Rivaliteit.
Moderator: Moderators
Rivaliteit.
Het gevoel een rivale in huis te hebben waar ik niet tegenop kan besluipt mij weleens. Ik gebruik nooit make-up , althans niet in die mate waarin mijn partner het gebruikt bij de transformatie. Vandaag zelf eens vloeibare kleurende creme opgebracht. Meestal is oogmascara en een kleurtje genoeg voor mij. Maar ik kan me zo gewoontjes voelen wanneer Denise op en top 'gekleed' is dat ik soms daar best moeite mee heb. Gaat gelukkig stukken beter want ik kom er langzaam maar zeker achter dat het om de persoon gaat, om wie jij bent.
Elsa
Gevoel is een vreemd iets, en dat kun je soms moeilijk beredeneren.
Maar ik denk (zeker in het geval van Denise) dat er geen sprake is van rivaliteit.
Wat jullie samen hebben blijft overeind; ook als Denise weer tijdelijk ten tonele is verschenen. Je behoeft dan ook zeker geen competitie aan te gaan. En bedenk: Denise heeft dat allemaal nodig om er een beetje geloofwaardig uit te zien, terwijl jij dat al van jezelf hebt!
Maar toch heb ik bewondering voor de manier waarop je ermee omgaat.
Gevoel is een vreemd iets, en dat kun je soms moeilijk beredeneren.
Maar ik denk (zeker in het geval van Denise) dat er geen sprake is van rivaliteit.
Wat jullie samen hebben blijft overeind; ook als Denise weer tijdelijk ten tonele is verschenen. Je behoeft dan ook zeker geen competitie aan te gaan. En bedenk: Denise heeft dat allemaal nodig om er een beetje geloofwaardig uit te zien, terwijl jij dat al van jezelf hebt!
Maar toch heb ik bewondering voor de manier waarop je ermee omgaat.
Cyn.
-
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
Re: Rivaliteit.
Bij mij is het precies andersom. Meestal moet ik me hele gezicht vol plamuren om van alles te verbergen. Ik ben het zat om met een masker op te lopen!Elsa schreef:Het gevoel een rivale in huis te hebben waar ik niet tegenop kan besluipt mij weleens. Ik gebruik nooit make-up , althans niet in die mate waarin mijn partner het gebruikt bij de transformatie. Vandaag zelf eens vloeibare kleurende creme opgebracht. Meestal is oogmascara en een kleurtje genoeg voor mij. Maar ik kan me zo gewoontjes voelen wanneer Denise op en top 'gekleed' is dat ik soms daar best moeite mee heb.
Nja over een tijdje kan ik vast met alleen wat oogpotlood en mascara de dag door. Geduld dus...
A person is grown up not when they can take care of themselves, but when they can take care of others.
Re: Rivaliteit.
Ja dat doe ik ook Chantal maar ziet er soms zo' gewoontjes' uit. Toch voel ik me nu wel speciaal met deze creme op mijn gezicht. Heb gelukkig een probleemloze huid, das meegenomen.Chantal C. schreef:Bij mij is het precies andersom. Meestal moet ik me hele gezicht vol plamuren om van alles te verbergen. Ik ben het zat om met een masker op te lopen!Elsa schreef:Het gevoel een rivale in huis te hebben waar ik niet tegenop kan besluipt mij weleens. Ik gebruik nooit make-up , althans niet in die mate waarin mijn partner het gebruikt bij de transformatie. Vandaag zelf eens vloeibare kleurende creme opgebracht. Meestal is oogmascara en een kleurtje genoeg voor mij. Maar ik kan me zo gewoontjes voelen wanneer Denise op en top 'gekleed' is dat ik soms daar best moeite mee heb.
Nja over een tijdje kan ik vast met alleen wat oogpotlood en mascara de dag door. Geduld dus...
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Ik haal uit de titel en de plaatsing in het Partner forum, dat je posting niet echt gaat over hoeveel makeup je moet dragen, maar over het gevoel dat de vrouwelijke kant van je man een rivale is. Dat is ook niet vreemd. In heel veel travestieten zit er, in meer of mindere mate, iets wat de wetenschap "autogynephilie" noemt, het verliefd zijn op de vrouw in jezelf.
Toen ik mijn eigen travestie niet accepteerde, en ik met mijn vrouw ging winkelen, probeerde ik ook weleens haar te beinvloeden kleding te dragen die ik graag had willen dragen, hoewel ik wist dat het niet haar smaak was. Nu dat ik wel de kleding mag dragen die ik zelf leuk vind, doe ik dat niet meer, en help haar om, binnen haar eigen smaak, dingen te kiezen wat ze wel leuk vindt. Dus is het wel zo, dat de vrouw die ik neerzet, wanneer ik mij omkleed, eruitziet als mijn ideaalbeeld, is gekleed zoals ik graag een vrouw gekleed zie. Wanneer mijn vrouw iets aantrekt wat ze zelf leuk vind, maar weet dat het niet mij smaak is, veronderstelt ze soms dat ik haar daarom minder aantrekkelijk vind.
Maar dat is niet waar. Ik vind mijn vrouw een uitzonderlijk mooie vrouw, ongeacht wat ze aanheeft, maar zeker als ze zich op en top is gekleed. Het lijkt mij geweldig om een keer samen met haar zich helemaal op te tutten in onze mooiste kleding, maar als ze met Lisa meegaat, zegt ze dat het Lisa's avond is, en dat ze niet mee wilt concurreren.
Hoewel, zoals ik al zei, ik haar bijzonder mooi vind, kan ik ook goed haar gevoelens van jaloezie begrijpen. Ik tover mij om, van een ietwat saaie, normaal uitziende man, in een enigzins presentabele vrouw. Haar metamorfose is allang niet zo rigoreus -- ze zit nou eenmaal dichterbij haar toppunt (als je het zo mag stellen) dan ik.
Sindsdat mijn vrouw en ik samen gaan winkelen voor Lisa, heeft ze wel invloed op mijn smaak gehad. Maar andersom ook. Wij zijn ongeveer even groot, en sommige dingen van mij passen haar (en andersom ook, natuurlijk). Soms in de winkel, zegt ze, dat iets mij mooi staat, maar dat het haar niet zou staan. Dan is ze bang om het te passen, vanwege dat 'concurrentie' gevoel. Want ze heeft mij in het gezien, maar wil niet dat ik het zie aan haar, als het niet goed staat. Maar dan, een paar dagen daarna, vertelt ze dat ze het 'stiekum'
heeft gepast, en dat het haar wel of niet goed stond. En als het haar goed stond, vraagt ze heel lief of ze het een keer van mij mag lenen 
.
Dat gevoel van rivaliteit is moeilijk om iets aan te doen. Had ik een minnares, dan zou mijn vrouw kunnen zeggen "haar of ik", maar, hoeveel ik van mijn vrouw hou, en hoeveel pijn het mij zou doen, de keus tussen mijn vrouw en Lisa is een dat ze weet dat ze niet kan winnen.
Maar ik ben bewust van haar gevoelens -- de vrouw in mij hoort ook graag dat ze er mooi uitziet, dus ik neem aan dat ze dat ook heeft -- en daarom blijf ik haar vertellen hoe mooi ik haar vind. Tot vervelens toe, soms.
Het is wel goed dat je dit onder onze aandacht brengt, Elsa. Ik hoop dat je wat aan mijn antwoord hebt.
Groetjes,
Lisa
Toen ik mijn eigen travestie niet accepteerde, en ik met mijn vrouw ging winkelen, probeerde ik ook weleens haar te beinvloeden kleding te dragen die ik graag had willen dragen, hoewel ik wist dat het niet haar smaak was. Nu dat ik wel de kleding mag dragen die ik zelf leuk vind, doe ik dat niet meer, en help haar om, binnen haar eigen smaak, dingen te kiezen wat ze wel leuk vindt. Dus is het wel zo, dat de vrouw die ik neerzet, wanneer ik mij omkleed, eruitziet als mijn ideaalbeeld, is gekleed zoals ik graag een vrouw gekleed zie. Wanneer mijn vrouw iets aantrekt wat ze zelf leuk vind, maar weet dat het niet mij smaak is, veronderstelt ze soms dat ik haar daarom minder aantrekkelijk vind.
Maar dat is niet waar. Ik vind mijn vrouw een uitzonderlijk mooie vrouw, ongeacht wat ze aanheeft, maar zeker als ze zich op en top is gekleed. Het lijkt mij geweldig om een keer samen met haar zich helemaal op te tutten in onze mooiste kleding, maar als ze met Lisa meegaat, zegt ze dat het Lisa's avond is, en dat ze niet mee wilt concurreren.
Hoewel, zoals ik al zei, ik haar bijzonder mooi vind, kan ik ook goed haar gevoelens van jaloezie begrijpen. Ik tover mij om, van een ietwat saaie, normaal uitziende man, in een enigzins presentabele vrouw. Haar metamorfose is allang niet zo rigoreus -- ze zit nou eenmaal dichterbij haar toppunt (als je het zo mag stellen) dan ik.
Sindsdat mijn vrouw en ik samen gaan winkelen voor Lisa, heeft ze wel invloed op mijn smaak gehad. Maar andersom ook. Wij zijn ongeveer even groot, en sommige dingen van mij passen haar (en andersom ook, natuurlijk). Soms in de winkel, zegt ze, dat iets mij mooi staat, maar dat het haar niet zou staan. Dan is ze bang om het te passen, vanwege dat 'concurrentie' gevoel. Want ze heeft mij in het gezien, maar wil niet dat ik het zie aan haar, als het niet goed staat. Maar dan, een paar dagen daarna, vertelt ze dat ze het 'stiekum'
heeft gepast, en dat het haar wel of niet goed stond. En als het haar goed stond, vraagt ze heel lief of ze het een keer van mij mag lenen .Dat gevoel van rivaliteit is moeilijk om iets aan te doen. Had ik een minnares, dan zou mijn vrouw kunnen zeggen "haar of ik", maar, hoeveel ik van mijn vrouw hou, en hoeveel pijn het mij zou doen, de keus tussen mijn vrouw en Lisa is een dat ze weet dat ze niet kan winnen.
Maar ik ben bewust van haar gevoelens -- de vrouw in mij hoort ook graag dat ze er mooi uitziet, dus ik neem aan dat ze dat ook heeft -- en daarom blijf ik haar vertellen hoe mooi ik haar vind. Tot vervelens toe, soms.
Het is wel goed dat je dit onder onze aandacht brengt, Elsa. Ik hoop dat je wat aan mijn antwoord hebt.
Groetjes,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Lisa ik kan me helemaal vinden in wat je zegt. Mijn gevoelens van rivaliteit die switchen weleens, kan gebeuren wanneer ik niet lekker in mijn vel zit. Misschien ben ik dan meer vatbaar voor het verschil. Het lijkt mij ook niet dat een T* wil rivaliseren met zijn partner, maar kan toch gebeuren dat je het wel zo voelt. Uiteindelijk is de metamorfose wel heel speciaal, het kan mij weleens de gedachte geven, wij zijn met drie personen. Je eigen zelfbeeld hierin is belangrijk besef ik wel. Je zegt ook je partner laten weten dat je van haar houdt. Denk dat dit de essentie is om elkaar zo te accepteren dat er vertrouwen blijft tussen je partner en jou. elsa 