Hoi Tirza en Ilona,
Tirza, ik denk niet dat je hier zo gemakkelijk onderscheid kunt maken tussen TV's enTG's enerzijds en TSen anderzijds. Veel TSen kunnen inderdaad niet anders dan het proces aangaan. Veel TV's kunnen het ook niet onderdrukken, en TG's idem. Echter, ik ken enkele TSen die bewust de keuze hebben gemaakt on NIET verder te gaan, dan een bepaald punt. En daar ben ik het wel met Ilona eens dat er meer aspecten zijn. Als je een kind hebt en wilt dat perse niet verliezen, dan maak je andere beslissingen dan wanneer je vrijgezel bent. Maar Tirza, ik ben het helemaal met je eens dat als je zelf niet gelukkig bent, je het met een ander ook niet kan zijn, hoeveel je ook van die persoon houdt (sprak ze uit ervaring!!!).
Hoeveel relaties houden alleen maar stand omdat de een bang is dat de ander zichzelf niet red in de wereld. Ik ken er diverse. Ik ken diverse mensen die vele vele jaren hebben opgeofferd om een andere gelukkig te maken. Maar je kan een ander niet gelukkig maken, en van zeer dicht bij weet ik dat na de scheiding die persoon zich WEL bleek te kunnen redden. En in hoeveel relaties worden partners onder druk van zelfmoord dreiging vast gehouden??
Groetjes,
Kimmie
COGATI test
Moderator: Moderators
Hoi meiden,
Ik hou 't nu echt kort...
Tirza... je verwijten houden maar zeer gedeeltelijk steek... In je reactie op Nathalies JOEEEEPIEE... schreef je zelf door wel dal je was gegaan en dat het schrijven op die andere site (die ik niet meer bij naam al noemen) je zo geholpen had...
Maar dat terzijde...
Ik ga me ook niet uitputten in andere voorbeelden dan die welke reeds door Kimmie zijn gegeven... Als wie dan ook niet begrijpt dat het totale geluk van meer factoren afhankelijk is dan je totale zelfverwezijnlijking op T-gebied... zo zij het...
Maar voor mij persoonlijk zou het wel eens zo kunnen zijn dat de zorg voor een kind, een zieke vader, moeder of partner uiteindelijk zwaarder weegt dan het totale t-traject doorlopen...
Ik bedoel maar... zijn zorgzaamheid en opofferingsgezindheid nu ineens geen "typisch" vrouwelijke kenmerken meer??? Misschien haal ik daar wel meer satisfactie uit dan mezelf zoveel en zover mogelijk laten transigeren... En da's geen oordeel over anderen hoor... ik spreek alleen voor mezelf...
Ik heb niets meer willen aangeven dan dat het compromis dat ik in elk geval voor dit moment heb gesloten, mij niet ongelukkig maakt... Maar ik geef graag toe... da's dus geen compromis waarin voor het T-zijn helemaal geen ruimte bestaat... Want met Kimmie zeg ik dat dat dus de pest is voor elke relatie...
Tenslotte Kimmie... man-TV-TG-TS-vrouw (of omgekeerd...) de grenzen zijn inderdaad vaag... dat bedoel ik met m'n onderschrift...
Alleen met dat "grijs" ben ik niet zo blij... Tussen rood en blauw zijn vele tinten paars???
Ik hou 't nu echt kort...
Tirza... je verwijten houden maar zeer gedeeltelijk steek... In je reactie op Nathalies JOEEEEPIEE... schreef je zelf door wel dal je was gegaan en dat het schrijven op die andere site (die ik niet meer bij naam al noemen) je zo geholpen had...
Maar dat terzijde...
Ik ga me ook niet uitputten in andere voorbeelden dan die welke reeds door Kimmie zijn gegeven... Als wie dan ook niet begrijpt dat het totale geluk van meer factoren afhankelijk is dan je totale zelfverwezijnlijking op T-gebied... zo zij het...
Maar voor mij persoonlijk zou het wel eens zo kunnen zijn dat de zorg voor een kind, een zieke vader, moeder of partner uiteindelijk zwaarder weegt dan het totale t-traject doorlopen...
Ik bedoel maar... zijn zorgzaamheid en opofferingsgezindheid nu ineens geen "typisch" vrouwelijke kenmerken meer??? Misschien haal ik daar wel meer satisfactie uit dan mezelf zoveel en zover mogelijk laten transigeren... En da's geen oordeel over anderen hoor... ik spreek alleen voor mezelf...
Ik heb niets meer willen aangeven dan dat het compromis dat ik in elk geval voor dit moment heb gesloten, mij niet ongelukkig maakt... Maar ik geef graag toe... da's dus geen compromis waarin voor het T-zijn helemaal geen ruimte bestaat... Want met Kimmie zeg ik dat dat dus de pest is voor elke relatie...
Tenslotte Kimmie... man-TV-TG-TS-vrouw (of omgekeerd...) de grenzen zijn inderdaad vaag... dat bedoel ik met m'n onderschrift...
Alleen met dat "grijs" ben ik niet zo blij... Tussen rood en blauw zijn vele tinten paars???
-
Tirza
Dag Ilona,
>In je reactie op Nathalies JOEEEEPIEE... schreef je zelf door wel dal je was gegaan en dat het schrijven op die andere site (die ik niet meer bij naam al noemen) je zo geholpen had...
Dat wil echter niet zeggen dat je ongevraagd kunt refereren naar wat ik daar heb verteld. Klinkt misschien een beetje hard, maar dat zijn de privacy-regels aldaar.
>Als wie dan ook niet begrijpt dat het totale geluk van meer factoren afhankelijk is dan je totale zelfverwezijnlijking op T-gebied... zo zij het...
Ik denk toch dat je me hier niet goed hebt begrepen. Over het "totale geluk" heb je mij niet horen spreken en ik heb (dus) ook niet beweerd dat dat geheel afhankelijk is van "je totale zelfverwezijnlijking op T-gebied". Het enige dat ik aan Sandra wilde vertellen is dat ze haar eigen geluk niet moet laten bepalen door wat haar omgeving, familie, partner etc ervan vindt. In het uiterste geval vind ik nog steeds dat je dan voor je zelf moet kiezen, zelfs als zou dat ten koste gaan van een relatie of een gezin.
>Maar voor mij persoonlijk zou het wel eens zo kunnen zijn dat de zorg voor een kind, een zieke vader, moeder of partner uiteindelijk zwaarder weegt dan het totale t-traject doorlopen...
Prima, is helemaal niets mis mee, zolang je het maar met liefde doet en zolang het je een goed gevoel geeft. Stel dat je het met grote tegenzin doet en dat je toch liever het T-traject zou doorlopen (en je zou een keuze moeten maken), dan wordt het in mijn optiek een ander verhaal.
>Ik heb niets meer willen aangeven dan dat het compromis dat ik in elk geval voor dit moment heb gesloten, mij niet ongelukkig maakt...
Daar ben ik blij om, maar nogmaals, als er geen compromis mogelijk is, kies ik in het uiterste geval voor mezelf.
Groetjes,
Tirza
>In je reactie op Nathalies JOEEEEPIEE... schreef je zelf door wel dal je was gegaan en dat het schrijven op die andere site (die ik niet meer bij naam al noemen) je zo geholpen had...
Dat wil echter niet zeggen dat je ongevraagd kunt refereren naar wat ik daar heb verteld. Klinkt misschien een beetje hard, maar dat zijn de privacy-regels aldaar.
>Als wie dan ook niet begrijpt dat het totale geluk van meer factoren afhankelijk is dan je totale zelfverwezijnlijking op T-gebied... zo zij het...
Ik denk toch dat je me hier niet goed hebt begrepen. Over het "totale geluk" heb je mij niet horen spreken en ik heb (dus) ook niet beweerd dat dat geheel afhankelijk is van "je totale zelfverwezijnlijking op T-gebied". Het enige dat ik aan Sandra wilde vertellen is dat ze haar eigen geluk niet moet laten bepalen door wat haar omgeving, familie, partner etc ervan vindt. In het uiterste geval vind ik nog steeds dat je dan voor je zelf moet kiezen, zelfs als zou dat ten koste gaan van een relatie of een gezin.
>Maar voor mij persoonlijk zou het wel eens zo kunnen zijn dat de zorg voor een kind, een zieke vader, moeder of partner uiteindelijk zwaarder weegt dan het totale t-traject doorlopen...
Prima, is helemaal niets mis mee, zolang je het maar met liefde doet en zolang het je een goed gevoel geeft. Stel dat je het met grote tegenzin doet en dat je toch liever het T-traject zou doorlopen (en je zou een keuze moeten maken), dan wordt het in mijn optiek een ander verhaal.
>Ik heb niets meer willen aangeven dan dat het compromis dat ik in elk geval voor dit moment heb gesloten, mij niet ongelukkig maakt...
Daar ben ik blij om, maar nogmaals, als er geen compromis mogelijk is, kies ik in het uiterste geval voor mezelf.
Groetjes,
Tirza
-
SandraTV
Hallo Allemaal,
Ik ben het met Tirza eens dat je niet zomaar ongevraagt iets over iemand anders kan schrijven wat ze gezegt heeft op een andere site laat staan in een gesloten mailgroep.
Ik zou me daar ook niet happy bij voelen.
Wat is begonnen met de cogati test is nu overgegaan in een discusie of je gellukkig kan zijn als je een keuze maakt waarbij je veel verliest en anderen waarvan je heel veel hou ongelukkig maakt.
Kan je dan nog wel gellukig worden?
Ik denk het niet....
Kan je gellukig worden als je niet doe wat je heel graag wil.
Ik denk het niet....
Wat weegt zwaarder?
Als je een keuze maak moet je heel zeker zijn van je zelf. Zeker weten dat je de beste keuze maakt.
Er zijn al veel keuzes gemaakt in het verleden waarvan ik nu denk. Had ik het maar niet gedaan. Gemaakte keuze's zijn niet meer te herstellen.
Waarom weet ik niet wat ik moet doen?
Wat begonnen is met een zoek tocht naar mezelf is beeindigd met een keuze moeten maken.
Kan ik het redden door een punt achter het vrouw willen zijn zetten?
Het is 33 jaar goed gegaan.
Ik zei altijd tegen mijzelf: "Nee ik wil geen vrouw worden en ik ben het ook niet"
Kan ik daarmee doorgaan?
Groetjes SAndra
Ik ben het met Tirza eens dat je niet zomaar ongevraagt iets over iemand anders kan schrijven wat ze gezegt heeft op een andere site laat staan in een gesloten mailgroep.
Ik zou me daar ook niet happy bij voelen.
Wat is begonnen met de cogati test is nu overgegaan in een discusie of je gellukkig kan zijn als je een keuze maakt waarbij je veel verliest en anderen waarvan je heel veel hou ongelukkig maakt.
Kan je dan nog wel gellukig worden?
Ik denk het niet....
Kan je gellukig worden als je niet doe wat je heel graag wil.
Ik denk het niet....
Wat weegt zwaarder?
Als je een keuze maak moet je heel zeker zijn van je zelf. Zeker weten dat je de beste keuze maakt.
Er zijn al veel keuzes gemaakt in het verleden waarvan ik nu denk. Had ik het maar niet gedaan. Gemaakte keuze's zijn niet meer te herstellen.
Waarom weet ik niet wat ik moet doen?
Wat begonnen is met een zoek tocht naar mezelf is beeindigd met een keuze moeten maken.
Kan ik het redden door een punt achter het vrouw willen zijn zetten?
Het is 33 jaar goed gegaan.
Ik zei altijd tegen mijzelf: "Nee ik wil geen vrouw worden en ik ben het ook niet"
Kan ik daarmee doorgaan?
Groetjes SAndra
-
NicoleCD
Sommige keuzes zijn moeilijk, zeker als die keuzes de rest van je leven beinvloeden. Voor moeilijke keuzes gooi ik altijd een muntje op. Kop: ik doe het; munt:ik doe het niet. Klinkt stom, maar het helpt je wel realiseren wat je zelf wilt of dat je dat nog niet weet. Als de munt valt op een keuze die je niet wilt, dan heb je de neiging om nog een keer het muntje op te gooien.
Rationaliseren helpt niet, aan je gevoel kun je geen getal toekennen. Met andere woorden, als je gaat rationaliseren sluit je je gevoel uit en je gevoel is juist de 'oorzaak' van de wens je huidige situatie te wijzigen.
Bijvoorbeeld: iedereen in mijn omgeving vond dat met mijn vrouw trouwen het aller aller aller aller aller stomste zou zijn wat ik kon doen. Rationeel had iedereen toen gewoon gelijk. Ik heb een muntje opgegooid en mijn gevoel gevolgd. Ik heb geen spijt van de gevolgen.
Rationaliseren helpt niet, aan je gevoel kun je geen getal toekennen. Met andere woorden, als je gaat rationaliseren sluit je je gevoel uit en je gevoel is juist de 'oorzaak' van de wens je huidige situatie te wijzigen.
Bijvoorbeeld: iedereen in mijn omgeving vond dat met mijn vrouw trouwen het aller aller aller aller aller stomste zou zijn wat ik kon doen. Rationeel had iedereen toen gewoon gelijk. Ik heb een muntje opgegooid en mijn gevoel gevolgd. Ik heb geen spijt van de gevolgen.
Hoi Nicole,
Ik heb een vriendin die op een dergelijke manier belangrijke beslissingen in haar leven door het opgooien van een muntstuk laat bepalen. Ik heb dat proces een aantal keren van nabij mogen meemaken.
Het maakt op mij de indruk dat, wanneer gevoel en verstand niet dezelfde richting op willen, het gevoel het vroeg of laat wint. In deze situatie kan een muntstuk opgooien misschien helpen, maaarrr als het muntje dan de partij van het verstand kiest merk ik dat zij tóch haar gevoel volgt. Kortom: het gooien met een muntje is overbodig.
Als je spiritueel heel ver gevorderd bent denk ik dat je gevoel een goed baken kan zijn om je koers te bepalen. Het heeft het schip van mijn leven, door flinke stormen heen, uiteindelijk in rustiger vaarwater gebracht. En tóch probeer ik naast mijn gevoel, ook mijn verstand te gebruiken. Ik ben er gewoon nog niet uit wanneer je nou het beste je verstand moet gebruiken, en wanneer je dat moet laten overrulen door je gevoel. Jij?
Liefs,
JolandaM
Ik heb een vriendin die op een dergelijke manier belangrijke beslissingen in haar leven door het opgooien van een muntstuk laat bepalen. Ik heb dat proces een aantal keren van nabij mogen meemaken.
Het maakt op mij de indruk dat, wanneer gevoel en verstand niet dezelfde richting op willen, het gevoel het vroeg of laat wint. In deze situatie kan een muntstuk opgooien misschien helpen, maaarrr als het muntje dan de partij van het verstand kiest merk ik dat zij tóch haar gevoel volgt. Kortom: het gooien met een muntje is overbodig.
Als je spiritueel heel ver gevorderd bent denk ik dat je gevoel een goed baken kan zijn om je koers te bepalen. Het heeft het schip van mijn leven, door flinke stormen heen, uiteindelijk in rustiger vaarwater gebracht. En tóch probeer ik naast mijn gevoel, ook mijn verstand te gebruiken. Ik ben er gewoon nog niet uit wanneer je nou het beste je verstand moet gebruiken, en wanneer je dat moet laten overrulen door je gevoel. Jij?
Liefs,
JolandaM
Je kunt het leven slechts vieren wanneer je het als een geschenk aanvaardt
Hoi Tirza,
Nog ff voor de duidelijkheid dan... ik heb alleen gerefereerd aan wat je hier schreef (en had daarbij in m'n hoofd wat je elders schreef)... sorry dat ik die site met naam en toenaam genoemd heb, maar van wat je daar inhoudelijk verteld hebt, zie je hier dus niet terug...
Maarre... belangrijker.... ik heb het gevoel dat onze discussie HIER verder nergens over gaat... we zijn het volgens mij hartstikke eens - kleine nuanceverschillen daargelaten -....
Dus ik stel voor dat ik zeg... (RE)Hoi Tirza... leuk je te ontmoeten... kunnen we gewoon van voorafaan beginnen???
Liefs,
Ilona
Nog ff voor de duidelijkheid dan... ik heb alleen gerefereerd aan wat je hier schreef (en had daarbij in m'n hoofd wat je elders schreef)... sorry dat ik die site met naam en toenaam genoemd heb, maar van wat je daar inhoudelijk verteld hebt, zie je hier dus niet terug...
Maarre... belangrijker.... ik heb het gevoel dat onze discussie HIER verder nergens over gaat... we zijn het volgens mij hartstikke eens - kleine nuanceverschillen daargelaten -....
Dus ik stel voor dat ik zeg... (RE)Hoi Tirza... leuk je te ontmoeten... kunnen we gewoon van voorafaan beginnen???
Liefs,
Ilona
Everybody 's free... to feel good 
-
SandraTV
Als ik mijn keuzes door mijn gevoel laat bepalen.
Komt mijn verstand er tussen en zegt tegen mijzelf:
"Meisje dat kan je niet maken, denk toch is na"
Vreemd genoeg wint het gevoel vaak en luister ik niet naar mijn verstand.
Ik kies dan wat ik het leukste vind maar of het wel verstandig is......
Liefs Sandra
Komt mijn verstand er tussen en zegt tegen mijzelf:
"Meisje dat kan je niet maken, denk toch is na"
Vreemd genoeg wint het gevoel vaak en luister ik niet naar mijn verstand.
Ik kies dan wat ik het leukste vind maar of het wel verstandig is......
Liefs Sandra
-
NicoleCD
En in hoeverre ben jij dat dan zelf die dat zegt. En in hioeverre zijn het ideeen van anderen die je hier opgedrongen krijgt? Mannen wordt geleerd om niet naar hun gevoel te luisteren, en dat doe je dus nog steeds netjes, zoals je opgevoed bent.
Komt mijn verstand er tussen en zegt tegen mijzelf:
"Meisje dat kan je niet maken, denk toch is na"
Groetjes,
Kim
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Kimmie op 2001-08-28 09:48 ]</font>
-
SandraTV
Hoi Kim,
Ik weet het niet...
Ik vond het leuk om die zin te schrijven maar het klopt geloof ik niet bij mij.
Als ik echt heel graag iets wil doen. Dan komt mijn verstand er eigenlijk niet bij kijken.
Ik heb in het verleden dingen gedaan wat helemaal niet slim was maar het zo graag wou doen dat ik het toch heb gedaan.
Als ik naar mijn verstand had geluisterd die er op dat moment niet was had ik nooit zo iets gedaan.
Bijvoorbeeld,
Ik heb in een stom blad (Panorama) gestaan alleen maar omdat ik het leuk vond en eigenlijk trots op mijzelf was dat ik erin mocht staan.
Achteraf ben ik er erg van geschrokken dat ik zo iets gedaan heb.
Ik heb hard op de rem gestaan.
Geprobeerd niet aan travestie te doen en niet mee bezig te zijn (geen internet).
Er is geen dag geweest dat ik niet aan het vrouw zijn dacht.
Groetjes Sandra
Ik weet het niet...
Ik vond het leuk om die zin te schrijven maar het klopt geloof ik niet bij mij.
Als ik echt heel graag iets wil doen. Dan komt mijn verstand er eigenlijk niet bij kijken.
Ik heb in het verleden dingen gedaan wat helemaal niet slim was maar het zo graag wou doen dat ik het toch heb gedaan.
Als ik naar mijn verstand had geluisterd die er op dat moment niet was had ik nooit zo iets gedaan.
Bijvoorbeeld,
Ik heb in een stom blad (Panorama) gestaan alleen maar omdat ik het leuk vond en eigenlijk trots op mijzelf was dat ik erin mocht staan.
Achteraf ben ik er erg van geschrokken dat ik zo iets gedaan heb.
Ik heb hard op de rem gestaan.
Geprobeerd niet aan travestie te doen en niet mee bezig te zijn (geen internet).
Er is geen dag geweest dat ik niet aan het vrouw zijn dacht.
Groetjes Sandra
-
Tirza
Op 2001-08-28 04:35, schreef ilona:
>... sorry dat ik die site met naam en toenaam genoemd heb ...
Het is je vergeven hoor! (dit is een selectieve quote)
>.... ik heb het gevoel dat onze discussie HIER verder nergens over gaat... we zijn het volgens mij hartstikke eens - kleine nuanceverschillen daargelaten
Maar toch wel nuttig. Ik heb de afgelopen jaren geleerd om op een andere manier tegen allerlei zogenaamde algemeen geaccepteerde waarheden aan te kijken. Zoals het idee dat voor anderen zorgen per definitie altijd goed is. Ja, misschien wel voor die anderen, maar het kan (ik zeg KAN) even goed een manier zijn om niet voor zichzelf te hoeven zorgen. En in het uiterste geval is dan helaas zelfs een gezin niet heilig, want wat schiet dat op met een vader (of moeder) die zichzelf niet kan zijn? Ik ken ze heus wel dit soort gevallen en daarom mag ik blij zijn dat ik niet gebonden ben, al mis ik soms wel de geborgenheid. Wie weet dat dit ooit ook voor mij weggelegd is.
> Dus ik stel voor dat ik zeg... (RE)Hoi Tirza... leuk je te ontmoeten... kunnen we gewoon van voorafaan beginnen???
Ja hoor. Hoi Ilona...jij ook hier...ehhh, jij was toch TV of TG of hoe zit dat eigenlijk?
Groetjes,
Tirza
>... sorry dat ik die site met naam en toenaam genoemd heb ...
Het is je vergeven hoor! (dit is een selectieve quote)
>.... ik heb het gevoel dat onze discussie HIER verder nergens over gaat... we zijn het volgens mij hartstikke eens - kleine nuanceverschillen daargelaten
Maar toch wel nuttig. Ik heb de afgelopen jaren geleerd om op een andere manier tegen allerlei zogenaamde algemeen geaccepteerde waarheden aan te kijken. Zoals het idee dat voor anderen zorgen per definitie altijd goed is. Ja, misschien wel voor die anderen, maar het kan (ik zeg KAN) even goed een manier zijn om niet voor zichzelf te hoeven zorgen. En in het uiterste geval is dan helaas zelfs een gezin niet heilig, want wat schiet dat op met een vader (of moeder) die zichzelf niet kan zijn? Ik ken ze heus wel dit soort gevallen en daarom mag ik blij zijn dat ik niet gebonden ben, al mis ik soms wel de geborgenheid. Wie weet dat dit ooit ook voor mij weggelegd is.
> Dus ik stel voor dat ik zeg... (RE)Hoi Tirza... leuk je te ontmoeten... kunnen we gewoon van voorafaan beginnen???
Ja hoor. Hoi Ilona...jij ook hier...ehhh, jij was toch TV of TG of hoe zit dat eigenlijk?
Groetjes,
Tirza
Hoi Sandra, Nicole,
Ik denk dat het heer verstandig is om naar je gevoel te luisteren. We worden allemaal zo opgevoed met "gebruik toch je verstand", maar ik denk dat we ons verstand niet hebben gekregen om levens-dilemma's op te lossen. Ik heb heel lang "mijn verstand gevolgd", zo als een welopgevoed iemand betaamt. Maar uiteindelijk ben ik vastgelopen in het leven. Ik weet nu dat mijn intuïtie een heel belangrijk instrument is bij het nemen van de juiste beslissingen, en -net als bij jou, Nicole, heeft dat nog geen problemen opgeleverd. Ik moet alleen nog leren om, als ik dan tegenstand krijg van anderen, tóch mijn gevoel trouw te blijven. Ik geeft nog te gauw toe aan anderen.
Liefs,
JolandaM
Ik denk dat het heer verstandig is om naar je gevoel te luisteren. We worden allemaal zo opgevoed met "gebruik toch je verstand", maar ik denk dat we ons verstand niet hebben gekregen om levens-dilemma's op te lossen. Ik heb heel lang "mijn verstand gevolgd", zo als een welopgevoed iemand betaamt. Maar uiteindelijk ben ik vastgelopen in het leven. Ik weet nu dat mijn intuïtie een heel belangrijk instrument is bij het nemen van de juiste beslissingen, en -net als bij jou, Nicole, heeft dat nog geen problemen opgeleverd. Ik moet alleen nog leren om, als ik dan tegenstand krijg van anderen, tóch mijn gevoel trouw te blijven. Ik geeft nog te gauw toe aan anderen.
Liefs,
JolandaM
Je kunt het leven slechts vieren wanneer je het als een geschenk aanvaardt
-
Eline
- ff weer wat posten
- Berichten: 26
- Lid geworden op: di sep 25, 2001 2:00
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
[quote]
Op 2001-08-14 11:23, schreef Kimmie:
Hoi,
Ik las net iets over de COGATI test. De test gaat uit van een soort steriotype verschil tussen mannen en vrouwen, en test of je daar aan voldoet.
Het is een hele rare test, ik was een super transseksueel en dat ben ik echt niet hoor, ik ben een vrouw met veel mannelijke trekken, dus ik zou zeggen, neem die resultaten met een korreltje zout
Op 2001-08-14 11:23, schreef Kimmie:
Hoi,
Ik las net iets over de COGATI test. De test gaat uit van een soort steriotype verschil tussen mannen en vrouwen, en test of je daar aan voldoet.
Het is een hele rare test, ik was een super transseksueel en dat ben ik echt niet hoor, ik ben een vrouw met veel mannelijke trekken, dus ik zou zeggen, neem die resultaten met een korreltje zout