Tegenwoordig zie je in de groep vrouwen met de goedbetaalde banen en qua leeftijd tussen de 30 en de 40. Veel vrouwen die absoluut geen vaste relatie meer willen.Ergens hangt er nog wel een man rond in hun leven,maar die zijn er blijkbaar enkel nog om mee uit te gaan en voor de sex.Praten die vrouwen over dat soort relaties onderling, dan hoor je enkel dat hij zo leuk is om mee uit te gaan,en zijn prestaties in bed.
Je hoort totaal niks over dat ze er verliefd op geworden waren of van houden.
De man in kwestie is meestal veel jonger en wordt na een tijdje zonder enig spoor van emotie omgeruild voor een ander exemplaar.
De mannen van tussen de 30 en 40,zijn soms nog wel op zoek naar een vaste relatie,maar daar hoor je dan weer van ,dat de vrouwen het vooral om geld gaat en dat als de man financieel gewogen is en te licht bevonden,dat de vrouw nog sneller verdwenen is dan dat ze ooit verscheen.De mannen die zelf goede banen met een dito inkomen hebben,hoor je ook niet over verliefd zijn of houden van,die vragen net zo goed als de vrouwen ,eerst vooral wat voor werk doe je.Of ze willen weten wat voor opleiding een vrouw gehad heeft.
De vrouwen in die groep 30/40 ers hebben dus mannen voor de lol en de sex en de mannen in die groep die de betere banen hebben om het zo maar uit te drukken,zoeken blijkbaar alleen maar naar een vrouw waar ze binnen hun kringen goed mee voor de dag kunnen komen.
Nu vraag ik me toch serieus af, of tegenwoordig alles op zo'n toch nogal vrij berekende manier gebeurt.
Waar zijn nu toch de gewone menselijke emoties gebleven?
Is het tegenwoordig nu echt niet meer mogelijk om gewoon verliefd te worden.En waar is houden van gebleven?
Nu is het natuurlijk al lang een bekend gegeven dat in de wereld bijna alles draait om macht sex en geld.Maar zijn wij daardoor dan zo ver van het spoor gesukkeld dat wij niet meer in staat zijn om gewoon verliefd te worden ,zonder daar bij ons rekenmachientje boven te halen om te kijken of die persoon wel in ons financiele verwachtingspatroon past.
Of zijn we als vrouwen bijv. zover doorgeschoten met het emanciperen dat we een agenda pakken om te kijken of we toevallig deze week nog eventjes een avondje vrij hebben om ons een paar uurtjes bezig te houden met Pietje of Klaasje.
En wordt Pietje of Klaasje er na het paar uurtjes sexplezier gewoon weer uitgegooid.
Soms lijkt het wel hoe meer geld hoe minder emotie.
Wat is nu het probleem.Hebben we geen tijd meer voor een normale relatie die gewoon begint met verliefd worden.
Of is verliefd worden en houden van,iets wat gewoon ouderwets is.
En is het tegenwoordig enkel nog een kwestie van eerst rekenen en dan de agenda pakken.
Om dan eens daarna te gaan kijken hoe lang we ons met die persoon kunnen amuseren.
Als deze verschijnselen soms een gevolg moesten blijken te zijn van onze zo gekoesterde vooruitgang.Dan denk ik persoonlijk dat we in plaats van vooruit ,vreselijk achteruit gaan en in mijn ogen nog met een noodgangetje ook.
Ja hoor..lang leven onze welvaart en onze vooruitgang,als dat de oorzaak van deze in mijn ogen,ontstane relatie ellende is.Mogen we van mijn part morgen beginnen met enkele stappen terug te doen.Want ik vrees dat we onze eigen normale gevoelens aan het verliezen zijn .En daar enkele voor in de plaats gekregen hebben,een dikke bankrekening en verder.....niks.
Mijn vraag aan jullie forummers is,hebben we verliefd worden liefde,houden van omgeruild voor onze hang naar aardse goederen?
Man als .... speeltje?
Moderator: Moderators
-
Carola-Voorvelt
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 131
- Lid geworden op: ma dec 01, 2003 15:47
- Locatie: Brabant
- Contacteer:
Man als .... speeltje?
•´¯¥¯`•WHÅt §HÂLl w€ DØ•´¯¥¯`•
-
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Heel korte antwoord, ben solo wegens teveel verandering nu, en ben nog verliefd, maar zij niet meer in mij(2,5jaar uit mekaar), had het deze zomer geprobeerd weer un relatie te houden, maar ben er duidelijk niet aan toe, het is dan maar ook meer of minder(erder minder) een LAT-relatie geworden, me werd het te close 
Ik vind het wel goed zo, hoe het nu is
Liefs Mara
Ik vind het wel goed zo, hoe het nu is
Liefs Mara
--> Ik heb nog nooit een relatie gehad en doordat ik nog vrij ben date ik wel met mannen zonder dat er liefde bij komt kijken maar diep in mijn hart streef ik toch naar een huisje boompje beestje relatie. Ben het helemaal met je eens Carola dat de huidige vrije sex tendens er een is die me zorgen baart. Liefde is toch iets wat essentieel is in je leven en mijns inziens onvoorwaardelijk. Zou dus zomaar verliefd kunnen worden op de eerste de beste zwerver zonder me druk te maken om zijn status omdat ik vind dat liefde meer waard is dan wat ook in het leven. Keus was makkelijk dus. JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
Laatst gewijzigd door Joanne op vr okt 29, 2004 21:32, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
-
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
-
Carola-Voorvelt
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 131
- Lid geworden op: ma dec 01, 2003 15:47
- Locatie: Brabant
- Contacteer:
Lijkt me inderdaad ontroerend om een ja woord te mogen geven en een levens stenso aan te gaan voor het leven.
Ik denk eerlijk gezegd dat mensen zich niet al te veel storen aan andersgeaarden. Het feit dat kussen tussen man en vrouw in het openbaar wel normaal gevonden wordt maar als het twee mannen betreft niet, dat dat met onze in eeuwen opgebouwde cultuur te maken heeft. Sinds lang mag je immers elkaar als man en vrouw rustig op straat kussen. Twee vrouwen die elkaar kussen wordt als erotisch ervaren, zeker door het hetero mannelijk deel van de bevolking.
Twee mannen samen is voor een heteroman al wat moeilijker te bevatten om de simpele reden dat hij dat zelf niet zou doen en het hem in zekere zin tegenstaat, gewoon omdat hij dat gevoel niet kan hebben.
Vrouwen zijn jegens elkaar altijd al wat makkelijker en opener geweest dan mannen. Het zorgzame en elkaar ondersteunen beheerst hun opvoeding terwijl die van mannen, macht, prestige, winst en doorzetten in zich bergt.
Ik denk ook dat de meeste mensen niet echt een probleem hebben met homosexualiteit op zich, maar wel dat ze er door de bladen en tv haast toe gedwongen worden het verplicht normaal te vinden.
Een tegenreactie treedt op als je tot iets gedwongen wordt. De tv wordt tegenwoordig vrijwel volledig bestiert door homo's. Niks mis mee, homo's zullen kennelijk creatiever aangelegd zijn dan hetero's, maar het woordje TE is hier van toepassing. Met name bijvoorbeeld onze nationale homopromotor Paul de Leeuw indachtig die met alle geweld het homoschap denkt te moeten bevorderen. Net als Gerard Joling zich op strikt natuurlijke (niet dus) wijze bedient van taalgebruik op de tv waarvan wij als we willen of niet, zijn mening opgedrongen krijgen.
Zijn doordrukkende manier van doen werkt geen pro- maar juist een anithouding op, zo van goh daar heb je er weer een die met alle geweld moet laten zien dat hij homo is. Sorry homominnend Nederland, maar dat doen hetero's toch ook niet. Als er onderscheid is, dan maken jullie het zelf erger op deze manier.
Voorbeeld: hetero's maximale openbare uitspatting is kussen op straat. Laten homo's dat dan ook als maximaal zichtbaar doen. Daar bereiken ze meer mee dan hun geslacht te tonen in de grachten van Amsterdam.
Maar wellicht zijn jullie het niet met mijn stelling mee eens!
Een vrouwlijke TS die een relatie aangaat met een man beschouw ik letterlijk gewoon als hetero ... toch?
Ik denk eerlijk gezegd dat mensen zich niet al te veel storen aan andersgeaarden. Het feit dat kussen tussen man en vrouw in het openbaar wel normaal gevonden wordt maar als het twee mannen betreft niet, dat dat met onze in eeuwen opgebouwde cultuur te maken heeft. Sinds lang mag je immers elkaar als man en vrouw rustig op straat kussen. Twee vrouwen die elkaar kussen wordt als erotisch ervaren, zeker door het hetero mannelijk deel van de bevolking.
Twee mannen samen is voor een heteroman al wat moeilijker te bevatten om de simpele reden dat hij dat zelf niet zou doen en het hem in zekere zin tegenstaat, gewoon omdat hij dat gevoel niet kan hebben.
Vrouwen zijn jegens elkaar altijd al wat makkelijker en opener geweest dan mannen. Het zorgzame en elkaar ondersteunen beheerst hun opvoeding terwijl die van mannen, macht, prestige, winst en doorzetten in zich bergt.
Ik denk ook dat de meeste mensen niet echt een probleem hebben met homosexualiteit op zich, maar wel dat ze er door de bladen en tv haast toe gedwongen worden het verplicht normaal te vinden.
Een tegenreactie treedt op als je tot iets gedwongen wordt. De tv wordt tegenwoordig vrijwel volledig bestiert door homo's. Niks mis mee, homo's zullen kennelijk creatiever aangelegd zijn dan hetero's, maar het woordje TE is hier van toepassing. Met name bijvoorbeeld onze nationale homopromotor Paul de Leeuw indachtig die met alle geweld het homoschap denkt te moeten bevorderen. Net als Gerard Joling zich op strikt natuurlijke (niet dus) wijze bedient van taalgebruik op de tv waarvan wij als we willen of niet, zijn mening opgedrongen krijgen.
Zijn doordrukkende manier van doen werkt geen pro- maar juist een anithouding op, zo van goh daar heb je er weer een die met alle geweld moet laten zien dat hij homo is. Sorry homominnend Nederland, maar dat doen hetero's toch ook niet. Als er onderscheid is, dan maken jullie het zelf erger op deze manier.
Voorbeeld: hetero's maximale openbare uitspatting is kussen op straat. Laten homo's dat dan ook als maximaal zichtbaar doen. Daar bereiken ze meer mee dan hun geslacht te tonen in de grachten van Amsterdam.
Maar wellicht zijn jullie het niet met mijn stelling mee eens!
Een vrouwlijke TS die een relatie aangaat met een man beschouw ik letterlijk gewoon als hetero ... toch?
Laatst gewijzigd door Carola-Voorvelt op wo dec 15, 2004 15:17, 1 keer totaal gewijzigd.
•´¯¥¯`•WHÅt §HÂLl w€ DØ•´¯¥¯`•
-
Carola-Voorvelt
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 131
- Lid geworden op: ma dec 01, 2003 15:47
- Locatie: Brabant
- Contacteer:
Oepsie hier ga ik misschien commentaar op krijgen!!
Aan de vorige schrijfsters
Onderaan staat mijn stelling en ik zal uitleggen hoe ik daar aan kom......
Stel, je bent een hetero vrouw van het type homofoob wat alle mannen en vrouwen zijn tenzij ze homo zijn en je komt een priester tegen.
OK. Je zit op een bankje en de priester komt er toevallig rustig bij zitten omdat het pauze is en jullie raken in gesprek. De priester is een wijs man en zegt niets over geloof en gebruikt het woord Jezus niet, hij is per slot van rekening niet in de kerk, maar zit buiten op een bank te praten met een volslagen vreemde die hem op twee manieren al bij voorbaat eng vindt (vooroordelen.... oeps, een geloofsfanaat, oepsie hij komt naast jullie zitten, misschien is ie wel homo) (Tussen haakjes hahahhaa, ik houd wel van confronterende stukjes die waarheden bevatten!!!!) Maar goed..... het gesprek komt langzaam op gang en de priester vraagt, "wat denkt u dat u eigenlijk gelukkig maakt mevrouw?"
en de jij antwoord. ".. euh.... liefde denk ik?" en je kijkt de priester vragend aan, licht hopend dat hij het niet over de geneugten van het geloof gaat hebben. En de priester antwoord.... "aha, liefde.... ontvangt u wel eens liefde?"
"Nou", zeg jij, "de laatste jaren een stuk minder dan vroeger lijkt het wel".
"Aha", zegt de priester, "en hoe gaat u daarmee om dan"?
"Nou", zeg jij, ik heb al troubles genoeg aan mijn hoofd, dus ik schenk er eerlijk gezegd niet zoveel aandacht aan".
"Aha", zegt de priester. "En uw vrienden en collega's, ontvangen die wel eens liefde denkt u?"
"Nou", spreek jij dan weer "ik weet het niet, Nico gaat scheiden, Marietje heeft ruzie, dus ik denk van niet eigenlijk, in ieder geval niet zoveel als vroeger."
"Aha", zegt de priester, en blijft stil.
Zo blijven jullie nog een minuut of wat zitten op het bankje.
De zon schijnt en jullie gluren door jullie oogleden naar de vijver voor jullie beiden, waar eenden snateren en af en toe hun kop onder water steken.
"Nou", zegt de priester, "ik moet maar eens gaan."
In het opstaan legt de priester zijn hand op de schouder van jullie.
"Weet u wat u eens moet proberen.....leg uw hand eens op de schouder van Nico, en op die van Marietje, en praat eens met ze en kijk of hun ogen oplichten".
Een vrouw, 30-ster, bloeiende carriere, relatie met al even succesvolle man en vastbesloten tot aankoop van een MOOI huis. Niet zo'n lullig woninkje zoals haar vriendinnen, nee, een MOOI huis.
Ze gaat naar de bank in haar pauze. Frits, jullie baas, zei nog in het weggaan, [jullie naam], weet je wel zeker dat je zoveel geld gaat uitgeven aan een hoop stenen?
Ben je er werkelijk van overtuigd dat je daarin je geluk gaat vinden?"
Je bent gehaast en zoekt naar paperassen in je handtas als je aan de beurt is.
"Zegt u het maar mevrouw", zegt de vrouw achter de balie.
"Uh" ik ben geen mevrouw hoor, hoeft van mij niet, ik heb wel een vriend maar we gaan niet trouwen en als er kinderen komen dan zien we dan tegen die tijd we weerl" "Ik kwam een hypotheek afsluiten, hier heeft u mijn werkgeversverklaring ondertekend door mijn baas, ziet u?"
"Ja juffrouw, ik zie het"
"ik zie dat uw een huis neemt wat qua hypotheek echt aan uw top is, weet u wel zeker of u dit wilt?"
"Ja hallo mevrouw, daar heeft u niks mee te maken, maak die papieren nou maar in orde, ik heb weinig tijd!".
"Jawel juffrouw, ik maak ze in orde". En terwijl ze dat doet begint de bankdame te vertellen.
"Vroeger heb ik ook bij uw onderneming gewerkt..... Was een mooie tijd qua werk, en ik heb er altijd goed verdiend. Samen met mijn ex toen nog, Frits heet ie, kocht ik toen ook een huis. We waren tweeverdieners dus dat kon met gemak. En we kregen kinderen. Maar ja, uw weet hoe het gaat he tegenwoordig. Op een gegeven moment zijn we uit elkaar gegaan. Ja, stom eigenlijk hoe alles gelopen is. En nu een hoop financiele ellende omdat we moesten verkopen, maar tegen een lagere prijs dan we hadden betaald. Maar goed, ik zal u daar niet mee vermoeien.. Goh, juffrouw, nu ik erover nadenk, zou u wat willen doen.... ik heb gespaard en dat zit in deze envelop. U moet weten, Frits en ik hadden twee kinderen.
Een is er bij mij en de ander is onder zijn voogdijschap geplaatst omdat ik het niet kon betalen. Joachim is invalide weet u. Zit in een rolstoel en moet vaak naar het ziekenhuis.
Ik heb trouwens hier ook nog steeds die hele speciale lolly liggen die we samen met Joachim uit Parijs meegenomen hebben en waarover Frits indertijd gebeld heeft dat Joachim zo gehuild had omdat we hem toen die lolly waren vergeten mee te geven. Zou u die ook alsjeblieft aan Frits willen geven? En zeg dat ik nog van hem houd!
Verbluft kijkt jij de bankdame aan, "Frits?? invalide zoontje??", stamelde ze.
"Ja, wist u dat niet?"
Frits was haar baas en naaste collega.
Nimmer had Frits aan wie dan ook in het bedrijf verteld dat trouwens bekend staat om zijn "openstaande cultuur" van zijn invalide zoontje en dat hij gescheiden was.
"Uh, tuurlijk neem ik het mee" zo sprak jij.......
Onthutst verliet ze de bank.
"Frits, de mevrouw van de bank heeft mij wat meegegeven. Kijk....en Frits keek haar met de dankbaarste blik aan die hij ooit aan iemand gegeven had.
Kijk, dat doet je hart ontroeren he!
Dat is nou liefde, onvoorwaardelijk GEVEN zonder er wat voor terug te krijgen. Dat is liefde!
Liefde=GEVEN
Wat gij zaait zult gij oogsten!
Wie goed doet, goed ontmoet!
En rationeel gezien, dus zonder gevoelens erbij te betrekken..... het gevolg van liefdevol gedrag is dat het werkt als smeermiddel in de al dan niet bewuste wetenschap van wat de ander wil (voer voor de hond, gti voor boyfriend) en wat jij hem kan geven. Als dat voorwaardelijk gebeurt (dus je wil iets terug, vaak naar bioscoop) dan noem je dat zakelijk. Doe je dat onvoorwaardelijk, dus wil je er niets voor terug maar gedraag je je onbaatzuchtig, dan is dat Liefde!
Denk maar aan de hond. De hond geeft om je zolang je voer blijft geven. Dat is zijn eerste prioriteit. Hij zal bij je blijven en in JOUW behoeften voorzien (anders had je namelijk geen hond genomen, dus een hond is ruilmiddel, voer tegen hondse eigenschappen die jij leuk vindt!!!!!), te weten, aanhankelijkheid, blijdschap als hij je ziet, kwispelen als hij je auto hoort aankomen. Die dingen zijn redelijk onvoorwaardelijk.
Mensen houden dus ook echt van hun hond of kat en weet je waarom..... omdat je niks terugverwacht!!!!!
En als je in de situatie komt dat je geen voer meer voor hem kan kopen, dan krijg je mededogen voor je hond!
En nu gaan we kijken naar hoe we als mensen onderling met elkaar omgaan.... Met mensen onderling wordt het anders als we onszelf zodanige druk gaan opleggen dat liefde welhaast een zakelijke overeenkomst wordt, en ja dat leidt tot de bekende gevolgen, want dan is het niet meer onvoorwaardelijk in elkaar blijven geloven en elkaar blijven steunen, nee, dan wordt de druk te groot en zullen de gevoelens van liefde die je misschien best wil geven ingehaald worden door de (gepercipieerde=als door jou waar geachte of jouw opgedrongen door meningen van anderen) realiteit, dus zoals ik eerder schreef, de gti moet nog worden betaald, dus ik ga niet met je naar de bioscoop en verwacht dat je dat snapt hoewel ik weet dat je dat graag wil. Maar, van de hond ga je meer houden en mededogen krijgen.
En wat doe je als vrouw met je vriend/man/vriendin/vrouw?... dan vindt dat je gelijk dat JIJ ondergeschikt bent aan de GTI. Maar is dat ook zo? Je was BEIDEN akkoord gegaan en dat is de consequentie. En als je het er niet mee eens bent dan moet je praten! Dus er is een MAAR in het voordeel van de man of vrouw.... je bent akkoord gegaan en de man ook, maar JIJ bent het die de stap neemt tot verbreken van de relatie omdat je VINDT dat je te weinig liefde krijgt terwijl de OORZAAK ergens anders ligt, namelijk het consumeren van de GTI!
Vrouw, wees geen slaaf van je eigen consumptie en die van je man/vriend/vriendin/vrouw . Maak BEIDEN onderscheid in noden en verlangens en overtuig je relatie ervan dat dat zo is en wordt SAMEN gelukkig. Laat de druk niiet oplopen door binnen je relatie alles in geld te moeten uiten. Goh, hij neemt me nooit MEER mee naar het restaurant, hij geeft niks meer om me. Dat is niet zo!!!!! Hij houdt wel van je maar hij kan geen kant op omdat JULLIE BEIDER behoeften te groot waren en het dus een zakelijker aangelegenheid wordt.
Liefde daalt naarmate de kosten stijgen. Dat is in de ondernemerswereld ook zo. Jouw sociale baas zal je er wel moeten uitzetten als zijn kosten hoger worden dan zijn baten door wat voor oorzaak dan ook. Alles hangt met alles samen. WIJ doen dat, WIJ mensen in onze samenlevingen.
Zolang wij erachter aan rennen om veel te dure huizen te kopen kapselen we onszelf in en maken we onszelf speelbal voor de "macht" en die macht dat zijn onze inmiddels TE grote verlangens!. Weg ebbende liefde is het gevolg omdat deze in de huidige omstandigheden bijna niet meer onvoorwaardelijk KAN zijn.
En wat doen we dan, we scheiden ermee uit en keren in onszelf en zijn vaak nog redelijk gelukkig ook omdat de ergste stress eraf is.
Laat liefde weer terugkomen, beperk je TE grote verlangens!
Liefde is (oepsie) een ruilmiddel waarbij je onbaatzuchtig je eigen werkelijheid verbetert !! Met liefde schep je immers een betere werkelijkheid voor je dan met haat!! Denk aan de hond die je geen voedsel meer kan geven omdat je geen geld hebt, je gaat hem toch niet schoppen, nee, je gaat hem extra vertroetelen en aandacht geven!!!!
En nu de ware biologische component van liefde....Je gaat je als sterkere partij richten op vergroten van de overlevingskans van de hond. Lukt dat dan regel je dus voer voor de hond ben je oprecht blij dat het beestje te eten krijgt, maar nu als het niet lukt.............maak je maar een voorstelling van het allerergste geval, hoef ik hier niet neer te zetten....
Snap je, het is altijd het ego wat wil overleven en het sterkste ego overleeft. Tenzij je met elkaar produceert en deelt. En wat is dat dan, juist, dat is ruilmiddel. En liefde maakt daar deel vanuit!
LIEFDE IS GEVEN, NIET NEMEN, MET ALS (ONBEWUST) DOEL DE WERELD OM JE HEEN POSITIEF TE VERANDEREN
LIEFDE KOMT UIT JEZELF EN HEEFT TE MAKEN MET PERCEPTIE. LIEFDE IS OP EEN POSITIEVE MANIER VERBETEREN VAN JOUW SITUATIE. LIEFDE IS WAAR HET WERKELIJK OM DRAAIT, DE REST IS INDERDAAD IN WEZEN ONBELANGRIJK IN WELKE GRAAD DAN OOK!
pff kuch kuch ==> onder type fouten voorbehouden en niet persoonlijk bedoeld.
Zo mag ik nu effe rusten
Liefs Carola
Snap niet dat ik de status heb "daar ben ik weer" tik me gek
Onderaan staat mijn stelling en ik zal uitleggen hoe ik daar aan kom......
Stel, je bent een hetero vrouw van het type homofoob wat alle mannen en vrouwen zijn tenzij ze homo zijn en je komt een priester tegen.
OK. Je zit op een bankje en de priester komt er toevallig rustig bij zitten omdat het pauze is en jullie raken in gesprek. De priester is een wijs man en zegt niets over geloof en gebruikt het woord Jezus niet, hij is per slot van rekening niet in de kerk, maar zit buiten op een bank te praten met een volslagen vreemde die hem op twee manieren al bij voorbaat eng vindt (vooroordelen.... oeps, een geloofsfanaat, oepsie hij komt naast jullie zitten, misschien is ie wel homo) (Tussen haakjes hahahhaa, ik houd wel van confronterende stukjes die waarheden bevatten!!!!) Maar goed..... het gesprek komt langzaam op gang en de priester vraagt, "wat denkt u dat u eigenlijk gelukkig maakt mevrouw?"
en de jij antwoord. ".. euh.... liefde denk ik?" en je kijkt de priester vragend aan, licht hopend dat hij het niet over de geneugten van het geloof gaat hebben. En de priester antwoord.... "aha, liefde.... ontvangt u wel eens liefde?"
"Nou", zeg jij, "de laatste jaren een stuk minder dan vroeger lijkt het wel".
"Aha", zegt de priester, "en hoe gaat u daarmee om dan"?
"Nou", zeg jij, ik heb al troubles genoeg aan mijn hoofd, dus ik schenk er eerlijk gezegd niet zoveel aandacht aan".
"Aha", zegt de priester. "En uw vrienden en collega's, ontvangen die wel eens liefde denkt u?"
"Nou", spreek jij dan weer "ik weet het niet, Nico gaat scheiden, Marietje heeft ruzie, dus ik denk van niet eigenlijk, in ieder geval niet zoveel als vroeger."
"Aha", zegt de priester, en blijft stil.
Zo blijven jullie nog een minuut of wat zitten op het bankje.
De zon schijnt en jullie gluren door jullie oogleden naar de vijver voor jullie beiden, waar eenden snateren en af en toe hun kop onder water steken.
"Nou", zegt de priester, "ik moet maar eens gaan."
In het opstaan legt de priester zijn hand op de schouder van jullie.
"Weet u wat u eens moet proberen.....leg uw hand eens op de schouder van Nico, en op die van Marietje, en praat eens met ze en kijk of hun ogen oplichten".
Een vrouw, 30-ster, bloeiende carriere, relatie met al even succesvolle man en vastbesloten tot aankoop van een MOOI huis. Niet zo'n lullig woninkje zoals haar vriendinnen, nee, een MOOI huis.
Ze gaat naar de bank in haar pauze. Frits, jullie baas, zei nog in het weggaan, [jullie naam], weet je wel zeker dat je zoveel geld gaat uitgeven aan een hoop stenen?
Ben je er werkelijk van overtuigd dat je daarin je geluk gaat vinden?"
Je bent gehaast en zoekt naar paperassen in je handtas als je aan de beurt is.
"Zegt u het maar mevrouw", zegt de vrouw achter de balie.
"Uh" ik ben geen mevrouw hoor, hoeft van mij niet, ik heb wel een vriend maar we gaan niet trouwen en als er kinderen komen dan zien we dan tegen die tijd we weerl" "Ik kwam een hypotheek afsluiten, hier heeft u mijn werkgeversverklaring ondertekend door mijn baas, ziet u?"
"Ja juffrouw, ik zie het"
"ik zie dat uw een huis neemt wat qua hypotheek echt aan uw top is, weet u wel zeker of u dit wilt?"
"Ja hallo mevrouw, daar heeft u niks mee te maken, maak die papieren nou maar in orde, ik heb weinig tijd!".
"Jawel juffrouw, ik maak ze in orde". En terwijl ze dat doet begint de bankdame te vertellen.
"Vroeger heb ik ook bij uw onderneming gewerkt..... Was een mooie tijd qua werk, en ik heb er altijd goed verdiend. Samen met mijn ex toen nog, Frits heet ie, kocht ik toen ook een huis. We waren tweeverdieners dus dat kon met gemak. En we kregen kinderen. Maar ja, uw weet hoe het gaat he tegenwoordig. Op een gegeven moment zijn we uit elkaar gegaan. Ja, stom eigenlijk hoe alles gelopen is. En nu een hoop financiele ellende omdat we moesten verkopen, maar tegen een lagere prijs dan we hadden betaald. Maar goed, ik zal u daar niet mee vermoeien.. Goh, juffrouw, nu ik erover nadenk, zou u wat willen doen.... ik heb gespaard en dat zit in deze envelop. U moet weten, Frits en ik hadden twee kinderen.
Een is er bij mij en de ander is onder zijn voogdijschap geplaatst omdat ik het niet kon betalen. Joachim is invalide weet u. Zit in een rolstoel en moet vaak naar het ziekenhuis.
Ik heb trouwens hier ook nog steeds die hele speciale lolly liggen die we samen met Joachim uit Parijs meegenomen hebben en waarover Frits indertijd gebeld heeft dat Joachim zo gehuild had omdat we hem toen die lolly waren vergeten mee te geven. Zou u die ook alsjeblieft aan Frits willen geven? En zeg dat ik nog van hem houd!
Verbluft kijkt jij de bankdame aan, "Frits?? invalide zoontje??", stamelde ze.
"Ja, wist u dat niet?"
Frits was haar baas en naaste collega.
Nimmer had Frits aan wie dan ook in het bedrijf verteld dat trouwens bekend staat om zijn "openstaande cultuur" van zijn invalide zoontje en dat hij gescheiden was.
"Uh, tuurlijk neem ik het mee" zo sprak jij.......
Onthutst verliet ze de bank.
"Frits, de mevrouw van de bank heeft mij wat meegegeven. Kijk....en Frits keek haar met de dankbaarste blik aan die hij ooit aan iemand gegeven had.
Kijk, dat doet je hart ontroeren he!
Dat is nou liefde, onvoorwaardelijk GEVEN zonder er wat voor terug te krijgen. Dat is liefde!
Liefde=GEVEN
Wat gij zaait zult gij oogsten!
Wie goed doet, goed ontmoet!
En rationeel gezien, dus zonder gevoelens erbij te betrekken..... het gevolg van liefdevol gedrag is dat het werkt als smeermiddel in de al dan niet bewuste wetenschap van wat de ander wil (voer voor de hond, gti voor boyfriend) en wat jij hem kan geven. Als dat voorwaardelijk gebeurt (dus je wil iets terug, vaak naar bioscoop) dan noem je dat zakelijk. Doe je dat onvoorwaardelijk, dus wil je er niets voor terug maar gedraag je je onbaatzuchtig, dan is dat Liefde!
Denk maar aan de hond. De hond geeft om je zolang je voer blijft geven. Dat is zijn eerste prioriteit. Hij zal bij je blijven en in JOUW behoeften voorzien (anders had je namelijk geen hond genomen, dus een hond is ruilmiddel, voer tegen hondse eigenschappen die jij leuk vindt!!!!!), te weten, aanhankelijkheid, blijdschap als hij je ziet, kwispelen als hij je auto hoort aankomen. Die dingen zijn redelijk onvoorwaardelijk.
Mensen houden dus ook echt van hun hond of kat en weet je waarom..... omdat je niks terugverwacht!!!!!
En als je in de situatie komt dat je geen voer meer voor hem kan kopen, dan krijg je mededogen voor je hond!
En nu gaan we kijken naar hoe we als mensen onderling met elkaar omgaan.... Met mensen onderling wordt het anders als we onszelf zodanige druk gaan opleggen dat liefde welhaast een zakelijke overeenkomst wordt, en ja dat leidt tot de bekende gevolgen, want dan is het niet meer onvoorwaardelijk in elkaar blijven geloven en elkaar blijven steunen, nee, dan wordt de druk te groot en zullen de gevoelens van liefde die je misschien best wil geven ingehaald worden door de (gepercipieerde=als door jou waar geachte of jouw opgedrongen door meningen van anderen) realiteit, dus zoals ik eerder schreef, de gti moet nog worden betaald, dus ik ga niet met je naar de bioscoop en verwacht dat je dat snapt hoewel ik weet dat je dat graag wil. Maar, van de hond ga je meer houden en mededogen krijgen.
En wat doe je als vrouw met je vriend/man/vriendin/vrouw?... dan vindt dat je gelijk dat JIJ ondergeschikt bent aan de GTI. Maar is dat ook zo? Je was BEIDEN akkoord gegaan en dat is de consequentie. En als je het er niet mee eens bent dan moet je praten! Dus er is een MAAR in het voordeel van de man of vrouw.... je bent akkoord gegaan en de man ook, maar JIJ bent het die de stap neemt tot verbreken van de relatie omdat je VINDT dat je te weinig liefde krijgt terwijl de OORZAAK ergens anders ligt, namelijk het consumeren van de GTI!
Vrouw, wees geen slaaf van je eigen consumptie en die van je man/vriend/vriendin/vrouw . Maak BEIDEN onderscheid in noden en verlangens en overtuig je relatie ervan dat dat zo is en wordt SAMEN gelukkig. Laat de druk niiet oplopen door binnen je relatie alles in geld te moeten uiten. Goh, hij neemt me nooit MEER mee naar het restaurant, hij geeft niks meer om me. Dat is niet zo!!!!! Hij houdt wel van je maar hij kan geen kant op omdat JULLIE BEIDER behoeften te groot waren en het dus een zakelijker aangelegenheid wordt.
Liefde daalt naarmate de kosten stijgen. Dat is in de ondernemerswereld ook zo. Jouw sociale baas zal je er wel moeten uitzetten als zijn kosten hoger worden dan zijn baten door wat voor oorzaak dan ook. Alles hangt met alles samen. WIJ doen dat, WIJ mensen in onze samenlevingen.
Zolang wij erachter aan rennen om veel te dure huizen te kopen kapselen we onszelf in en maken we onszelf speelbal voor de "macht" en die macht dat zijn onze inmiddels TE grote verlangens!. Weg ebbende liefde is het gevolg omdat deze in de huidige omstandigheden bijna niet meer onvoorwaardelijk KAN zijn.
En wat doen we dan, we scheiden ermee uit en keren in onszelf en zijn vaak nog redelijk gelukkig ook omdat de ergste stress eraf is.
Laat liefde weer terugkomen, beperk je TE grote verlangens!
Liefde is (oepsie) een ruilmiddel waarbij je onbaatzuchtig je eigen werkelijheid verbetert !! Met liefde schep je immers een betere werkelijkheid voor je dan met haat!! Denk aan de hond die je geen voedsel meer kan geven omdat je geen geld hebt, je gaat hem toch niet schoppen, nee, je gaat hem extra vertroetelen en aandacht geven!!!!
En nu de ware biologische component van liefde....Je gaat je als sterkere partij richten op vergroten van de overlevingskans van de hond. Lukt dat dan regel je dus voer voor de hond ben je oprecht blij dat het beestje te eten krijgt, maar nu als het niet lukt.............maak je maar een voorstelling van het allerergste geval, hoef ik hier niet neer te zetten....
Snap je, het is altijd het ego wat wil overleven en het sterkste ego overleeft. Tenzij je met elkaar produceert en deelt. En wat is dat dan, juist, dat is ruilmiddel. En liefde maakt daar deel vanuit!
LIEFDE IS GEVEN, NIET NEMEN, MET ALS (ONBEWUST) DOEL DE WERELD OM JE HEEN POSITIEF TE VERANDEREN
LIEFDE KOMT UIT JEZELF EN HEEFT TE MAKEN MET PERCEPTIE. LIEFDE IS OP EEN POSITIEVE MANIER VERBETEREN VAN JOUW SITUATIE. LIEFDE IS WAAR HET WERKELIJK OM DRAAIT, DE REST IS INDERDAAD IN WEZEN ONBELANGRIJK IN WELKE GRAAD DAN OOK!
pff kuch kuch ==> onder type fouten voorbehouden en niet persoonlijk bedoeld.
Zo mag ik nu effe rusten
Liefs Carola
Snap niet dat ik de status heb "daar ben ik weer" tik me gek
•´¯¥¯`•WHÅt §HÂLl w€ DØ•´¯¥¯`•
Ik krijg de kriebels als mannen aardig tegen me doen.
Gisteren op mijn werk was een vertegenwoordiger.
Hij moest bij een client wezen, en ik liep voor hem uit.
Hij nam een sprintje en deed de deur voor me open, vrouwen gaan voor zei die.
Jakkie, slijmert, wil iets verkopen.
Maar ik genoot er eigenlijk ook van, foei foei .
Mannen? Als piraat zeg ik "kielhalen", als vrouw wil ik er wel een beschuitje mee eten
Gisteren op mijn werk was een vertegenwoordiger.
Hij moest bij een client wezen, en ik liep voor hem uit.
Hij nam een sprintje en deed de deur voor me open, vrouwen gaan voor zei die.
Jakkie, slijmert, wil iets verkopen.
Maar ik genoot er eigenlijk ook van, foei foei
.Mannen? Als piraat zeg ik "kielhalen", als vrouw wil ik er wel een beschuitje mee eten
ik kies ook voor een vaste relatie.
ik heb voor mezelf altijd iets gehad als ik een relatie aanga is het voor serieus en altijd.
echter ondanks ik wel altijd dit gevoel erover heb gehad is dit in de praktijk niet altijd uitgekomen.
opzich ook weer niet zo opmerkelijk omdat natuurlijk niemand van te voren kan zeggen hoelang de relatie zal duren ,dit is iets dat weet men altijd pas achteraf.
ik heb eigenlijk nooit naar korte of zelfs one-night contacten gezocht.
de enkele relaties die ik heb gehad ,zijn stuk gelopen meestal al binnen enkele maanden,en om eerlijk te zijn de reden daarvoor was ikzelf.
de reden daarvoor is achteraf gezien ,het feit dat ik al van jongs af ook met mijn eigen gevoelens in de knoop lag.en ik in een relatie niet echt mezelf kon zijn,zeker lichamelijk niet ,het voelde gewoon niet goed.
wat resulteerde dat ik eigenlijk altijd alleen ben gebleven tot mijn 40ste slechts 2 korte relaties
die 2 relaties ben ik achteraf gezien begonnen omdat gezwicht ben zeg maar voor de maatschappelijke druk als je dit zo kan zeggen.
ik bedoel hiermee ik was inmiddels ruim dertig nog steeds vrijgezel geen vrouw geen vaste vriendinetc etc.ik hoorde er zeg maar niet bij ,je kent de praatjes en roddels wel die er dan rondgaan in de buurt en op het werk enzo.
dus om toch maar te laten zien dat er niets aan de hand was met me probeerde ik toch relaties aan te gaan ,vaak toch zonder dat er eigenlijk liefde of houden van bij kwam kijken.
ik had ook op een geven moment iets van het hoeft voor mijn niet meer een relatie ik was inmiddels al zo lang alleen dat ik er niet meer in geloofde en er ook niets meer voor deed.
mijn huidige relatie is echter heel anders begonnen.
ik heb haar leren kennen op de chat ,en zonder haar ooit in het echt te hebben gezien raakte ik verliefd op haar,probeerde zoveel mogelijk contact met haar te hebben en had een rotgevoel als ik haar een tijd niet gesproken had.
na ongeveer een jaar contact op die manier heb ik haar dit ook verteld ,en is het balletje gaan rollen.
we kennen elkaar inmiddels een drie jaar en wonen inmiddels ook alweer ruim een jaar samen ,we houden van elkaar en ik heb nog steeds dat verliefd zijn gevoel.
op je vraag hebben wij liefde omgeruild voor aardse goederen .
wel in mijn geval zeker niet.
ik had vroeger een goede baan en een riant inkomen eigen huis met tuin etc etc.
dit ben ik inmiddels allemaal kwijt geraakt, we leven samen van een minimum inkomen en het is elke maand moeilijk rond komen ,maar ik ben gelukkiger nu met anna dan ik vroeger ooit was ondanks me bezittingen en mijn geld en mijn zogenaamde vrienden
ik heb voor mezelf altijd iets gehad als ik een relatie aanga is het voor serieus en altijd.
echter ondanks ik wel altijd dit gevoel erover heb gehad is dit in de praktijk niet altijd uitgekomen.
opzich ook weer niet zo opmerkelijk omdat natuurlijk niemand van te voren kan zeggen hoelang de relatie zal duren ,dit is iets dat weet men altijd pas achteraf.
ik heb eigenlijk nooit naar korte of zelfs one-night contacten gezocht.
de enkele relaties die ik heb gehad ,zijn stuk gelopen meestal al binnen enkele maanden,en om eerlijk te zijn de reden daarvoor was ikzelf.
de reden daarvoor is achteraf gezien ,het feit dat ik al van jongs af ook met mijn eigen gevoelens in de knoop lag.en ik in een relatie niet echt mezelf kon zijn,zeker lichamelijk niet ,het voelde gewoon niet goed.
wat resulteerde dat ik eigenlijk altijd alleen ben gebleven tot mijn 40ste slechts 2 korte relaties
die 2 relaties ben ik achteraf gezien begonnen omdat gezwicht ben zeg maar voor de maatschappelijke druk als je dit zo kan zeggen.
ik bedoel hiermee ik was inmiddels ruim dertig nog steeds vrijgezel geen vrouw geen vaste vriendinetc etc.ik hoorde er zeg maar niet bij ,je kent de praatjes en roddels wel die er dan rondgaan in de buurt en op het werk enzo.
dus om toch maar te laten zien dat er niets aan de hand was met me probeerde ik toch relaties aan te gaan ,vaak toch zonder dat er eigenlijk liefde of houden van bij kwam kijken.
ik had ook op een geven moment iets van het hoeft voor mijn niet meer een relatie ik was inmiddels al zo lang alleen dat ik er niet meer in geloofde en er ook niets meer voor deed.
mijn huidige relatie is echter heel anders begonnen.
ik heb haar leren kennen op de chat ,en zonder haar ooit in het echt te hebben gezien raakte ik verliefd op haar,probeerde zoveel mogelijk contact met haar te hebben en had een rotgevoel als ik haar een tijd niet gesproken had.
na ongeveer een jaar contact op die manier heb ik haar dit ook verteld ,en is het balletje gaan rollen.
we kennen elkaar inmiddels een drie jaar en wonen inmiddels ook alweer ruim een jaar samen ,we houden van elkaar en ik heb nog steeds dat verliefd zijn gevoel.
op je vraag hebben wij liefde omgeruild voor aardse goederen .
wel in mijn geval zeker niet.
ik had vroeger een goede baan en een riant inkomen eigen huis met tuin etc etc.
dit ben ik inmiddels allemaal kwijt geraakt, we leven samen van een minimum inkomen en het is elke maand moeilijk rond komen ,maar ik ben gelukkiger nu met anna dan ik vroeger ooit was ondanks me bezittingen en mijn geld en mijn zogenaamde vrienden