f*cking hormonen! (sorry)

[Sangre]

Hai mensen,

Ik ben al een tijd geregistreerd maar heb op een voorstelpost na nooit gepost hier.
Ik ben een 'biologische' vrouw maar heb me altijd in het midden gevoeld. Meer man dan vrouw eigenlijk, al kan ik ook best vrouwelijk zijn.
Ik ben bi en heb een lange relatie (15 jaar) met een man. Aangezien het krijgen van kinderen een horrorgedachte is voor mij en ik de pest heb aan condooms heb ik lang de pil geslikt.

Nu kan ik me niet meer voorstellen hoe ik ooit zo stom kon zijn om oestrogeen bij te slikken!

Driekwart jaar geleden ben ik daarmee gestopt en sinsdien merk ik heel veel veranderingen. Mijn hormoonlevel is zwaar uit balans en mijn schildklier is ontregeld. Ik weet niet of dat komt door het stoppen met de pil, volgens mijn huisarts kan dat heel goed zijn.

Ik heb me nooit anders gevoeld dan transgender maar hoe langer ik de pil slikte, hoe meer ik last begon te krijgen van het gevoel mezelf niet te zijn. Ik begon steeds meer te denken om mannelijke hormonen te gaan slikken om dat gevoel in mij tot rust te laten komen. (is dit herkenbaar of klinkt dat raar?)

Nu ik gestopt ben voel ik me, behalve zwaar uit balans qua energielevel en met verschillende lichamelijke klachten (zoals een rare huid en het op sommige plekken afbreken van mijn haar), op een andere manier weer veel meer mezelf worden. Mijn seksualiteit raast, ik heb het gevoel alsof er veel meer testosteron door mijn aderen stroomt, en vooral alsof ik langzaam echt thuiskom in mezelf. Ik sta me mijn mannelijke gevoel steeds meer toe waardoor ik ook steeds meer het gevoel heb in mijn kracht te komen.

Hebben jullie weleens gehoord van de invloed van de pil bij transgender mensen? Kan dit een soort natuurlijk gevecht van mijn lichaam zijn, nu ik eindelijk met die verdomde vrouwelijke hormomen ben gestopt? Ik ben er ook veel meer mee bezig om mezelf nu eens te gaan accepteren om wie ik ben. Ik heb me toch in mijn leven veel gefrustreerd gevoeld om wat er van me verwacht wordt omdat ik vrouw ben, terwijl ik me gewoon nooit zo heb gevoeld.

Ja ik weet dat ik hiermee beter naar een arts kan, wat ik trouwens behoorlijk spannend vind, maar ik vroeg me af of iemand hier ervaring heeft met het stoppen van de pil of iemand kent die dat heeft. (en transgender is natuurlijk )

Verder is dit misschien een wat zware post, maar het voordeel van het nadeel is dus dat ik me psychisch steeds beter in mijn vel voel zitten. Ik geniet van het razen van mijn bloed, van het mezelf steeds meer laten zien, van het terugvoelen van mijn kracht. Alleen mijn vriend houdt zijn hart af en toe vast met die heftige hormonen van me haha

[kim dietrich]

Hallo Sangre,

een vrij normaal effect van het gebruiken van de pil is dat je behoefte aan sex kleiner wordt, dat je er geheel of gedeeltelijk frigide van wordt, etc. Dat is dus eigenlijk een heel vervelende bijwerking want je slikt normaal de pil juist om sex te hebben. Wanneer je ophoudt met het slikken van de pil is het dus heel normaal wanneer zich dat na verloop van tijd begint te herstellen.

Wanneer je best behoorlijk lang de pil geslikt hebt, is het ook vrij normaal dat de normale hormoonhuishouding vrij lang nodig heeft om weer goed op gang te komen. Het schijnt zelfs dat dit soms niet helemaal lukt.

Mijn seksualiteit raast, ik heb het gevoel alsof er veel meer testosteron door mijn aderen stroomt, en vooral alsof ik langzaam echt thuiskom in mezelf. Ik sta me mijn mannelijke gevoel steeds meer toe waardoor ik ook steeds meer het gevoel heb in mijn kracht te komen.

Wat je hier schrijft, doet me erg denken aan de opmerkingen van vrouwen die iets extra testosteron krijgen. En dat klopt precies met wat ik hierboven al schreef.

Ja, die hormonen hebben een gigantsiche invloed op hoe je je voelt, op je energie en op je sex-drive.

Als je als vrouw transgender bent en je dus aangetrokken voelt tot een mannenrol, lijkt het slikken van de pil me inderdaad niet verstandig of je moet die gevoelens juist willen onderdrukken.

Groetjes,

Kim D.

[Sangre]

Hee Kim,

Dank je voor je reactie!

Mijn sexdrive is nooit weggeweest, verre van, maar wordt wel veel sterker nu. Ook merk ik dat ik meer agressie voel opkomen bij bepaalde gebeurtenissen, (daar heb ik niks mee gedaan hoor ), veel meer 'fight' dan 'flight' zal ik maar zeggen. Geen vervelend gevoel trouwens

Weet je, ik vind het behoorlijk idioot en dom maar ik heb er in het verleden nooit zo bij stilgestaan dat ik als transgender gewoon bezig was om dat deel van mijn persoonlijkheid fysiek te onderdrukken! Zeker nu ik gestopt ben kan ik me niet voorstellen dat ik daar nooit bij heb stilgestaan.
Mijn huisarts, die ik niks heb verteld van mijn transgenderisme (wat me weer confronteert met het waarom ik dat eigenlijk niet vertel) , raadde me aan de pil weer te gaan slikken. Ik dacht het dus niet!
Mijn ogen gaan steeds meer open, terwijl ik vroeger dacht dat ik kon zien..

[mila]

Hoi Sangre,

je schrijft dat je een langdurige relatie hebt met een man, en dat je ook wel heel vrouwelijk kunt zijn?
Weet je vriend van je TG gevoelens, of valt ie juist daarom op je? Als je je ook vrouwelijk kunt gedragen, is dat dan toneelspel, of de slinger van je TG persoonlijkheid?

Testosterongebruik bij vrouwen is van een heel andere orde dan oestrogeengebruik bij mannen, wat binnen pak em beet, anderhalf jaar gebruik nog reversibel kan zijn. Testosterongebruik bij geboren vrouwen kan onomkeerbare effecten te weeg brengen, zoals baardgroei/lichaamshaar, een kalend hoofd, een gebroken of zwaardere stem, enz.

De beslissing om mannelijke hormonen te gaan gebruiken is voor een V/M een heel wat zwaardere beslissing dan voor een M/V om aan de hormonen te gaan, gezien de onomkeerbare effecten dat hormoongebruik bij V/M te weeg kan brengen........als ik jou was, dan zou ik nu 'genieten' van je naturel mannelijke hormonen, die nu na anderhalf jaar pilgebruik 'rondrazen' dan overhaaste beslissingen nemen.

Overigens..........beetje erg persoonlijk misschien.....maareh, als je aan de pil was omdat kinderen krijgen voor jou een horror is.......dan geniet je wel van vaginale sex? Neem ik aan?

Zo ja, dan ben jij de omgekeerde versie van mij, ik ben een 24/7 m/v TG, ik val uitsluitend en alleen op mannen, en niet op vrouwen en aanverwanten, en de gedachte een kind te verwekken.......daar zou ik niet mee kunnen leven. Ik ben wel aan de hormonen, maar geen plannen voor een SRS, ik voel me prima en compleet zo.

Heel veel wijsheid toegewenst met het evt nemen van beslissingen,

groetjes Mila.

[Sangre]

Hai Mila,

Mijn vriend weet van mijn transgendergevoelens, al zo'n jaar of tien/twaalf, en het is een beetje dubbel wat hij ervan vindt. Van de ene kant is dat juist waarom hij op me valt en waarom hij het prettig vindt met me samen te zijn, van de andere kant (bv sexueel) had hij liever gezien dat ik wat vrouwelijker was.
Mijn vrouwelijke kant uit zich vooral in dat ik een heel gevoelig en intuitief mens ben. Qua karakter, sexualiteit en gendergevoel ben ik veel meer man dan vrouw. Ik kleed me af en toe (lees: zelden) voor mijn doen vrouwelijk als ik uitga, maar dat voelt altijd alsof ik een rol aanneem. Het best voel ik me daarin aan de mannelijke kant van het midden, tikje vrouwelijk maar vooral stoer gekleed.
Zoals ik me sowieso aan die kant van het midden voel zitten.

Ik heb ook niet de behoefte als man te gaan leven want ik zal me nooit een komplete man voelen zoals ik me nooit kompleet vrouw zal voelen. De gedachten om testosteron bij te gaan slikken had ik vooral toen ik nog aan de pil was en voelde hoe het gewoon niet klopte in mij. Grote onrust vooral. Ik voel nu zoveel razen dat ik idd wil weten hoe ik me nou puur natuur voel, en ik denk dat ik daar het gelukkigst bij ben.
Al voel ik op het moment vooral verwarring.

Ik denk ook dat ik me toch erg lang ongemakkelijk heb gevoeld over mijn transgendergevoelens, en dat het nu allemaal wat meer op z'n plek begint te vallen. Ik wil niet als 'raar' gezien worden en heb ook wel geprobeerd vrouwelijker te zijn dan ik ben.
Nu wil ik vooral mezelf voelen en daar rust in vinden.

Het is ook zo moeilijk uit te leggen aan mensen die dit niet voelen. Zoals aan mijn vriend. Hij accepteert het wel, maar ik geloof dat hij er ook best wel moeite mee heeft en hij zei net nog dat dit voor hem veel onrust met zich meebrengt. Dat snap ik, maar het is waar ik doorheen ga. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk wat meer ga erkennen en accepteren wie ik ben.

Soms voel ik me heel prettig daarbij en kompleet, soms voel ik me gewoon verdomde verward! Dat heb ik heel mijn leven al zo gevoeld.
Het is niet zo dat ik deze gevoelens pas heb na het stoppen met de pil. Ik voel me mijn hele leven al meer jongen dan meisje, en dat is zeker nooit weg geweest! Ik heb wel het gevoel dat het slikken van de pil meer verwarring met zich mee heeft gebracht omdat het tegen mijn eigen natuur ingaat. En dat ik nu veel meer terugkom in mijn eigen hormonale natuur.

O ja, ik heb de pil niet anderhalf jaar geslikt maar veel langer. Ik slikte hem vanaf mijn 15e, ben nu 34, en ben in de tussenliggende jaren maar 3 jaar gestopt. Nu ben ik zo'n driekwartjaar geleden gestopt met het slikken van de pil.

En nog een 'o ja': Ja ik geniet van vaginale sex, maar ben geen 'vanille' mens. Alles werkt en functioneert goed, maar het is wel zo dat ik mijn sexualiteit vooral als heel mannelijk ervaar en het is dan ook een grote frustratie van me dat ik nooit echt dat mannelijke lichaam kan ervaren. Ik schrijf verhalen, vrijwel altijd vanuit de man, daar kan ik enigszins dat deel van mijn sexualiteit in kwijt. Wat dat betreft, als je me vraagt hoe ik me voel, voel ik me toch wel veel meer man. Ik kan best het 'vrouwtje' spelen hoor in bed, en dat ook leuk vinden, maar het blijft een spel. Ik geloof dat een deel van mij doodsbenauwd is om te gaan voelen wie ik echt ben!

[chantal-tg]

hoi hoi Sangre,

Heel interessant en het lijkt allemaal heel logisch. In jouw geval heb je in feite - volgens mij - hetzelfde, maar dan precies tegenovergesteld aan ons gedaan.

Jouw biologische toestand is dát je -evenals ons - transgender bent. je hebt echter jaren lang die toestand onderdrukt door inderdaad oestrogeen te slikken.

Zoals bij ons komt de vraag naar voren; kan je jezelf accepteren zoals je werkelijk bent? wil je meer ruimte geven aan je mannelijke kant?

We weten allemaal dat het persoonlijk en maatschappelijk niet makkelijk is om inderdaad aan dat gevoel over te geven , maar als je het denken uitschakeld en in feite op je gevoel afgaat dan zal dat evenwicht zich vanzelf instellen.

de lichamelijke en psychologische veranderingen zijn - volgens mij - inderdaad het gevolg van de veranderde hormonen balans in je lichaam.

ps. als je wilt, zou ik je in contact kunnen brengen met transgenders vrouw - man.

liefs,

Chantal