Tweeslachtig

[Joanne]

Goh, grappig dat je dat zo vraagt, aangezien ik niet lang geleden via je profiel contact met je heb gezocht om juist hierover te praten, en geen reactie heb gekregen

Maar ik eigenlijk weinig behoefte om te reageren in een thread waar iemand het dragen van vrouwenschoenen vergelijkt met wat jij noemt, en wat ik gedaan heb. Dat is zoiets als zeggen dat je niet racistisch bent omdat je buurman ook zwart is, en je hem gewoon groet.

Yep sorry mijn fout ik heb naast trav.org weinig behoefte over mijn/of jouw T zijn te praten realiseerde ik me achteraf en heb verzuimd je daarover in te lichten. Kaats ook meestal mensen af als ze me prive willen bereiken. Heeft niets met jou te maken Maruscha of met die andere dames maar gewoon met het feit dat ik er langzaam in begin te groeien dat ik er klaar mee ben. Als me iets dwars zit schrijf ik het hier van me af of bespreek het met mijn psych en verder heb ik het er weinig over prive. Kan het dan ook niet helemaal opbrengen om er nog per mail dieper op in te gaan en dat is misschien een beetje ego maar ben een beetje moegestreden de laatste tijd.

[Janiek]

Kan het dan ook niet helemaal opbrengen om er nog per mail dieper op in te gaan en dat is misschien een beetje ego maar ben een beetje moegestreden de laatste tijd.

Dat heet bij ons thuis "goed voor jezelf zorgen" .

<<groetjes

[Josette]

Joanne,

Je HOEFT je niet te verontschuldigen voor je manier van handelen of dat je de mensen van trav.org liever alleen maar op trav.org ziet. Het is jou beslissign dat je je eigen leven hebt. Keuze kan ik, aangaande jouw verleden, niet noemen.

[Joanne]

Thnx allebei:)

[Maruscha]

Goh Josette, dank je dat je Joanne al beantwoordt op iets wat richting mij was gericht ..

Maar Joanna, wat ik hier eerder schreef was niet richting jou bedoeld maar richting Wendy. Dat jij niet terug hebt gemailed was niet echt netjes nee (aangezien ik toch duidelijk 'om toestemming' had gevraagd en had gekregen, en een kort 'afwijzend' mailtje later was genoeg geweest) maar goed, zand erover.

Ik herken trouwens het 'klaar zijn met' wel een beetje, heb het hier ook langzaam aan wel gezien.

[Joanne]

Goh Josette, dank je dat je Joanne al beantwoordt op iets wat richting mij was gericht ..

Maar Joanna, wat ik hier eerder schreef was niet richting jou bedoeld maar richting Wendy. Dat jij niet terug hebt gemailed was niet echt netjes nee (aangezien ik toch duidelijk 'om toestemming' had gevraagd en had gekregen, en een kort 'afwijzend' mailtje later was genoeg geweest) maar goed, zand erover.

Ik herken trouwens het 'klaar zijn met' wel een beetje, heb het hier ook langzaam aan wel gezien.

Ja sorry was inderdaad niet netjes van me mijn excuus en inderdaad zand erover.

[Caroline B]

Ik ben benieuwd of iemand zich hierin herkent.

Vrouwelijkheid loopt als een draad door mijn dagelijkse bestaan. Toch kent het verschillende uitingsvormen. Ik heb geen behoefte aan veranderingen aan mijn lichaam, maar ik vind m'n lichaam wel het mooist als het helemaal onthaard/geschoren is. Omdat het zo'n gedoe is m'n hele lichaam bij te houden, doe ik dat alleen soms.

Het meest treffend zie je de tweedeling terug in mijn garderobekast. Daarin liggen en hangen mijn 'mannelijke' kledingstukken naast vrouwelijke kleding die ik als transgender/androgyn ook dagelijks over straat aankan. Dus: vrouwelijke broeken, meisjessokken, -riemen, -shirtjes, truitjes en lingerie. Aan mijn kapstok hangen twee damesjassen die ik ook overdag kan dragen (ik ga er soms ook in stappen, bijvoorbeeld), bij de schoenen staan laarzen met lage hakken. De meeste mensen die ik op bezoek kijken er niet meer zo van op.

En dus niet: rokjes, jurken, laarzen/schoenen met hoge hakken. Die heb ik in een andere kast opgeborgen en haal ik soms te voorschijn, als ik me helemaal en femme wil kleden. Dat komt niet zo vaak voor, gewoon omdat ik er niet zo vaak behoefte aan heb.

Ik heb minder dan vroeger de neiging om de vrouwelijkheid voor me te houden. Vandaar dat ik een gemengde kledingkast heb. Dat ik mijn broekspijpen modieus omsla om iets meer van mijn lagehakkenlaarzen te laten zien of dat ik in een getailleerde damesjas (geen knalroze hoor ) ga winkelen.

Wie herkent zich in deze behoefte je vrouwelijkheid met je dagelijks leven te verweven?

Ik ken het heel goed. Ik ben ook een mengeling van vrouw en man. Alleen ik uit ik het in vrouw of man zijn. Dat gaat automatisch. Zo zit ik in elkaar. Ik denk dat ik 40% vrouw en 60% man ben. Een tijdje heb ik geleefd zoals jij, lang gekleurd haar, vrouwelijke broeken uniseks shirtjes enz. Alleen ik was er niet gelukkig mee. Ik liep een beetje met mijn ziel onder mijn arm. Op een gegeven moment was ik zo depressief als een konijn. Toen heb ik besloten om mijn gevoel te volgen en niet mijn verstand. Het roer is radicaal omgegaan. Eerst een mannelijke periode gehad, waarin ik veel sportte, wielrennen, krachttraining etc. Op een gegeven moment voelde ik Caroline weer aan de poort kloppen. Die heb ik onmiddellijk binnen gelaten en nu zit ik weer in een vrouwelijke fase, ongeacht de kleding die ik draag. Maar ik weet dat ze ook weer eens op reis gaat. Ik snap er niks van maar ik ben nu hartstikke gelukkig. En denk er verder niet meer over na. Zo ben ik nu eenmaal.

[Wendy B]

Ik herken het hele verhaal van mijn naamgenote heel goed. Ik zou het bijna zelf geschreven kunnen hebben. Je kunt ook je kledingstijl aanpassen aan de situatie; Op mijn werk of bij mijn ouders ben ik wat minder uitbundig dan thuis in het weekend.

[mila]

hmmmmmmmmmmmmmmmm ik leef als vrouw, gebruik hormonen, heb geen baardgroei of lichaamshaar, een vrouwelijk figuur, en ik ga altijd casual vrouwelijk gekleed, weinig make up, en ben volledig passabel als vrouw.
Al zou ik het willen; dan nog is het onmogelijk me voor te doen als man, ook als ik mannen kleren aan zou trekken, waar ik helemaal geen behoefte aan heb trouwens, en ik heb ook geen behoefte aan een geslachtsoperatie.
Ik ben ooit eens volledig verregend bij een vriend thuis gekomen, die me wat van zijn -uitgesproken- mannenkleding gaf om even aan te trekken terwijl mijn kleding in de droger zat.
Zijn commentaar: 'wat staat dat raar zeg, dat vrouwengezicht boven die mannenkleding' (overhemd, spencer, ribbroek, geruite sokken)

Het niet willen van een geslachtsveranderende operatie maakt me niet tot een 'man', vind ik zelf. Evengoed gaat het me allesbehalve om kleding/make up/schoeisel ed, maar om *mezelf* waar ik me het beste bij voel, en dat is vrouwelijk dus, zonder operatie.

Groetjes Mila.

[Wendy B]

Foutje,

verkeerde draadje. Moest in het draadje over Joost á Campo

[Wendy B]

Is misschien ook wel interessant om hier te melden.
Ik heb ooit van mijn moeder wel eens de naam gehoord die ik gekregen zou hebben als ik als meisje ter wereld was gekomen.
Vreemd genoeg zegt die naam me helemaal niets. Ik ben niet als meisje geboren en ik ben haar dus ook niet. Ik heb een naam gekozen die naar mijn idee een equivalent is voor mijn jongensnaam. Want dat ben ik.

[Erik]

Ik geloof niet zo in vrouwelijke of mannelijke eigenschappen, die zijn voor een groot deel maatschappelijk bepaalt. Dit geld met name voor kleding en make-up. Je kunt in een groot deel van de wereld jurken en rokken kopen die speciaal zijn gemaakt voor mannen (b.v. idia en bangladesh). Het zelfde geld voor het gebruik van make-up. Ik heb me ook verbaast over de voor ons nogal intieme manier waarop mannen met elkaar omgingen (in bangladesh), het kwam mij erg vrouwelijk over. Daar was het normaal sociaal geaccepteerd gedrag.
Je ziet nu ook in navolging van beroemdheden mannen zich "vrouwlijker" gaan gedragen.
Mijn grootste gemis is eigenlijk dat ik altijd aan een verwachtingspatroon heb willen voldoen van een man en me zelf voor de gek heb gehouden voor een lange tijd.
Aangezien ik niet aan dit beeld kan voldoen ben ik dit gaan compenseren door af en toe me vrouwelijker te kleden en nu in een fase zit die je het beste kunt vergelijken met de pubertijd.

[kim dietrich]

Ik ben benieuwd of iemand zich hierin herkent.

Vrouwelijkheid loopt als een draad door mijn dagelijkse bestaan.

..., als ik me helemaal en femme wil kleden. Dat komt niet zo vaak voor, gewoon omdat ik er niet zo vaak behoefte aan heb.

Ik heb minder dan vroeger de neiging om de vrouwelijkheid voor me te houden.
...
Wie herkent zich in deze behoefte je vrouwelijkheid met je dagelijks leven te verweven?

Hallo Wonderwendy,

Ik herken me wel in deze passages. De kleding die als typisch vrouwelijk wordt gezien, draag ik liefst standaard/dagelijks. En volledige travestie is leuk om eens gedaan te hebben maar veel werk en gedoe en daar heb ik niet zo vaak tijd voor en waarom zou je het doen?. Ik durf ook veel meer dan vroeger, maar dat komt ook omdat het inmiddels toch meer geaccepteerd is. Maar goed, het is maar kleding. Het is een rok, het zijn een paar hoge hakken voor mij, o.i.d. Wat maakt het uit? Over 50 jaar vinden we het vermoedelijk heel gewoon.

Maar een vrouw bestaat niet alleen uit kleding. Het leuke van vrouwen is behalve dat uiterlijk dat ze vaak ook zo leuk kunnen kletsen. Hoe zit het daarmee? Ik voel me toch wel vaak een sociaal onhandige man (dat ben ik ook wel wat) maar veel mannen schijnen op dit punt nog erger te zijn.

Groet, Kim.