Hai allemaal, Ik zal me eventjes voorstellen

[fabienne verona]

Hai allemaal,

Mijn naam is Fabienne en ik ben 25 lentes jong. Ik zal proberen mijn verhaal in mijn woorden te vertellen.

Toen ik een jaartje of acht was, zijn bij mij de gevoelens begonnen in de vorm van travestie (tenminste, ik voelde me toen al aangetrokken tot dameskledij). Maar pas veel later (toen ik 15 was) begon ik er echt actief mee bezig te zijn. Ik weet nog goed dat ik een chice zwarte nachtjapon van m'n moeder aantrok, dat was als een bevrijding. Het voelde zo enorm fijn. Dit is in de loop der jaren steeds meer geworden. Het leuke was, dat m'n oudere zus die al wel uit huis was ook een kast met kleertjes bij ons thuis had staan. Wanneer ik alleen thuis was kon ik me helemaal uitleven. Ik bleef zolang het kon als meisje verkleed, maarja ik moest het toch onderdrukken want niemand wist het. Met name in de zomer was ik jaloers op vrouwen, omdat zij zich zo konden kleden en gedragen.

Een jaartje of drie geleden heb ik mijn moeder voor het eerst verteld dat ik het af en toe fijn vind om als vrouw verkleed te zijn. Maar mijn gevoelens waren op dat moment al veel sterker dan dat. M'n moeder gaat er overigens heel goed mee om. Ik probeerde het wel te onderdrukken maar dat lukte me niet. Gelukkig had ik daarna veel vaker de gelegenheid om m'n vrouwelijke ik te uiten. Ik grijp tot nu toe iedere gelegenheid aan om mezelf om te kleden.

Het laatste jaar zijn mijn vrouwelijke gevoelens hoe langer hoe sterker geworden. De drang om mijzelf als vrouw te gedragen wordt steeds meer overheersend. Als ik met mijn vriendengroep op stap ben, betrap ik mezelf er af en toe op dat ik mij vrouwelijk gedraag in de hoop dat m'n vrienden dat niet hebben gezien. En soms droom ik in een flits dat ik borsten heb als achter het bureau op mijn werkplek zit. Als ik terugkijk naar mijn jeugd op school, weet ik mij ook te herinneren dat helemaal niet jongensachtig was met een gymles. Een paar klasgenoten zeiden tegen mij dat ik me bewoog als een meisje. Ik was veel voorzichtiger dan hen. Op dat moment wil je dat niet weten, maar ze hebben dan toch gelijk gehad.

Als ik nu een mooi liedje op de radio hoor, of ik zie een mooie film huil ik ook veel sneller. Ik ben gewoon heel snel emotioneel zoals bij een biologische vrouw. Vaak word ik ook wakker als vrouw in een droom. Dan droom ik dat ik echte borsten heb en dat ik een egale mooie zachte vrouwelijke huid heb.

Het probleem is alleen dat nog niemand in mijn directe omgeving op de hoogte is van deze ontwikkeling. Mijn familie weet nog niet meer dan dat ik een travestiet ben, maar ik weet zelf dat het veel verder gaat.

Nou dit was mijn verhaal
Ik vind het heel erg fijn dat ik het hier kwijt kan.

Heel veel liefs,

Fabienne

[Cynthia]

Hoi Fabienne.

Welkom op dit subforum, en ik hoop dat je hier de nodige hulp vindt om voor jezelf duidelijk te krijgen hoever je wilt gaan en wat je daar voor over hebt.
Maar ik zou wel je familie deelgenoot maken van je twijfels en wensen. Het is immers altijd fijn als je er met iemand over kunt praten Helpt je ook om je gedachten te ordenen.

Sterkte in je zoektocht.

[betteke]

Hoi Fabienne,
Welkom op dit forum!
Het valt me op dat je toch heel veel uiterlijke kenmerken aantrekkelijk vindt om te hebben, terwijl het vrouw zijn toch echt diep van binnen komt.
Natuurlijk is dit voor jou een ontdekkingsreis die begonnen is hoe diep nou die gevoelens gaan, en daarom is het heel goed om hier je vragen en verhalen kwijt te kunnen, want als je werkelijk vrouw wilt worden heb je nog een lange weg te gaan.....dit is in ieder geval al een goede start om jezelf te vinden!
Succes en sterkte met alles!

[Irene]

Welkom Fabienne,

Je verhaal is heel herkenbaar.

Ik wens je een heel moie reis toe

Irene

[tijgertje]

Welkom

En veel succ6

[Babette]

Hoi hoi Fabienne,

ook namens mij welkom op dit forum, en ik hoop dat je voor jezelf duidelijkheid kan verschaffen over wie je nu precies bent.

Groetjes en liefs,

Babette.

[Joyce_]

Het valt me op dat je toch heel veel uiterlijke kenmerken aantrekkelijk vindt om te hebben, terwijl het vrouw zijn toch echt diep van binnen komt.

Ook namens mij welkom Fabienne.

De opmerking van Betteke zet me wel aan het denken. Als het vrouw-zijn echt van binnen zit, waarom is dat dan niet voldoende voor me? Waar komt die wens dan vandaan om naast de vrouwelijke identiteit ook het lichaam en de rol te hebben? Waarom is het belangrijk hoe andere me zien...? Waarom zou ik het liefst in mijn eigen omgeving me vrouwelijk kleden, wel comfortabel en niet b.v. sexy of glamoureus, maar toch bovenal vrouwelijk? Mijn vrouw merkte eens op toen ik vertelde dat ik liever 'en femme' slaap: "Je kan je toch ook vrouwelijk voelen in je herenondergoed?"......

Joyce

[qt]

De opmerking van Betteke zet me wel aan het denken. Als het vrouw-zijn echt van binnen zit, waarom is dat dan niet voldoende voor me? Waar komt die wens dan vandaan om naast de vrouwelijke identiteit ook het lichaam en de rol te hebben? Waarom is het belangrijk hoe andere me zien...?

Begint met een goede vraag. Ik die vraag erg valide.

Waarom zou ik het liefst in mijn eigen omgeving me vrouwelijk kleden, wel comfortabel en niet b.v. sexy of glamoureus, maar toch bovenal vrouwelijk? Mijn vrouw merkte eens op toen ik vertelde dat ik liever 'en femme' slaap: "Je kan je toch ook vrouwelijk voelen in je herenondergoed?"......

Ik vind dit gedeelte dus erg des travestiets, en je vrouw heeft wel heel erg gelijk. Wat is in godsnaam "en femme" slapen, in vrouwen lingerie?
Je schrijft dat je je niet "sexy" wil kleden, maar ik vind de wens om in vrouwenondergoed te slapen wel erg sex-gerelateerd. Wat maakt het nou uit wat voor een ondergoed je aan hebt?
Ik heb een hekel aan ondergoed, slaap naakt en als het koud is in een nachthemd (gewoon lang t-shirt). Ik heb geen enkel setje lingerie, draag zelden tot nooit een bh, en draag ondergoed alleen uit practische overwegingen, of uit fatsoen. Onder wijde broeken draag ik niet zelden een heren-boxer-short. Qua gewone kleding viel het me laatst op dat ik vaak ongeveer hetzelfde draag als 16 jaar geleden als jongetje, legergroen broek, simpel truitje en een paar gympies. Niets van dit alles heeft enige invloed op hoeveel ik me vrouw voel. Het vrouw voelen heeft toch echt geen ene .... met kleding te maken, en met name niet met ondergoed. Ja okee, ik heb nog wel eens het gevoel dat ik me meer kan presenteren als ik me voel, en wat meer mogelijkheden heb dan als man.

Groetjes,
Quinty

[Chantal C.]

Ik heb een hekel aan ondergoed, slaap naakt en als het koud is in een nachthemd (gewoon lang t-shirt).

Idem... Al die stof aan mijn lichaam in bed. Krijg het er al warm van bij de gedachte.

Het vrouw voelen heeft toch echt geen ene .... met kleding te maken, en met name niet met ondergoed. Ja okee, ik heb nog wel eens het gevoel dat ik me meer kan presenteren als ik me voel, en wat meer mogelijkheden heb dan als man.

Dat zeker. Ikzelf draag graag gewoon leuke jeans. Mijn collega's zijn nog net niet aan het wedden of ik binnen nu en een jaar eens met een rok aan naar het werk kom. Ik heb ze maar niet verteld dat ik er niet eens eentje heb.

[Joyce_]

Misschien is mijn wens des travestiets...
Ik kleed me ook om, en weet dat ts-en dat voor hun transitie niet allemaal deden. Alleen heb ik persoonlijk moeite met de overgang na een avond 'mezelf zijn' naar slapen in een mannenonderbroek. Toen ik nog single was sliep ik inderdaad ook in een eenvoudig lang nachthemd.

Maar als we vrouwen zouden vragen hoe zij slapen, dan krijg je vast ook heel veel verschillende antwoorden.

Joyce

[Arike]

Hi Fabienne,
ik wil je ook nog even welkom wensen op dit subforum. Hopelijk kan je hier vinden wat je zoekt. Veel sterkte en succes daarbij!

Ik ben zelf ook nog altijd zoekende en "struikel" daarbij af en toe wel weer eens over vragen die hier worden opgeworpen:

De opmerking van Betteke zet me wel aan het denken. Als het vrouw-zijn echt van binnen zit, waarom is dat dan niet voldoende voor me? Waar komt die wens dan vandaan om naast de vrouwelijke identiteit ook het lichaam en de rol te hebben? Waarom is het belangrijk hoe andere me zien...?

Begint met een goede vraag. Ik die vraag erg valide.

Waarom zou ik het liefst in mijn eigen omgeving me vrouwelijk kleden, wel comfortabel en niet b.v. sexy of glamoureus, maar toch bovenal vrouwelijk? Mijn vrouw merkte eens op toen ik vertelde dat ik liever 'en femme' slaap: "Je kan je toch ook vrouwelijk voelen in je herenondergoed?"......

Ik heb me dat ook wel afgevraagd. Want ook voor mij zijn die uiterlijkheden beslist ook belangrijk. Ik weet best wel hoe ik mij van binnen voel, maar ik wil wel dat de "verpakking" aan de buitenkant ook klopt. Ik heb me wel eens afgevraagd of ik daarin eigenlijk wel verschil van geboren vrouwen. Die dragen toch ook mooie kleding om zich daar prettig bij te voelen, ook voor als ze alleen thuis zijn. Het zal toch niet zo zijn dat al die mooie dameskleren alleen voor tv's wordt verkocht .

En eigenlijk vind ik de volgende opmerking van Quinty daar ook niet mee in tegenspraak:

Ja okee, ik heb nog wel eens het gevoel dat ik me meer kan presenteren als ik me voel, en wat meer mogelijkheden heb dan als man.

Of is het dat ik al zo lang heb geworsteld met mijn maatschappelijke rol (en ook mijn lichaam), dat ik compensatie zoek in uiterlijkheden als kleding. Lastige vraag?

Ik heb mezelf wel eens de vraag gesteld wat ik zou kiezen als ik zou moeten kiezen tussen de volgende twee keuzes:
keuze 1: je kan altijd alle dameskleding dragen die je wil en iedereen accepteert dat volledig. Maar je bent en blijft wel man en wordt ook zo gezien in de maatschappij.
keuze 2: je bent voor de rest van je leven vrouw, zo'n perfecte vrouw dat niemand je kan onderscheiden van andere vrouwen. Maar al die mooie dameskleding, sieraden etc, daar moet je de rest van je leven vanaf blijven.

[fabienne verona]

Natuurlijk komt het vrouw-zijn van binnenuit. Zoals ik in mijn verhaal aangaf ben ik veel sneller geëmotioneerd van een mooie film en een mooi lied zoals bij een echte vrouw. Maar ik bedoel ook te zeggen, in mijn vrouwelijke vertoning voel ik me veel meer op m'n gemak en voel ik me veel meer thuis.

[Cynthia]

Ik heb me dat ook wel afgevraagd. Want ook voor mij zijn die uiterlijkheden beslist ook belangrijk. Ik weet best wel hoe ik mij van binnen voel, maar ik wil wel dat de "verpakking" aan de buitenkant ook klopt. Ik heb me wel eens afgevraagd of ik daarin eigenlijk wel verschil van geboren vrouwen. Die dragen toch ook mooie kleding om zich daar prettig bij te voelen, ook voor als ze alleen thuis zijn. Het zal toch niet zo zijn dat al die mooie dameskleren alleen voor tv's wordt verkocht .

Knip

Ik heb mezelf wel eens de vraag gesteld wat ik zou kiezen als ik zou moeten kiezen tussen de volgende twee keuzes:
keuze 1: je kan altijd alle dameskleding dragen die je wil en iedereen accepteert dat volledig. Maar je bent en blijft wel man en wordt ook zo gezien in de maatschappij.
keuze 2: je bent voor de rest van je leven vrouw, zo'n perfecte vrouw dat niemand je kan onderscheiden van andere vrouwen. Maar al die mooie dameskleding, sieraden etc, daar moet je de rest van je leven vanaf blijven.

Arike

Ik vind zelf dat je niet zou hoeven kiezen. Ik voel me vrouw, en leef ook als zodanig. Maar één van de leuke dingen van het vrouw zijn is het dagelijks leuke kleren en accesoires uitzoeken. Kortom: gewoon zorgen dat je er leuk uitziet.
Er zijn genoeg vrouwen die dat niet zo interesseert. Maar ook genoeg die dat wel leuk vinden. En daaar ben ik er één van!

[Irene]

Vrijwel ieder meisje experimenteert in haar prepuberjaren met haar vrouwelijkheden. dat leidt vaak in overmatig make-up gebruik en het benadrukken met kleding van hun gender.
Diegene die dat gemist hebben zullen volgens mij geneigd zijn op dit gebied een inhaalslag te maken.
Volgens mij zegt het heel erg weinig over je innerlijk, wat voor kleding dat je draagt. Ik vind de opmerkingen in de trend van als je een rok draagt kan je nooit een vrouw zijn, dan ook erg kort door de bocht.
Zeker als je ´nog´ een mannenlichaam hebt is kleding een gemakkelijke manier om je vrouwelijkheid te accentueren, daar is m.i. weinig mis mee.
Dat er een groep bestaat die hier geen behoefte aan heeft wil nog niet zeggen dat dat dan de regel moet zijn.
Ik zou het liefts iedereen in haar of zijn waarde laten.

Irene

[qt]

Ik vind de opmerkingen in de trend van als je een rok draagt kan je nooit een vrouw zijn, dan ook erg kort door de bocht

Dat zei toch ook niemand? Tuurlijk draag ik wel rokjes en jurkjes. Alleen heeft de kleding niet te maken met hoeveel vrouw ik me voel. Ik kleed me wel hoe ik me voel en soms met doel. Als ik me heel goed voel kleed ik me vaak wat sexier dan wanneer ik me een beetje tam voel. Soms wil ik verleiden, soms wil ik niet opvallen, soms wil ik gewoon iets heel makkelijks en soms iets chiques. Maar altijd voel ik me net zo vrouw (alhoewel ik dus wel wat vraagtekens zet bij het vrouw voelen/zijn, maar das ander verhaal)

En de gerichtheid op ondergoed en lingerie zegt mijns inziens zeker niet dat je je meer vrouw voelt. Net zoals dromen over het hebben van borsten achter je bureau enzo. Dat is meer iets fantasie-erigs, en zegt m.i. erg weinig over hoe veel je je als vrouw identificeert, dan eerder nog het tegenovergestelde

Groetjes,
Quinty