Hai,
Dankzij een zanglerares en logopediste is mijn stem nu redelijk vrouwelijk te noemen. De oefeningen komen van het VU, maar omdat dat wat beperkt is heeft mijn logopediste het lespakket ehhh... flink uitgebreid zeg maar. En dat werkt! Ik vind dat leuk om te doen, en de enorme hoeveelheid oefeningen die ik dagelijks doe staan mij dan ook absoluut niet tegen. In principe is het gebruik van mijn stem in het dagelijks leven al een oefening!
Maar... Wanneer ik een gesprek aanga met een bio-vrouw, gaat alles prima. In principe is zij mijn voorbeeld, en ik ben in staat om dat direct over te nemen, dus ook haar intonatie. Dat lijkt een zege, maar dat gaat de mist in als ik met een man converseer. Zoals bekend heeft een man een vrij monotone stem, welks aan het eind van een zin omlaagduikelt. In tegenstelling tot de melodieuze vrouwenstem is dat van een man maar saai te noemen. Toch vormt hier mijn probleem: ik heb dan steeds meer moeite om mijn intonatie goed te houden. Ook hier neem ik direct over wat ik hoor. Ik gebruik weliswaar nog steeds mijn kopstem (ik kan niet meer mijn oude borstresonans gebruiken), maar de intonatie gaat de fout in. Het direct overnemen qua stem is hier een ramp. Op allerlei manieren proberen we dat tegen te gaan, maar het is erg lastig.
Wie heeft hier meer ervaring mee?
Liefs,
Kitty.
Logopedie
Moderator: Moderators
Ha! Dat is makkelijker dan gezegd dan gedaan. Ik componeer zelf muziek, en het meerstemmige gebeuren is dus niets nieuws voor me. Of dat mij van mijn probleem af helpt is vraag twee.
Het 'overnemen' van stemmen is iets wat ik goed kan, zo ook met dialecten. Ik moet dat dus gaan negeren, en mij meer gaan concentreren op mijzelf. Hoewel mijn kopstem redelijk goed gaat (af en toe breekt deze wel eens als ik een lang gesprek voer of als ik erg moe wordt), is de intonatie iets waar ik nog continu bij moet nadenken. Het is nog geen automatisme.
Kitty.
Het 'overnemen' van stemmen is iets wat ik goed kan, zo ook met dialecten. Ik moet dat dus gaan negeren, en mij meer gaan concentreren op mijzelf. Hoewel mijn kopstem redelijk goed gaat (af en toe breekt deze wel eens als ik een lang gesprek voer of als ik erg moe wordt), is de intonatie iets waar ik nog continu bij moet nadenken. Het is nog geen automatisme.
Kitty.