altijd of in het weekend?

[celeste1]

ik heb een vraagje aan jullie. misschien een beetje brutaal maar ik heb er gewoon over zitten nadenken.

wie van jullie zijn bi, hetero of homo.. en als jullie verkleed zijn doen jullie dit dan altijd standaard. of alleen in het weekend? als jullie er altijd als vrouw uit zien is het dan makkelijk werk te krijgen? ik ben een meisje maar kan geen werk vinden met mijn extreme uiterlijk/piercings etc. hmm .. maargoed ik hoor graag antwoorden!!

xx celeste

[leontine]

Celeste, ik heb je vragen maar even in stukjes geknipt, anders moet ik zoveel herhalen om aan te geven waar ik op reageer.

wie van jullie zijn bi, hetero of homo..

Voor zover mij bekend hetero, volgens de nodige sexuologen is die kans erg klein en zijn de meeste onwetend bi, maar zolang het tegendeel zich nog niet aan me geopenbaard heeft...

en als jullie verkleed zijn doen jullie dit dan altijd standaard. of alleen in het weekend?

Er vanuit gaande dat je onder standaard verstaat dat ik er altijd zo bij loop: nooit, al kan ik me wel voorstellen dat zodra mijn zoon het weet en het huis uit is dat toch wel eens/vaker zal gaan gebeuren. Het is momenteel voornamelijk bepaald door wanneer hij het huis uit is.

als jullie er altijd als vrouw uit zien is het dan makkelijk werk te krijgen? ik ben een meisje maar kan geen werk vinden met mijn extreme uiterlijk/piercings etc. hmm .. maargoed ik hoor graag antwoorden!!
xx celeste

Ik heb een vriend die zelfs op het hoogtepunt van de vraag naar automatiseringslui niet aan de bak kwam als afgestudeerd informaticus. Hij zit nu bij een klein PC-winkeltje PC's te repareren. Een hele lieve en intelligente jongen, maar als hij op gesprek kwam in zijn zelfgebreide trui en op blote voeten, dan was het toch vrij snel afgelopen. Ik denk dat het heel erg afhangt wat je aan ervaring, kennis en kunde meeneemt en voor welke functie je komt in hoeverre dingen wel of niet geaccepteerd worden.

[petra_]

wie van jullie zijn bi, hetero of homo..

Ik weet het niet meer....

en als jullie verkleed zijn doen jullie dit dan altijd standaard. of alleen in het weekend?

Verkleden doe ik alleen met verkleedfeestjes in de kroeg.

als jullie er altijd als vrouw uit zien is het dan makkelijk werk te krijgen? ik ben een meisje maar kan geen werk vinden met mijn extreme uiterlijk/piercings etc. hmm .. maargoed ik hoor graag antwoorden!!

Het is niet zozeer vanwege mijn uiterlijk dat ik moeite heb een baantje te vinden, maar vanwege die domme letter M op mijn identiteitskaart. Maar goed, daar wordt aan gewerkt.

[petra_]

Er vanuit gaande dat je onder standaard verstaat dat ik er altijd zo bij loop: nooit, al kan ik me wel voorstellen dat zodra mijn zoon het weet en het huis uit is dat toch wel eens/vaker zal gaan gebeuren. Het is momenteel voornamelijk bepaald door wanneer hij het huis uit is.

Wiens huis is het nou eigenlijk? Ik durfde het nooit aan mijn ouders te vertellen en jij laat je tegenhouden door je zoon. Wel ironisch.

[Frederique_]

ik heb een vraagje aan jullie. misschien een beetje brutaal maar ik heb er gewoon over zitten nadenken.

wie van jullie zijn bi, hetero of homo..

Ik ben hetero. Uit het onderzoek "travestie in Nederland en Vlaanderen" blijkt dat dit geldt voor 61% van de door haar onderzochte deelnemers (479 deelnemers, allemaal mannen). 24% is bi maar valt toch meer op vrouwen, 5% was homoseksueel en 2% is bi met een voorkeur voor mannen. 2% was bi-seksueel zonder voorkeur voor man/vrouw en 5% gaf aan a-seksueel te zijn.

en als jullie verkleed zijn doen jullie dit dan altijd standaard. of alleen in het weekend?

In mijn vrije tijd inmiddels 3 weken standaard (met uitzondering als ik familie tegenkom), in mijn werktijd ben ik als man gekleed.

als jullie er altijd als vrouw uit zien is het dan makkelijk werk te krijgen? ik ben een meisje maar kan geen werk vinden met mijn extreme uiterlijk/piercings etc. hmm .. maargoed ik hoor graag antwoorden!!

Ik denk dat het inderdaad een kwestie is van: hoe extreem is het kleedgedrag (kan de afdeling dat naar andere afdelingen of naar andere bedrijven toe "verkopen" dat jij er zo bijloopt) en hoe kom je zelf over: als je al ietsje aanvallend bent en je kleed je "gothic", dan zal men je gedrag agressief noemen (terwijl het misschien bij nadere beschouwing alleen de zenuwen zijn die ervoor zorgen dat een zin net iets sneller en harder uitgesproken werd?).

Zelf durf ik het nog niet aan om in vrouwenkleren naar het werk te gaan. Ik heb het geluk dat ik al werk heb (en dat er in ieder geval formeel gezien regels zijn over vrouwen en mannen hetzelfde behandelen). Ofschoon ook vrouwen zich in de praktijk op het werk kleden volgens bepaalde (groeps-)normen.

Groetjes,

Annegreet

[Mara]

Celeste, voordat ik de transitie inging voelde ik me duidelijk bi, ook had ik nooit wat met een jongen, had immers een heel lange relatie en kon mijn gevoelens onderdrukken, nu ik sinds 5jaar een heel ander hormoonspiegel heb, is eigenlijk de behoefte voor manne helemaal verdwenen, maarja, heb wel een knul met die ik al lang aan flirten ben, maar die is weer homo, ik voldoe eigenlijk nu niet meer aan zijn behoeftes , maar we doen het maar verder voor de lol , vind hem een schat van een vent! Verder heb ik wel weer zoiets als een relatie met een meid, maar zij is hetro, zegt ze tenminste, maar als het na haar gaat, zou ik met haar niet meer het bed uitkomen, het werd me dan ook teveel 2 maanden terug, ik heb me voor haar afgesloten maar zoek al weer contakt met haar en sinds een week of 3 word het weer closer, gelukkig op afstand, zij woont immers in D'land, ik zie ze dus binnenkort weer en ik zie het wel......

Zo, nu die andere vraag, neeejjj, heb me nooit verkleed, hou niet van carneval , ik loop wel in verschillende outfits en misschien op bepaalde partys dan wat extremer, maar jij zult het wel zelf weten hoe ik dat bedoel, blijkbaar hoor je in de zelfde scene thuis waar ik ook uithang, ik leef al immers fulltime zo, zo als ik ben!

Ach ja, werk, heb ik altijd gehad en ook met mijn vroeger nogaal extremer verschijning dan nu.......

[Janiek]

Dag Celeste,

wie van jullie zijn bi, hetero of homo..

God, ik zou het echt niet weten.

en als jullie verkleed zijn doen jullie dit dan altijd standaard. of alleen in het weekend?

Ik draag momenteel al een hele poos geen mannenkleren meer. Alleen vrouwelijke kleding, maar geen pumps en rokken. Altijd standaard, dus.
Soms thuis of bij vrienden draag ik wel eens een rok, als iets feestelijks.

als jullie er altijd als vrouw uit zien is het dan makkelijk werk te krijgen? ik ben een meisje maar kan geen werk vinden met mijn extreme uiterlijk/piercings etc. hmm .. maargoed ik hoor graag antwoorden!!

Dat ik momenteel geen werk heb heeft andere redenen dan mijn uiterlijk. Ik heb gehoord dat ik bijvoorbeeld bij de kraamzorg probleemloos aan de slag zou kunnen. Met een ongewoon uiterlijk kan je niet overal aan de slag, maar als je mensen ervan weet te overtuigen dat je geschikt bent voor het werk in kwestie, dan zijn er m.i. plekken genoeg waar je life-style geen probleem hoeft te zijn.

Groetjes en succes, Jeanet[/quote]

[Kathleen]

Hoi Celeste,

Op je eerste vraag zou ik kunnen antwoorden dat ik hetero ben, maar gezien mijn veelal female feelings kan je me dan ook als lesbisch beschouwen. Kies jij maar!

Ik loop thuis zoveel mogelijk vrouwelijk gekleed. Slapen doe ik altijd in vrouwelijke kleding. Mijn kledingkeuze voor thuis is niet echt opvallend, eerder gewoontjes. Als ik uitga durf ik wel eens wat stouters aan te trekken. Voor de buitenwereld leef ik nog als man (behalve op een T&T avond dan).

Ik heb werk, dus je derde vraag is voor mij vooralsnog niet van toepassing. Lijkt me wel moeilijk om als 'T' een nieuwe baan te vinden. Maar wie doorzet bereikt meestal wel het beoogde doel.

Groetjes,

[Maruscha]

wie van jullie zijn bi, hetero of homo..

Ik ben hetero (heb ook een vriendin met wie ik van plan ben oud te worden + gezin te stichten), maar voel me wel degelijk ook aangetrokken tot t's (ook relaties mee gehad in verleden, is nu verder geen probleem want ben zo monogaam als de pest: ik was mijn vriendin al trouw voordat ik haar kende).

en als jullie verkleed zijn doen jullie dit dan altijd standaard. of alleen in het weekend?

Ik draag regelmatig vrouwenkleding & make-up naar mijn werk (meer androgyn), ga ook wel eens als vrouw de stad in en regelmatig (maar te weinig) als vrouw op stap.

als jullie er altijd als vrouw uit zien is het dan makkelijk werk te krijgen? ik ben een meisje maar kan geen werk vinden met mijn extreme uiterlijk/piercings etc. hmm .. maargoed ik hoor graag antwoorden!!
xx celeste

Lees mijn thread 'solliciteren als jezelf' er maar eens op na Maar om het kort samen te vatten: ben nu net bezig met het zoeken naar een andere baan, en ondanks mijn 'afwijkend uiterlijk' heb ik tot nu toe al een goede aanbieding gehad (en naast me neergelegd) en ben ik door naar de 2e ronde voor een andere baan.

Als ik Leontine's verhaal lees denk ik dan ook eerder dat die vriend van haar gewoon niet goed genoeg was. Sorry, maar ik heb zelf ook meerdere malen mensen moeten interviewen namens het bedrijf waar ik nu ben, en uiterlijk is echt geen enkel punt, tenzij iemand het heel bont maakt (en blote voeten + gekke trui hoort daar niet bij).

[Frederique_]

Als ik Leontine's verhaal lees denk ik dan ook eerder dat die vriend van haar gewoon niet goed genoeg was. Sorry, maar ik heb zelf ook meerdere malen mensen moeten interviewen namens het bedrijf waar ik nu ben, en uiterlijk is echt geen enkel punt, tenzij iemand het heel bont maakt (en blote voeten + gekke trui hoort daar niet bij).

Ik denk dat dat laatste heel sterk afhangt van het bedrijf waar je solliciteert: als je met blote voeten + gekke trui gaat solliciteren bij een bank dan zullen ze in het meest optimistische geval gaan vragen of je bereid bent om je kleedgedrag aan te passen aan de rest van het personeel (aka: jasje/dasje of mantelpakjes).

Het bedrijf waar ik werk is minder strikt dan een bank, maar met name blote voeten zouden zeker niet gewaardeerd worden.

Groetjes,

Annegreet

[leontine]

Wiens huis is het nou eigenlijk? Ik durfde het nooit aan mijn ouders te vertellen en jij laat je tegenhouden door je zoon. Wel ironisch.

Violet, die knul is bijna 17 en loopt momenteel voldoende met zichzelf en zijn eigen ik in de knoop om mij zeer terughoudend te laten zijn in het hem te vertellen, laat staan dat ik hem er nu mee wil confronteren door duidelijk verkleed rond te lopen. Mijn vrouw gaat daarnaast als alles goed gaat half november het huis uit, dus dat heeft hij sowieso al te verwerken.

Mocht hij de deur uit zijn dan kan ik veel meer doen en laten wat ik wil, vooral als hij het ondertussen officiëel weet, zonder hem ook nog eens met mijn verkniptheid/frustratie/geschiftheid/onzekerheid/'vrij in te vullen' (doorhalen wat door lezer als niet van toepasing wordt gevonden) te confronteren. Ik zeg expres officiëel, want hij heeft zijn ogen beslist niet in zijn zak en is zeer onderzoekend. (je mag ook zeggen ronduit nieuwschierig). Ik ben er dan ook van overtuigd dat hij mijn protheses ondertussen allang een keer in zijn handen heeft gehad, maar daar voor zichzelf een 'verklaring' voor heeft gecreëerd.
Aangezien meneer normaal gesproken nergens zijn mond over dichthoudt, over alles een mening heeft (moet hij wel van zijn moeder hebben, kan onmogelijk van mij zijn ) en de laatste tijd ook ineens gaat aankloppen aan de slaapkamerdeur, laat ik het hier voorlopig ook maar bij. Dat hij niet meehelpt met de was als ik het niet vraag, zou er mee te maken kunnen hebben, al vermoed ik dat daar ook andere factoren een rol spelen.

Sorry, het is ineens wel erg veel antwoord geworden.

[petra_]

Violet, die knul is bijna 17 en loopt momenteel voldoende met zichzelf en zijn eigen ik in de knoop om mij zeer terughoudend te laten zijn in het hem te vertellen, laat staan dat ik hem er nu mee wil confronteren door duidelijk verkleed rond te lopen. Mijn vrouw gaat daarnaast als alles goed gaat half november het huis uit, dus dat heeft hij sowieso al te verwerken.

Ehm, als alles goed gaat, ga je niet scheiden. Het is er misschien geen goed moment voor, maar ik vind dat je het hem en jezelf verplicht bent om het te vertellen. Hij leert weer wat bij over bloemetjes en bijtjes, jij krijgt er een stuk meer vrijheid door en als iedere t ouder dat nou eens doet, dan is over 20 jaar het taboe misschien weg.

Mocht hij de deur uit zijn dan kan ik veel meer doen en laten wat ik wil, vooral als hij het ondertussen officiëel weet, zonder hem ook nog eens met mijn verkniptheid/frustratie/geschiftheid/onzekerheid/'vrij in te vullen' (doorhalen wat door lezer als niet van toepasing wordt gevonden) te confronteren.

Travestie.

Ik zeg expres officiëel, want hij heeft zijn ogen beslist niet in zijn zak en is zeer onderzoekend. (je mag ook zeggen ronduit nieuwschierig). Ik ben er dan ook van overtuigd dat hij mijn protheses ondertussen allang een keer in zijn handen heeft gehad, maar daar voor zichzelf een 'verklaring' voor heeft gecreëerd.

En daarbij stelt hij zich de dingen waarschijnlijk erger voor dan ze zijn.

Aangezien meneer normaal gesproken nergens zijn mond over dichthoudt, over alles een mening heeft (moet hij wel van zijn moeder hebben, kan onmogelijk van mij zijn ) en de laatste tijd ook ineens gaat aankloppen aan de slaapkamerdeur, laat ik het hier voorlopig ook maar bij. Dat hij niet meehelpt met de was als ik het niet vraag, zou er mee te maken kunnen hebben, al vermoed ik dat daar ook andere factoren een rol spelen.

Je merkt dat hij er moeite mee heeft doordat ie begint aan te kloppen en jij laat hem tobben. Terwijl hij ondertussen de scheiding moet zien te verwerken, moet ie zich ook afvragen wat die kipfilets daar deden. Je zou dus heel makkelijk een last van zijn en jouw schouders kunnen halen.

[leontine]

Violet,

Welke last zou ik van zijn schouder kunnen halen terwijl ik op vrijwel alle vervolgvragen het antwoord schuldig zal blijven omdat ik simpelweg niet weet wie ik ben en waar ik sta. Ik denk dat ik meer vragen ga creëren dan te beantwoorden. En misschien heb je wel gelijk dat ik ervoor wegloop. Maar dan ben ik er momenteel ook nog niet aan toe kennelijk.

[petra_]

Dan loop je wel de kans dat je zoon zich verder van je gaat vervreemden. Ook al weet je niet wie je bent, je kunt hem wel vertellen wat je doet en uitleggen waarom. Ook als die reden ik ben opzoek naar waar ik sta ben.

[Frederique_]

Dan loop je wel de kans dat je zoon zich verder van je gaat vervreemden. Ook al weet je niet wie je bent, je kunt hem wel vertellen wat je doet en uitleggen waarom. Ook als die reden ik ben opzoek naar waar ik sta ben.

Violet,

Hoe goed je het waarschijnlijk ook bedoelt: er zijn zaken die jij en ik op afstand niet kunnen inschatten. Een van die zaken is de vraag "wat is beter: nu, op dit moment, op een onzekere, misschien wel heel emotionele manier vertellen wat er aan de hand is (met een groter risico dat dat niet of verkeerd begrepen wordt) of op een later moment dat veel rustiger, zelfverzekerder en geordender manier vertellen wat er aan de hand is met als nadeel dat hij het later weet (en misschien daarbij ook wel de risico's die jij noemt)".

Dat zijn persoonlijke afwegingen (gevoel, andere omstandigheden die wij niet kennen, dus persoonlijk). Hoe goed jij en ik het ook bedoelen: er is maar 1 die daar voor mijn gevoel echt de goede inschatting van kan maken en dat is Leontine.

Groetjes,

Annegreet
... laat een ander zelf de keuzes te maken die die ander de beste lijken ...