Op welke leeftijd begon het,
Moderator: Moderators
Ik denk dat de link met sex vooral ligt (in wat ook al eerder genoemd is), dat het een soort oer instincten zijn. Je eerste keuzes in voorkeur, hebben toch al snel een link met sex omdat dit een van de dingen is die zich in de pubertijd het meest ontwikkeld.
"Why live by the rules of a society that won't have you as a member?"
Bij mij is het allemaal een puzzel geweest. Ik heb als kind van 7 niet gedacht, oh ik ben een meisje in een jongens lichaam!
Ik hoorde van Amanda Lear, dat het een man was, die vrouw was geworden en ik wist direct! Ja dat zal ik later ook doen!
6 Jaar later, brandde een school af. Ik kwam een oud vriendje van de lagere school tegen, want iedereen was naar een andere school gegaan.
Videorecorder, dat was het wonder van die tijd. Hij had illegale banden van Mad Max. Ow, wat voelde ik toen bij het zien van Mel Gibson?
Ik zat daar tussen de vier zonen en twee dochters van Surinaamse afkomst. Ik dacht bij mezelf, ik ben een...homoseksueel?
Later op de MAVO, zo halverwege moest ik door een hel om mijn geaardheid in een hokje te plaatsen. Ik vond als jongen negerinnen erg aantrekkelijk. Ik was een jongen, maar ik vond jongens ook opwindend. Soms werd het gevoel dat ik geen jongen wou zijn heel erg.
Ik deed eigenlijk altijd aan travestie met mijn moeders spullen. Mijn moeder ging in en uit kliniek, want die is schizofreen. Dus had ik alle tijd en vrijheid, maar...soms kwam oma inspecteren en die had mij wel eens in mijn moeder's jurk aangetroffen.
Later ontdekte ik dat haar tante, zus van haar moeder, een waarzegster, al had voorspeld dat ik vrouw zou worden.
Op de MTS kon het uitgaansleven van Zoetermeer mij niet meer boeien. Ik had hier en daar een beetje geexperimenteerd met de mannenliefde en daar ontbrak iets aan naar mijn idee of gevoel. Ik kreeg een Indonesische vriendin, nog materialistischer en gek op Hugo Boss mannen als ik. Toevallig had die een transseksuele neef, die ik eigenlijk eerst had ontmoet. Zij woonde in Leiden en dat werd de poort tot Amsterdam. Het gevoel om helemaal als vrouw uit te gaan was heel ondragelijk geworden en ik ben toen met die neef naar een tent gegaan, hier in Zoetermeer.
De volgende dag werd ik om 5 uur s middags wakker en ik wist het toen heel zeker dat ik een trans was, maar ik had het altijd geweten. Het was de eerste keer dat ik kilometers op mijn laarzen naar huis had gelopen, want al mijn geld had ik opgemaakt aan make up. En die andere tante was ook te blut voor een taxi. Ik was helemaal kapot.
Er brak een duistere tijd aan. De meeste mensen wisten wel dat ik op mannen viel, maar als je je als vrouw gaat kleden dan sla je de bel helemaal. Ik viel volledig buiten alle circuits. Ik liep daarna snel vast op school en ging werken. Bijna al mijn geld ging naar dameskleding. Al heel snel zocht ik kontakt met dokter Verschoor, die vroeger werkte bij de Gender Stichting.
Doordeweeks leefde ik niet meer, alleen in het weekend als Mandy. Iets later keerde ik terug naar school, bijna volledig als Mandy.
De HAVO certificaten die ik heb gehaald, staan nog op mijn oude naam. Maar wie weet wat de toekomst zal brengen?
Ik hoorde van Amanda Lear, dat het een man was, die vrouw was geworden en ik wist direct! Ja dat zal ik later ook doen!
6 Jaar later, brandde een school af. Ik kwam een oud vriendje van de lagere school tegen, want iedereen was naar een andere school gegaan.
Videorecorder, dat was het wonder van die tijd. Hij had illegale banden van Mad Max. Ow, wat voelde ik toen bij het zien van Mel Gibson?
Ik zat daar tussen de vier zonen en twee dochters van Surinaamse afkomst. Ik dacht bij mezelf, ik ben een...homoseksueel?
Later op de MAVO, zo halverwege moest ik door een hel om mijn geaardheid in een hokje te plaatsen. Ik vond als jongen negerinnen erg aantrekkelijk. Ik was een jongen, maar ik vond jongens ook opwindend. Soms werd het gevoel dat ik geen jongen wou zijn heel erg.
Ik deed eigenlijk altijd aan travestie met mijn moeders spullen. Mijn moeder ging in en uit kliniek, want die is schizofreen. Dus had ik alle tijd en vrijheid, maar...soms kwam oma inspecteren en die had mij wel eens in mijn moeder's jurk aangetroffen.
Later ontdekte ik dat haar tante, zus van haar moeder, een waarzegster, al had voorspeld dat ik vrouw zou worden.
Op de MTS kon het uitgaansleven van Zoetermeer mij niet meer boeien. Ik had hier en daar een beetje geexperimenteerd met de mannenliefde en daar ontbrak iets aan naar mijn idee of gevoel. Ik kreeg een Indonesische vriendin, nog materialistischer en gek op Hugo Boss mannen als ik. Toevallig had die een transseksuele neef, die ik eigenlijk eerst had ontmoet. Zij woonde in Leiden en dat werd de poort tot Amsterdam. Het gevoel om helemaal als vrouw uit te gaan was heel ondragelijk geworden en ik ben toen met die neef naar een tent gegaan, hier in Zoetermeer.
De volgende dag werd ik om 5 uur s middags wakker en ik wist het toen heel zeker dat ik een trans was, maar ik had het altijd geweten. Het was de eerste keer dat ik kilometers op mijn laarzen naar huis had gelopen, want al mijn geld had ik opgemaakt aan make up. En die andere tante was ook te blut voor een taxi. Ik was helemaal kapot.
Er brak een duistere tijd aan. De meeste mensen wisten wel dat ik op mannen viel, maar als je je als vrouw gaat kleden dan sla je de bel helemaal. Ik viel volledig buiten alle circuits. Ik liep daarna snel vast op school en ging werken. Bijna al mijn geld ging naar dameskleding. Al heel snel zocht ik kontakt met dokter Verschoor, die vroeger werkte bij de Gender Stichting.
Doordeweeks leefde ik niet meer, alleen in het weekend als Mandy. Iets later keerde ik terug naar school, bijna volledig als Mandy.
De HAVO certificaten die ik heb gehaald, staan nog op mijn oude naam. Maar wie weet wat de toekomst zal brengen?
"Girl! No worries if your Slavic dude let you down!
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
―Centurion to Anakin
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
―Centurion to Anakin
Wat toevallig Anakin, Amanda lear was ook mijn boegbeeld, en was voor mij de eerste trans die als vamp naar buiten trad.Anakin_TS schreef:Bij mij is het allemaal een puzzel geweest. Ik heb als kind van 7 niet gedacht, oh ik ben een meisje in een jongens lichaam!
Ik hoorde van Amanda Lear, dat het een man was, die vrouw was geworden en ik wist direct! Ja dat zal ik later ook doen!
6 Jaar later, brandde een school af. Ik kwam een oud vriendje van de lagere school tegen, want iedereen was naar een andere school gegaan.
Videorecorder, dat was het wonder van die tijd. Hij had illegale banden van Mad Max. Ow, wat voelde ik toen bij het zien van Mel Gibson?
Ik zat daar tussen de vier zonen en twee dochters van Surinaamse afkomst. Ik dacht bij mezelf, ik ben een...homoseksueel?
Later op de MAVO, zo halverwege moest ik door een hel om mijn geaardheid in een hokje te plaatsen. Ik vond als jongen negerinnen erg aantrekkelijk. Ik was een jongen, maar ik vond jongens ook opwindend. Soms werd het gevoel dat ik geen jongen wou zijn heel erg.
Ik deed eigenlijk altijd aan travestie met mijn moeders spullen. Mijn moeder ging in en uit kliniek, want die is schizofreen. Dus had ik alle tijd en vrijheid, maar...soms kwam oma inspecteren en die had mij wel eens in mijn moeder's jurk aangetroffen.
Later ontdekte ik dat haar tante, zus van haar moeder, een waarzegster, al had voorspeld dat ik vrouw zou worden.
Op de MTS kon het uitgaansleven van Zoetermeer mij niet meer boeien. Ik had hier en daar een beetje geexperimenteerd met de mannenliefde en daar ontbrak iets aan naar mijn idee of gevoel. Ik kreeg een Indonesische vriendin, nog materialistischer en gek op Hugo Boss mannen als ik. Toevallig had die een transseksuele neef, die ik eigenlijk eerst had ontmoet. Zij woonde in Leiden en dat werd de poort tot Amsterdam. Het gevoel om helemaal als vrouw uit te gaan was heel ondragelijk geworden en ik ben toen met die neef naar een tent gegaan, hier in Zoetermeer.
De volgende dag werd ik om 5 uur s middags wakker en ik wist het toen heel zeker dat ik een trans was, maar ik had het altijd geweten. Het was de eerste keer dat ik kilometers op mijn laarzen naar huis had gelopen, want al mijn geld had ik opgemaakt aan make up. En die andere tante was ook te blut voor een taxi. Ik was helemaal kapot.
Er brak een duistere tijd aan. De meeste mensen wisten wel dat ik op mannen viel, maar als je je als vrouw gaat kleden dan sla je de bel helemaal. Ik viel volledig buiten alle circuits. Ik liep daarna snel vast op school en ging werken. Bijna al mijn geld ging naar dameskleding. Al heel snel zocht ik kontakt met dokter Verschoor, die vroeger werkte bij de Gender Stichting.
Doordeweeks leefde ik niet meer, alleen in het weekend als Mandy. Iets later keerde ik terug naar school, bijna volledig als Mandy.
De HAVO certificaten die ik heb gehaald, staan nog op mijn oude naam. Maar wie weet wat de toekomst zal brengen?
Ook ben ik toen begonnen bij Anton Verschoor.....krijg nu nog de rillingen van hem als ik er aan denk!
Gelukkig heeft Yvonne Kroonenberg het toen van hem overgenomen.Hoe was jouw contact met Verschoor?!
liefs,
Betteke
Betteke
Op welke leeftijd het begon.... Niet zo makkelijk te beantwoorden. Laat ik zeggen dat ik vanaf het eerste begin geweten heb dat ik "anders" was. Anders dan andere mensen. Ik kon dan ook niet met andere kinderen opschieten, en was dan ook vaak alleen. Ik vond dat helemaal niet erg, hoewel ik op school aardig wat ermee gepest ben. Ik woonde ver van de 'bewoonde' wereld en had geen idee van het bestaan van transseksualiteit. Ik kon mijn "anders" zijn dan daarmee ook niet koppelen.
In een later stadium was ik absoluut niet zoals andere jongens om me heen. Stoer doen was er niet bij, ik rende niet achter de meiden aan, maar andersom was het ook niet: ik viel niet op meisjes en ook niet op jongens. Weer was ik alleen, en ik creerde langzaamaan een eigen wereld om me heen.
Die wereld werd flink ondersteboven gegooid toen ik 14 jaar was en de film Spash had gezien. Eindelijk wist ik wat ik wilde: zeemeermin zijn! Nu zal dat overkomen alsof zoeits wel na een bepaalde tijd overgaat, maar nee... De drang om als zeemeermin te zwemmen werd steeds groter. Maar ja, ik was een jongen. Weliswaar niet zoals andere jongens om me heen, maar toch...
De afkeer van het stoerdoenerij van andere jongens om me heen werd flink op de proef gesteld toen ik in militaire dienst moest. Ik kon mij absoluut niet vinden in die levensstijl en heb dan ook flink geknokt om er onderuit te komen. Dat is me dan ook gelukt.
Pas toen ik lichaamsbeharing kreeg sloeg de afkeer over naar mijzelf toe: Ik wilde die storende beharing niet. Net zoals mijn baardharen die, als ik me pas had geschoren, ervoor zorgde als ik me een paar dagen niet had gedouched. Ik heb mij gehele lichaam vanaf mij 19e jaar elke week eerste geschoren en daarna ge-epileerd, wat ik tot op heden nog steeds doe.
Pas toen ik internet kreeg, had ik de mogelijkheid om te onderzoeken wat ik nou was. De Cagioti-test gedaan en wat bleek: ik was androgyn. Ik was wel blij met die uitslag en vroeg me niet echt af of het wel waar was. Vergeet niet dat mijn gevoelens tot dan toe bijna volledig gebaseerd waren op de afkeer van het mannelijke aan m'n lichaam. Ik heb vrijwel nooit het idee gehad om "vrouw" te worden, hoewel dat er sinds "Splash" en altijd wel een beetje sluimerend in zat.
Ik ging steeds meer op zoek naar mijzelf. Oke, ik zou dan androgyn zijn, maar mijn zoektocht ging verder. Zo kwam ik terecht bij Mrs. Madieanne. Op de een of andere manier voelde ik mij aangetrokken door de sessies wat zij deed, hoewel ik volledig asexueel was, en ook nog een keer dominant was. Het heeft geleid dat zij mij bewust heeft gemaakt om mijn vrouw zijn naar voren te halen. Samen met Cassandra heeft zij mij meegenomen naar Fantallusion, Amsterdam. Dat was mijn eerste coming out volledig als vrouw. Madieanne wist toen al dat ik transseksueel was, maar toen ze dat zei was ik het totaal niet met haar eens... Ik was toch niet zo?
Nu, vrijwel aan het eind van mijn transitie, heb ik nog steeds moeite om mij te zien "als een van hen". Het heeft tot november 2005 geduurd eer dat ik min of meer geaccepeteerd had dat ik dan ook maar transseksueel was, maar toen was ik al een tijd aan de Andro.
Het zeemeermin zijn is naast alles een rode draad in mijn leven. Het zal zeker invloed hebben gehad op wat ik nu ben. Later kwam ik erachter dat veel TS'en wat hebben met zeemeerminnetjes... toch een aanwijzing??
Nou, zeggen jullie maar op welke leeftijd "het" begon....
Liefs, Kitty.
In een later stadium was ik absoluut niet zoals andere jongens om me heen. Stoer doen was er niet bij, ik rende niet achter de meiden aan, maar andersom was het ook niet: ik viel niet op meisjes en ook niet op jongens. Weer was ik alleen, en ik creerde langzaamaan een eigen wereld om me heen.
Die wereld werd flink ondersteboven gegooid toen ik 14 jaar was en de film Spash had gezien. Eindelijk wist ik wat ik wilde: zeemeermin zijn! Nu zal dat overkomen alsof zoeits wel na een bepaalde tijd overgaat, maar nee... De drang om als zeemeermin te zwemmen werd steeds groter. Maar ja, ik was een jongen. Weliswaar niet zoals andere jongens om me heen, maar toch...
De afkeer van het stoerdoenerij van andere jongens om me heen werd flink op de proef gesteld toen ik in militaire dienst moest. Ik kon mij absoluut niet vinden in die levensstijl en heb dan ook flink geknokt om er onderuit te komen. Dat is me dan ook gelukt.
Pas toen ik lichaamsbeharing kreeg sloeg de afkeer over naar mijzelf toe: Ik wilde die storende beharing niet. Net zoals mijn baardharen die, als ik me pas had geschoren, ervoor zorgde als ik me een paar dagen niet had gedouched. Ik heb mij gehele lichaam vanaf mij 19e jaar elke week eerste geschoren en daarna ge-epileerd, wat ik tot op heden nog steeds doe.
Pas toen ik internet kreeg, had ik de mogelijkheid om te onderzoeken wat ik nou was. De Cagioti-test gedaan en wat bleek: ik was androgyn. Ik was wel blij met die uitslag en vroeg me niet echt af of het wel waar was. Vergeet niet dat mijn gevoelens tot dan toe bijna volledig gebaseerd waren op de afkeer van het mannelijke aan m'n lichaam. Ik heb vrijwel nooit het idee gehad om "vrouw" te worden, hoewel dat er sinds "Splash" en altijd wel een beetje sluimerend in zat.
Ik ging steeds meer op zoek naar mijzelf. Oke, ik zou dan androgyn zijn, maar mijn zoektocht ging verder. Zo kwam ik terecht bij Mrs. Madieanne. Op de een of andere manier voelde ik mij aangetrokken door de sessies wat zij deed, hoewel ik volledig asexueel was, en ook nog een keer dominant was. Het heeft geleid dat zij mij bewust heeft gemaakt om mijn vrouw zijn naar voren te halen. Samen met Cassandra heeft zij mij meegenomen naar Fantallusion, Amsterdam. Dat was mijn eerste coming out volledig als vrouw. Madieanne wist toen al dat ik transseksueel was, maar toen ze dat zei was ik het totaal niet met haar eens... Ik was toch niet zo?
Nu, vrijwel aan het eind van mijn transitie, heb ik nog steeds moeite om mij te zien "als een van hen". Het heeft tot november 2005 geduurd eer dat ik min of meer geaccepeteerd had dat ik dan ook maar transseksueel was, maar toen was ik al een tijd aan de Andro.
Het zeemeermin zijn is naast alles een rode draad in mijn leven. Het zal zeker invloed hebben gehad op wat ik nu ben. Later kwam ik erachter dat veel TS'en wat hebben met zeemeerminnetjes... toch een aanwijzing??
Nou, zeggen jullie maar op welke leeftijd "het" begon....
Liefs, Kitty.
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Dokter Verschoor. Ook een pioneer op TV/TS gebied in Nederland.
Zijn praktijk kamer barstte uit elkaar van de boeken en dat maakte mij niet rustiger. Ik had altijd het idee dat ik voor niets kwam, want ik was zo opgelaten en wat ik werkelijk kwijt wou dat kwam er niet van. Hij was heel verstrooid. Hij zal best een goede academicus zijn, maar de hele tent was ver boven zijn hoofd gegroeid, als ik het zo mag uitdrukken. Hij is van een hele andere generatie. Soms kon hij mij wel volgen, maar heel vaak ook niet. Hij had zijn praktijk in zijn flat en dat gaf geen professionele indruk. Het interieur was erg uit de tijd. Met alle respect, maar ik voelde mij daar heel ongemakkelijk bij en je kon de gesprekken van de andere patienten gewoon volgen. De man heeft fantastisch werk verricht, maar hij is er niet rijk van geworden.
Als medicus kun je veel geld verdienen, maar hij heeft zich opgeofferd voor een zeer nobele taak. Van mij mag hij wel een standbeeld krijgen.
Tring!
Verschoor: Met wie?
Ik: Met Mandy!
Verschoor: Kom boven!
Zijn praktijk kamer barstte uit elkaar van de boeken en dat maakte mij niet rustiger. Ik had altijd het idee dat ik voor niets kwam, want ik was zo opgelaten en wat ik werkelijk kwijt wou dat kwam er niet van. Hij was heel verstrooid. Hij zal best een goede academicus zijn, maar de hele tent was ver boven zijn hoofd gegroeid, als ik het zo mag uitdrukken. Hij is van een hele andere generatie. Soms kon hij mij wel volgen, maar heel vaak ook niet. Hij had zijn praktijk in zijn flat en dat gaf geen professionele indruk. Het interieur was erg uit de tijd. Met alle respect, maar ik voelde mij daar heel ongemakkelijk bij en je kon de gesprekken van de andere patienten gewoon volgen. De man heeft fantastisch werk verricht, maar hij is er niet rijk van geworden.
Als medicus kun je veel geld verdienen, maar hij heeft zich opgeofferd voor een zeer nobele taak. Van mij mag hij wel een standbeeld krijgen.
Tring!
Verschoor: Met wie?
Ik: Met Mandy!
Verschoor: Kom boven!
"Girl! No worries if your Slavic dude let you down!
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
―Centurion to Anakin
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
―Centurion to Anakin
Het eerste dat ik me ervan kan herinneren was toen ik zo 6 a 7 jaar was. Verder terug gaan mijn kinderherinneringen niet.
Toen speelde ik al mee met de meisjes en voelde me ook beter daarbij. Ook merkte ik jaloerzie als ik hun jurkjes en rokjes zag.
Met de jongens kon ik niet echt opschieten. Ik snap/snapte ze compleet niet met dat stoerdoenerij en in balsporten ben ik wat je van een meid zou verwachten : waardeloos
Ik weet van mezelf dat ik op mannen en vrouwen val, maar mezelf zie ik als vrouw vrijen en niet als man. Ik heb het wel geprobeerd om "normaal" te lijken, maar de sex deed me compleet niks.
1 keer had ik me een lang shirt aangedaan en een hele korte broek waardoor het uitzag alsof ik toen een jurkje aanhad.
Hier heb ik enorm op mun kop gekregen en ook altijd erna als mijn ouders me betrapten kreeg ik problemen en straf. Nooit kwam het in ze op dat er iets anders aan de hand kon zijn
Ik ging alles wegduwen waardoor ik zwaar ongelukkig werd, depressief en suisidel. Zo half jaar geleden kon ik er niet meer tegen en en stond ik op het punt heb voor de trein te springen. Toen heb ik het schreewend eruit gegooid.
Mijn thuissituatie is nog niet echt verbeterd
Ik "mag" wel rondlopen als meid, maar ik voel gewoon dat ze het niks vinden. Ik krijg ook opmerkingen op zowat alles wat ik doe
Toen speelde ik al mee met de meisjes en voelde me ook beter daarbij. Ook merkte ik jaloerzie als ik hun jurkjes en rokjes zag.
Met de jongens kon ik niet echt opschieten. Ik snap/snapte ze compleet niet met dat stoerdoenerij en in balsporten ben ik wat je van een meid zou verwachten : waardeloos
Ik weet van mezelf dat ik op mannen en vrouwen val, maar mezelf zie ik als vrouw vrijen en niet als man. Ik heb het wel geprobeerd om "normaal" te lijken, maar de sex deed me compleet niks.
1 keer had ik me een lang shirt aangedaan en een hele korte broek waardoor het uitzag alsof ik toen een jurkje aanhad.
Hier heb ik enorm op mun kop gekregen en ook altijd erna als mijn ouders me betrapten kreeg ik problemen en straf. Nooit kwam het in ze op dat er iets anders aan de hand kon zijn
Ik ging alles wegduwen waardoor ik zwaar ongelukkig werd, depressief en suisidel. Zo half jaar geleden kon ik er niet meer tegen en en stond ik op het punt heb voor de trein te springen. Toen heb ik het schreewend eruit gegooid.
Mijn thuissituatie is nog niet echt verbeterd
Ik "mag" wel rondlopen als meid, maar ik voel gewoon dat ze het niks vinden. Ik krijg ook opmerkingen op zowat alles wat ik doe