Een nieuwe naam...

Mara · Bericht door **Mara** » za nov 13, 2004 10:45

Topic split door moderator zodat de problematiek van een trans met een nieuwe naam apart wordt besproken van de problematiek van een trava die twee namen hanteert.

Elsa, voor mij is het altijd een steek in mijn buik als me iemand meneer noemt! Die eikel van het GAK neemt me daarin ook niet serieus en daar ben ik afgelopen keer ook helemaal boos van geworden, als die nog maar een foutje maakt, is het voor mij altijd mevrouw als ik hem aanspreek, daar kan die doen wat die wil, hij heeft al sinds april de papieren uit Amsterdam, waar instaat dat die me als mevrouw moet aanspreken, werd er langzaam gek van die ambtenaar, die denkt dat ik voor de lol ga transformeren

xmarax

Chantal C. · Bericht door **Chantal C.** » za nov 13, 2004 12:07

Laatst werd ik bij een benzine pomp gedag gezegd door een vrouw met: "Dag meneer!". Ik antwoordde gewoon met "totziens meneer" Je had haar gezicht moeten zien.

Ik word niet boos, maar als het gebeurd maak ik er wel een opmerking over. Je noemt een hond toch ook geen kat?

jenni_b · Bericht door **jenni_b** » za nov 13, 2004 16:10

Het ligt er een beetje aan wie het doet en in welke context. Is het een oprechte vergissing of doelbewust? Mijn oudkamergenoot op het werk maakt soms zo'n vergissing (en ja da's pijnlijk) maar ook een oprechte vergissing. Een jongen bij het benzinestation hier in de buurt waar ik al jaren kom een hele tijd geleden ook met een enthousiast "Yes Sir!!". Hij realiseerde zich meteen dat hij een blunder had begaan en schaamde zich duidelijk rot. Allebei onhandig en ook wel pijnlijk, maar in zo'n geval kan ik niet kwaad worden, het zijn oprechte blunders van mensen die mij ook van voor mijn transitie kennen. Kwaad worden reserveer ik voor mensen die het bewust doen...

Chantal C. · Bericht door **Chantal C.** » za nov 13, 2004 16:15

Vaak verbaas ik me om het omgekeerde. Heb ooit eens politiecontrole met mijn auto gehad. In mijn papieren stond toch echt mijn geslacht, maar meneer agent bleef me keurig mevrouwen.

Zelfde eens bij een schoenenwinkel gehad. Die jongen liet zich niet van de kaart brengen door mijn stem.

jenni_b · Bericht door **jenni_b** » za nov 13, 2004 16:29

Chantal C. schreef:Vaak verbaas ik me om het omgekeerde. Heb ooit eens politiecontrole met mijn auto gehad. In mijn papieren stond toch echt mijn geslacht, maar meneer agent bleef me keurig mevrouwen.

Zelfde eens bij een schoenenwinkel gehad. Die jongen liet zich niet van de kaart brengen door mijn stem.

O ja, politiecontrole

Tijdje geleden ook... de agente vraagt om de papieren. Kijkt vervolgens wat verbaasd naar de foto en naar mij, "Uhm, mevrouw dit zijn niet uw papier?", natuurlijk wel en de brief van de VU verklaarde het verder ook. Maar was wel grappig

Elsa · Bericht door **Elsa** » za nov 13, 2004 16:38

Vind dat wel een opsteker voor je Jenni !

jenni_b · Bericht door **jenni_b** » za nov 13, 2004 16:42

Elsa schreef:Vind dat wel een opsteker voor je Jenni !

Nou zo voelde dat toen ook wel

Zeker aangezien het precies op zo'n moment in mijn transitie gebeurde waarin ik weer eens aan mezelf aan het twijfelen was. Je kent die periodes wel waarin je jezelf afvraagt 'kan ik het wel?' en dan niet de psychologisch kant van kunnen, maar de puur fysieke kant van kunnen.

Maruscha · Bericht door **Maruscha** » za nov 13, 2004 16:44

Chantal C. schreef:Vaak verbaas ik me om het omgekeerde. Heb ooit eens politiecontrole met mijn auto gehad. In mijn papieren stond toch echt mijn geslacht, maar meneer agent bleef me keurig mevrouwen.

Zelfde eens bij een schoenenwinkel gehad. Die jongen liet zich niet van de kaart brengen door mijn stem.

Niet dat ik twijfel aan je vrouwelijkheid (want ik ken je verder niet), maar er zijn ook genoeg mensen die gewoon het respect hebben je als mevrouw aan te spreken, ook al is voor hun duidelijk dat je in ieder geval niet als meisje bent geboren. Ik heb het zelf meegemaakt in mijn 'andro' mode, met lichte make-up en neutrale kleding.

Joanne · Bericht door **Joanne** » di nov 16, 2004 23:25

Mijn buuf is stripster en werkt in de parenclub hier. Ze heeft daar een stagenaam en daar vergis ik me nog wel eens in. Is geen onwil maar gewoon omdat ik thuis anders gewend ben. Denk dus altijd maar dat mensen die zich in mijn naam of geslacht vergissen het in eerste instantie niet expres doen. Wordt er dus ook niet boos om. Als het me steekt zeg ik dat gewoon rustig. Werkt vaak beter dan kwaad worden. Iemand die er kwaad om wordt heeft denk ik nog wat moeite zichzelf te accepteren en zou daar eens aan moeten werken wellicht.

Anne D · Bericht door **Anne D** » do dec 02, 2004 12:04

hoi allemaal,
(mijn 10ct)
Ondertussen noemt iedereen me bij mijn nieuwe naam.
Die heb ik ingeluid op mijn 30e verjaardag, er een knalfeest van gemaakt, en vanaf dat moment heet ik zo.
Voor mijn ouders was/is het erg moeilijk. Met grote moeite heb ik mijn vader zover gekregen door hem voor het blok te zetten, maar dat ging gepaard met een hoop gespartel.

Heel af en toe gebeurd het op mijn werk nog wel, dat ik om 2 uur 's nachts mijn oude naam door de zaal hoor schallen als ze me ergens nodig hebben, maar dan hebben we net een voorstelling gedraaid en is iedereen moe. Het is ook geen opzet.
Het vervelendst vind ik mensen die het nog niet weten (meestal omdat ze in het buitenland wonen en ik ze vergeten ben in te lichten) die me dan vol vreugde opbellen of schrijven, en dat ik dan eerst mijn hele verhaal moet doen.

Voornamelijk merk ik dat de voornaamwoorden het meeste problemen opleveren 'zij' ipv 'hij', maar ik heb besloten om mensen daar langzamer aan te laten wennen. Pas als ik mijn hormonen krijg moet dat afgelopen zijn (hier met die dingen

)

groetjes, Anne

marjan · Bericht door **marjan** » do dec 02, 2004 12:20

Anne D schreef:Voornamelijk merk ik dat de voornaamwoorden het meeste problemen opleveren 'zij' ipv 'hij', maar ik heb besloten om mensen daar langzamer aan te laten wennen. Pas als ik mijn hormonen krijg moet dat afgelopen zijn (hier met die dingen )

Ik ben bang dat je dan voor een teleurstelling zal komen te staan, want degenen die je als man hebben gekend zullen je niet zo snel als vrouw zien, een enkele uitzondering daargelaten. De eerste indruk die iemand van je heeft is namelijk meestal ook blijvend.

Marjan

Mara · Bericht door **Mara** » do dec 02, 2004 12:25

Anne D schreef:Voornamelijk merk ik dat de voornaamwoorden het meeste problemen opleveren 'zij' ipv 'hij', maar ik heb besloten om mensen daar langzamer aan te laten wennen. Pas als ik mijn hormonen krijg moet dat afgelopen zijn (hier met die dingen )

groetjes, Anne

Anne, als ik van mij uitga, blijft er altijd een groep mensen het moeilijk hebben en een groep went er heel snel aan, ben al 5 jaar aan de monen en nog steeds heeft die ene groep het moeilijk, werd er moe van, ook zijn er weer mensen die altijd maar weer de voornaamswoorden betoond uitspreken dat ik denk, ja je wilt wel duidelijk laten weten dat je er wel erg op let, ja dag

Je moet er wel erg goed overkomen als vrouw, dan heb je misschien mazzel

Anne D · Bericht door **Anne D** » do dec 02, 2004 13:09

Hoi Mara en Marjan,
wat is dan de beste oplossing?
Mensen voor het blok zetten en blijven verbeteren? Lijkt mij vervelend, ik wil geen zeur worden. Of hopen dat het er langzaam ingroeit? Wat overigens wel aan het gebeuren is, maar dat gaat gewoon veel vaker mis, zelfs bij mensen die het beste met me voor hebben, en me volledig accepteren.
Hoe deden/doen jullie dat?

Mara · Bericht door **Mara** » do dec 02, 2004 13:28

Moeilijke vraag, hoe doe ik dit, gewoon ook de foute voornaamwoorden gebruiken tegen diegene die mis zat

want voortdurend uitleggen dat je het wenst, als vrouw consequent worden aangesproken, is ook zoiets, mij maakt dit erg moe, maar meestaals zie je maar een lang gezicht bij mij, als zich weer iemand vergist heeft

Carola-Voorvelt · Bericht door **Carola-Voorvelt** » do dec 02, 2004 13:38

Toen ik enkele jaren helemaal omging, heb ik nooit van mijn ouders verlangt dat ze me Carola moesten gaan noemen. Het is natuurlijk niet niets als je ouders maar ook vrienden, collega's etc altijd een naam zijn gewend die je met je geboorte hebt gekregen.
In die periode heb ik wel iedereen vriendelijk gevraagd om mij als Carola aan te spreken, en op mijn subtiele mannier uitgelegd dat het voor mij heel veel betekende gevoelsmatig.

Mijn zus heeft er nooit moeite meegehad. Haar eerste woorden waren "hè hè heb ik toch nog een zus"

In die periode dat ik duidelijk voormezelf opkwam, vielen er heel veel puzelstukjes op hun plaats bij mijn ouders. Ik werd gelijk geaccepteerd door mijn ouders. Echter één probleem hadden ze wel.
Waarom niet de naam: Jolanda, Joanna, Joyce etc etc. Dat zou voor mijn ouders makkelijker geweest zijn dan Carola. Want mijn huidige naam slaat totaal nergens op dan mijn naam die ik heb gekregen met mijn geboorte.

Sommige verspraken zich nog weleens maar corrigeerde zichzelf. Mijn ouders hebben er een jaar overgedaan om er aan te wennen. Maar nu is het gewoon ons Caroltje.
Ik denk dan ook persoonlijk dat je met forceren of boosheid niets bereikt.

Dan hebben we ook nog verschillen met een travestiet, die nemen een vrouwelijke/mannelijke naam erbij. En als een travestie diep gaat in zijn/haar gevoelens kan het uiteraard verwarrend zijn om twee namen met je mee te dragen.