Hoe vertel ik het mijn partner?

[Janiek]

Ik heb dus gekozen voor vertellen...(had ik het maar nooit gedaan) Ik heb er wel wat van geleerd... ik vertel een toekomstige vriendin niet meer dat ik een T-girl ben. Ik wil niet nog een meisje verliezen omdat ik regelmatig om kleed tot vrouw...
Groetjes, Nataschja

Je kunt van vervelende ervaringen ook de verkeerde dingen leren. Ik denk dat de meesten hier uit ervaring kunnen vertellen hoe slecht dat werkt. Je hebt nu nog de kans om te kijken of je van die ervaring ook andere dingen kunt leren.

<<groetjes

[Natashja]

Hoi,

Janiek, Elsa en Marjan, jullie hebben gelijk.

Natuurlijk is het beter meteen eerlijk te zijn tegen de partner, hoe moeilijk het ook is.

Misschien lag de fout ook wel bij dat ik het beter iets subtieler had moeten aanpakken. Maar als ik wat kwijt moet dan is het vaak recht toe recht aan. en soms is mijn reactie ook behoorlijk bitchie te noemen.
Dat ik iets zeg wat niet zo bedoeld is maar net verkeerd overkomt. tis een paar jaar geleden ik weet ook niet meer hoe ik het gebracht heb...

( Hier op de site ook een voorbeeld met Josette, dat ik voor haar opkom nou dat heb ik geweten heb meteen maar niet meer gereageerd anders ben ik srax ook een racist) maar daar gaat het hier niet over.

Ja soms is Nataschja een beetje onvoorzichtig met het brengen van iets...
Terwijl haar alterego zich stil houd en denkt laat maar zeuren... en zich eigenlijk weinig met dingen bemoeit.

Groetjes, Nataschja

[Lisa Hart]

Hallo Allemaal,

Ja tijdens het lezen komen bij mij ook bepaalde gedachte naar boven.
Had voor het eerst een relatie met een jongen die echt alleen maar op mannen viel.
Superknap echt een snoepie maar niet echt bijster aardig tegenover de dames.
Tijdens onze relatie ging hij er wel op letten dat hij zijn gedrag aanpaste want bij elke aanvaring die hij met een dame veroorzaakte kreeg hij met mij problemen.
Wat mij erg vreemd overkwam was dat hij mij altijd liefkozend Wijffie noemde, heb hem daarmee weleens geconfronteerd en dan wimpelde hij het af van ja dat was de naam die ik bij jou bedacht.
Gaandeweg de relatie kwam Lisa steeds meer naar voren toe en tot een bepaalde hoogte accepteerde hij dat dan wel.
Mijn verbazing steeg tot grote hoogte toen ik hem vertelde dat ik niet alleen het koosnaampje leuk vond maar dat ik al een tijd liep met verdere stappen,dus ook echt een vrouw te worden.
Nog geen minuut later kreeg ik een knal tegen me kop aan en een vette klodder spuug in me gezicht.
Daarna nog allerlei verwensingen waarin een ernstige ziekte en het oudste beroep van de wereld in 1 woord mij werden toegewenst.

Wat voor mij een les is geweest dat je nooit uit angst om iemand te verliezen iets voor je moet houden.
In dit geval was het een verloren zaak maar nieuwe mensen die ik leer kennen vertel ik direkt hoe de vork in de steel zit.
Vriendschappelijk en op liefdesgebied, het scheelt al een hoop dat ik er nu al redelijk vrouwelijk bij loopt met mijn lange nagels en licht make up op maar sommige mensen hebben zelfs als ik met een bloemtjesjurk zou lopen nog niet door dat ik anders ben dan anderen.

Scheelt een hele hoop pijn en verdriet want ondanks dat hij me zo behandelde op het einde was ik stapel op die jongen.

Liefs:Lisa Hart

[kim dietrich]

In mijn geval ben ik uitgemaakt voor homo en nog meer dingen. Geprobeerd haar uit te leggen toen haar woede en verdriet wat was afgezakt hoe ik me voelde. Vertellen of niet... Ik heb dus gekozen voor vertellen...(had ik het maar nooit gedaan) Ik heb er wel wat van geleerd... ik vertel een toekomstige vriendin niet meer dat ik een T-girl ben. Ik wil niet nog een meisje verliezen omdat ik regelmatig om kleed tot vrouw...

Nataschja, wat een onzin! Als je geen vriendin wilt verliezen, moet je dus zorgen dat ze het van het begin af aan weet. Als je het niet vertelt, komt ze er vroeg of laat toch achter en dan ben je niet alleen ontmaskert als TV maar ben je ook haar vertrouwen kwijt.

Vrouwen lijken een beetje op katten. Het kost veel moeite om hun vertrouwen te winnen. Maar als je ze een keer een kunstje flikt (iets doet dat hun niet bevalt) vergeten ze dat nooit weer en zijn al je inspanningen voor niets.

Als je zorgt dat ze het van het begin af aan weet, is het voor haar geen probleem. Was het wel een probleem, dan was het nooit je vriendin geworden in dat geval.

En je moet niet alleen zorgen dat ze het van het begin af aan weet, ze moet het ook van het begin af aan zien. Want weten en zien zijn 2 totaal verschillende zaken. Dus wat meer uitgaan als TV en zo!

Groetjes, Kim D.

[Natashja]

Hoi Kim,

Tegen over vriendin open kaart spelen en familie die van niks weet... 'k dacht t niet! Er zijn dingen die vallen bij mij in de categorie: Above Top Secret! En dat is dus het feit dat ik een t-girl ben. Ik ga echt niet op een eerste date over dit soort zaken babbelen... Wat dat betreft heb ik een paar hele nare encounters gehad met de vrouwtjes... Ik ga dus ook niet meer achter een vrouw aan. De meiden komen nu maar bij mij. En dat gebeurt niet... niet dat ik dat zo heel erg vind... ( ai wat negatief...)
Maar tis m'n ex ik lig niet (meer) wakker van haar. Soms zie ik haar weleens en hoe ze me aankijkt als blikken konden doden...

Wat betreft dat vrouwen op katten lijken... je hebt hier helemaal gelijk.
Ze doen ook regelmatig kattig:-)


Natasha

[kim dietrich]

Een kat kan krabben, maar ook heel lief zijn. Het is maar hoe je er mee om gaat. En een katje dat je beter niet zonder handschoenen kunt vastpakken, vind ik zelf de leukste katjes die er zijn. Dan zit er tenminste leven in!

Waar ben je bang voor? Zo lang het je vriendin niet is, heb je weinig te verliezen, lijkt me. En als je niets doet, wordt het zeker nooit een vriendin. Je bent bang dat het bekend raakt? Ja, dat kan ik me voorstellen. Dan zit je een moeilijke situatie.

Sommige TV's houden het hun hele leven verstopt en kunnen daar mee leven. Lijkt me niets mis mee. Maar ja, dan die partner. Die zal het toch een keer te weten komen, lijkt me. Alhoewel... je hebt verhalen van mannen die al meer dan 30 jaar aan TV doen en waarvan de vrouw het nog steeds niet weet. Op die manier is het tenminste nog echt spannend!

Ik zei trouwens niet dat je het je familie moet vertellen. Dat lijkt me weer iets anders.

Het is eigenlijk een groot probleem voor bijna alle TV's volgens mij. Als je een relatie wilt, leer je iemand kennen en probeer je je van je beste kant te laten zien. Maar vervolgens is er die TV kant en die moet je vroeg of laat vertellen en laten zien. En dat is natuurlijk een afknapper.

De enige oplossing voor dat probleem is volgens mij in travestie o.i.d. uit gaan. Maar dat is -- als je b.v. op een dorp woont -- ook niet niks en haalt ook veel overhoop.

Zelf heb ik indertijd inderdaad een wat vrouwelijk uiterlijk gecultiveerd. Ik was toch al niet zo stoer. Met wat aparte, damesachtige kleding. En voor heel veel vrouwen was dat dus niet het uiterlijk waar ze op vielen. Maar sommige vrouwen vonden het wel leuk. En uiteindelijk bleek ik aan 1 mijn handen echt wel vol te hebben en was dat dus meer dan genoeg.

Het vervelende is dat mijn vrouw een vrouwelijk uiterlijk (kleding) prima vindt, maar dat ze volledige travestie te ver vindt gaan, hoewel ze dat wel van me accepteert. Maar dat is ook precies hoe ze me vroeger heeft leren kennen. Dus ik kan haar dat niet kwalijk nemen.

Groetjes, Kim D.

[Natashja]

Hoi Kim,

Ik denk dat er wel wat vermoed word thuis... ik ben af en toe een behoorlijke slodervos:-) of tis maar hoe je het bekijkt... dus wat was het geval... ik ging wassen ( ja doe ik zelf...) en blijft er niet een shirtje en een string in de was machine zitten... tja lullig Maar ik heb mijn bek stijf dicht gehouden had misschien moeten zeggen van mij... maar niet gedaan dus...
De laatste dagen heb ik geluk dat ik alleen ben... dus krijgt Natas wat meer aandacht dan anders... soms negeer ik dr ook:-( Maar ik merk toch wel dat ik steeds meer het verlangen krijg om te vertellen wat ik voel... en naar buiten te gaan. Doe ik nu ook wel maar wel met mijn herenjas over de dames kleding... valt het niet op.Aan de ene kant jammer aan de andere kant loop je niet zo aan te stellen draag toch de kleding wat jij dragen wilt...

Een kat kan inderdaad krabben en ook heel erg lief zijn... maar ik heb eerlijk gezegd liever een hond kat is leuk hier op het platte land en nuttig maaar voor derest heb ik weinig met katten.

Ik woon dus in een dorp... maar er zijn wel anderen waar over geroddeld word Maar als ze over mij roddelen: tja daar kan ik niet mee zitten... dan vergeten ze me niet;-)

Stoer ben ik ook niet...mijn huidige truien kunnen zowel voor dames als heren... en netzo als een spijkerbroek.

Maar op dit moment gaat het me toch wat te ver om te vertellen dat ik een t-girl ben.

groetjes, Natasha