Vervolg op dit bericht
Op maandag heb ik een andere collega teammanager bijgepraat. Ook hij verwachtte dat het gesprek werkgerelateerd zou zijn. Ik kreeg de indruk dat mijn nieuws hem nogal rauw op zijn dak viel. Hij wist zich met zijn houding even geen raad: hij reageerde in een paar seconden tijd in een rare combinatie van heel geschokt en heel erg lachen; ik moest hem even helpen om weer "bij zichzelf" te komen door even op te houden met praten en vriendelijk glimlachend te concluderen dat dit nieuws zo te zien nogal als een schok kwam. Op zich had ik wel het gevoel dat ook hij het nieuws wel accepteerde, ook hij was daarna op zich wel meevoelend. Wel schakelde hij op het eerste het beste moment over van dit nieuws naar werkgerelateerde zaken (na 10 minuten hebben we het over het werk gehad, de daaropvolgende 20 minuten ging het uitsluitend over het werk). Op zich vond ik dat ook geen probleem, ik was op dat moment de paar punten die ik per se kwijt wou ook echt kwijt (die punten waren: ik voel me veel meer vrouw dan man, ik ga baardepilatie doen en dat kan op een wat bijzondere manier zichtbaar worden, ik weet minder goed dan de trans binnen onze afdeling wat mijn vervolgacties zijn en hoe het allemaal zal lopen weet ik niet, in de komende paar weken graag geheimhouding omdat er nog meer outingsgesprekken volgen en ik wil in jouw team graag een outingsgesprek met jouw mensen omdat ik ook in de avond/morgen/weekeinduren vaak men hen samenwerk - en hoe pak ik dat het beste aan).
Wat de reden is dat hij zich moeilijker dan de anderen een houding kon aanmeten - ik kan er alleen maar naar raden. Het zou kunnen zijn omdat juist in zijn team er veel meer grappen over seksualiteit gemaakt worden dan in andere teams. Ook zijn eigen achtergrond kan meespelen: ik heb een keer meegemaakt dat zijn homoseksualiteit in grappen gecombineerd werd met zijn toneelhobbie, waarbij hij ook wel als vrouw op het toneel staat. Daarbij werd gesuggereerd dat hij in zijn vrije tijd ook als vrouw gekleed was. Hij lachtte toen wat mee, maar ik voelde wel de druk van zijn omgeving op zijn anders-zijn. Ik heb hem altijd erg bewonderd voor de manier waarop hij met zijn homo-zijn omging: heb altijd de rust gewenst die hij over zich heenhad als er grappen over dit soort zaken gemaakt werden. Omdat hij zich, nadat hij zich herpakt heeft, best wel meelevend reageerde denk ik dat mijn nieuws uiteindelijk wel goed gevallen is.
Op dinsdag heb ik een stafmedewerker van onze beheerafdeling bijgepraat. In het zoeken naar onderdrukte emoties en gevoelens doorloopt hij een soortgelijk proces als ik - maar daar waar het bij mij combineert met genderdysforie combineert het bij hem met zijn eerste vriendin. Hij vertelde me dat hij zijn vriendin allang was kwijtgeraakt als hij geen coachingsgesprekken gehad zou hebben. Hij keek regelmatig naar Discoverychannel en was daar ook documentaires over transseksualiteit tegengekomen. Hij vond het heel goed dat die situatie gewoon zonder waardeoordeel gefilmd was. Hij vond ook dat ik veel minder star en strak in mijn communicatie geworden was als begin 2004. Inderdaad is het bijzonder dat dit dezelfde jongen is wiens bloed ik begin 2004 nog wel kon drinken... We hebben er samen nog even hartelijk om gelachen en ik heb aangegeven dat ik niet verwacht dat de situatie zoals wij die toen samen gehad hebben ooit nog op zal treden. Hij drukte me bij het afscheid vriendelijk de hand en wenste mij het beste toe.
Op woensdag tussen de middag zat ik aan tafel met enkele collega's die vooral hardwareverstoringen oplossen. Ze grapten over een collega en legden daarbij op een vrij schaamteloze manier een verband met mijn transseksuele collega. Ook nu viel het mij op dat dit vooral gebeurde op een moment dat ze net niet meer wisten wat ze nog over een vorig onderwerp konden vertellen. Het lijkt me toch vooral een vorm van sociale armoede om dan maar seksuele grappen te maken.Wel merkte ik dat het wat met mij deed: aan de ene kant had ik iets van "ach, jochies toch", aan de andere kant joeg de gedachte dat ik binnen een week voor diezelfde groep mijn verhaal zou gaan vertellen ook mijn angst aan...
In de loop van de middag had ik een gesprek met een collega teammanager. Hij had nog veel meer onderwerpen op de planning staan. Binnen 10 minuten was mijn onderwerp de revue gepasseerd (hij was op zich wel meelevend maar vroeg er niet op door) en kwamen zijn drie onderwerpen op de proppen.
Wordt vervolgd
