Hoe ervaart zij het....

[jannie]

[quote="kim dietrich"]Hallo Jannie,

"dat is mooi dat je die sociale status van je man niet belangrijk vindt. Maar waarom maakte je je dan kwaad etc. over die travestie?"

Hoezo maak ik me daar kwaad over?!

"Mijn opmerkingen heb ik gebaseerd op wat ik van mijn vrouw hoor. Het grote punt is toch wel de reactie van de sociale omgeving. Dat interesseert haar niet zo zeer voor haar zelf als wel voor de positie van de kinderen. En echt, ik zou het graag anders willen kunnen zien, maar het is een punt dat in de praktijk echt wel speelt en soms echt wel behoorlijk lullig (vergeef me het woord) kan zijn. Maar misschien hebben jullie geen kinderen en speelt het daardoor minder.""

Lees mijn profiel en dat van Hendrika maar eens.

"Een punt dat ik niet heb genoemd, maar dat ik nu wel van mijn vrouw hoorde, is dat ze ook een probleem had met de sexuele lading van de verkleedpartij. Ze beschouwde het ergens toch ook als een soort publieke ontrouw. Iets wat ze met half lopen niet of veel minder had. Je zit als het ware wat te flirten met je eigen uiterlijk. Ik kan me nu wel goed verplaatsen in dat argument, maar vroeger niet."
Hoe zit dit voor jou?

Ik snap van het laatste niet goed wat je ermee bedoeld.

[Elsa]

Een punt dat ik niet heb genoemd, maar dat ik nu wel van mijn vrouw hoorde, is dat ze ook een probleem had met de sexuele lading van de verkleedpartij. Ze beschouwde het ergens toch ook als een soort publieke ontrouw. Iets wat ze met half lopen niet of veel minder had. Je zit als het ware wat te flirten met je eigen uiterlijk. Ik kan me nu wel goed verplaatsen in dat argument, maar vroeger niet. Hoe zit dit voor jou?

Groet,

Kim D.

Dag kim, wat je hier noemt is ook iets wat best moeilijk is. A.h.w. flirten met jezelf, ook al weet je dat het voor een T* essentieel is zichzelf te zien. Het is iets anders dan jezelf even bekijken of je er goed uitziet, heeft een andere lading. Iets wat je niet deelt of delen kunt samen.
groetjes elsa

[kim dietrich]

Hallo Franscien,

je vrouw ervaart een soort schaamte als je er zo bij loopt. Begrijp ik en jij dus ook en die 'schaamte' is in feite ook heel terecht, hoewel travestie natuurlijk eigenlijk niet iets is of zou moeten zijn om je voor te schamen.

Waarom schaamt je vrouw zich? Sociaal psychologen e.d. verklaren dat als volgt. Jij loopt er naar het idee van het dorp gek en vreemd bij en je vrouw weet dat ook wel. Door dat verkleed rond lopen, daal je in sociale status. Doordat jij daalt in sociale status, dalen je vrouw en kinderen ook in sociale status. De meeste vrouwen en de meeste kinderen zitten daar niet echt op te wachten. En als je dat woord 'sociale status' vervelend vindt, kun je het ook weg laten. Als jij zo door het dorp loopt, word je minder populair, minder snel gevraagd, minder snel uitgenodigd, mensen zoeken minder snel contact met je etc. en hetzelfde zal in meer of mindere mate je vrouw en kinderen overkomen. En reacties als uitschelden of erger komen natuurlijk ook voor.

Is het vertrouwen dat je vrouw in je stelt, verminderd? Dat weet ik natuurlijk niet, maar als zij niets wist van je TV gevoelens e.d. dan wist ze niet alle belangrijke dingen over je toen ze besloot met je in zee te gaan. En mijn vrouw zou zo iets echt niet gemakkelijk vergeten en ik kan haar daar niet helemaal ongelijk in geven. In mijn geval wist ze het gelukkig en ik heb daar absoluut geen spijt van gehad.

Groet, Kim D.

[kim dietrich]

Hallo Jannie,

ik dacht eerst dat je wel problemen had met de TV/TG gevoelens van je man had door het volgende:

Ik moet het met elsa eens zijn gelukkig zijn wij al "redelijk" goed de eerste 3 fases voorbij...

Maar ik heb nu jullie profiel gelezen en zie dat je er al met al ontzettend positief op gereageerd hebt en dat je ook met hem als TV/TG uitgaat.
Wat heb jij dat veel andere vrouwen kennelijk missen?

Waarom mijn vrouw die sexuele lading die ik uitstraalde, zo erg vond, weet ik eerlijk gezegd nog steeds niet precies. Maar ik kan me er nu wel een aantal dingen bij voorstellen. Voor jullie speelt het kennelijk niet, anders had je mijn opmerking wel begrepen.

Groet, Kim D.

[kim dietrich]

wat je hier noemt is ook iets wat best moeilijk is. A.h.w. flirten met jezelf, ook al weet je dat het voor een T* essentieel is zichzelf te zien. Het is iets anders dan jezelf even bekijken of je er goed uitziet, heeft een andere lading. Iets wat je niet deelt of delen kunt samen.

Hallo Elsa,

jij begrijpt wat ik hier bedoel. Ik weet trouwens niet zeker of dit precies het punt was voor mijn vrouw (zie hierboven).

Toen ik begon met in volledige travestie naar buiten te gaan, ben ik opgehouden met dat flirten met mezelf. Na een paar keer was ik volledig gericht op hoe ik zou overkomen en vond ik het zelf normaal. Ik kon me er niet meer opgewonden van raken. Wat ik nu doe, als ik iets doe, kun je eigenlijk geen travestie meer noemen. Misschien wel een vreemde manier om van je travestie af te komen.

Hoe ervaren andere partners dat flirten met zichzelf? Zien ze dat ook als een soort ontrouw?

Kim D.

[joke]

toen ik mijn vrouw 6 jaar geleden het vertelde .was ik heel erg bang dat ik haar zauw kwijt raaken. maar dat was niet het geval integen deel ze stelde mij gerust en zij alles komt goed je hoe niet bang tezijn dat ik bij je weg ga . maar wat bleek mijn vrouw wist het al een tijdje . maar dat wist ik niet zij wou graag dat ik het zelf vertelde . en in middels zijn we 9jaar samen waar van 3 getrouwt . en we zijn nog steeds gelukig samen . ik kan elke dag mij vrouw voelen . [dikke kus joke]

[Florence]

[Beste Else,

ik was ook van mening dat ik voor mijn vriendin kon denken,Nadat ik een paar maal uit geweest was met mijn vriendin en het klikte behoorlijk tussen ons ,was ik van mening dat ik er een punt achter moest zetten,en ik vertelde dan ook dat ik een transgender persoon was en dat er verder van een relatie geen sprake kon zijn ,omdat ik haar die pijn wilde besparen.maar na een paar weken kwam ze daar op terug en zei dat ze er goed over nagedacht en gelezen had en van mening was dat ze er wel mee kon leven.inmiddels is dit bijna twee jaar geleden en voor haar is het geen enkel probleem ,zij stimuleerd het zelfs,en kleren kopen en af en toe uitgaan doen we als twee vriendinnen.zij ziet het meer als een verrijking van haar leven.ik ben dan ook van mening om het maar meteen te zeggen,want als het om die reden uit zou gaan is de pijn minder dan wanneer dat na verloop van maanden of zelfs jaren gebeurt.

groetjes Florence

[Tijn]

ik ben nog geen enkele vrouw tegengekomen die me nu niet meer aanspreekt ofzo... voor m'n stiefmoeder ben ik praktisch een geschenk van iedere god die bestaat omdat ik de enige in huis ben die met haar kan shoppen, m'n moeder heeft het de eerste paar weken een beetje moeilijk gehad maar vindt het nu ook prima, en vriendinnen vinden het ook allemaal niet erg en wel tof eigenlijk.
alleen sommige vrienden doen soms een beetje maf ofzo, maar die zijn sowieso wel maf, dusja

maar dit zijn natuurlijk wel allemaal mensen die ik allemaal minstens 2 jaar goed ken, en die kennen mij niet anders dan een raar kind, en dit is gewoon een van de rare dingen aan mij

[Diego]

Vele van jullie hebben geluk (de "mannen" bedoel ik), ze zijn sprookjesachtig geaccepteerd of nog veel verder. Helaas is het niet altijd zo. In 2003 heb ik het eindelijk na een jaar of 8 al samen te zijn gewees verteld. Het moest ineens van mijzelf. Lichtelijk geholpen door wat buitenlands drank op vakantie. Ze schrok enorm, dat ik haar wat wilde vertellen, ze dacht dat ik vreemd was gegaan of homo was, ik ben n.l niet zo vreselijk mannelijk (gelukkig). Nadat ik het vertelde schrok ze enorm, later hoorde ik van haar dat ze echt er goed over nagedacht had om van mij af te gaan of niet. Ze besloot het te accepteren. Maar nu is het ondertussen 3 jaar verder en het meest extreme wat ze doet is af en toen samen een jurkje of rokje o.i.d voor mij kopen. Jammer dat ze niet verder wil. Ze is ook erg anti lesbisch en ze ziet het een beetje als een soort lesbische relatie als ik omgekleed ben samen met haar. Daar ben ik dus dan ook maar mee gestopt. Ik kleed mij om als ze er niet is. Ik vind dit wel heel heel erg jammer, je zou er veel meer van kunnen maken. Maar helaas. Ik ben behoorlijk jaloers op de relaties die wat dat betreft lekkerder lopen. Ik hoop dat mijn vrouw ooit nog eens verder gaat dan dit. Ze zou mij supergelukkig kunnen maken. Ze moest eens weten hoe gelukkig. . . .

[Cynthia]

Ik hoop dat mijn vrouw ooit nog eens verder gaat dan dit. Ze zou mij supergelukkig kunnen maken. Ze moest eens weten hoe gelukkig. . . .

Lana,

Ik denk dat je moet respecteren dat voor jouw vrouw dit de grens is. Sommige mensen zitten nu eenmaal anders in elkaar dan anderen.
Toen ik nog getrouwd was en dacht dat ik "alleen maar" travestiet was, heeft mijn ex wel geprobeerd met mij mee te gaan. Daar heeft ze nog heel lang last van gehad.

Moraal: forceer niks, en accepteer hoe zij in elkaar steekt. Dat doet ze bij jou tenslotte ook.

[Frederique_]

...of accepteer van elkaar dat je toch niet anders kunt dan verder gaan en vraag van elkaar (en geef elkaar) de ruimte om uit elkaar te gaan.

Ik heb zelf een oom en tante die werkelijk alle eigenheid opgeven om toch maar bij elkaar te blijven. Met alle respect (echt waar: ik snap niet waar je de energie vandaan haalt om dat vol te houden!), maar daar zou ik op een gegeven moment toch voor mijzelf gaan kiezen...

Groetjes,

Frederique

[Florence]

Beste Lana,

Ik heb niet altijd zoveel geluk gehad ,ben 2 maal gescheiden'bij het laatste huwelijk ( van meer dan 20 jaar) ,heb ik het,het eerste jaar al verteld,maar ik heb daarna alles stiekem moeten doen,mocht zelfs niet over gepraat worden.dus je begrijpt wel dat ik me nu in de zevende hemel voel,maar dat het 20 jaar een hel is geweest .
Maar als je,je zelf eens verplaatst in de gedachten van jouw vriendin,zou je het dan zelf kunnen axcepteren ?Het lijkt me namelijk voor de partners zeer moeilijk als daar geen spoor van lesbisch zijn in zit.

sterkte en groetjes van Florence.

[Irene]

Bij ons is het ook zo dat mijn vrouwelijke kant getolereerd wordt, maar niet geaccepteerd(al meer dan tien jaar).
Er is meer in het leven (en het huwelijk) dan man of vrouw zijn (of alletwee, of geen van beiden).
Die remmende factor heeft ook zo zijn voordelen hoor, zonder die handrem zou ik me waarschijnlijk veel verder mee laten slepen dan goed voor me is.

Irene

[Florence]

beste vriendinnen,

Ik lees dikwijls dat het voor onze partners heel moeilijk te accepteren is,ik ben er ook van overtuigd dat het ook niet teberedeneren is,of met praten aanvaard kan worden omdat het alleen maar te maken heeft met gevoelens.net zo goed als het bij ons niet weggepraat kan worden,ook al zouden wij nog zo graag willen.

groetjes Florence

[Arike]

Maar wat is er verder zo erg aan een man die soms in travestie loopt? Het punt is de sociale status. Vrouwen willen bij voorkeur een man met een hoge sociale status. Op die manier kan de man de veiligheid en de verzorging van vrouw en kinderen goed waarborgen. Op het moment dat bekend wordt, dat die man TV is, keldert hij in sociale status en is hij als man dus veel minder geschikt.

Dit is zeker niet de eerste keer dat ik hoor beweren dat een man zijn sociale status verlaagt door in vrouwenkleren te lopen.
Wellicht een vraag die niet geheel on-topic is, maar toch: mij fascineert het waarom dat zo is (of zou zijn). Er wordt immers nooit hetzelfde beweert over vrouwen die in mannenkleren lopen.
Maar is het zo dat de man in zo'n geval zijn status verlaagt enkel en alleen omdat hij iets doet, wat hij in onze cultuur niet geacht wordt te doen? Of is het zo dat hij door puur door die vrouwenkleren niet meer gezien kan worden als 100%-man (vraag mij niet om een definitie daarvan) en daardoor daalt in status. En als dat laatste het geval is, dan kan je toch wel wat behoorlijk "foute" implicaties daarvan bedenken.