact-persoon aldaar graag wilde weten hoe ik er precies uitzag. Ik had tenslotte wel het hele verhaal per telefoon verteld, inclusief het feit dat ik me niet echt als vrouw profileerde maar er meer iets tussen-in, maar ze bleek toch bang te zijn met een soort drag-queen te maken te hebben. En hoe je het ook wendt of keert, er zijn weinig bedrijven die daar behoefte aan hebben.
Nu had ze een baan voor me op het oog waar ik echt een leidinggevende functie zou hebben, en ze was dan ook bang dat mijn tussenvorm daarbij teveel vraagtekens zou op gaan roepen, en het te moeilijk zou zijn voor mij om op die manier het benodigde respect af te dwingen. Ik ben op haar verzoek dan ook 'als vrouw' naar ons gesprek gegaan: in dit geval betekende het eigenlijk alleen dat ik buiten de voor mij normale make-up & vrouwelijke kleding een opgevulde bh droeg (iets kleinder dan cupmaat B).
Voor mezelf had ik besloten dit puur als experiment te zien: geen haar op mijn hoofd die eraan twijfelde dat ik gewoon niet zou voldoen, dat mijn uiterlijk niet toereikend was om daadwerkelijk als vrouw ergens aan de slag te kunnen. De waarheid was anders: meteen complimenteerde ze me met hoe ik eruitzag, ze was werkelijk positief verrast, en diverse malen heeft ze onderstreept dat het absoluut geen moeite moet zijn om mij 'als vrouw' 'weg te zetten'.
Ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat mensen 'het' heus wel zien, maar de wetenschap dat ik kennelijk genoeg 'passable' ben om ook in een professionele omgeving mezelf als vrouw te kunnen profileren, iets wat ik diep in mijn hart eigenlijk toch wel wil (maar moeilijk durfde toe te geven: dan liever voor een iets veiliger tussenvorm kiezen) sterkt me behoorlijk. Morgenochtend ga ik dus, 'en femme', op sollicitatie-gesprek. Natuurlijk is er altijd een kans dat het desbetreffende bedrijf de mening van mijn contactpersoon niet is toegedaan, maar dat zien we dan wel weer.
Overigens weet ik nog niet 100% zeker of ik, mocht de rest ook in orde zijn (geen onbelangrijk detail) dit ook daadwerkelijk ga doen: het betekent toch weer een stap verder, en ik heb ook te maken met een partner ..
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
Je kiest niet de makkelijkste weg, en dat vind ik mooi om te lezen. Juist door in je werkomgeving, zonder aan je ambities in te willen boeten, voor een 'tussenvorm' kiezen vind ik wel bijzonder.
Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar hoe je het aanpakt vind ik een compliment verdienen.
Succes op je sollicitatiegesprek!
Liefs, Anne
Edit: ik kom ook net van mijn werk, dus het is wat laat, en bij herlezen haal ik er toch uit dat je de 'tussenvorm' uit veiligheid kiest. Nu je je realiseert dat je toch eigenlijk 'en femme' wil werken, is VU dan ook een optie voor je? Of toch niet? Ben ik eigenijk wel benieuwd naar, als dit een niet al veel gestelde vraag is, waar ik nog eens achteraan kom hobbelen
Anne Deriva schreef:Edit: ik kom ook net van mijn werk, dus het is wat laat, en bij herlezen haal ik er toch uit dat je de 'tussenvorm' uit veiligheid kiest. Nu je je realiseert dat je toch eigenlijk 'en femme' wil werken, is VU dan ook een optie voor je? Of toch niet? Ben ik eigenijk wel benieuwd naar, als dit een niet al veel gestelde vraag is, waar ik nog eens achteraan kom hobbelen
Het is inderdaad een veel-gestelde vraag Maar ik ben absoluut geen trans, en ben dan ook niet van plan met hormonen, operaties e.d. aan de gang te gaan. Ik waardeer mijn mannelijke kant te veel daarvoor.
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
ik heb vanmorgen mijn sollicitatie-gesprek gehad, met een vrouwelijke HRM medewerker (die van mijn situatie op de hoogte was) en de mannelijke manager van de business unit waar ik deel van uit zou gaan maken (en die van niets wist hoorde ik later). Ondanks dat ik zelf vond dat het beter kon gaan (maar ik ben nu eenmaal erg kritisch op mezelf) was het kennelijk goed genoeg, want ik ben nu alweer uitgenodigd voor het 2e (technische) gesprek .. Mijn 'anders-zijn' was volstrekt geen enkel punt overigens.
Het komt allemaal wel erg dichtbij .. heel gek, je hele leven droom je van iets, op een dag besluit je dat het geen realistische droom is en opeens .. Maar goed, er zijn nog flink wat obstakels te nemen, plus de kans dat het uitleven van de droom natuurlijk flink kan tegenvallen (maar dan heb ik het i.i.g. geprobeerd, en hoef ik me daar nooit meer over te verwonderen)
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
Als ik zo jou 'dagboek' lees dan droom ik zelf al bijna weg
Wou dat ik jouw lef (al) had en wens je heel veel succes en geluk. En tevens heb ik veel respect ervoor dat je toch zelf al meerdere keren naar je partner hebt verwezen en ook daar rekening mee wenst te blijven houden.
Hou ons op de hoogte.
Liefs, Leontine
Freedom is just another word for nothing left to lose
Er is veel, heel veel gebeurd de afgelopen maand. Ik ben flink bij mezelf, vrienden & mijn psychologe ten rade gegaan, heb enkele moeilijke gesprekken gevoerd met mijn vriendin maar het resultaat is er naar: ik zal per 1.1.2005 als software architect in dienst treden bij een bedrijf dat verantwoordelijk is voor een van de grootste sites in Nederland (enkele miljoenen hits per maand). En ik zal dit doen als vrouw.
Het grappige is dat het bedrijf vanuit zichzelf de functie heeft aangepast: ik heb eigenlijk gesolliciteerd als senior developer, maar ze vonden dat ik hier gezien mijn cv 'te zwaar' voor was. Financieel ga ik er aardig op vooruit, ik ga meer verdienen terwijl ik minder hoef te werken (37 uur per week), wat natuurlijk ook mooi meegenomen is. Overigens was er sprake van nog een andere vacature bij een heel ander bedrijf waar het geld veel beter zou zijn, maar waar ik waarschijnlijk wel als man had moeten werken.
Ik heb bewust de afgelopen maand mijn twijfels & gedachten hier niet op het forum gepost, gewoon omdat ik eigenlijk geen zin had om mezelf eventueel te moeten verdedigen tegenover bepaalde personen die hun mening baseren op de nogal gebrekkige informatie die ik kan geven (want ondanks mijn vele regels tekst hier is er natuurlijk ook veel wat ik niet vertel). Ergens is dat wel jammer: het forum zou uitstekend als klankbord kunnen dienen, maar het feit dat er te vaak op bepaalde stokpaardjes wordt gefocust voorkomt dit naar mijn idee.
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
Mara schreef:Trouwens, privédingen horen ook niet zozeer op het forum thuis, die bespreek je ook beter met je dierbaarsten, toch
Met sommige dingen kun je niet terecht bij je dierbaren (omdat die het nog niet weten of minder ver zijn in het accepteren), dan kan het fijn zijn dat er ook een forum is met mensen die wel dat invoelingsvermogen hebben.
en ik ben erg benieuwd naar je antwoord: stel dat je nieuwe werkgever je dit ook zou vragen, hoe zou je dan daarmee omgaan?
-->