Of het er wat aan toe doet dat je een man of een vrouw bent.
Zoals Violet schreef zijn er soms momenten dat dit op deze aardbol eventjes er niet aan toe doet.
Ik wil graag ook iets delen wat met deze thema te maken heeft.
Het is niet zo ingrijpend als die Violet, meer iets van aller dag.
Ik weet niet of jullie het weten maar ik werk met verstandelijk gehandicapten.
Sommigen zullen het ws weten maar de stichting waar ik werk heeft me een tijd in de wacht gezet door te werken op het adminstratief kantoor.
Na maanden hebben ze een werkplek aangeboden, het is tijdelijk, want het projekt wordt opgedoekt.
Ik werk mee om het te netjes afteronden, en clienten te laten uitstromen naar een andere lokaties.
Het is heel leuk werk trouwens:)
Nu zat er een addertje onder het gras, 1 client sowieso kent mij van vroeger.
Heb hem een paar jaar begeleid.
Zal hij mij herkennen?
En sommige kollega's daar kennen me ook van vroeger.
Ik wilde proberen om stealth daar gaan werken, of dit lukt?
Ik hoop dat ik jullie een aandacht een beetje kan vast houden, wordt een lang verhaal.
Waar ik zelf ook een hekel aan heb.
Nou, ik werd bij het inwerken al gauw herkent, ook geen wonder want door de roddelcircuit was al verteld dat ik nu als vrouw leef.
Voor haar was het 1+1 = 2 en door kleine dingetjes wist ze het al snel.
Dus stealth verdween voor een deel al in de prullenmand.
Ik heb ook een verloopverslagje geschreven over dit op ts.nl en ga voor het gemak dit hier ook neer zetten.
Strekking van mijn verhaal halen julle er wel uit denk ik.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Zoo, ik het al een aantal diensten op mijn werk er op zitten.
Het lijkt de goede kant op te gaan, naar bewoners en collega's
Ik heb een paar goede gespreken gehad met een aantal collega's.
Sommigen moeten nog aan het idee wennen, dit vraagt tijd, en zijn
ook verlichte geesten die denken dat ik gewoon een kans moet krijgen
om te leven zoals ik me voel.
Ze zien me gewoon als een vrouw, en begrijpen de anderen ook niet
waarom ze er moeite mee hebben.
Bij de clienten begint het ook te veranderen, een van de grootste
voorbeelden is W. die ik een tijd heb begeleid.
Die had al vrij snel in de smiezen dat ik vroeger E. was.
Hij had dit ook besproken met een bevriende client, en die baamde
ook al het is een verbouwde man.
Tja, hoe gaan ze hier nou verder mee om, dit hield me wel bezig.
Na een tijdje aftasten lijken ze het geaccepteerd te hebben.
W. noemt mij ook A., dit was heerlijk om te horen toen hij
het voor de eerste keer zei.
Nog een voorbeeldje.
1 van de clienten zat mij een beetje aftezeiken, was verbolgen omdat
hij iets niet mocht, en W. kwam voor mij op.
Zij is wel aardig hoor.
Eventjes later zei hij tegen mijn collega, ik ken haar wel langer
hoor.
Het is zo treffend, het gaat hem helemaal niet om of ik een man of
een vrouw ben.
Hij blijft degene zien waar hij vroeger een goede band mee had, en
dit blijft voor hem bestaan.
Ondanks dat ik nu een andere naam heb, en er helemaal anders uit zie.
Iemand van het andere geslacht.
Ik zou willen dat iedereen op de aardbol zo zal zijn, kijken hoe de
mens is, en niet afrekenen op uiterlijkheden, religie, politiek...
Niks voor niks zei christus in een rede "zalig de armen van geest
want zij zullen het koninkrijk erven"
Ik heb er vertrouwen in dat ik over een tijd gewoon mijn werk kan
doen.
De aanzet is er.....
In navolging van violet.....
Moderator: Moderators
Mooi verhaal hoor, Elfje! Dan mag het best lang
.
Vooral mooi hoe W. zegt: "Ik ken haar van vroeger." Dat duidt op wezenlijke acceptatie, als je het mij vraagt.
Kinderen en gekken zeggen de waarheid. Ze staan er in ieder geval minder ver vanaf dan wij volwassenen met onze noodzaak tot het hebben van een identiteit.
Proficiat, Jeanet

Vooral mooi hoe W. zegt: "Ik ken haar van vroeger." Dat duidt op wezenlijke acceptatie, als je het mij vraagt.
Kinderen en gekken zeggen de waarheid. Ze staan er in ieder geval minder ver vanaf dan wij volwassenen met onze noodzaak tot het hebben van een identiteit.
Proficiat, Jeanet
"Wil je niet anders worden?"
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel