Integratie

[Vida Jane]

Sinds maart dit jaar ben ik gemigreerd van TV naar TG. D.w.z. wat eerst alleen in de week-ends plaatsvond doe ik nu fulltime. Mijn werkgever en collega's hebben mijn transformatie zonder problemen geaccepteerd en behandelen mij als vrouw (soms denk ik te dromen). Ik heb mezelf laten inschrijven bij het VU in Amsterdam en wacht nu op het 2e gesprek dus nog een lange weg te gaan. Of ik ooit geopereerd kan of wil worden weet ik niet, we zien wel.

Ik gebruik op eigen houtje hormonen, wel met medeweten van mijn huisarts en het VU (kon niet echt veel kwaad volgens de endocrinoloog, maar beter was het te wachten). Ik heb mijn huisarts verteld dat ik ze toch wel neem en na wat tegensputteren schrijft hij ze mij nu voor.
Zonder deze wondermiddelen trek ik de dagelijkse reis van Amsterdam naar Utrecht met het OV niet.
De veranderingen die de hormonen bewerkstelligen zijn fabuleus. In de eerste maanden keek echt bijna iedere medereiziger semi verbaasd of spottend, nu heb ik het idee dat dat er nog maar een paar zijn en dat is te doen. Niet dat ik de illusie heb dat men het niet meer ziet, maar door mijn uitstraling, zelfverzekerdheid en gedrag val ik niet meer zo op.
Het ging en gaat me voor de wind so to speek. Het tegendeel is waar.
Laten we zeggen eens per week, meent een of andere fijne medelander, iets te luid of opvallend te moeten ventileren dat men mij door heeft. De impact die zo'n reactie op mij heeft noopt mij tot het overgaan in de mannenmodus, lees afweermeganisme, en werpt me in één klap terug waar ik niet wil wezen. Resultaat: Ik zit weer eens een heel weekend te janken en ben s'maandags niet meer in staat om te werken. Ik blijf een dag of twee thuis en het hele circus begint weer van voor af aan.
Toch heb ik het gevoel er elke keer sterker uit te komen. Is dit de real life test?

Heel vaak zoniet dagelijks, kom ik soortgenoten tegen (wat zijn het er veel!). Ik heb dan de neiging om iets zoals elkaar passerende motorrijders te doen. Maar dat is niet wederzijds want we willen niet herkend worden!
Ik begrijp dat heel goed maar tegelijkertijd verbaasd het me want we zijn toch lotgenoten?
Zo ervaar ik ook langzaam afscheid te nemen van waar ik vandaan kom en stilletjes op te gaan in de grijze massa. Val niet op is het motto.

Eens per maand kleed ik mezelf lekker dellerig en ga naar het rembrantplein. 'Hé lekker ding'! klinkt het, en ik geniet ervan. Het laadt me op en mijn zelfvertrouwen bouwt zich weer op zodat ik maandagochtend weer vollop onopvallend met het OV kan.
Integreren, zal ik het ooit leren?

[Mara]

Intergreren doen andere, jij moet gewoon jezelf zijn, je wilt toch niet vrouw ''worden'' om un grijse muis te zijn, je wilt toch opvallen of zie ik dat verkeerd, ik tenminste ben niet naar het VU gelopen om in een grote massa op te gaan, neeejjj, ik wil verder zo opvallen als ik dat al lang doe, ook voor de moontjes, is dat dan bij jou anders!!????

xmarax

[Chantal C.]

Sinds maart dit jaar ben ik gemigreerd van TV naar TG. D.w.z. wat eerst alleen in de week-ends plaatsvond doe ik nu fulltime. Mijn werkgever en collega's hebben mijn transformatie zonder problemen geaccepteerd en behandelen mij als vrouw (soms denk ik te dromen). Ik heb mezelf laten inschrijven bij het VU in Amsterdam en wacht nu op het 2e gesprek dus nog een lange weg te gaan. Of ik ooit geopereerd kan of wil worden weet ik niet, we zien wel.

Waarom meldt je je dan aan bij het VU? Ik zou er voor kiezen (en heb dat zelf ook gedaan) om eerst voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ik met mijn gevoelens zit. Pas daarna het VU bellen.

Door het traject in te gaan, zonder dat je zeker bent van je zaak, veroorzaak je lange wachtlijsten. Dit is, vind ik, in het nadeel van transseksuelen die wel zeker zijn van hun zaak.

Maargoed dit is mijn mening...

[Vida Jane]

Waarom meldt je je dan aan bij het VU? Ik zou er voor kiezen (en heb dat zelf ook gedaan) om eerst voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ik met mijn gevoelens zit. Pas daarna het VU bellen.

Door het traject in te gaan, zonder dat je zeker bent van je zaak, veroorzaak je lange wachtlijsten. Dit is, vind ik, in het nadeel van transseksuelen die wel zeker zijn van hun zaak.

Maargoed dit is mijn mening...

Het wel of niet operabel zijn is volgens mij afhankelijk van vele factoren.
Ik weet wel degelijk wat ik wil. Doe niet zo negatief ja?
Ik vertel gewoon eerlijk mijn gevoelens hier.

[petra_]

Sinds maart dit jaar ben ik gemigreerd van TV naar TG. D.w.z. wat eerst alleen in de week-ends plaatsvond doe ik nu fulltime. Mijn werkgever en collega's hebben mijn transformatie zonder problemen geaccepteerd en behandelen mij als vrouw (soms denk ik te dromen).

Gefeliciteerd.

Ik heb mezelf laten inschrijven bij het VU in Amsterdam en wacht nu op het 2e gesprek dus nog een lange weg te gaan. Of ik ooit geopereerd kan of wil worden weet ik niet, we zien wel.

De VU is geen instelling voor ik zie wel TG's, ze behandelen daar transen en bieden alleen een volledige geslachtsaanpassende behandeling. Je bent de wachtlijsten voor mensen die wel zeker zijn van hun zaak aan het rekken door gebruik te maken van zorg die niet voor jou bestemd is.

Ik gebruik op eigen houtje hormonen, wel met medeweten van mijn huisarts en het VU (kon niet echt veel kwaad volgens de endocrinoloog, maar beter was het te wachten). Ik heb mijn huisarts verteld dat ik ze toch wel neem en na wat tegensputteren schrijft hij ze mij nu voor.

Doet hij ook bloedtesten?

Zonder deze wondermiddelen trek ik de dagelijkse reis van Amsterdam naar Utrecht met het OV niet.De veranderingen die de hormonen bewerkstelligen zijn fabuleus. In de eerste maanden keek echt bijna iedere medereiziger semi verbaasd of spottend, nu heb ik het idee dat dat er nog maar een paar zijn en dat is te doen. Niet dat ik de illusie heb dat men het niet meer ziet, maar door mijn uitstraling, zelfverzekerdheid en gedrag val ik niet meer zo op.

Het kan ook zijn dat men aan je gewendt is en er daarom niet meer van opkijkt.

Het ging en gaat me voor de wind so to speek. Het tegendeel is waar.
Laten we zeggen eens per week, meent een of andere fijne medelander, iets te luid of opvallend te moeten ventileren dat men mij door heeft. De impact die zo'n reactie op mij heeft noopt mij tot het overgaan in de mannenmodus, lees afweermeganisme, en werpt me in één klap terug waar ik niet wil wezen. Resultaat: Ik zit weer eens een heel weekend te janken en ben s'maandags niet meer in staat om te werken. Ik blijf een dag of twee thuis en het hele circus begint weer van voor af aan.
Toch heb ik het gevoel er elke keer sterker uit te komen. Is dit de real life test?

Ja. Het is een test om te kijken of je stevig genoeg in je schoenen staat en dat je ondanks de vooroordelen die je dagelijks moet slikken toch door wilt en kunt gaan. De transitie is niet voor watjes. Als een medelander (allochtoon neem ik aan) meent mij te moeten te discrimineren, dan is discrimineer ik keihard terug met een opmerking als ik ben tenminste niet zwart.

Heel vaak zoniet dagelijks, kom ik soortgenoten tegen (wat zijn het er veel!). Ik heb dan de neiging om iets zoals elkaar passerende motorrijders te doen. Maar dat is niet wederzijds want we willen niet herkend worden!
Ik begrijp dat heel goed maar tegelijkertijd verbaasd het me want we zijn toch lotgenoten?

Die verder niks gemeen hebben waarschijnlijk. Alleen tra_whatever schept nog geen band. Bovendien zijn alle mensen mijn soortgenoot.

Zo ervaar ik ook langzaam afscheid te nemen van waar ik vandaan kom en stilletjes op te gaan in de grijze massa. Val niet op is het motto.

Niet het mijne. Gemiddeld zijn is voor saaie grijze muizen, niet voor mij. Dat dat ten koste van mijn passabiliteit gaat zal me een zorg zijn. Ik ben een transvrouw, geen bio. Proberen biovrouw te zijn zou met zich meebrengen dat ik weer moet voldoen aan verwachtingen die ik niet waar kan maken.

Eens per maand kleed ik mezelf lekker dellerig en ga naar het rembrantplein. 'Hé lekker ding'! klinkt het, en ik geniet ervan. Het laadt me op en mijn zelfvertrouwen bouwt zich weer op zodat ik maandagochtend weer vollop onopvallend met het OV kan.

Tsja, de mannen die lekker ding roepen, doen dat naar een trava, niet naar een vrouw. Da's een beetje dubbel, aan de ene kant wil je niet gelezen worden, aan de andere kant geniet je ervan.

Integreren, zal ik het ooit leren?

Waarom zou je als Nederlandse moeten integreren?

[Chantal C.]

Waarom meldt je je dan aan bij het VU? Ik zou er voor kiezen (en heb dat zelf ook gedaan) om eerst voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ik met mijn gevoelens zit. Pas daarna het VU bellen.

Door het traject in te gaan, zonder dat je zeker bent van je zaak, veroorzaak je lange wachtlijsten. Dit is, vind ik, in het nadeel van transseksuelen die wel zeker zijn van hun zaak.

Maargoed dit is mijn mening...

Het wel of niet operabel zijn is volgens mij afhankelijk van vele factoren.
Ik weet wel degelijk wat ik wil. Doe niet zo negatief ja?
Ik vertel gewoon eerlijk mijn gevoelens hier.

Ik ben totaal niet negatief. Het is net wat Violet ook zegt: mensen die niet zeker zijn vullen de toch al lange wachtlijsten alleen maar meer aan.

Een voorbeeld: iemand met een maag aandoening staat op een wachtlijst. De persoon voor hem/haar staat ook op de wachtlijst, maar dan voor hem. Deze persoon vind zichzelf te dik en wil een maagverkleining. De eerste persoon zou dan kunnen balen, omdat er iemand voor hem staat waar een operatie niet echt nodig is.

Het is je goedrecht om je bij het VU aan te melden. Wat ik wil zeggen is, is dat je beter eerst voor jezelf, desnoods via Humanitas, erachter moet zien te komen wat je wilt.

[petra_]

Het wel of niet operabel zijn is volgens mij afhankelijk van vele factoren.

Voornamelijk het wel of niet een afkeer hebben van je mannelijke geslachtsdeel. Verder kan ik me, gezondheidsproblemen uitgezonderd, geen andere factoren voorstellen.

Ik weet wel degelijk wat ik wil. Doe niet zo negatief ja?

Of ik ooit geopereerd kan of wil worden weet ik niet, we zien wel.

Je weet zeker dat je als TG door het leven wil, daar heb ik niks op tegen, maar zolang je niet zeker bent dat je een srs wilt, dan is de VU geen plek voor jou.

Ik vertel gewoon eerlijk mijn gevoelens hier.

Wij ook.

[Vida Jane]

Ok bedankt voor de opbeurende woorden. Ik heb al in de gaten dat ik hier niet moet wezen. Als jullie menen het beter te weten en te kunnen beoordelen of ik wel of geen trans ben en onvoorwaardelijk afkeer moet hebben van mijn geslacht en wachtlijsten onnodig vertraag, bedankt!

Het zou zo kunnen zijn dat je lichaam of geest niet in staat is een operatie te ondergaan. Dat bedoel ik met operabel zijn of niet. Kennelijk moet je alles wat je zegt op een gouden schaaltje wegen.

Ja ik voel wederom afkeer. Homo's, travo's transgenders, transeksuelen, medelanders en Nederlanders zeik mekaar maar lekker af.

[Mara]

Vida, dat is hem nu, de real life test van deze site , daar moet nu doorheen, okee, hier heet die anders, hier heeft die merdere namen, niet RLT, maar Violet of anders, het is een keiharde test hoor , maar wees niet bang en laat je niet verjagen, niet ieder hier weegt met de gouden weegschaal

xmarax

[Chantal C.]

Ok bedankt voor de opbeurende woorden. Ik heb al in de gaten dat ik hier niet moet wezen. Als jullie menen het beter te weten en te kunnen beoordelen of ik wel of geen trans ben en onvoorwaardelijk afkeer moet hebben van mijn geslacht en wachtlijsten onnodig vertraag, bedankt!

Ik beoordeel je niet of je trans bent of niet. Dat doe jezelf. Ik geef alleen mijn mening, wat ik vind. Dat hoeft niet per definitie jouw mening te zijn.

[Caroline B]

Ok bedankt voor de opbeurende woorden. Ik heb al in de gaten dat ik hier niet moet wezen. Als jullie menen het beter te weten en te kunnen beoordelen of ik wel of geen trans ben en onvoorwaardelijk afkeer moet hebben van mijn geslacht en wachtlijsten onnodig vertraag, bedankt!

Ja er zijn veel "moeders" op deze site. Ze hebben allemaal het beste met je voor.

Het zou zo kunnen zijn dat je lichaam of geest niet in staat is een operatie te ondergaan. Dat bedoel ik met operabel zijn of niet.

Dat kan. Het gaat erom dat je jezelf kan zijn. In welke vorm dan ook.

Ja ik voel wederom afkeer. Homo's, travo's transgenders, transeksuelen, medelanders en Nederlanders zeik mekaar maar lekker af.

je vergeet de belangrijkste groep: Fetisjisten.
Inderdaad zou je hier begrip en tolerantie verwachten. Maar nee, het is net als in "animal farm", er wordt weer een subcultuur gevormd met zijn eigen regeltjes, normen en waarden.

[Joanne]

Beste Vida

Je stelt zelf dat je TG bent en helaas voor jou is het genderteam van de VU niet gericht op TG's maar puur op TS. Het is dus ook een plek om een volledige geslachtaanpassing te ondergaan en niet een gedeeltelijke. Niemand hier beoordeelt je of denkt te weten of je wel of niet trans bent. Er word slechts gereageerd op je eigen woorden. Dat valt je kennelijk moeilijk gezien je laatste posting. Vraagje van mijn kant uit. Als je lichamelijk en geestelijk operabel zou zijn ga je dan voor die operatie of niet, of is het zo dat je niet weet of je zover wil gaan om je doel te bereiken. In het kort bedoel ik te vragen of je inderdaad TG bent of TS want er is best een behoorlijk verschil. En in het TG geval mag ik je vragen of je dat ook besproken hebt met je psych? En zo ja wat heeft die geantwoord? Kijk niemand is er op uit om je te vertellen wat je moet doen maar ben het met de dames eens dat als jij niet zeker weet wat je wil, het zaak is dat eerst uit te zoeken voor je aan de behandeling begint want als je die doos eenmaal hebt is ie niet zomaar weer terug te toveren in een piemel snap je. Het is echt zo dat het genderteam meer een SRS team is dan een plek om je zelf te vinden. Daar heb je gendertherapeuten voor nodig of een site als deze. Als je helemaal zeker weet dat je er voor wil gaan dan is het VU de plek bij uitstek. Dat is niet zo omdat één van de dames hier of ik dat vinden maar omdat dat nu eenmaal de werkwijze van het genderteam is. Daar kun je tegen ageren hier maar uiteindelijk zijn wij slechts degene die het je vertellen niet degene die de regeltjes schrijven. Daarbij is het natuurlijk ook nog eens zo dat als je hier een posting dropt er reacties kunnen komen die niet stroken met je eigen mening. Dat is de kracht van een forum en in plaats van je daardoor tegen de schenen geschopt te voelen zou je er ook van kunnen leren. Zoals Mara het al zei zul je in je transformatieproces wel vaker dingen te horen krijgen die je niet bevallen. Zal nog een pittige dobber worden voor je en hoop dat je er mee overweg kunt. Weet in ieder geval dat men hier echt niet zo betweterig is als men overkomt. En dat je absoluut welkom bent hier om je ding te doen. Maar als je alleen maar naar de mond gepraat wil worden is het hier niet de plek nee. Dan kan je beter een weblog nemen die zegt niets terug

[Chantal C.]

Dan kan je beter een weblog nemen die zegt niets terug

Nou... Ik krijg af en toe reacties op mijn weblog... Laatst nog eentje van iemand die op transseksuelen valt of ik wilde daten. Die heb ik heel gauw verwijderd. Mijn weblog is puur informatief.

Maar het weblog zelf praat idd niet terug. Daar heb je gelijk in.

[Joanne]

Waarom haal je zo'n reaktie eraf eigenlijk? Ik heb de ervaring dat mensen die een voorkeur hebben voor transen toch best geschikt datemateriaal zijn. Niet de types die willen sexperimenteren maar wel diegenen die er bewust voor kiezen omdat ze het fijner vinden dan een biovrouw. Heteromannen die perongeluk een trans daten hebben vaak moeite met een hoop dingen en dat soort mannen veel minder. Maar hang me er niet aan op is mijn persoonlijke mening hoor. Voel je vrij er anders over te denken.

[Chantal C.]

Waarom haal je zo'n reaktie eraf eigenlijk? Ik heb de ervaring dat mensen die een voorkeur hebben voor transen toch best geschikt datemateriaal zijn. Niet de types die willen sexperimenteren maar wel diegenen die er bewust voor kiezen omdat ze het fijner vinden dan een biovrouw. Heteromannen die perongeluk een trans daten hebben vaak moeite met een hoop dingen en dat soort mannen veel minder. Maar hang me er niet aan op is mijn persoonlijke mening hoor. Voel je vrij er anders over te denken.

Ik heb die reactie verwijderd, omdat die reactie helemaal niet sloeg op het bericht zelf. Ik weet niet meer waar het overging, maar de reactie was in de trant van "wow wat ben je lekker meid. ik zou best eens een nachtje met je willen daten!". Reactie compleet met telefoonnummer en hotmail-adres.

Ja sorry dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Als ik voor iemand val zal dat eerder in een kroeg of discotheek zijn.